Waar het hart van vol is, loopt de mond van over – of dat zegt men al eens. Maar mijn pen loopt niet bepaald over deze periode. De aandachtige lezer heeft al gemerkt dat er vooral reisverslagjes online komen – die zijn al geschreven of zijn nog relatief makkelijk om te schrijven voor mij. Mijn hoofd zit namelijk best vol met vanalles, maar toch slaag ik er niet in om dat hier te uiten.
En de tijd is genadeloos. De wereld staat in brand. Mijn leven heeft ook even op zijn kop gestaan. Op één dag was het plots geen 30 graden meer, maar 12 en regen. Het crossseizoen is nu echt begonnen. Sinterklaas maakt bijna zijn intrede. Het is alsof de klok sneller is beginnen tikken zonder dat ik het getik hoor.
En dus gaan we in stilaan in wintermodus. De dekentjes zijn uit de kast gehaald, de verwarming is opgezet en de eerste jeansbroek bevat al een gat (dat wordt shoppen geblazen). Binnenkort nog even het zuiden op zoeken in Rome en dan staat Mariah Carey alweer te wachten om haar grootste hit te zingen.
En zo tikt de klok verder, maar deze keer ga ik proberen luisteren. Alles heeft zijn tijd. Ook de winter die voor de deur staat. Met voldoende rust en mildheid – en een extra dosis vitaminen – moet dat wel lukken. En wie weet, pen ik dan hier wel wat vaker opnieuw mijn gedachten neer.
Zijn er trouwens zaken waar jullie nog graag over zouden lezen? Inspireer mij :).
En plots zijn we september. Het is belachelijk hoe snel deze zomer (en daar tel ik juni graag bij) voorbij is gevlogen. De eerste zomer in vijf jaar die niet in teken stond van bouwen. Een zomer met dus best wat sociale activiteiten en jammer genoeg ook best wat regen. Het leek me leuk om even terug te blikken, want ik heb veel fijne momenten achter de rug die hier nog niet zijn gepasseerd.
Juni
Begin juni waren woonden we één maand in ons nieuwe huis. Dit zorgde voor nog best wat administratie met EPB en ventilatiekeuring, kadastraal inkomen aanvragen etc. Ik had het nog moeilijk met de overgang maar begon wel al plannen te maken.
Tijdens het eerste weekend van juni trouwde mijn schoonzus, een dag waarop ik geen foto’s heb gemaakt zo blijkt. In die periode switchte ik ook naar een nieuwe telefoon, misschien daarmee :). Ik trok in het bloedhete tweede weekend met een aantal collega’s naar een quiz voor het goede doel. Het was een toffe en zweterige avond. Mijn team werd derde, de andere Statikteams bezetten mee plaats 2 tot 5. We waren goed aanwezig en dat deed onze collega die mee organiseerde duidelijk veel deugd.
Hoogtepunt van juni was het dubbele Werchterweekend met Werchter Boutique en Classic. Ik ben eigenlijk nooit een festivalmens geweest. De gewone Rock Werchter zegt me al jaren niets meer. Maar nu kwam mijn all-time favorite artiest P!nk headlinen op Boutique. Het was nog maar de tweede keer dat ik haar live aan het werk zag en het was GE-WEL-DIG. De setlist zat goed in elkaar en was een goede mix van hits en toch ook wat nieuwe songs. Waanzinnig.
Bij Bruce stonden we pak verder van het podium 😀
De dag erna trokken we opnieuw naar de wei met de schoonouders voor Bruce Springsteen. We vertrokken wel al tijdens de bisnummers omdat we geen zin hadden in file aan de fietsenstalling en ik nog best moe was van de dag ervoor.
In diezelfde week vertrokken het lief en ik voor het werk naar Londen. We gingen twee dagen inspiratie tanken op een conferentie (UX Londen) en hebben er dan nog een weekend aan vast gebreid. Het was warm in Londen, net als het jaar daarvoor, en het maakt de stad nog fijner dan die anders al is. Londen verveelt nooit.
Eten bij Gloria
We gingen eten bij Gloria – wat al lang op de lijst stond. Wandelden op onze vrije avonden door de bekende delen van de Britse hoofdstad om dan op zaterdag Marylebone en King’s Cross wat te verkennen. Hoogtepunten waren ons bezoek aan The Wallace Collection – wat een tof museum! – en het uitzicht vanaf Primrose Hill. Gek eigenlijk dat ik daar nog nooit geweest was.
Primrose HillThe Wallace Collection
Amai, Londen lijkt alweer eeuwen geleden, maar deze foto’s doen me terug dromen van een volgend bezoek.
Na Londen organiseerde mijn team de maandelijkse sociale avond nog eens. We speelden board games en kookten een driegangenmenu voor de groep. Op één of andere manier is er altijd veel en goed eten als wij organiseren :D.
Juli
In juli werkte ik traditioneel door, terwijl de eerste collega’s op verlof vertrokken. Ik gaf een fijne opleiding aan een leuke klant in Brussel en die avond gingen we ook kanoën op de Dijle in Leuven. Dat was een hele beleving want in tegenstelling tot een kajak, die redelijk stabiel zijn, is een kano dat niet. We zaten met drie in een kano en hoe dichter bij Leuven, hoe complexer het parcours om daar te raken. Wij kieperden dus om en hebben regelmatig vast gezeten in de struiken of op kapotte fietsen – lang leve Leuven.
De begeleiding was jammer genoeg niet zo top, dus ik was redelijk ambetant tegen het einde van de tocht (en de begeleider had dat wel door vrees ik 🫣). Maar we praten nog steeds over deze avond, dus het was wel memorabel 😅.
In juli pikte ik ook nog eens een liveconcert van Stan Van Samang vlakbij huis mee en ging ik met een vriendin naar Beleuvenissen waar we de Oekraïnse band Go A aan het werk zagen. Ik kende ze niet, maar de sfeer was geweldig. Ik ben fan geworden.
Er kwamen vrienden langs om het huis te bekijken. En ook de collega’s waren een avond van de partij om alles te inspecteren 😁. We bleven op een random zomeravond na het werk wat langer hangen op ons dakterras met de ‘harde kern’ en een paar glazen cava. De coronajaren voelden plots al een eeuwigheid voorbij. Ondertussen reden de dames een geweldige Tour De France femmes die ik zeer actief volgde.
Het laatste weekend van juli stond ik om 5u op om de Thalys naar Parijs te nemen. Ik had de vrijgezellen van één van mijn beste vriendinnen gemist omdat ik toen in Londen zat. En dus gingen we als alternatief naar Parijs. Ook niet slecht hé.
Jardin du Palais Royal
Bovenstaande foto’s zijn op dezelfde dag getrokken en illustreren hoe’n vreemd weer het was. Hevige regenbuien terwijl het wel 20 graden was en dus wanneer het niet regende was het warm in de zon.
Het hoogtepunt was redelijk letterlijk ons avondlijk bezoek aan de Montparnasse toren met een prachtig uitzicht over ‘De Lichtstad’.
Op onze tweede dag trokken we o.a. naar de jardin Du Luxembourg, het pantheon, de grote moskee en eindigen deden we in Montmartre. Ik ga hier sowieso nog wel eens iets aparts over schrijven denk ik.
Grote moskee, ParijsMontmartre
Augustus
Ondertussen was het weer in België op zijn zachtst gezegd herfstig te noemen met ellenlange regendagen. De eerste twee weken van deze maand bleven we werken – ik was het ondertussen goed beu want het was te rustig naar mijn goesting. Op weg van een klantenmeeting terug naar kantoor verzwikte ik dan ook nog eens mijn enkel. Redelijk serieus want op het einde van de dag was die flink gezwollen. Ik heb daarna enkele dagen op de zetel doorgebracht en vreesde voor onze vakantie.
