Close
30 lessen die ik leerde de voorbije 30 jaar #2

30 lessen die ik leerde de voorbije 30 jaar #2

Deze zomer word ik 30. En hoewel ik het ergens wel moeilijk vind om te beseffen dat ik niet langer een twintiger ben, is het natuurlijk onvermijdelijk. Ouder worden hoort bij het leven.

En je jaren ’20 zijn een tijd van zoeken, veel nieuwe ervaringen, jezelf tegenkomen… Dat bewijzen de vele blogs die ik hier in de loop der tijd heb neergepend 😅. Het was niet altijd makkelijk en het zal er ook zeker niet eenvoudiger op worden als dertiger. Ik heb daarom eens een poging gedaan om 30 inzichten op te schrijven die ik wil meenemen naar de jaren achter voordeur 3.

30 lessen of inzichten die mij hebben geholpen of nog steeds helpen. Het zijn dus persoonlijke dingen. Het kan zijn dat jij ze onzin vindt, of er niets aan hebt. Ik doe ook maar wat. En ik beweer hier niet de waarheid te spreken.

Misschien heb je er dus iets aan, misschien helemaal niets. Om te vermijden dat dit een gigantische post zou worden heb ik ze opsplitst in drie delen. Ik heb ze trouwens ingedeeld in een willekeurige volgorde. De vorige post kan je hier lezen, vandaag lessen 11-20.

Sorry voor het Pinterest-tegel gehalte. Feel free om weg te zappen ;).

11. Blijf weg van de weegschaal

Je kan dit letterlijk opvatten: je gewicht voortdurend in het oog houden heeft volgens mij nog nooit iemand gelukkig gemaakt. Maar ik bedoel het toch vooral figuurlijk: stop met jezelf te vergelijken ten opzichte van anderen.

Jij moet niet beter zijn/doen/hebben dan anderen. Anderen zijn/doen/hebben ook niet beter dan jij. Die weegschaal maakt echt alleen maar ongelukkig.

We zijn voorgeprogrammeerd om te vergelijken. Om voortdurend af te wegen wat de beste keuze is, de meest logische volgende stap en hoe we het zelf doen. Ik laat me er ook nog vaak aan vangen en sociale media helpen de boel niet bepaald vooruit – integendeel. Maar het heeft echt geen zin om voortdurend alles wat jij hebt/bent of doet in de weegschaal te leggen en daar je geluk of beslissingen van te laten afhangen.

12. Kijk uit voor mensen die niet van dieren houden en/of lelijk praten over hun geliefden

Is het en-en verhaal of doen ze ook lelijk tegen hun geliefden als die in de buurt zijn? Dan is het zeker een no-go.

Dit klopt echt elke keer. Mensen die niet lief kunnen zijn tegen andere wezens, zijn meestal geen goede mensen. En iedereen kan een slechte dag hebben, maar meestal is het probleem niet die éne keer. Toxisch gedrag gaat zelden over na één keer. Laat die mensen los.

13. Draag zorg voor je lichaam

Dit is alles wat ik daarover kan zeggen: draag oordoppen, smeer zonnecrème, drink aub voldoende water, rust wanneer dat moet, maar beweeg ook voldoende. Rook niet. Alcohol is zelden nodig, hoeveel sociale druk er ook lijkt te zijn. Draag comfortabele schoenen en kledij. De tijd om je in te kleine ballerina’s en minirokjes te murwen is -gelukkig maar- voorbij.

Ik heb hier zelf nog veel te leren – behalve dan wat betreft comfie kleren. Comfie is my middle name 😁.

14. Control the controllables

Wat je niet kan controleren, moet je loslaten. En dat is verdomd moeilijk. Maar het is de enige vrije keuze die we hebben wanneer het gaat om dingen buiten ons controleveld: ze loslaten. En controledrang stamt net van een angst om geen eigen keuze te hebben. Die heb je dus wel. Hoe moeilijk ook.

15. Zwijgen en luisteren > praten, praten, praten

Je wil echt niet degene zijn die gekend staan als de prater. Luister eens echt naar wat anderen je vertellen. Laat stiltes zijn door te zwijgen. Stel vragen en toon interesse. Ook al gaat misschien het over een onderwerp dat je niet veel zegt. Je wordt er een leuker en vriendelijker mens door.

16. Schrijf

Flauw hé, als het van een blogger komt? Ik bedoel hier niet mee dat je een literair meesterwerk hoeft uit te brengen of zelf een blog moet starten. Het af en toe neerschrijven van je gedachten, je to do’s, je bekommernissen… kan enorm helpen om je hoofd vrij te maken. Daarnaast is het ook gewoon leuk om later eens te kunnen terug lezen over bepaalde periodes.

Schrijven doe je dus niet voor anderen, maar voor jezelf. En je kan er op elk moment mee starten. Begin eens met ’s avonds je dag samen te vatten in drie lichtpuntjes of in één zin.

17. Ween

Huilen kan best functioneel zijn. Het is een uiting van emotie. En het is een pak beter dan het opkroppen.


Als je om eender welke reden – verdriet, boosheid, angst, onmacht of zelfs puur geluk – de tranen voelt opwellen, wil dat je zeggen dat je erom geeft. Je hoeft je niet te schamen om die betraande ogen te tonen. Het geeft dat het je wat kan schelen. En wenen lucht ook gewoon op.

18. Emoties zijn niet vergelijkbaar

Ken je van die mensen die als je iets vertelt dat je erg vond of dat je dwarszit je meteen onderbreken om hun eigen levensverhaal – of dat iemand die ze via via kennen – te vertellen dat volgens hen sowieso nog wel veel erger is dan dat van jou? En dat je je daardoor niet erkent voelt in jouw emoties?

Well, they’re wrong. Je hoeft je eigen emoties niet weg te stoppen omdat iemand het ergens ter wereld erger heeft dan jij. Want er is altijd iemand die het erger heeft dan jij. Het is altijd ergens oorlog, hongersnood of een grote natuurramp. Dat wil niet zeggen dat jij niet mag rouwen om je huisdier, je grootmoeder/-vader of een gebroken vriendschap. Jouw gevoelens mogen er altijd zijn – ongeacht wat er rondom je gebeurt.

Emoties vergelijken is één van de meest toxische dingen die er bestaan. Emoties zijn in sé nooit vergelijkbaar. Wij reageren allemaal anders als we in dezelfde situatie zitten. En dat is oké.

En als iemand zelf je dus zo’n verhaal vertelt: luister dan en probeer er niet meteen een eigen verhaal aan te koppelen.

19. We zijn allemaal alleen

Niet meteen de meest opbeurende les: eigenlijk staan we er allemaal alleen voor. Je kan heel wat mensen rondom je hebben die je steunen en begrijpen en liefhebben… maar op het einde van het verhaal moet jij je leven leiden. Jij bent de enige persoon die je heel je leven moet meedragen. Dus je kan best beginnen met jezelf leuk te vinden ;). En plezier te vinden in alleentijd.

En er zullen ontzettend veel momenten zijn dat je je alleen voelt – ook in een relatie, wanneer je een fijn gezin hebt of wanneer je veel vrienden hebt. En jammer genoeg is de kans groot dat je je op een bepaald moment eenzaam zal zijn.

Dat is niet fijn, maar het is vrees ik deel van het leven? Reik gerust uit naar anderen, maar probeer ook zelf rust en plezier te vinden in dingen die jij alleen doet.

20. Er is niets dat kippensoep niet kan oplossen

Kippensoep heelt veel. En voor de vegetariërs: een goede kop (veggie) bouillon also does the trick.

Et voila, zo komt die 30ste verjaardag weer wat dichterbij ;).

30 lessen die ik leerde de voorbije 30 jaar #1

30 lessen die ik leerde de voorbije 30 jaar #1

Deze zomer word ik 30. En hoewel ik het ergens wel moeilijk vind om te beseffen dat ik niet langer een twintiger ben, is het natuurlijk onvermijdelijk. Ouder worden hoort bij het leven.

En je jaren ’20 zijn een tijd van zoeken, veel nieuwe ervaringen, jezelf tegenkomen… Dat bewijzen de vele blogs die ik hier in de loop der tijd heb neergepend 😅. Het was niet altijd makkelijk en het zal er ook zeker niet eenvoudiger op worden als dertiger. Ik heb daarom eens een poging gedaan om 30 inzichten op te schrijven die ik wil meenemen naar de jaren achter voordeur 3.

30 lessen of inzichten die mij hebben geholpen of nog steeds helpen. Het zijn dus persoonlijke dingen. Het kan zijn dat jij ze onzin vindt, of er niets aan hebt. Ik doe ook maar wat. En ik beweer hier niet de waarheid te spreken.

Misschien heb je er dus iets aan, misschien helemaal niets. Om te vermijden dat dit een gigantische post zou worden heb ik ze opsplitst in drie delen. Vandaag de lessen 1-10. Ik heb ze trouwens ingedeeld in een willekeurige volgorde.

Sorry voor het Pinterest-tegel gehalte. Feel free om weg te zappen ;).

1. The one you feed

Dit stamt uit een van de moeilijkste periodes van de afgelopen jaren. Ik zat er toen mentaal best onderdoor en was heel angstig. De parabel ‘The one you feed’ opende om één of andere manier mijn ogen. En die gaat als volgt.

In elk van ons zit een zwarte en een witte wolf. De zwarte staat voor alle negatieve gevoelens: boosheid, jaloezie, angst, verdriet… De witte wolf staat voor het omgekeerde: rust, plezier, geluk, zelfvertrouwen… Die twee wolven vechten met elkaar om aandacht. En het is de wolf die je zelf het meeste eten geeft die het sterkste zal zijn en dus zal overwinnen.

Kort samengevat: wat je aandacht geeft, groeit. En dat is zeker zo met gevoelens. Ik heb maandenlang mijn angst gevoed, met als resultaat dat ik nog angstiger werd. Het is dus een keuze om bij alles meteen aan het slechtste scenario te denken. Je hoeft dat niet te doen en kan ook op het positieve focussen. En wanneer ik dat toch doe, denk ik even terug aan mijn witte wolf die ook honger heeft.

2. Vertrouw altijd op je intuïtie

Als je dit zweverig vindt klinken, ik begrijp je. Ik had dat ook. Maar mijn intuïtie heeft me meer dan eens de juiste keuze doen maken. Ik vertrouw op dat stemmetje in mijn hoofd dat aangeeft wanneer iets geen goed idee is of iemand geen goed persoon voor mij is. Zet je verstand dus zeker niet uit, maar luister naar wat je buikgevoel je wil vertellen en weeg die zaken tegenover elkaar af.

3. Voortdurend geluk bestaat niet

It comes and goes in waves. Er zullen pieken zijn. Hopelijk veel pieken. Maar er zijn ook dalen en die horen bij het leven. Niemand staat elke dag zingend op zoals Sneeuwwitje. En dat is oké, want dat lijkt me mega vermoeiend 😅. Er zullen kutdagen zijn. En mooie dagen – waar je extra hard van moet genieten.

4. Maak de cirkel rond

Je future self bedankt je morgen omdat je vandaag die was toch in de kast hebt gelegd, het afwasmachine hebt opgezet of die factuur hebt betaald. Laat taken – in het huishouden, op het werk… – niet onderweg hangen. Maak het af zodat het uit je hoofd kan. De cirkel rond maken is echt mijn gouden ‘doe alsof je een huisvrouw bent’-tip. *ahum, hoor mij bezig*

5. Piekeren is nooit productief

Je bent jezelf je hele leven zorgen aan het maken om dingen die nooit zullen gebeuren. Piekeren is altijd slecht, in welke situatie dan ook. En eigenlijk weten we dat allemaal. Maar soms kan je er niet aan doen.

Ik stel mezelf dan meestal de vraag ‘Ga ik hier over 5 jaar nog steeds van wakker liggen?’ of ‘Zal dit over 5 jaar nog steeds een impact hebben op mijn leven?’. Is het antwoord neen, dan doe ik het licht uit en ga ik slapen. Want we piekeren toch vooral vlak voor het slapengaan of tijdens het wakker liggen in bed. Slaap heelt veel en je staat vaak veel lichter weer op ’s morgens, zonder al dat gepieker.

En dit klinkt allemaal heel mooi in theorie. Ik lig nog wel vaak wakker denkend dat ik een verschrikkelijke partner/vriendin/collega/familielid ben omdat ik X aantal dagen/weken/maanden/jaren geleden iets heb gedaan of gezegd dat niemand zich nog herinnert maar ik wel. Zucht.

6. Vriendschappen komen en gaan

Vriendschap is niet makkelijk. Je moet er voor werken. Maar soms moet je het ook bewust loslaten. En dat is eens zo moeilijk. Je hebt vandaag nog heel wat belangrijke mensen in je leven niet ontmoet. En sommige oude goede vrienden ga je misschien nooit meer zien.

En dat is oké, dat is het leven. Koester de vrienden die je nu hebt. Die nu naar je luisteren en je nemen voor wie je bent. Die je doen lachen en bij wie je kan huilen. Een handvol van die mensen is meer dan genoeg om vriendschap te beleven.

En vrienden loslaten of zelf achtergelaten wordt suckt. Je mag daar best verdriet om hebben.

7. Be kind and have courage

Zoals de mama van Cinderella het zo mooi zegt in de live action film: wees altijd vriendelijk en moedig. Een glimlach of een lief woord opent zoveel deuren. En door moed te hebben en dingen te durven uitspreken of doen bouw je vaak respect op. Hoe je jij gedraagt naar anderen zal een impact hebben op hoe jij behandeld wordt.

Ik probeer altijd vriendelijk te zijn tegen wie ik tegen kom. De kassierster, de bakker, mensen aan de telefoon die je proberen verder helpen (ook al heb je daarvoor 45 minuten in de wachtrij naar een irritant muziekske moeten luisteren, grmbl). Ook als die persoon duidelijk zelf een slechte dag heeft.

(Dit gezegd zijnde: als ik het gevoel heb dat mensen mij niet willen verder helpen en echt moeilijk doen, hang ik vaak echt de bitch uit. Ik ben daar niet trots op, maar het gebeurt wel. Iets met have courage en blijven ademen zeker?)

8. Omarm de oma/opa die diep vanbinnen in je zit

We hebben allemaal een oma of opa in ons. Iemand die het liefst avondenlang alleen in de zetel zit. Die graag boeken leest, kruiswoordraadsels invult of reality tv kijkt. Dat is lang niet cool geweest. Maar steek die kant van jezelf aub niet weg. Ga naar dat museum. Lees dat boek. Ga wandelen. Het is wel cool en daar mag je best voor uitkomen.

Mijn 15-jarige ik lacht me kei hard uit en rolt enorm met haar ogen als ze zou horen wat ik vandaag leuk vind om te doen. Ik hou van mijn granny dagen.

9. Dit is alles wat ik weet over time management

Bepaal elke dag 2-3 prioriteiten waarvan 1 grote, moeilijke taak en doe die eerst. Doe taken van 2 minuten meteen (maar na je prioriteiten). Spreek mensen persoonlijk aan of bel ze op als het dringend of gevoelig is. Vraag hulp als je die nodig hebt. Zeg nee als je iets echt niet wil of kan doen. Op sommige dagen ben je nu eenmaal onproductief, doe dan je papegaaitaken (mails bv). Leef niet in je mailbox en hanteer een vorm van inbox zero. Overwerken is het zelden waard, maar het moet nu eenmaal af en toe (leer daar dan uit). Doe soms eens iets wat niemand anders lijkt op te pakken (spring in dat lege gat en kijk wat het geeft).