Gelukkig kwam mijn voet helemaal in orde tegen dat ik mijn out of office kon aanzetten. We gingen uiteten met ons dansgroepje en ik trok naar het verjaardagsfeestje van de vriendin waarmee ik naar Parijs was geweest. Dansen tot een kot in de nacht lukte ondertussen met de voet, al sprong ik nog op één been voor de zekerheid 😅. Ook weer geen foto’s van die avond, maar amai – het was zalig!
DublinHowth cliff walk
En dan was het eindelijk tijd voor onze vakantie naar Ierland en Noord-Ierland. We verbleven twee nachten in Dublin en vijf nachten in Belfast. Dat hadden we goed ingeschat want hoewel Dublin mooie plekken heeft, voelde ik er de vibe niet. We gingen er wel wandelen aan de kust, wat heel mooi was. In Belfast voelde ik me wel meteen thuis. Ook vanuit die stad deden we enkele toffe uitstappen.
In Balintoy aan de Causeway coast van Noord-Ierland
Belfast had gewoon die vibe die ik graag heb in een stad. Niet op en top toeristisch, leuke hippe eetplekken, veel street art en een aantal toffe plekken met geschiedenis, architectuur en een musea. Na 7 dagen citytrippen en wandelen langs kusten met dagen van gemiddeld 22.000 stappen was mijn kaars wel uit. We kwamen beiden thuis met een beginnende verkoudheid die nog steeds niet helemaal achter de rug is.
Zoals verwacht bleken Ierland en het Noorden mijn ding. En geen zotte temperaturen zoals in het zuiden van Europa op dat moment. We hadden een paar dagen met regen, en gelukkig vaker zon en droog. Verslagjes komen er zeker nog aan.
In mijn sas in Belfast
De laatste dagen vakantie werden thuis doorgebracht. We gingen nog een dag naar de sauna, trokken naar Brussel voor een bezoek aan het legermuseum (met de Museumpas) en geweldige pizza bij La Pizza è Bella (verkozen tot 5de beste pizza van Europa, de niet zo vriendelijke bediening moet je er dan maar bijnemen).
Het legermuseum deden we vooral omdat ze onlangs hun zalen met harnassen en historische objecten hadden vernieuwd – en tja, ik ben fan van harnassen 🙈. De andere zalen zijn nog veel meer zoals vroeger en onder constructie. Er is dus nog wat werk aan de winkel om het te moderniseren. Maar ze komen er wel.
Legermuseum, Brussel
Op mijn 30ste verjaardag deed ik tijdens de dag niet bijster veel want ’s avonds werd ik verwacht op twee trouwfeesten. Twee collega’s uit mijn team trouwden per ongeluk op dezelfde dag (wat dus ook nog eens mijn verjaardag was). Ik ging met ons team eten bij de ene en dansen bij de andere. Het werd half zes voor ik in bed lag en was dus een geweldige avond – waar geen foto’s van zijn want ik was te druk bezig met dansen.
En zo was deze mooie zomer weer voorbij. Ik hoop stiekem nog op een Indian Summer want heel veel zon heb ik niet kunnen meepikken. Maar het is wat het is. Dit najaar staan er minder grote plannen op de agenda. September is veel rustiger en hoop ik te gebruiken om toch nog wat klusjes in huis te doen (en eerst van die mottige verkoudheid af te geraken). In oktober hebben we twee trouwfeesten van vrienden en in november trekken we naar Rome. Genoeg om naar uit te kijken dus.
Ik ben een trouwe fan van Flow Magazine, al loop ik gemiddeld enkele edities achter met lezen – alleen daarvoor zou een extra week vakantie al handig zijn. Een vaste rubriek is dat ze in elk nummer minstens één portret brengen van een bekend persoon – vaak een vrouw. Soms is de persoon in kwestie al overleden – soms vertelt ze zelf haar verhaal. Het gaat vaak om vrouwelijke schrijfsters, filosofen of kunstenaars. Om voorvechters. Om vrouwen die leefden in een tijd dat ze moeilijk konden zijn wie ze waren en die daardoor opvielen.
Los van een vaak moeilijke jeugd en dus heel wat uitdagingen tijdens hun leven om taboes en mannelijke patronen te doorbreken, merk ik dat die vrouwen zelden een gewoon, ordinair leven leiden. Zeker op vlak van de liefde. Heel vaak hebben deze vrouwen meerdere mannen in hun leven gekend – mannen die veel ouder of net veel jonger waren dan hen, slechte mannen, vluchtige mannen… Ze hebben ook vaak geen gemakkelijke band met hun kind(eren). Om van alcohol-, drugsproblemen of depressies nog maar te zwijgen.
Natuurlijk is het minder boeiend om een portret te brengen van een vrouw die gelukkig getrouwd is gebleven met twee kinderen en binnen dat typische plaatje haar stempel op de wereld heeft gedrukt – het is net vaak het punt dat deze vrouwen de typische patronen proberen doorbreken. Creativiteit en innovatie komt meestal voort uit felle emoties: hevige liefde, intens verdriet of andere problemen. Kunst ontspringt net op die felle momenten.
Maar het maakt dat er weinig is om jaloers op te zijn. Deze vrouwen hebben zelden een gemakkelijk leven. En hoe hard ik soms ook de wereld zou willen helpen veranderen – ik weet niet of ik mijn ordinair en in vergelijking eerder simpel leven daarvoor aan de kant zou willen schuiven. Ook al hebben we veel te danken aan zij die dat wel hebben gedaan.
Heavy is the heart that wears the crown – dat geldt jammer genoeg ook voor veel beroemdheden of bekende artiesten.
Ik dacht altijd dat het begrip ‘kwakkelzomer’ dialect moest zijn, maar toen ik op verschillende nieuwssites kwakkelweer en kwakkelzomer tegenkwam twijfelde ik daar plots aan. De Van Dale schept duidelijkheid:
kwak·ke·len (kwakkelde, heeft gekwakkeld) 1 een slechte tijd doormaken; = sukkelen 2 afwisselend vriezen en dooien 3 vaak een (lichte) ziekte hebben
Niets dialect dus. Het is effectief kwakkelweer geweest de afgelopen weken. En samen met weer kwakkelde ik mee. Mijn humeur ging op en neer, net als mijn goesting. Ik had een aantal productieve dagen op het werk en een aantal ontzettend onproductieve dagen wegens de jaarlijkse zomerrust. Mijn gezondheid kwakkelt ook mee. Van energieke dagen naar keelpijn, moeheid en weer terug.
Toen ik anderhalve week geleden mijn voet verstuikte en een dikke twee dagen op de bank moest doorbrengen met zicht op de aanhoudende regen was het vat vol. Ik had er genoeg van. Is dit nu de eerste vrije zomer na 5 jaar bouwen?
Ik heb het even gehad met dat kwakkelen. Met dat aanhoudende op en neer, met dat sukkelen. Ook al is het misschien wel de samenvatting van het leven – de ene dag gaat het goed, de andere wat slechter. Ook al is het mentaal best vermoeiend om op die slechte dagen te relativeren, het deed me allemaal wat denken aan dat kinderliedje dat we zongen wanneer er gewandeld moest worden. ‘Zo gaat het goed, zo gaat het beter, alweer een kilometer.’ Vooruit gaan (al is het op één been 😅) en positief denken (alweer een dag dichter bij de zon), daar draait het toch om?