Maar vooral: geen enkele promotie of kans wordt zomaar weggegeven omdat je er bent. Ga voor wat jij wil in je job en spreek dat uit. Zoek naar de werkcultuur waarin jij je goed voelt en waarin je je kwetsbaar durft opstellen. Dan zit je meestal wel op je plek.

10. Het leven is te kort voor saaie sokken

Het is ook veel makkelijker tijdens het opplooien van de was ;). En oh ja: je ondergoed hoeft niet bij elkaar te passen. Wie heeft dat zelfs ooit bedacht?

Draag jij saaie sokken? Vind je alles hierboven complete bullsh**? 😃

Instastress
rhdr

Instastress

Het is ongetwijfeld de vloek van sociale media. Jezelf vergelijken met anderen, bewust zijn van zaken die gebeuren waar jij niet bij bent, grote levensupdates van kennissen of oudere vrienden… Maar ik heb er de laatste weken meer last van dan anders.

De sociale agenda is hier best gevuld. Een trouw, Werchter, Londen en tussendoor nog wat sociale uitjes. Niks om over te klagen. En toch knaagt er al een aantal dagen iets aan mij. Ik zie tegelijk nog zoveel anderen dingen gebeuren – zoals een vrijgezellenweekend waar ik niet kon bij zijn, mensen die ik niet meer vaak spreek die iets aankondigen en over het algemeen mensen die het altijd leuk lijken te hebben…

Ik plaats amper foto’s op sociale media, en met sociale media bedoel ik eigenlijk Instagram. Daar ben ik al een tijd geleden mee gestopt omdat het me geen goed gevoel geeft – alsof je bevestiging zoekt bij anderen van iets wat jij leuk vindt. En als ik iets wil vertellen doe ik dat hier en mensen willen het niet dubbel zien/lezen toch? Maar soms vrees ik dat door zelf niets te delen mensen mij vergeten ofzo? Complete onzin hoogst waarschijnlijk, maar ‘ik deel dus ik ben’ is zowat de leuze van onze generatie.

En ik deel hier vanalles, dus ben ik dan genoeg? Wat is genoeg? Wanneer is het genoeg? Ik weet het soms echt niet meer. Ik heb hier normaal niet zoveel last van, maar met het goede weer van de laatste weken is iedereen plots zo aan het overdelen – en Instagram is gemaakt om ons te doen blijven scrollen – dat ook ik daar niet immuun voor ben denk ik.

Zolang we maar beseffen dat Instagram niet het echte leven is. Verre van.

Heb jij soms last van een ongemakkelijk gevoel wanneer je door sociale media scrollt?

Hoe het nu gaat
rhdr

Hoe het nu gaat

Tja, hier ben ik dan met mijn goede voornemens om wat vaker opnieuw iets te posten. En nu moet er natuurlijk nog iets uit mijn hoofd komen ook hé. Dus beginnen met hoe het gaat is altijd een oplossing.

En de eerlijkheid dwingt me tot het volgende: het gaat nog altijd niet fantastisch goed. Het gaat wel beter dan twee maanden geleden, maar er is nog steeds precies zoveel gaande dat er weinig ruimte is in mijn hoofd. Dat ik blokkeer wanneer ik eens een uur ‘vrije tijd’ heb. Dat ik niet weet wat ik daarmee moet.

Ik zie verbetering. Ik voel zelfs fysiek verbetering. Mijn lijf laat soms nog wel uitschijnen dat het niet tevreden is, maar ik slaap goed en voel me over het algemeen fitter dan een paar weken geleden.

Ik voel mezelf ook weer losser zijn als mens. Het beste merk ik dat op het werk. Ik ben weer een vrolijkere collega en heb terug wat meer zelfvertrouwen in wat ik doe. Ik heb een periode gehad dat ik echt ontevreden was van mijn eigen werk, onterecht – naast het feit dat iedereen me dat toen al zei – merk ik dat ik toen wel goede dingen heb opgeleverd. Ik neem terug wat vaker tijd voor een sociale babbel, heb ademruimte in de agenda en doe mee aan de sociale dingen.

Maar privé is het nog veel. De verhuis is achter de rug, maar alle admin nog niet. EPB/EPC is echt een rotwerkske. Er zijn nog veel afspreken na de uren. De sociale agenda vult zich ondertussen voor de komende maanden en dat is dus wel veel om naar uit te kijken. En ook de reis voor de ‘grote vakantie’ is geboekt (we gaan in augustus naar Noord-Ierland!), hoera!

We laten ook bewust de bouwklusjes in het huis nog even liggen. Wat in het begin moeilijk was, maar nu besef ik dat het niet anders kan. Dat erbij zou te veel zijn. We pikken dat later deze zomer wel weer op. Echt laten liggen – dat zit niet in ons.

Dus het gaat allemaal wel goed moet ik puur rationeel zeggen. Ik merk gewoon dat de minste negatieve trigger mij mentaal onderuit kan halen. Zo veel zelfs dat ik een week geleden overwoog om niet naar Werchter Boutique -waar P!nk de hoofdact is- te gaan (want fietsen, veel volk, lang rechtstaan, veel prikkels en ik ben gewoon geen festivalmeisje). Maar nu haar tour begonnen is en ik allerhande filmpjes heb gezien, heb ik er zoooo veel zin in. Het is geleden van 2013 dat ik haar nog zag, dat is 10 jaar (echt, hoe snel gaat het leven?).

En daarna Londen en zo komt alles weer goed, niet? Stap voor stap.

Verhuisd

Verhuisd

Jawel, ik schrijf dit vanaf mijn keukentafel in onze pasgeverfde living met zicht op de nog niet afgewerkte tuin. Ondertussen is dit twee weken mijn thuis. En het gevoel van ‘op hotel zijn’ is stilaan gaan liggen. De laatste dagen slaap ik ook betrekkelijk beter (nieuw bed voor mij) en ik moet toegeven dat dat een van mijn grotere angsten was. Want als ik niet goed slaap, ben ik niet zo’n aangenaam persoon (ahum :D).

De laatste weken voor de verhuis waren slepend voor mijn lijf en ook mentaal. Ik was niet echt te genieten. En merk dat ik daar nog steeds van aan het recupereren ben. Mijn lichaam is nog niet zo fit als ik zou willen. Maar met rust, vitamine B-12 en de zon die er stilaan toch wat begint door te komen hoop ik dat dit snel betert.

De zoektocht naar een nieuwe structuur is volop bezig, maar ik ben al blij dat het huis zo goed als kan in orde is. Die dozen die er nog staan zijn niet zo belangrijk. De komende (verlengde) weekends dienen om nog wat meer te settelen en nog een paar klusjes in orde te brengen. Ook administratief is er nog wat werk. Maar we zijn waar we willen zijn nu. In een eigen huis, na vijf jaar. Project huis is bij deze afgelopen.

Juni heeft veel mooie dingen in het verschiet. Mijn schoonzus trouwt, we gaan een dubbel weekend naar Werchter (om eindelijk nog eens P!nk te zien!) en een dag of 5 naar Londen (voor een conferentie voor het werk, maar elk excuus is goed voor Londen ;)). Ik heb hier zoveel zin in!

Hoe gaat met jou?

Wat ik ga doen na de verhuis
cof

Wat ik ga doen na de verhuis

5 jaar een eigen huis bouwen, dat vreet bijzonder wat tijd en energie. Tijd en energie die ik dus normaal gezien de komende weken/maanden opnieuw ga terugkrijgen en eindelijk aan andere dingen ga kunnen besteden. Ik maakte alvast een inspiratielijstje :).

  • Bloggen en schrijven. Jes, het vet is hier een beetje van de soep geweest de laatste tijd dus hoog tijd om dit opnieuw op te pikken. Ik heb ook nog heel wat ideetjes voor de boekenblog en de nieuwsbrief die ik bij gebrek aan tijd nog niet heb kunnen uitwerken. Hopelijk kom ik ook terug in een schrijf- en inspiratieflow, want ik heb het toch wel wat gemist.
  • Journallen. Ik kocht de laatste tijd best veel stationary, maar heb er nog niet zoveel mee kunnen doen. Daarnaast wil ik echt meer gaan journallen om mijn hoofd leeg te schrijven en hier een routinemomentje van maken.
  • Afspreken met vrienden. Want sommigen onder hen heb ik al schandalig lang niet meer gezien. Ik wil echt terug wat quality time met hen gaan doorbrengen en niet zomaar even snel snel afspreken zoals de laatste jaren soms wel (of soms zelfs niet, danku corona) het geval was.
  • Structuur zoeken. Een nieuw huis, een nieuw leven wordt wel eens gezegd. Dus ik wil vooral ook mijn tijd nemen om op zoek te gaan naar een structuur die voor mij werkt.
  • Musea bezoeken, met of zonder de museumpas. Als weekenduitstapje. Heerlijk.
  • Terug thuis pilates oppakken zoals tijdens de lockdowns. Deed altijd heel goed voor mijn kantoorlijf.
  • Ontdekken wat ik met mijn vrije tijd wil. Klinkt misschien een beetje bizar, maar ik heb de laatste vijf jaar niet bewust ergens tijd in kunnen stoppen (behalve in het huis). Dan heb ik het over nieuwe dingen leren, cursussen volgen en dat soort dingen. Als ik dus binnenkort weer wat nieuwe energie heb wil ik wel eens bekijken wat ik graag nog zou willen doen, los van het werk. En daar gewoon voor gaan. Misschien is dat pottenbakken, een taal leren of toch ooit iets in bijberoep starten. Misschien is het iets helemaal anders ;).
  • Boeken lezen, liefst in de zon :).
Chille avondjes zoals deze staan ook op de lijst.
  • Spontane dingen doen, ergens impulsief naartoe gaan. Lijkt me ook wel eens leuk om een lege zaterdag te hebben en die te kunnen vullen zoals we willen.
  • Ook eens gewoon een hele namiddag in de zetel naar de koers kijken onder een dekentje zonder te denken ‘ik moet dit of dat nog doen’.
  • En ongetwijfeld nog 100 andere dingen ;).

Nog even geduld zeker?

Londen #16: The British Museum & the V&A museum
cof

Londen #16: The British Museum & the V&A museum

In juni 2022 trok ik nog eens naar mijn favoriete stad Londen. Omdat ik al wel vaker over de Britse hoofdstad heb verteld, focus ik voor deze trip in mijn verslagjes op de nieuwe dingen die ik er heb gedaan.

Londen staat bomvol musea, vaak met een uitgebreide collecties en meestal gratis toegankelijk. Ik bezocht best al wat van die grote bekende musea (The National Gallery en The Portrait Gallery, Tate Modern, Museum of London en het Natural History museum). Voor deze vijfdaagse trip viel ons oog op The British Museum en ik wou ook heel graag naar het Victoria & Albert Museum. Ik kan nu al meegeven dat we verliefd werden op die laatste.

The British museum

Het leuke aan op vrijdagavond in Londen zijn is dat vele grote musea langer open blijven. Zo ook The British museum, dat zijn deuren open houdt tot 20u30. The British museum heeft een ontzettend uitgebreide collectie aan wat ik archeologische vondsten van over de hele wereld. De Egyptische mummies, rosetta’s stone en de artefacten uit de Sutton Hoo scheepsramp zijn wereldberoemd en kan je er allemaal gaan bekijken.

Het gebouw waarin het museum huist is ook een plaatje. Het doet denken aan een tempel uit de Oudheid. We liepen er binnen zonder plan en dat was dé fout die we maakten. Het museum is namelijk zo groot met zoveel zalen met telkens duizenden objecten dat de focus van ons bezoek ontbrak.

Uiteindelijk gingen we op zoek naar de Egyptische zalen en keken we naar de mummies. We belanden ook per toeval in de zaal met de steen van Rosetta. Ik zag op een bord dat er regelmatig gratis rondleidingen werden aangeboden, maar die waren niet op vrijdagavond. Het zou een les zijn die ik meenam naar de V&A.

Blikvanger is de prachtige koepel op het binnenplein, The Queen Elizabeth II Great court, die na restauratie opnieuw geopend werd in 2000.

Uiteindelijk liepen we er anderhalf uur rond en besloten we dan op zoek te gaan naar eten in Soho. We belanden opnieuw bij Pho voor een goede portie Aziatisch eten. The British museum viel zeker niet tegen, maar het zal niet mijn favoriete trekpleister worden bij een bezoekje aan Londen. Ik hou wel alle tijdelijke tentoonstellingen in de gaten want die zijn vaak de moeite, dus zo krijgt dit museum hopelijk eens een tweede kans.

Victoria and Albert Museum

Twee dagen later deden we van een rustige zondagochtend en namen we de metro naar Kensington South. Zo kom je bijna onmiddellijk uit op Museum Street waar je The Natural History Museum, The Science Museum en dus ook de V&A vredig naast elkaar kan vinden. De V&A was ons doel voor de voormiddag.

Bij binnenkomst zagen we op het bord met tours dat er binnen een half uur een gratis highlights tour was en we besloten die te volgen. Eerst namen we nog een kijkje in de zaal met beeldhouwkunst, waar ook een uitgebreide collectie van Rodin te vinden was. Ik was onmiddellijk positief verrast over het uitzicht van de museumzalen en de manier waarop alles tentoongesteld stond.

De Highlights Tour bleek een groot succes. Perfect voor een eerste kennismaking. In een kleine groep nam de gids ons mee langs een paar topstukken van het museum, tegelijk vertelde ze over de geschiedenis en de architectuur van het museum. De tour duurde in totaal een uur. Er was tijd voor vragen en grappige anekdotes.

Het museum is ontstaan nadat de collectie van The Great Exhibition in Hyde Park in de 19de eeuw georganiseerd door Prince Albert – de man van koningin Victoria – een permanent onderkomen zocht. De doelstelling van het museum is altijd educatie geweest.

Dat is ook de reden dat er twee zalen met cast courts zijn. Dit zijn namaak pleisterwerken (ook uit de 19de eeuw) van echte monumenten Zo staat de David van Michelangelo er en ook de graftombe van Eleanor Of Aquitaine kan je terugvinden. De casts zijn veelbesproken en een tijdje niet publiek zichtbaar geweest, voornamelijk omdat het niet gaat om de echte kunst. En dat vinden sommige experten niet kunnen.

Maar ondertussen zijn sommige echte werken vernield of in slechtere staat dan de namaak casts waardoor ze toch van onschatbare waarde zijn. Ik vond de cast courts misschien wel de leukste zalen om in rond te lopen.

Dit zijn wel echte beelden :).

Op de benedenverdieping is alles ingedeeld volgens fysieke locatie. Afrika, Amerika, Azië, het Midden-Oosten… Mijn favoriete highlight was Tipu’s Tiger. Deze werd meegenomen door de Engelse soldaten nadat het regime van Tipu viel. Verder is er een klein zaaltje met unieke juwelen, fotografie en ook heel wat schilderijen op de eerste verdieping. Te veel om in één keer te bekijken, maar dankzij de tour hebben we toch voldoende meegekregen.

In de prachtige binnentuin heb je ook een goed zicht op de architectuur van het oude gedeelte van het gebouw en kan je even uitblazen.

De voormiddag vloog voorbij waardoor we nadien niet lang meer in Kensington bleven. We liepen nog even Hyde Park in en gingen langs Kensington Palace met de mooie Sunken Garden.

Er staan nog heel wat andere Londense musea op de lijst, maar de V&A werd een nieuwe favoriet. The British Museum wil ik eens een nieuwe kans geven door er ook een tour te gaan volgen.

Wat is jouw favoriete museum in Londen?

Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie.