Ik kwakkel dit weekend mijn vakantie in – gelukkig ondertussen terug op twee voeten. En je raadt het nooit: terwijl hier in België de zon gaat schijnen, blijft het kwakkelweer in Ierland. Maar ach, ook dat kwakkelen went op den duur, toch?
En hoewel het Belgische weer ons deze zomer anders heeft willen doen geloven: het regent zo goed als nergens de volledige dag. Het is aan ons om de zon tussen de wolken op te merken.
Ben jij blij met de terugkeer van de zon? Heb je nog vakantie in het vooruitzicht?
Deze zomer word ik 30. En hoewel ik het ergens wel moeilijk vind om te beseffen dat ik niet langer een twintiger ben, is het natuurlijk onvermijdelijk. Ouder worden hoort bij het leven.
En je jaren ’20 zijn een tijd van zoeken, veel nieuwe ervaringen, jezelf tegenkomen… Dat bewijzen de vele blogs die ik hier in de loop der tijd heb neergepend 😅. Het was niet altijd makkelijk en het zal er ook zeker niet eenvoudiger op worden als dertiger. Ik heb daarom eens een poging gedaan om 30 inzichten op te schrijven die ik wil meenemen naar de jaren achter voordeur 3.
30 lessen of inzichten die mij hebben geholpen of nog steeds helpen. Het zijn dus persoonlijke dingen. Het kan zijn dat jij ze onzin vindt, of er niets aan hebt. Ik doe ook maar wat. En ik beweer hier niet de waarheid te spreken.
Misschien heb je er dus iets aan, misschien helemaal niets. Om te vermijden dat dit een gigantische post zou worden heb ik ze opsplitst in drie delen. Ik heb ze trouwens ingedeeld in een willekeurige volgorde.
Hier kan je de lessen 1-10 vinden en hier die van 11 tot 20.
21. Langzaam groeien is ook groeien
Ik ben een best ongeduldig persoon, maar soms heeft iets wat tijd nodig. Soms is een kleine stap ook een stap. Een korte wandeling ’s avonds, een extra glas water, die ene dag dat je wel even je gedachten noteert in een journal. Het is gemakkelijk als falen te benoemen omdat je niet elke dag die dingen doet. Maar elke kleine stap, is een stap. Groei is groei, punt.
Erkennen dat je ergens aan moet of wil werken is een eerste stap. Van jezelf verwachten dat je dit morgen al perfect doet een utopie.
22. You do you
Maak vooral je eigen pad. Er is geen route die je moet volgen. Geen checklist om af te vinken. Huisje, tuintje, kindje? Dat is een maatschappelijke norm waar je echt niet aan hoeft te voldoen. Of net wel, als je dat helemaal ziet zitten.
You do you. Als jouw pad iets helemaal anders is dan wat anderen lijken te kiezen, is dat oké. En dat zal soms rare of zelfs nare reacties met zich meebrengen. Maar je mag je eigen keuzes niet van die van anderen laat afhangen.
De meeste mensen hebben op latere leeftijd vooral spijt dat ze zich zo hebben laten leiden door wat anderen van hen denken of wat anderen vinden. Jammer toch? Al is het niet eenvoudig, we zijn sociale dieren en willen graag bij de kudde horen.
23. Tijd is het enige wat er toe doet
“Of all losses, time is the most irrecuperable for it can never be redeemed.” Dit is een quote van Henry VIII himself, die aan het einde van het leven terugblikt op een best woelige tijd. Maar het geldt voor ons allemaal.
Kies voor tijd in plaats van geld. Wanneer het maar kan. Je carrièrestatus, je bankrekening, dat dure kledingmerk dat je draagt… het lijkt allemaal belangrijk, maar weet dat tijd het echt kostbare goed is.
24. Investeer in jezelf
Ga op reis, bezoek musea, lees boeken, volg een cursus, leer een andere taal, probeer een nieuwe hobby, wandel door de natuur…. Maak hier tijd en geld voor. Investeren in jezelf is nooit verloren. Je wordt er opnieuw een rijker mens door (alleen zie je dat niet op je bankrekening). Deze moet ik zelf nog wat meer toepassen.
25. Minimaliseer
Aansluitend bij het vorige punt: spullen maken zelden gelukkig. Iets meer genuanceerd: te veel spullen (van hetzelfde) maken zelden gelukkig. Een kast vol kleren die je niet aandoet, dure gadgets die je niet meer gebruikt… het is zo zonde. Het hoopt letterlijk op in je huis en dus ook in je hoofd. Minimaliseren of ontspullen – je kan het hypes noemen maar ze zorgen voor een leger huis en hoofd.
En ja al dat gezeik over ‘het is de ervaring die telt’ en ‘herinneringen maken’. Ik walg er ook van. En toch hebben ze gelijk – in bepaalde zin. Echt niet elke dag hoeft memorabel te zijn. Maar het zijn wel je herinneringen die tellen en spullen hebben daar vaak maar weinig mee te maken.
26. Ja, feminisme is nog verdomme nodig
Jarenlang vond ik feminisme een lelijk woord. Een overbodig woord zelfs. Maar niets is minder waard. Deze wereld is georganiseerd door en voor (witte) mannen.
Het is aan vrouwen om te blijven strijden voor onze rechten, om gehoord te worden, om begrepen te worden en om taboes te doorbreken. Menstruatie, seks, mentale én fysieke gezondheid, werk vs privébalans, kinderwens, abortus, carrière en loon… het zijn maar enkele topics waar er werk aan de winkel blijft, ook in België. En mannen kunnen ons hier zeker in helpen. Zij zijn niet de vijand, maar bondgenoten. Maar ze moeten nu ook gaan doen alsof vrouwenrechten geen ding meer zijn anno 2023, want dat zijn ze wel.
27. Omring jezelf met positieve energie
Verwijder energievreters. Mensen die je altijd naar beneden halen of enkel over zichzelf babbelen. Social media profielen die je geen goed gevoel bezorgen. Nieuwsberichten die alleen maar de negatieve kant van de zaak belichten.
Wij zijn allemaal voorgeprogrammeerd om de slechte dingen te onthouden. Als je dan voortdurend wordt geconfronteerd met negativiteit is het niet eenvoudig om daar door te kijken. Ik volg het nieuws nog maar op beperkte voet en probeer de impact op mijn mentale gezondheid ervan te beperken. Ik probeer daarnaast ook negatieve mensen te vermijden. Dat is niet eenvoudig, maar wel nodig merk ik voor mijn mentale gezondheid.
28. Maar pas op voor toxische positiviteit
Soms komen dingen niet goed. Soms is er verdriet, woede of angst. Gebeuren er nare dingen. En die moeten niet onder de mat geschoven worden onder het mom van positiviteit. Het is niet omdat buiten de zon schijnt dat je vrolijk moet zijn. Je gevoelens mogen er zijn. Altijd.
29. Neem tijdig vakantiedagen op
Ja jongens, ik ben hier zelf zo slecht in dat ik het hier maar eens neerschrijf. Ook als je freelance werkt geldt dat trouwens. Neem af en toe eens afstand van je werk. Plan dat op voorhand, maar zorg ook dat je last-minute al eens in je bed kan blijven liggen.
En als je vakantie op voorhand plant: neem dan vakantie een week voor je vakantie wil inplannen. Geloof mij, je toekomstige zelf dankt u.
30. We doen allemaal maar wat
Als kind denk je dat volwassen zijn een fase is waarin je de dingen op orde hebt. Spoiler: je hebt je leven nooit op orde. En dat maakt het allemaal niet gemakkelijk. Maar we doen echt allemaal maar wat. We doen ons best om er iets van te maken. En dat is prima.