Wat me bezighoudt #5
rhdr

Wat me bezighoudt #5

Wat me bezighoudt de laatste tijd lijkt wel allesbehalve schrijven. Alhoewel er recent nog een nieuwsbrief bij elkaar werd gepend en ook de boekenreviews elkaar opvolgen op de boekenblog. Het is eigenlijk vreemd hoe ik tijdens de ruwbouw er in bleef slagen om elke week iets online te gooien hier, en ik – pas exact 5 jaar later – afhaak. Maar ik kom terug, er is licht aan het einde van de tunnel. Gelukkig is mildheid mijn jaarthema.

Heel concreet verhuizen het lief en ik ten laatste begin mei. We noemen ons huis nog steeds de bouw, omdat we nog een paar laatste zaken aan het afwerken zijn. De komende tijd moet de focus dan ook liggen op er een huis van maken in plaats van een werf. En daar kijk ik even hard naar uit, als dat ik er tegenop zie. Lijkt me normaal denk ik dan.

Op het werk is de voorjaarsdrukte best aanwezig. Ik vind dat fijner dan met mijn vingers draaien, maar het voelt even als alle hens aan dek. Ik organiseerde ook weer ons teambuildingsweekend. Deze keer sliepen we in Mol en konden we dus niet anders dan een editie van De Mol organiseren. Het was enorm veel werk – zoals steeds meer dan je op voorhand denkt. We hebben zelf elke proef in elkaar gestoken, mollen (het waren er twee) gebriefd, filmpjes opgenomen en dan nog de praktische organisatie van slapen, eten enz. Maar het was echt geweldig. Ook toevallig nog goed weer. Ik kon me geen beter werkweekend voorstellen. En ik ben stiekem wel heel trots op wat we gedaan hebben. Het was de beste editie die ik al mee in elkaar heb gestoken en ik ben er nog niet uit of ik volgend jaar de fakkel wil doorgeven, of nog met een zotter idee op de proppen kom.

Ik ben ook terug bijna permanent op kantoor. En nu de de start van de allereerste lockdown (en dus ook de start van thuiswerk) drie jaar achter ons ligt, is het wel raar hoe de dingen terug normaal geworden zijn. Ik voel terug volledig de vibe van kantoor zoals vroeger en hoewel het soms wat stiller mag, ben ik daar blij mee.

Wat ook drie jaar geleden is mijn citytrip met Leen naar Valencia. Toen de scholen en horecazaken in België sloten, wisten we nog niet goed wat Spanje zou doen. Gelukkig raakte we nog wel thuis, toen ook de Spaanse overheid het woord lockdown in de mond nam. Hoog tijd dus voor een volgend trip samen en over een dikke week vertrekken we naar Firenze. De stad van kunst en geschiedenis, twee zaken waar ik enorm van hou. En van pizza, pasta, gelato en goede wijn. Daar hou ik op dit moment misschien nog wel wat meer van. Hopelijk is de zon van de partij.

Ik kijk sowieso uit naar de lente, en naar de zomer. In ons eigen huis. Met wat vrije tijd en sociale momenten, twee dingen die ik enorm heb gemist. Ik merk dat ik de laatste tijd terug wat meer aan het nadenken ben over wat ik wil doen. Waar ik tijd in wil gaan stoppen. Voorlopig is er nog een zee aan mogelijkheden en dat voelt fijn aan. Schrijven is sowieso wel een van de dingen die ik weer ga oppakken.

Het zal hier dus de komende weken nog wat op en af zijn. En dat is oké.

Ik wil vooral horen hoe het met jullie gaat? Vertel?

Over
rhdr

Over

Soms loopt het hoofd over van gedachten. Over wat voorbij is of wanneer het voorbij zal zijn. Over het lief en hoe lang dit nog goed zal zijn of goed zal blijven aanvoelen. Over vriendschappen en of die niet te vaak vanzelfsprekend worden genomen. Over eenzaamheid, of vooral de angst daarvoor. Over werk en of mijn plek daarbinnen nog mijn plek is.

Over mezelf en wat ik wil of voel of denk. Over anderen, en hoe het hen vergaat. Over de wereld die lijkt te vergaan. Over het klimaat, oorlog, armoede, haat en racisme. Over waar de verdraagzaamheid naartoe is en of die ooit terugkomt. Over heengaan zonder terugkomen, over wat hierna zal komen.

Over hoe het leven er over dertig jaar zal uitzien. En over wie mij dan graag zal zien. Over voor wie ik er dan zal zijn, en hoe ik zal zijn.

Allemaal zorgen die in het hoofd kruipen. Die je daar tegen je eigen wil moet ontvangen en een plek geven. Die plek innemen van andere dingen.

Maar dat is ook net het enige wat ik kan doen. Ze binnenlaten en laten zijn. Het licht uitdoen en gaan slapen. Want het zijn zorgen voor morgen, en tegen de volgende ochtend hebben die meestal voldoende tijd gehad om op te ruimen. Zodat er weer plek over is voor andere dingen.

We hoeven onze gedachten niet altijd serieus te nemen.

Mildheid

Mildheid

Ongetwijfeld zwicht ik over een paar weken toch en maak ik een lijstje met doelen voor 2023. Maar op dit moment ben ik nog eerder in een soort van reflectieve bui. Hoe was 2022 voor mij en waar ik wil op focussen in 2023?

En er is steeds één woord dat naar boven komt in mijn hoofd dat alles omvat: mildheid. Milder zijn voor mezelf in eerste instantie. Wie mijn jaaroverzicht las, weet dat het niet het makkelijkste jaar was mentaal en qua fysieke gezondheid. Niets om me enorm hard zorgen in te maken, maar door de bouw moest ik mezelf vaak echt tot het gaatje uitdagen op beide vlakken.

En het is stilaan tijd om daarmee te stoppen. Om rust, stilte en mildheid toe te laten. Om de boel de boel te laten zijn. En om te kiezen voor wat mijn hoofd en lijf nodig hebben. ‘Stomme’ creatieve hobby’s, veel lezen, journallen, naar buiten en het allerbelangrijkste misschien: op mijn eigen tempo beginnen leven. In het volle huis waar ik momenteel mijn tijd doorbreng is daar vaak geen ruimte voor. Dingen moeten ‘nu’, ook al ontbreekt mij het ‘nu’ aan energie.

Als ik mijn hoofd en lijf net die keuze kan beginnen geven, de keuze tussen nu of straks, tussen stil of luid, tussen actie of rust… is het meteen eenvoudiger om milder te worden.

Om nee te leren zeggen. Om ja tegen zeggen tegen rust, of net die sociale afspraak die me energie zal geven. Om mijn agenda te beheren zoals ik dat wil.

Om ermee te stoppen mezelf voortdurend de grond in te boren, mezelf te verontschuldigen voor het feit dat ik soms andere noden heb of andere keuzes wil maken.

Als ik er in 2023 in slaag om milder te zijn voor mezelf, is het jaar geslaagd. Al de rest is bonus.

Heb jij ook een focuswoord voor 2023? Of eerder een lijstje met doelen?

2022 in blogposts en anekdotes
rhdr

2022 in blogposts en anekdotes

Nadat ik vorig jaar de terugblik net iets anders aanpakte, keer ik nu terug naar het bekende concept waarbij ik per maand even terugblik op wat er is gebeurd en geschreven. Mijn vorige jaaroverzichten teruglezen? Hier zijn ze: 2017201820192020 en 2021). 

Voor het eerst hield ik in mijn bullet journal bij wat ik deed per maand, wat de grootste lichtpuntjes waren en hoe ik me voelde, dus het was iets makkelijker om terug te blikken.

Januari

Als ik teruglees over januari merk ik best veel eenzaamheid bij mezelf. In januari was thuiswerken nog (semi)-verplicht en de donkere dagen hielpen daar niet bij. Ik werd in de eerste week flink ziek van mijn boostershot. Daar moest ik even van bekomen.

Halverwege de maand gingen we op zondag naar een expo in het Hof van Busleyden in Mechelen om daarna iets te gaan eten bij een Mexicaan. Ik begon met intensiever te journallen, las wat klassiekers en keek het WK veldrijden.

Favoriete blogpost: Functionele emoties

Februari

In februari bleef het thuiswerken nog even duren. Dit was de periode dat ik Downton Abbey aan het bingen was. Op het werk namen we een podcastspecial op waarvoor ik toch nog eens naar kantoor ging. Het lief en ik gingen een aantal keer eten in Leuven en we boekten onze vakantie naar Londen. Ik keek ook Encanto en die muziek ging voor maanden op repeat.

Ensor street-art in Oostende

De laatste week van februari hadden we verlof. Omdat er op de bouw niet zo veel te doen was, gingen we enkele dagen naar zee. Het was regen- en stormachtig weer. We waren een dag in Oostende om het James Ensorhuis te bezoeken.

Volgens mij startte in februari ook de oorlog in Oekraïne? Het is ergens zo ontzettend vreemd om te beseffen hoe lang dit moedeloze conflict daar al aan de gang is. Het was stormachtig weer en die storm kroop soms al eens in mijn hoofd.

Favoriete blogpost: Storm

Maart

Maart is altijd een immens lange maand vind ik en het lijstje van dingen die ik heb gedaan is maar kort: ik sprak twee keer af met vrienden blijkbaar. Verder werd er aan de badkamer en de boven gewerkt op de bouw. En waren er gewone goedgevulde werkweken. Op 3 maart speelde ik mijn meest gedraaide nummer ‘Surface pressure‘ (uit Encanto) het meeste af volgens Spotify Wrapped.

Stadspark Antwerpen, maart ’22

Zoals steeds werd maart de typische ’tussenin’-maand. Nog net geen lente.

Favoriete blogpost: Bouwstruggles

April

Alles is beter wanneer het april wordt. En we konden zowaar weer sociale dingen doen op het werk. Er was een eerste fijne avond op ons dakterras met cocktails, pizza en darts. En we hadden een paaseditie van het nieuwjaarsetentje.

Ik noteerde redelijk direct in mijn journal dat ik in de weekends in april altijd heel moe was door de drukke werkwerken en de bouw, dus dat zal toen wel een dingetje geweest zijn. We begonnen met muren schuren en dat is niet bepaald mijn favoriete taakje. Ik herinner me nog dat ik een dag lang in paniek was omdat ik dacht mijn portefeuille kwijt te zijn, gelukkig lag die nog gewoon in de auto.

Favoriete blogpost: Terug in de tijd

Mei

Waarschijnlijk met voorsprong een van de leukere maanden van het jaar. Het teambuildingsweekend van het werk dat ik mee organiseer en dat al twee keer was uitgesteld kon eindelijk doorgaan. We hadden prachtig weer en een mooie locatie dicht bij de kust. Er werd hemels vegetarisch gebarbecued maar de timing liep wat mis en dus waren we pas na 21u aan eten toe. Mijn paniekreactie daarop werd in de kiem gesmoord door twee collega’s die me dwongen even te gaan zitten. Ik kroop uiteindelijk wat vroeger dan sommigen mijn bed in en heb nog wel wat feest gemist, maar ik heb intens genoten van dat weekend.

We gingen schermen tijdens het weekend

Een weekend later was het dansshow, deze keer vier shows in één weekend. Ook hier was die al een aantal jaren niet doorgegaan en konden we eindelijk in onze huidige groep het podium op. Ik faalde uiteraard op de generale, maar met de shows ging alles redelijk goed. En de sfeer was in orde.

Nog in mei: we gingen eten voor het lief zijn verjaardag en trokken aan het eind van de maand een dag naar de sauna waar de elektriciteit toen even uitviel waardoor we vandaag nog altijd een kortingsbon hebben liggen om nog eens terug te gaan.

De laatste dag van de maand viel de hemel even op mijn kop toen een collega uit mijn team een heel slechte diagnose kreeg.

Favoriete blogpost: Op weg

Juni

Begin juni stond daardoor wel in het teken van bekomen van dat nieuws. Ik had een voortdurend benauwd gevoel op mijn borst en moest vaak wenen. Toen ook de grootmoeder van het lief op sterven bleek te liggen was het allemaal veel bij elkaar. Uiteindelijk konden we net wel naar Londen vertrekken aangezien de begrafenis de dag na onze terugkomst zou plaatsvinden. Met gemengde gevoelens en een gestrest hoofd vertrokken we dus naar onze favoriete stad.

Greenwich

Uiteindelijk was het zo’n geweldig weer in Londen en hadden we een rustige maar leuke planning gemaakt, dat de vakantie toch echt nog aanvoelde als vakantie. We bezochten Windsor Castle waar de queen toen nog verbleef. Ook wandelden we tussen de bloemen in de gracht van The Tower of Londen (ter ere van het 70-jarige jubileum van Elizabeth) en gingen we naar Greenwich waar ik op slag verliefd werd op de gebouwen.

Londen <3

Verder waren er nog wat avonden met vrienden of op het werk en moest ik jammer genoeg een van mijn katten laten inslapen. Dat het veel bleef voor mijn hoofd en lijf was wel duidelijk toen ik eind juni op een netwerkevent onmiddellijk slecht reageerde op het eten en moest gaan zitten. Wat op een walking dinner in openlucht nogal opvalt natuurlijk… Ik denk dat de samenvatting van het jaar wel is dat ik vaak aan het balanceren was zowel fysiek als mentaal.

Favoriete blogpost: Lelijkheid (nu ja, favoriet, deze was nodig toen).

Juli

De wolken in mijn hoofd verdwenen gelukkig door de julizon. Juli is altijd zo ontzettend rustig op kantoor omdat de meeste collega’s dan verlof hebben. We gingen daarom met ons team bij iemand thuis werken en hadden het gezellig.

Labiomista

Het lief en ik namen ook een paar dagen vrijaf, net in de heetste week van het jaar (die 40 graden, weet je nog?). Dus naast wat kleine dingen op de bouw, werd er dan maar gerust. Verder gingen we naar Labiomista en shoppen in Hasselt. En de zomer is natuurlijk de periode van de gratis concertjes, ik pikte er drie mee in juli.

Het Groot Verlof in Leuven

Het was de allereerste editie van de Tour de France femmes en ik pikte elke rit mee (al dan niet tijdens de werkuren op de achtergrond). Ik had ook tweemaal problemen met het lavaboblad voor in mijn badkamer, maar kon op goede service rekenen van X2o die twee keer kosteloos een nieuw blad opstuurden.

Favoriete blogpost: Iets

Augustus

Augustus was best druk. Tijdens de eerste twee weken werkte ik nog en ging ik een namiddag naar Antwerpen en eten met de dansgroep. De laatste twee weken hadden we vakantie. we vertrokken redelijk snel voor zes dagen naar Bilbao. Wat een zalige vakantie!

Bilbao

Ik ben altijd zo’n fan van Spanje. Dat eten en die goedkope wijn ^^. En vooral de mensen en de mentaliteit daar. De Basken staan bekend als wat stroever, maar ik vond iedereen heel vriendelijk. We werden uitgeregend op de kasteelrots, die ook mijn fysiek op de proef stelde. En we vergaapten ons aan de luxe in San Sebastian. Ik spotte 14 invaders en deed mijn best om zoveel mogelijk Spaans te praten.

Toen we weer thuis waren gingen we met enkele collega’s naar een testmatch van de Belgian Cats. Ik had nog nooit basketbal gezien, dus dat was wel eens vet. Op de bouw was het verven geblazen en ik slaag er altijd in om op de raarste plekken van mijn lijf verf achter te laten.

Op mijn verjaardag gingen we naar de tentoonstelling van Invader in het MIMA in Brussel en ’s avonds naar Maanrock in Mechelen.

Invader in het MIMA in Brussel

Favoriete blogpost(s): Control the controllables en Perfect

September

September betekent structuur! Terug dansles, terug cross en terug iedereen op kantoor. Het eerste niet coronanajaar stond voor de deur en dat merkten we meteen aan de opkomst. We gingen met het team naar twee events en amuseerden ons daar.