En ik schreef hier ook maar 30 levenslessen neer waar ik iets aan heb gehad. Ik pas die zeker niet allemaal toe. Ik heb het ook allemaal niet op een rijtje in mijn leven. Ik doe maar wat. Of ik nu 29 ben of 30, dat zal niet veranderen.
Deze zomer word ik 30. En hoewel ik het ergens wel moeilijk vind om te beseffen dat ik niet langer een twintiger ben, is het natuurlijk onvermijdelijk. Ouder worden hoort bij het leven.
En je jaren ’20 zijn een tijd van zoeken, veel nieuwe ervaringen, jezelf tegenkomen… Dat bewijzen de vele blogs die ik hier in de loop der tijd heb neergepend 😅. Het was niet altijd makkelijk en het zal er ook zeker niet eenvoudiger op worden als dertiger. Ik heb daarom eens een poging gedaan om 30 inzichten op te schrijven die ik wil meenemen naar de jaren achter voordeur 3.
30 lessen of inzichten die mij hebben geholpen of nog steeds helpen. Het zijn dus persoonlijke dingen. Het kan zijn dat jij ze onzin vindt, of er niets aan hebt. Ik doe ook maar wat. En ik beweer hier niet de waarheid te spreken.
Misschien heb je er dus iets aan, misschien helemaal niets. Om te vermijden dat dit een gigantische post zou worden heb ik ze opsplitst in drie delen. Ik heb ze trouwens ingedeeld in een willekeurige volgorde. De vorige post kan je hier lezen, vandaag lessen 11-20.
Sorry voor het Pinterest-tegel gehalte. Feel free om weg te zappen ;).
11. Blijf weg van de weegschaal
Je kan dit letterlijk opvatten: je gewicht voortdurend in het oog houden heeft volgens mij nog nooit iemand gelukkig gemaakt. Maar ik bedoel het toch vooral figuurlijk: stop met jezelf te vergelijken ten opzichte van anderen.
Jij moet niet beter zijn/doen/hebben dan anderen. Anderen zijn/doen/hebben ook niet beter dan jij. Die weegschaal maakt echt alleen maar ongelukkig.
We zijn voorgeprogrammeerd om te vergelijken. Om voortdurend af te wegen wat de beste keuze is, de meest logische volgende stap en hoe we het zelf doen. Ik laat me er ook nog vaak aan vangen en sociale media helpen de boel niet bepaald vooruit – integendeel. Maar het heeft echt geen zin om voortdurend alles wat jij hebt/bent of doet in de weegschaal te leggen en daar je geluk of beslissingen van te laten afhangen.
12. Kijk uit voor mensen die niet van dieren houden en/of lelijk praten over hun geliefden
Is het en-en verhaal of doen ze ook lelijk tegen hun geliefden als die in de buurt zijn? Dan is het zeker een no-go.
Dit klopt echt elke keer. Mensen die niet lief kunnen zijn tegen andere wezens, zijn meestal geen goede mensen. En iedereen kan een slechte dag hebben, maar meestal is het probleem niet die éne keer. Toxisch gedrag gaat zelden over na één keer. Laat die mensen los.
13. Draag zorg voor je lichaam
Dit is alles wat ik daarover kan zeggen: draag oordoppen, smeer zonnecrème, drink aub voldoende water, rust wanneer dat moet, maar beweeg ook voldoende. Rook niet. Alcohol is zelden nodig, hoeveel sociale druk er ook lijkt te zijn. Draag comfortabele schoenen en kledij. De tijd om je in te kleine ballerina’s en minirokjes te murwen is -gelukkig maar- voorbij.
Ik heb hier zelf nog veel te leren – behalve dan wat betreft comfie kleren. Comfie is my middle name 😁.
14. Control the controllables
Wat je niet kan controleren, moet je loslaten. En dat is verdomd moeilijk. Maar het is de enige vrije keuze die we hebben wanneer het gaat om dingen buiten ons controleveld: ze loslaten. En controledrang stamt net van een angst om geen eigen keuze te hebben. Die heb je dus wel. Hoe moeilijk ook.
15. Zwijgen en luisteren > praten, praten, praten
Je wil echt niet degene zijn die gekend staan als de prater. Luister eens echt naar wat anderen je vertellen. Laat stiltes zijn door te zwijgen. Stel vragen en toon interesse. Ook al gaat misschien het over een onderwerp dat je niet veel zegt. Je wordt er een leuker en vriendelijker mens door.
16. Schrijf
Flauw hé, als het van een blogger komt? Ik bedoel hier niet mee dat je een literair meesterwerk hoeft uit te brengen of zelf een blog moet starten. Het af en toe neerschrijven van je gedachten, je to do’s, je bekommernissen… kan enorm helpen om je hoofd vrij te maken. Daarnaast is het ook gewoon leuk om later eens te kunnen terug lezen over bepaalde periodes.
Schrijven doe je dus niet voor anderen, maar voor jezelf. En je kan er op elk moment mee starten. Begin eens met ’s avonds je dag samen te vatten in drie lichtpuntjes of in één zin.
17. Ween
Huilen kan best functioneel zijn. Het is een uiting van emotie. En het is een pak beter dan het opkroppen.
Als je om eender welke reden – verdriet, boosheid, angst, onmacht of zelfs puur geluk – de tranen voelt opwellen, wil dat je zeggen dat je erom geeft. Je hoeft je niet te schamen om die betraande ogen te tonen. Het geeft dat het je wat kan schelen. En wenen lucht ook gewoon op.
18. Emoties zijn niet vergelijkbaar
Ken je van die mensen die als je iets vertelt dat je erg vond of dat je dwarszit je meteen onderbreken om hun eigen levensverhaal – of dat iemand die ze via via kennen – te vertellen dat volgens hen sowieso nog wel veel erger is dan dat van jou? En dat je je daardoor niet erkent voelt in jouw emoties?
Well, they’re wrong. Je hoeft je eigen emoties niet weg te stoppen omdat iemand het ergens ter wereld erger heeft dan jij. Want er is altijd iemand die het erger heeft dan jij. Het is altijd ergens oorlog, hongersnood of een grote natuurramp. Dat wil niet zeggen dat jij niet mag rouwen om je huisdier, je grootmoeder/-vader of een gebroken vriendschap. Jouw gevoelens mogen er altijd zijn – ongeacht wat er rondom je gebeurt.
Emoties vergelijken is één van de meest toxische dingen die er bestaan. Emoties zijn in sé nooit vergelijkbaar. Wij reageren allemaal anders als we in dezelfde situatie zitten. En dat is oké.
En als iemand zelf je dus zo’n verhaal vertelt: luister dan en probeer er niet meteen een eigen verhaal aan te koppelen.
19. We zijn allemaal alleen
Niet meteen de meest opbeurende les: eigenlijk staan we er allemaal alleen voor. Je kan heel wat mensen rondom je hebben die je steunen en begrijpen en liefhebben… maar op het einde van het verhaal moet jij je leven leiden. Jij bent de enige persoon die je heel je leven moet meedragen. Dus je kan best beginnen met jezelf leuk te vinden ;). En plezier te vinden in alleentijd.
En er zullen ontzettend veel momenten zijn dat je je alleen voelt – ook in een relatie, wanneer je een fijn gezin hebt of wanneer je veel vrienden hebt. En jammer genoeg is de kans groot dat je je op een bepaald moment eenzaam zal zijn.
Dat is niet fijn, maar het is vrees ik deel van het leven? Reik gerust uit naar anderen, maar probeer ook zelf rust en plezier te vinden in dingen die jij alleen doet.
20. Er is niets dat kippensoep niet kan oplossen
Kippensoep heelt veel. En voor de vegetariërs: een goede kop (veggie) bouillon also does the trick.
Et voila, zo komt die 30ste verjaardag weer wat dichterbij ;).
Deze zomer word ik 30. En hoewel ik het ergens wel moeilijk vind om te beseffen dat ik niet langer een twintiger ben, is het natuurlijk onvermijdelijk. Ouder worden hoort bij het leven.
En je jaren ’20 zijn een tijd van zoeken, veel nieuwe ervaringen, jezelf tegenkomen… Dat bewijzen de vele blogs die ik hier in de loop der tijd heb neergepend 😅. Het was niet altijd makkelijk en het zal er ook zeker niet eenvoudiger op worden als dertiger. Ik heb daarom eens een poging gedaan om 30 inzichten op te schrijven die ik wil meenemen naar de jaren achter voordeur 3.
30 lessen of inzichten die mij hebben geholpen of nog steeds helpen. Het zijn dus persoonlijke dingen. Het kan zijn dat jij ze onzin vindt, of er niets aan hebt. Ik doe ook maar wat. En ik beweer hier niet de waarheid te spreken.
Misschien heb je er dus iets aan, misschien helemaal niets. Om te vermijden dat dit een gigantische post zou worden heb ik ze opsplitst in drie delen. Vandaag de lessen 1-10. Ik heb ze trouwens ingedeeld in een willekeurige volgorde.
Sorry voor het Pinterest-tegel gehalte. Feel free om weg te zappen ;).
1. The one you feed
Dit stamt uit een van de moeilijkste periodes van de afgelopen jaren. Ik zat er toen mentaal best onderdoor en was heel angstig. De parabel ‘The one you feed’ opende om één of andere manier mijn ogen. En die gaat als volgt.
In elk van ons zit een zwarte en een witte wolf. De zwarte staat voor alle negatieve gevoelens: boosheid, jaloezie, angst, verdriet… De witte wolf staat voor het omgekeerde: rust, plezier, geluk, zelfvertrouwen… Die twee wolven vechten met elkaar om aandacht. En het is de wolf die je zelf het meeste eten geeft die het sterkste zal zijn en dus zal overwinnen.
Kort samengevat: wat je aandacht geeft, groeit. En dat is zeker zo met gevoelens. Ik heb maandenlang mijn angst gevoed, met als resultaat dat ik nog angstiger werd. Het is dus een keuze om bij alles meteen aan het slechtste scenario te denken. Je hoeft dat niet te doen en kan ook op het positieve focussen. En wanneer ik dat toch doe, denk ik even terug aan mijn witte wolf die ook honger heeft.
2. Vertrouw altijd op je intuïtie
Als je dit zweverig vindt klinken, ik begrijp je. Ik had dat ook. Maar mijn intuïtie heeft me meer dan eens de juiste keuze doen maken. Ik vertrouw op dat stemmetje in mijn hoofd dat aangeeft wanneer iets geen goed idee is of iemand geen goed persoon voor mij is. Zet je verstand dus zeker niet uit, maar luister naar wat je buikgevoel je wil vertellen en weeg die zaken tegenover elkaar af.
3. Voortdurend geluk bestaat niet
It comes and goes in waves. Er zullen pieken zijn. Hopelijk veel pieken. Maar er zijn ook dalen en die horen bij het leven. Niemand staat elke dag zingend op zoals Sneeuwwitje. En dat is oké, want dat lijkt me mega vermoeiend 😅. Er zullen kutdagen zijn. En mooie dagen – waar je extra hard van moet genieten.
4. Maak de cirkel rond
Je future self bedankt je morgen omdat je vandaag die was toch in de kast hebt gelegd, het afwasmachine hebt opgezet of die factuur hebt betaald. Laat taken – in het huishouden, op het werk… – niet onderweg hangen. Maak het af zodat het uit je hoofd kan. De cirkel rond maken is echt mijn gouden ‘doe alsof je een huisvrouw bent’-tip. *ahum, hoor mij bezig*
5. Piekeren is nooit productief
Je bent jezelf je hele leven zorgen aan het maken om dingen die nooit zullen gebeuren. Piekeren is altijd slecht, in welke situatie dan ook. En eigenlijk weten we dat allemaal. Maar soms kan je er niet aan doen.
Ik stel mezelf dan meestal de vraag ‘Ga ik hier over 5 jaar nog steeds van wakker liggen?’ of ‘Zal dit over 5 jaar nog steeds een impact hebben op mijn leven?’. Is het antwoord neen, dan doe ik het licht uit en ga ik slapen. Want we piekeren toch vooral vlak voor het slapengaan of tijdens het wakker liggen in bed. Slaap heelt veel en je staat vaak veel lichter weer op ’s morgens, zonder al dat gepieker.
En dit klinkt allemaal heel mooi in theorie. Ik lig nog wel vaak wakker denkend dat ik een verschrikkelijke partner/vriendin/collega/familielid ben omdat ik X aantal dagen/weken/maanden/jaren geleden iets heb gedaan of gezegd dat niemand zich nog herinnert maar ik wel. Zucht.
6. Vriendschappen komen en gaan
Vriendschap is niet makkelijk. Je moet er voor werken. Maar soms moet je het ook bewust loslaten. En dat is eens zo moeilijk. Je hebt vandaag nog heel wat belangrijke mensen in je leven niet ontmoet. En sommige oude goede vrienden ga je misschien nooit meer zien.
En dat is oké, dat is het leven. Koester de vrienden die je nu hebt. Die nu naar je luisteren en je nemen voor wie je bent. Die je doen lachen en bij wie je kan huilen. Een handvol van die mensen is meer dan genoeg om vriendschap te beleven.
En vrienden loslaten of zelf achtergelaten wordt suckt. Je mag daar best verdriet om hebben.
7. Be kind and have courage
Zoals de mama van Cinderella het zo mooi zegt in de live action film: wees altijd vriendelijk en moedig. Een glimlach of een lief woord opent zoveel deuren. En door moed te hebben en dingen te durven uitspreken of doen bouw je vaak respect op. Hoe je jij gedraagt naar anderen zal een impact hebben op hoe jij behandeld wordt.
Ik probeer altijd vriendelijk te zijn tegen wie ik tegen kom. De kassierster, de bakker, mensen aan de telefoon die je proberen verder helpen (ook al heb je daarvoor 45 minuten in de wachtrij naar een irritant muziekske moeten luisteren, grmbl). Ook als die persoon duidelijk zelf een slechte dag heeft.
(Dit gezegd zijnde: als ik het gevoel heb dat mensen mij niet willen verder helpen en echt moeilijk doen, hang ik vaak echt de bitch uit. Ik ben daar niet trots op, maar het gebeurt wel. Iets met have courage en blijven ademen zeker?)
8. Omarm de oma/opa die diep vanbinnen in je zit
We hebben allemaal een oma of opa in ons. Iemand die het liefst avondenlang alleen in de zetel zit. Die graag boeken leest, kruiswoordraadsels invult of reality tv kijkt. Dat is lang niet cool geweest. Maar steek die kant van jezelf aub niet weg. Ga naar dat museum. Lees dat boek. Ga wandelen. Het is wel cool en daar mag je best voor uitkomen.
Mijn 15-jarige ik lacht me kei hard uit en rolt enorm met haar ogen als ze zou horen wat ik vandaag leuk vind om te doen. Ik hou van mijn granny dagen.