Het goede weer bleef maar duren, maar op de bouw moest ook het een en ander gebeuren dus veel in de zon zitten zat er niet in. Queen Elizabeth stierf en ik volgde haar begrafenis op de voet. Gek want plots ken je Windsor Castle en St. George’s Chapel heel goed omdat je er net geweest bent. Ik merk aan mijn schrijfsels van toen dat de mentale onrust terug wat begon op te spelen. Wat ben ik toch een zomerkind hé.

Favoriete blogpost: Niet lineair

Oktober

Oktober bleek achteraf gezien een drukke maand. En de gezondheid begon nu echt tegen te doen. Ik werd opnieuw ziek van mijn boostervaccin en ging met een keelonsteking naar Simple Plan & Sum41.

Sum41

Op het werk was er op 14/10 een groot event dat heel vlot verliep en waarvoor we concullega’s uit Londen ontvingen. Uiteindelijk bleven we lang hangen die avond op het werk. Beetje te lang misschien ;).

Ik ging naar een housewarming bij vrienden, maakte een herfstwandeling met een ander vriendengroepje, bezocht met het lief het MAS in Antwerpen en organiseerde met mijn team een halloweenfeestje.

Op de bouw kwamen de binnendeuren toe en begon ik de eindeloze administratie van water, elektriciteit en internet uit te pluizen. Een bloedhekel heb ik aan al die onduidelijkheden en de traagheid van de organisaties erachter.

Favoriete blogpost: Herfstbucketlist

November

We gingen in november zowaar naar de cross. In Wallonië nog wel. Ik genoot met volle teugen omdat ik letterlijk was vergeten hoe tof ik dat vind. Verder plaatsten we eindelijk de trap. Ik kan niet in woorden uitdrukken hoe blij ik was om na 4 jaar niet meer met de ladder naar boven te hoeven. Maar intens blij komt het dichtst in de buurt denk ik. Ook de eerste deur werd gezet.

EK in Namen

Een onvergetelijk afscheidsfeestje en de plaatselijke foute party vielen toevallig in hetzelfde weekend en het werden twee late avonden. Die resulteerden in een stevige bronchitis.

Ik won een grote offerte op het werk voor een project waar ik veel zin in heb voor 2023. Leen en ik boekten ons tripje naar Firenze (ook iets om naar uit te kijken!) en ik maakte nog wat verlofdagen op aan de bouw en/of uitzieken.

En niet te vergeten: de eerst blogpost op mijn eigen goannelies.be domein kwam online.

Favoriete blogpost: Ruimte om het niet te weten

December

Hoe december er telkens opnieuw in slaagt om niet mijn maand te worden is eigenlijk onvoorstelbaar. Ieder jaar opnieuw probeer ik dat te vermijden en faal ik daarin. Ik genas net op tijd van de eerste bronchitis om een opleiding te geven, naar een pizza-avond te gaan op het werk en om op weekend te vertrekken met de schoonfamilie naar zee. Waar het min 10 gevoelstemperatuur was. Ik kwam daarvan terug met een tweede bronchitis waardoor ik wat dingen moest afzeggen tijdens de laatste werkweek. Uiteindelijk kon ik wel nog naar ons kerstfeestje gaan en maakte ik de laatste dag van een collega die ooit samen met mij begonnen is toch nog mee.

De kerstvakantie was opnieuw druk met familiefeesten, een paar keer naar de cross en werken op de bouw. Te druk naar mijn goesting, ook dat is een constante. Ik hoop dit volgend jaar, als de bouw is afgerond toch wel echt eens anders aan te pakken.

Favoriete blogpost: Wat ik doe als ik overprikkeld ben

2022 was duidelijk nog een soort van overgangsjaar. Van de eenzaamheid van tijdens Corona naar meer sociale dingen. En met nog steeds veel #projecthuis, wat voor druk op mijn fysieke en mentale gezondheid bleef zorgen. Voor 2023 is de verhuis in zicht en voor het eerst in vijf jaar zal de bouw niet meer zo hard een hoofdrol gaan spelen in mijn leven. Het wordt dus opnieuw een overgangsjaar, maar op een andere manier.

De 15 van 2022 recap
V&A in Londen

De 15 van 2022 recap

Het is eigenlijk nog best vroeg, maar ik besloot om toch al even terug te blikken op de 15 puntjes van 2022. 2023 is nog amper een dikke twee weken van ons verwijderd. En de agenda zit goed vol. Ik denk dus niet dat ik nog veel ga kunnen bijdragen aan onderstaande puntjes de komende dagen.

Ik blik sowieso nog in een aparte post volledig terug op het jaar. Het was een wisselvallig jaar, met sowieso betere momenten dan in de twee coronajaren. Maar wat betreft persoonlijke doelen werd er niet zoveel afgecheckt als ik zou willen. Iets met #projecthuis nog altijd.

Naar zee gaan
Gelukt in februari. En jammer genoeg alleen in februari. Maar het is wat er is. Ik ben er geweest en we bezochten toen o.a. het James Ensorhuis.

Op vakantie (binnen- of buitenland)
In juni trokken we 5 dagen naar mijn favoriete stad Londen en in augustus namen we het vliegtuig naar Bilbao.

Naar de wellness
Als ik het goed heb is dit drie keer gelukt. Voornamelijk in het voorjaar omdat er nog wat bonnen op moesten. Maar het is dringend tijd om dit nog eens te doen.

40 boeken lezen
Voorlopig staat de teller op 45 en ik heb er alle vertrouwen in dat daar nog minstens twee boeken zullen bijkomen. Een aparte terugblik op wat er gelezen werd komt er nog aan.

5x naar een museum
Ik ging exact 5 keer in België naar een museum.

Mooi wel dat het in vijf verschillende steden was ook. Ik betwijfel dat hier nog een bezoek bijkomt in 2022, maar de Museumpas is dus wel voldoende bovengehaald.

Daarnaast bezochten we ook enkele musea in het buitenland:

  • The British museum (Londen)
  • Victoria and Albert museum (Londen, favoriet!)
  • The National Gallery (Londen)
  • Het museum der Schone Kunsten (Bilbao)
  • Het Guggenheim (Bilbao)
  • Het San Telmo museum (San Sebastian, favoriet!)

Dankbaarheid oefenen door vaker te reflecteren en stil te staan bij de leuke dingen (ik wil terug actiever gaan journallen hierrond)
Er werd actiever met de bullet journal gepruld. Al stopte ik na een maand of drie met een aparte pagina voor lichtpuntjes omdat ik merkte dat ik deze amper invulde. Nu maak ik per maand een soort terugblik waarin ik lichtpuntjes noteer.

Ik wil hiermee in 2023 na de verhuis veel meer aan de slag nog. Maar het ontbreekt me soms nu aan energie en tijd.

Naar de cross gaan
Nog maar één keer gelukt, maar het was wel een mooie. We gingen begin november naar het Europees Kampioenschap in Namen (vrouwen en beloften). Dit puntje zou nog kunnen verbeteren doordat ik potentieel in de kerstvakantie nog naar Zolder zou willen gaan. En anders sowieso op 1 januari naar Baal.

EK Namen

Vaker foto’s nemen
Goh, ik heb hier soms aandacht voor gehad en soms ook totaal niet. Ik zou dus niet stellen dat dit puntje gelukt is, maar ook niet mislukt.

1 keer per week sporten. Gemiddeld.
Ik zou deze durven afvinken. Gemiddeld gezien heb ik zeker één keer per week gesport. Maar er zijn ook weken geweest dat daar geen fut voor was.

Bij 5 nieuwe plekken gaan eten
Deze heb ik actief proberen bijhouden. Ik klop momenteel af op net 5 nieuwe plekken (in België he, maar dat was de bedoeling). Dat zou veel beter kunnen, maar ik heb veel minder etentjes gedaan in 2022 dan verwacht. Again, iets met de bouw.