9. Dit is alles wat ik weet over time management
Bepaal elke dag 2-3 prioriteiten waarvan 1 grote, moeilijke taak en doe die eerst. Doe taken van 2 minuten meteen (maar na je prioriteiten). Spreek mensen persoonlijk aan of bel ze op als het dringend of gevoelig is. Vraag hulp als je die nodig hebt. Zeg nee als je iets echt niet wil of kan doen. Op sommige dagen ben je nu eenmaal onproductief, doe dan je papegaaitaken (mails bv). Leef niet in je mailbox en hanteer een vorm van inbox zero. Overwerken is het zelden waard, maar het moet nu eenmaal af en toe (leer daar dan uit). Doe soms eens iets wat niemand anders lijkt op te pakken (spring in dat lege gat en kijk wat het geeft).
Maar vooral: geen enkele promotie of kans wordt zomaar weggegeven omdat je er bent. Ga voor wat jij wil in je job en spreek dat uit. Zoek naar de werkcultuur waarin jij je goed voelt en waarin je je kwetsbaar durft opstellen. Dan zit je meestal wel op je plek.
10. Het leven is te kort voor saaie sokken
Het is ook veel makkelijker tijdens het opplooien van de was ;). En oh ja: je ondergoed hoeft niet bij elkaar te passen. Wie heeft dat zelfs ooit bedacht?
Draag jij saaie sokken? Vind je alles hierboven complete bullsh**? 😃
Het is ongetwijfeld de vloek van sociale media. Jezelf vergelijken met anderen, bewust zijn van zaken die gebeuren waar jij niet bij bent, grote levensupdates van kennissen of oudere vrienden… Maar ik heb er de laatste weken meer last van dan anders.
De sociale agenda is hier best gevuld. Een trouw, Werchter, Londen en tussendoor nog wat sociale uitjes. Niks om over te klagen. En toch knaagt er al een aantal dagen iets aan mij. Ik zie tegelijk nog zoveel anderen dingen gebeuren – zoals een vrijgezellenweekend waar ik niet kon bij zijn, mensen die ik niet meer vaak spreek die iets aankondigen en over het algemeen mensen die het altijd leuk lijken te hebben…
Ik plaats amper foto’s op sociale media, en met sociale media bedoel ik eigenlijk Instagram. Daar ben ik al een tijd geleden mee gestopt omdat het me geen goed gevoel geeft – alsof je bevestiging zoekt bij anderen van iets wat jij leuk vindt. En als ik iets wil vertellen doe ik dat hier en mensen willen het niet dubbel zien/lezen toch? Maar soms vrees ik dat door zelf niets te delen mensen mij vergeten ofzo? Complete onzin hoogst waarschijnlijk, maar ‘ik deel dus ik ben’ is zowat de leuze van onze generatie.
En ik deel hier vanalles, dus ben ik dan genoeg? Wat is genoeg? Wanneer is het genoeg? Ik weet het soms echt niet meer. Ik heb hier normaal niet zoveel last van, maar met het goede weer van de laatste weken is iedereen plots zo aan het overdelen – en Instagram is gemaakt om ons te doen blijven scrollen – dat ook ik daar niet immuun voor ben denk ik.
Zolang we maar beseffen dat Instagram niet het echte leven is. Verre van.
Heb jij soms last van een ongemakkelijk gevoel wanneer je door sociale media scrollt?
Tja, hier ben ik dan met mijn goede voornemens om wat vaker opnieuw iets te posten. En nu moet er natuurlijk nog iets uit mijn hoofd komen ook hé. Dus beginnen met hoe het gaat is altijd een oplossing.
En de eerlijkheid dwingt me tot het volgende: het gaat nog altijd niet fantastisch goed. Het gaat wel beter dan twee maanden geleden, maar er is nog steeds precies zoveel gaande dat er weinig ruimte is in mijn hoofd. Dat ik blokkeer wanneer ik eens een uur ‘vrije tijd’ heb. Dat ik niet weet wat ik daarmee moet.
Ik zie verbetering. Ik voel zelfs fysiek verbetering. Mijn lijf laat soms nog wel uitschijnen dat het niet tevreden is, maar ik slaap goed en voel me over het algemeen fitter dan een paar weken geleden.
Ik voel mezelf ook weer losser zijn als mens. Het beste merk ik dat op het werk. Ik ben weer een vrolijkere collega en heb terug wat meer zelfvertrouwen in wat ik doe. Ik heb een periode gehad dat ik echt ontevreden was van mijn eigen werk, onterecht – naast het feit dat iedereen me dat toen al zei – merk ik dat ik toen wel goede dingen heb opgeleverd. Ik neem terug wat vaker tijd voor een sociale babbel, heb ademruimte in de agenda en doe mee aan de sociale dingen.
Maar privé is het nog veel. De verhuis is achter de rug, maar alle admin nog niet. EPB/EPC is echt een rotwerkske. Er zijn nog veel afspreken na de uren. De sociale agenda vult zich ondertussen voor de komende maanden en dat is dus wel veel om naar uit te kijken. En ook de reis voor de ‘grote vakantie’ is geboekt (we gaan in augustus naar Noord-Ierland!), hoera!
We laten ook bewust de bouwklusjes in het huis nog even liggen. Wat in het begin moeilijk was, maar nu besef ik dat het niet anders kan. Dat erbij zou te veel zijn. We pikken dat later deze zomer wel weer op. Echt laten liggen – dat zit niet in ons.
Dus het gaat allemaal wel goed moet ik puur rationeel zeggen. Ik merk gewoon dat de minste negatieve trigger mij mentaal onderuit kan halen. Zo veel zelfs dat ik een week geleden overwoog om niet naar Werchter Boutique -waar P!nk de hoofdact is- te gaan (want fietsen, veel volk, lang rechtstaan, veel prikkels en ik ben gewoon geen festivalmeisje). Maar nu haar tour begonnen is en ik allerhande filmpjes heb gezien, heb ik er zoooo veel zin in. Het is geleden van 2013 dat ik haar nog zag, dat is 10 jaar (echt, hoe snel gaat het leven?).
En daarna Londen en zo komt alles weer goed, niet? Stap voor stap.
Jawel, ik schrijf dit vanaf mijn keukentafel in onze pasgeverfde living met zicht op de nog niet afgewerkte tuin. Ondertussen is dit twee weken mijn thuis. En het gevoel van ‘op hotel zijn’ is stilaan gaan liggen. De laatste dagen slaap ik ook betrekkelijk beter (nieuw bed voor mij) en ik moet toegeven dat dat een van mijn grotere angsten was. Want als ik niet goed slaap, ben ik niet zo’n aangenaam persoon (ahum :D).
De laatste weken voor de verhuis waren slepend voor mijn lijf en ook mentaal. Ik was niet echt te genieten. En merk dat ik daar nog steeds van aan het recupereren ben. Mijn lichaam is nog niet zo fit als ik zou willen. Maar met rust, vitamine B-12 en de zon die er stilaan toch wat begint door te komen hoop ik dat dit snel betert.
De zoektocht naar een nieuwe structuur is volop bezig, maar ik ben al blij dat het huis zo goed als kan in orde is. Die dozen die er nog staan zijn niet zo belangrijk. De komende (verlengde) weekends dienen om nog wat meer te settelen en nog een paar klusjes in orde te brengen. Ook administratief is er nog wat werk. Maar we zijn waar we willen zijn nu. In een eigen huis, na vijf jaar. Project huis is bij deze afgelopen.
Juni heeft veel mooie dingen in het verschiet. Mijn schoonzus trouwt, we gaan een dubbel weekend naar Werchter (om eindelijk nog eens P!nk te zien!) en een dag of 5 naar Londen (voor een conferentie voor het werk, maar elk excuus is goed voor Londen ;)). Ik heb hier zoveel zin in!
5 jaar een eigen huis bouwen, dat vreet bijzonder wat tijd en energie. Tijd en energie die ik dus normaal gezien de komende weken/maanden opnieuw ga terugkrijgen en eindelijk aan andere dingen ga kunnen besteden. Ik maakte alvast een inspiratielijstje :).
Bloggen en schrijven. Jes, het vet is hier een beetje van de soep geweest de laatste tijd dus hoog tijd om dit opnieuw op te pikken. Ik heb ook nog heel wat ideetjes voor de boekenblog en de nieuwsbrief die ik bij gebrek aan tijd nog niet heb kunnen uitwerken. Hopelijk kom ik ook terug in een schrijf- en inspiratieflow, want ik heb het toch wel wat gemist.
Journallen. Ik kocht de laatste tijd best veel stationary, maar heb er nog niet zoveel mee kunnen doen. Daarnaast wil ik echt meer gaan journallen om mijn hoofd leeg te schrijven en hier een routinemomentje van maken.
Afspreken met vrienden. Want sommigen onder hen heb ik al schandalig lang niet meer gezien. Ik wil echt terug wat quality time met hen gaan doorbrengen en niet zomaar even snel snel afspreken zoals de laatste jaren soms wel (of soms zelfs niet, danku corona) het geval was.
Structuur zoeken. Een nieuw huis, een nieuw leven wordt wel eens gezegd. Dus ik wil vooral ook mijn tijd nemen om op zoek te gaan naar een structuur die voor mij werkt.
Musea bezoeken, met of zonder de museumpas. Als weekenduitstapje. Heerlijk.
Terug thuis pilates oppakken zoals tijdens de lockdowns. Deed altijd heel goed voor mijn kantoorlijf.
Ontdekken wat ik met mijn vrije tijd wil. Klinkt misschien een beetje bizar, maar ik heb de laatste vijf jaar niet bewust ergens tijd in kunnen stoppen (behalve in het huis). Dan heb ik het over nieuwe dingen leren, cursussen volgen en dat soort dingen. Als ik dus binnenkort weer wat nieuwe energie heb wil ik wel eens bekijken wat ik graag nog zou willen doen, los van het werk. En daar gewoon voor gaan. Misschien is dat pottenbakken, een taal leren of toch ooit iets in bijberoep starten. Misschien is het iets helemaal anders ;).
Boeken lezen, liefst in de zon :).
Chille avondjes zoals deze staan ook op de lijst.
Spontane dingen doen, ergens impulsief naartoe gaan. Lijkt me ook wel eens leuk om een lege zaterdag te hebben en die te kunnen vullen zoals we willen.
Ook eens gewoon een hele namiddag in de zetel naar de koers kijken onder een dekentje zonder te denken ‘ik moet dit of dat nog doen’.
In juni 2022 trok ik nog eens naar mijn favoriete stad Londen. Omdat ik al wel vaker over de Britse hoofdstad heb verteld, focus ik voor deze trip in mijn verslagjes op de nieuwe dingen die ik er heb gedaan.
Londen staat bomvol musea, vaak met een uitgebreide collecties en meestal gratis toegankelijk. Ik bezocht best al wat van die grote bekende musea (The National Gallery en The Portrait Gallery, Tate Modern, Museum of London en het Natural History museum). Voor deze vijfdaagse trip viel ons oog op The British Museum en ik wou ook heel graag naar het Victoria & Albert Museum. Ik kan nu al meegeven dat we verliefd werden op die laatste.
The British museum
Het leuke aan op vrijdagavond in Londen zijn is dat vele grote musea langer open blijven. Zo ook The British museum, dat zijn deuren open houdt tot 20u30. The British museum heeft een ontzettend uitgebreide collectie aan wat ik archeologische vondsten van over de hele wereld. De Egyptische mummies, rosetta’s stone en de artefacten uit de Sutton Hoo scheepsramp zijn wereldberoemd en kan je er allemaal gaan bekijken.
Het gebouw waarin het museum huist is ook een plaatje. Het doet denken aan een tempel uit de Oudheid. We liepen er binnen zonder plan en dat was dé fout die we maakten. Het museum is namelijk zo groot met zoveel zalen met telkens duizenden objecten dat de focus van ons bezoek ontbrak.
Uiteindelijk gingen we op zoek naar de Egyptische zalen en keken we naar de mummies. We belanden ook per toeval in de zaal met de steen van Rosetta. Ik zag op een bord dat er regelmatig gratis rondleidingen werden aangeboden, maar die waren niet op vrijdagavond. Het zou een les zijn die ik meenam naar de V&A.
Blikvanger is de prachtige koepel op het binnenplein, The Queen Elizabeth II Great court, die na restauratie opnieuw geopend werd in 2000.
Uiteindelijk liepen we er anderhalf uur rond en besloten we dan op zoek te gaan naar eten in Soho. We belanden opnieuw bij Pho voor een goede portie Aziatisch eten. The British museum viel zeker niet tegen, maar het zal niet mijn favoriete trekpleister worden bij een bezoekje aan Londen. Ik hou wel alle tijdelijke tentoonstellingen in de gaten want die zijn vaak de moeite, dus zo krijgt dit museum hopelijk eens een tweede kans.
Victoria and Albert Museum
Twee dagen later deden we van een rustige zondagochtend en namen we de metro naar Kensington South. Zo kom je bijna onmiddellijk uit op Museum Street waar je The Natural History Museum, The Science Museum en dus ook de V&A vredig naast elkaar kan vinden. De V&A was ons doel voor de voormiddag.
Bij binnenkomst zagen we op het bord met tours dat er binnen een half uur een gratis highlights tour was en we besloten die te volgen. Eerst namen we nog een kijkje in de zaal met beeldhouwkunst, waar ook een uitgebreide collectie van Rodin te vinden was. Ik was onmiddellijk positief verrast over het uitzicht van de museumzalen en de manier waarop alles tentoongesteld stond.
De Highlights Tour bleek een groot succes. Perfect voor een eerste kennismaking. In een kleine groep nam de gids ons mee langs een paar topstukken van het museum, tegelijk vertelde ze over de geschiedenis en de architectuur van het museum. De tour duurde in totaal een uur. Er was tijd voor vragen en grappige anekdotes.
Het museum is ontstaan nadat de collectie van The Great Exhibition in Hyde Park in de 19de eeuw georganiseerd door Prince Albert – de man van koningin Victoria – een permanent onderkomen zocht. De doelstelling van het museum is altijd educatie geweest.
Cast CourtsNagemaakte tombes van Henry II en Eleanor Of Aquitaine
Dat is ook de reden dat er twee zalen met cast courts zijn. Dit zijn namaak pleisterwerken (ook uit de 19de eeuw) van echte monumenten Zo staat de David van Michelangelo er en ook de graftombe van Eleanor Of Aquitaine kan je terugvinden. De casts zijn veelbesproken en een tijdje niet publiek zichtbaar geweest, voornamelijk omdat het niet gaat om de echte kunst. En dat vinden sommige experten niet kunnen.
Maar ondertussen zijn sommige echte werken vernield of in slechtere staat dan de namaak casts waardoor ze toch van onschatbare waarde zijn. Ik vond de cast courts misschien wel de leukste zalen om in rond te lopen.
Dit zijn wel echte beelden :).
Op de benedenverdieping is alles ingedeeld volgens fysieke locatie. Afrika, Amerika, Azië, het Midden-Oosten… Mijn favoriete highlight was Tipu’s Tiger. Deze werd meegenomen door de Engelse soldaten nadat het regime van Tipu viel. Verder is er een klein zaaltje met unieke juwelen, fotografie en ook heel wat schilderijen op de eerste verdieping. Te veel om in één keer te bekijken, maar dankzij de tour hebben we toch voldoende meegekregen.