Op uitstap naar Wallonië
Simpel: deze is niet gelukt. Tenzij je de cross in Namen zou laten meetellen.

3 nieuwe dingen leren (dit kan letterlijk vanalles zijn)
Totaal niet mee bezig geweest. Ik heb ongetwijfeld nieuwe dingen bijgeleerd, maar niet bewust. Dus deze kan ik niet afvinken.

Foto’s afdrukken
Nope, nope. Het is momenteel al een uitdaging om foto’s te sorteren van een vakantie. Laat staan van alles. Wil ik nog steeds eens doen. Maar niet nu.

6 historische nieuwsbrieven schrijven
Ik ben even moeten gaan tellen en kan afkloppen op drie. Dat is dus niet geslaagd. In my defense: ik had heel wat inspiratie dit jaar, maar simpelweg niet de tijd om de ideeën uit te werken. Komt wel weer.

5 jaar samen vieren
Staat nog op de planning want ons jubileum is pas op 28 december. Het zal waarschijnlijk gewoon uit eten worden en verder niets speciaal. Maar ik vind dat dan toch wel al geslaagd.

Et voila, uiteindelijk nog niet zo’n slecht resultaat denk ik dan? Ik ben nochtans niet heel bewust met deze doelen bezig geweest, al was dat wel de bedoeling tijdens het opstellen van het lijstje. Maar soms komen er gewoon wel wat andere dingen tussen natuurlijk.

Kan jij je doelen van 2022 al afvinken?

Lichtpuntjes #28
cof

Lichtpuntjes #28

Het is alweer van half augustus geleden. En dat is al een tijdje, zo’n dertig graden verschil :). Tijd voor een nieuwe portie lichtpuntjes.

  • Onze vakantie naar Bilbao en omgeving. Nog geen tijd gehad om iets daarover te schrijven, maar de eerste post is bijna een feit dus het komt eraan!
  • Er was de bloemenpuppy aan het Guggenheim, de straatjes van Casco viejo, de baai van San Sebastian en net een dag regen tijdens ons bezoek aan de kasteelrots. En veel pinxtos en goed(kop)e wijn. Alles wat een vakantie moet zijn dus.
  • Bij thuiskomst gingen we meteen naar een oefenmatch van The Belgian Cats, met dank aan een klant. Ik had nog nooit een basketbalmatch gezien en heb trauma’s aan de lessen basketbal tijdens L.O. Maar turns out dat dat nog wel een attractieve sport is om naar te kijken. Kijken hé.

  • Veel stress en gedoe door een groots event op het werk, dat heel succesvol was, maar waardoor we onverwacht achteraf met enkele collega’s bleven plakken op kantoor. En het was echt een hele fijne avond waarin het plots hollen was voor de laatste trein naar huis 😉
  • Ons team organiseerde een halloweenfeestje, compleet met driegangenmaaltijd in thema (wormensoep, scary papripa’s.. you name it!). Ik bleef onverwacht toch en het werd weer zo’n toffe avond vol gezelligheid. En te veel eten, as usual.
  • De museumpas werd een aantal keer bovengehaald. Zo gingen we naar de Invader tentoonstelling in het MIMA en het MAS in Antwerpen!

  • Terug danslessen, terug meer volk op kantoor, terug de feestjes en sociale activiteiten die we na 2? (of was het 3?) najaren vol covid-19 hebben moeten missen.
  • Ik ging naar Sum41 + Simple Plan in Vorst Nationaal en haalde mijn innerlijk tienermeisje nog eens boven. Met een keelontsteking weliswaar.
  • Ook de herfstwandeling kan van de herfst bucketlist geschrapt worden. Ik ging met twee vriendinnen op stap in de bossen van Oud-Heverlee. Het was toen nog verdacht warm en dat maakte het extra tof. We liepen ook voor een keer niet verloren.

  • We gingen eindelijk, na twee jaar, nog eens naar de cross. Ik was vergeten hoe leuk dat is en hoe enthousiast ik daarvan word. Zo blijkt dat dus ook in Wallonië er al eens Vlaamse schlagers en Vuurwerk van Camille door de boxen knallen langs een crossparcours.
  • #projecthuis zit in een eindfase. Ik heb sinds kort enkele binnendeuren (die nog niet opengaan wegens gebrek aan een klink) en een trap. En al een aantal geverfde muren. Er is nog heel wat werk, maar de meeste dingen die we nu doen zijn daarna klaar. En dat is nieuw voor mij na een kleine vijf jaar werken :).
  • Het was een ontzettend fijne nazomer en ook al heb ik niet altijd van die extra zon kunnen profiteren door de bouw. Het was dan tenminste niet om te bevriezen tijdens het doorwerken. Dat is nu wel anders tegenwoordig. Ik kijk om zoveel redenen uit naar de lente.

En wat maakte jou blij de afgelopen tijd?

Ruimte om het niet te weten

Als iemand die nogal eens worstelt met haar controledrang is het niet weten soms een hele opgave. En dan gaat het me niet om de hoofdstad van pakweg Pakistan (Islamabad!) of het aantal exacte poten van een duizendpoot (30 tot 42 gemiddeld!).

We zijn in onze huidige maatschappij zo gewoon om alles correct af te meten en alles onmiddellijk te weten. Ik google hoofdsteden en biologische weetjes in een paar seconden bij elkaar. Via een app check ik realtime hoeveel geld er op mijn bankrekening staat en velen onder ons kunnen elk moment van de dag hun hartslag monitoren via een smartwatch (wie mij goed kent, weet dat ik dat dé horror vind). We tracken onze slaap, onze waterinname, het aantal uren dat we dagelijks op onze smartphone zitten, het aantal boeken dat we jaarlijkse lezen… Cijfers vliegen in het rond.

Daardoor creëren we de illusie dat alles meetbaar en dus per definitie voorspelbaar is. Maar die waterinname, gekke weetjes of boeken zijn maar details. Het echte leven is niet voorspelbaar. We weten niet wat morgen gebeuren zal.

Soms staat de wereld op zijn kop. Soms staat jouw wereld op zijn kop. Soms volstaan cijfers niet langer om het te weten. Soms weten we het niet meer. En die soms is eigenlijk een ‘altijd’.

Eigenlijk weten we alleen zeker dat we het niet weten. Dat controle slechts schijn is. En dus moet er ruimte gemaakt worden om niet te weten. Niet weten is oké. En het duurt soms verdomme lang voor ik mezelf dat weer influister.

Als ik mezelf vergelijk met vijf jaar geleden weet ik dat die controledrang al iets vaker blijft zitten. Ik laat regelmatig ruimte om niet te weten. Om te laten komen wat komt. Ik ben daar al best trots op. Het is interessanter om het pad te bewandelen dan je te blijven afvragen of het de moeite waard zal zijn. Misschien is dit dan toch ouder worden? 🙂

Hoe ga jij om met iets niet weten?

Een nieuw hoofdstuk: GoAnnelies.be

Het is hier de laatste weken wat stiller geweest dan ik zou willen. Dat had wel een goede reden. Ik maakte achter de schermen de switch naar mijn eigen .be website. Na 7,5 jaar bloggen, ongeveer 500 berichten en meer dan 1200 foto’s zat mijn gratis opslagruimte van wordpress.com voller dan vol.

Omdat ik niets wil weggooien, besloot toch zelf te investeren in een nieuwe website. Bij deze is er nu dus goannelies.be. Met dezelfde content en een licht andere lay-out (mijn huidig thema was niet meer zo up to date). Ik ben nog bezig met naar manieren te zoeken om zoveel mogelijk mensen automatisch te laten mee volgen naar de andere blog, maar als je niets wil missen kan je best zelf de nieuwe blog beginnen volgen, waarvoor heel veel dank ❤️.

Via onderstaande knop kunnen wordpress.com gebruikers alvast in één klik volgen:

Follow GoAnnelies on WordPress.com Of via BlogLovin

Wie leest er hier alvast mee? Welkom, ik zet de koffie en/of thee alvast klaar!