In de prachtige binnentuin heb je ook een goed zicht op de architectuur van het oude gedeelte van het gebouw en kan je even uitblazen.
De bibliotheekHet binnenplein
De voormiddag vloog voorbij waardoor we nadien niet lang meer in Kensington bleven. We liepen nog even Hyde Park in en gingen langs Kensington Palace met de mooie Sunken Garden.
Queen VictoriaThe Sunken Garden
Er staan nog heel wat andere Londense musea op de lijst, maar de V&A werd een nieuwe favoriet. The British Museum wil ik eens een nieuwe kans geven door er ook een tour te gaan volgen.
Wat is jouw favoriete museum in Londen?
Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie.
Wat me bezighoudt de laatste tijd lijkt wel allesbehalve schrijven. Alhoewel er recent nog een nieuwsbrief bij elkaar werd gepend en ook de boekenreviews elkaar opvolgen op de boekenblog. Het is eigenlijk vreemd hoe ik tijdens de ruwbouw er in bleef slagen om elke week iets online te gooien hier, en ik – pas exact 5 jaar later – afhaak. Maar ik kom terug, er is licht aan het einde van de tunnel. Gelukkig is mildheid mijn jaarthema.
Heel concreet verhuizen het lief en ik ten laatste begin mei. We noemen ons huis nog steeds de bouw, omdat we nog een paar laatste zaken aan het afwerken zijn. De komende tijd moet de focus dan ook liggen op er een huis van maken in plaats van een werf. En daar kijk ik even hard naar uit, als dat ik er tegenop zie. Lijkt me normaal denk ik dan.
Op het werk is de voorjaarsdrukte best aanwezig. Ik vind dat fijner dan met mijn vingers draaien, maar het voelt even als alle hens aan dek. Ik organiseerde ook weer ons teambuildingsweekend. Deze keer sliepen we in Mol en konden we dus niet anders dan een editie van De Mol organiseren. Het was enorm veel werk – zoals steeds meer dan je op voorhand denkt. We hebben zelf elke proef in elkaar gestoken, mollen (het waren er twee) gebriefd, filmpjes opgenomen en dan nog de praktische organisatie van slapen, eten enz. Maar het was echt geweldig. Ook toevallig nog goed weer. Ik kon me geen beter werkweekend voorstellen. En ik ben stiekem wel heel trots op wat we gedaan hebben. Het was de beste editie die ik al mee in elkaar heb gestoken en ik ben er nog niet uit of ik volgend jaar de fakkel wil doorgeven, of nog met een zotter idee op de proppen kom.
Ik ben ook terug bijna permanent op kantoor. En nu de de start van de allereerste lockdown (en dus ook de start van thuiswerk) drie jaar achter ons ligt, is het wel raar hoe de dingen terug normaal geworden zijn. Ik voel terug volledig de vibe van kantoor zoals vroeger en hoewel het soms wat stiller mag, ben ik daar blij mee.
Wat ook drie jaar geleden is mijn citytrip met Leen naar Valencia. Toen de scholen en horecazaken in België sloten, wisten we nog niet goed wat Spanje zou doen. Gelukkig raakte we nog wel thuis, toen ook de Spaanse overheid het woord lockdown in de mond nam. Hoog tijd dus voor een volgend trip samen en over een dikke week vertrekken we naar Firenze. De stad van kunst en geschiedenis, twee zaken waar ik enorm van hou. En van pizza, pasta, gelato en goede wijn. Daar hou ik op dit moment misschien nog wel wat meer van. Hopelijk is de zon van de partij.
Ik kijk sowieso uit naar de lente, en naar de zomer. In ons eigen huis. Met wat vrije tijd en sociale momenten, twee dingen die ik enorm heb gemist. Ik merk dat ik de laatste tijd terug wat meer aan het nadenken ben over wat ik wil doen. Waar ik tijd in wil gaan stoppen. Voorlopig is er nog een zee aan mogelijkheden en dat voelt fijn aan. Schrijven is sowieso wel een van de dingen die ik weer ga oppakken.
Het zal hier dus de komende weken nog wat op en af zijn. En dat is oké.
Ik wil vooral horen hoe het met jullie gaat? Vertel?
Soms loopt het hoofd over van gedachten. Over wat voorbij is of wanneer het voorbij zal zijn. Over het lief en hoe lang dit nog goed zal zijn of goed zal blijven aanvoelen. Over vriendschappen en of die niet te vaak vanzelfsprekend worden genomen. Over eenzaamheid, of vooral de angst daarvoor. Over werk en of mijn plek daarbinnen nog mijn plek is.
Over mezelf en wat ik wil of voel of denk. Over anderen, en hoe het hen vergaat. Over de wereld die lijkt te vergaan. Over het klimaat, oorlog, armoede, haat en racisme. Over waar de verdraagzaamheid naartoe is en of die ooit terugkomt. Over heengaan zonder terugkomen, over wat hierna zal komen.
Over hoe het leven er over dertig jaar zal uitzien. En over wie mij dan graag zal zien. Over voor wie ik er dan zal zijn, en hoe ik zal zijn.
Allemaal zorgen die in het hoofd kruipen. Die je daar tegen je eigen wil moet ontvangen en een plek geven. Die plek innemen van andere dingen.
Maar dat is ook net het enige wat ik kan doen. Ze binnenlaten en laten zijn. Het licht uitdoen en gaan slapen. Want het zijn zorgen voor morgen, en tegen de volgende ochtend hebben die meestal voldoende tijd gehad om op te ruimen. Zodat er weer plek over is voor andere dingen.
We hoeven onze gedachten niet altijd serieus te nemen.
Ongetwijfeld zwicht ik over een paar weken toch en maak ik een lijstje met doelen voor 2023. Maar op dit moment ben ik nog eerder in een soort van reflectieve bui. Hoe was 2022 voor mij en waar ik wil op focussen in 2023?
En er is steeds één woord dat naar boven komt in mijn hoofd dat alles omvat: mildheid. Milder zijn voor mezelf in eerste instantie. Wie mijn jaaroverzicht las, weet dat het niet het makkelijkste jaar was mentaal en qua fysieke gezondheid. Niets om me enorm hard zorgen in te maken, maar door de bouw moest ik mezelf vaak echt tot het gaatje uitdagen op beide vlakken.
En het is stilaan tijd om daarmee te stoppen. Om rust, stilte en mildheid toe te laten. Om de boel de boel te laten zijn. En om te kiezen voor wat mijn hoofd en lijf nodig hebben. ‘Stomme’ creatieve hobby’s, veel lezen, journallen, naar buiten en het allerbelangrijkste misschien: op mijn eigen tempo beginnen leven. In het volle huis waar ik momenteel mijn tijd doorbreng is daar vaak geen ruimte voor. Dingen moeten ‘nu’, ook al ontbreekt mij het ‘nu’ aan energie.
Als ik mijn hoofd en lijf net die keuze kan beginnen geven, de keuze tussen nu of straks, tussen stil of luid, tussen actie of rust… is het meteen eenvoudiger om milder te worden.
Om nee te leren zeggen. Om ja tegen zeggen tegen rust, of net die sociale afspraak die me energie zal geven. Om mijn agenda te beheren zoals ik dat wil.
Om ermee te stoppen mezelf voortdurend de grond in te boren, mezelf te verontschuldigen voor het feit dat ik soms andere noden heb of andere keuzes wil maken.
Als ik er in 2023 in slaag om milder te zijn voor mezelf, is het jaar geslaagd. Al de rest is bonus.
Heb jij ook een focuswoord voor 2023? Of eerder een lijstje met doelen?
