Zet 9 vrouwen met verschillende levens een paar uur bij elkaar aan tafel en je krijgt boeiende gesprekken. Over koetjes en kalfjes. Over grote en kleine dingen. Over verdriet en geluk. Je krijgt ook een zicht op hoe vrouwen naar de maatschappelijke waarden kijken.
Eén iemand uit de groep kondigde aan dat ze in verwachting was. En na heel wat gemeende gelukswensen, viel dat ene woord dat alles zegt over hoe wij naar een ideaalbeeld kijken. ‘Perfect’. De vrouw in kwestie is namelijk drie jaar geleden gaan samenwonen, twee jaar geleden getrouwd, heeft een ongeveer een jaar een huisdier in huis en nu komt dat eerste kindje eraan.
Aan tafel vallen de woorden: ‘Dat is echt het perfecte plaatje’. De ontvanger glundert, de rest van de tafel knikt of zwijgt. Er is iemand bij die net uit een zware burn-out komt, een ander meisje leert terug alleen te zijn na een relatie van jaren. Stuk voor stuk even sterke moedige verhalen. Maar dat woordje ‘perfect’ dat is nog altijd voorbehouden voor huisje, tuintje, kindje.
Het is pas achteraf toen ik erover na praatte met een vriendin dat ik besefte hoe hard dat ideaalbeeld nog speelt in onze levens. En hoe fout het is dat we een zwangerschap van een gelukkig koppel als ‘perfect’ beschouwen en andere levenssituaties niet.
Als iemand die zelf geen kinderen wil kijk ik namelijk helemaal niet zo op naar een ‘perfect’ leventje. Voor mij hoeft dat niet en ik heb daar vrede mee. En ik vind het ook helemaal prima als je wel graag voor huisje, tuintje, kindje gaat. Als dat jouw persoonlijke keuze is en jij daar gelukkig van wordt, moet je dat vooral doen. Het probleem zit hem in het maatschappelijke ideaal.
Het is een beetje zoals de juf uit de lagere school die vroeger niet alleen een cijfer zette op een toets, maar ook een woord. 10/10, dan stond er ‘Perfect’. Een 9? ‘Bravo!’. Een 8 kreeg ‘Zeer goed’. Een 7 of minder? Dan mocht je al blij zijn dat er ‘Goed’ stond. Alsof dat cijfer nog niet genoeg de verschillen tussen leerlingen aantoonde. Er moest nog een waardeoordeel aan gehangen worden ook.
Ben je terug aan het werk na een moeilijke periode? Of ben je single en daarmee best gelukkig? Dat is amper een 7, oftewel ‘goed’ ‘waard. De tienen van de maatschappij worden voorbehouden voor de ‘gelukkige gezinnetjes’.
Er is zoveel mis met het woord perfect. Er is geen enkele context waarin ergens ‘perfect’ opplakken er niet voor zorgt dat iets of iemand anders als minder wordt beschouwd. Je maakt altijd een onderscheid dat het ene beloont en het andere afstraft.
Ik zou graag een petitie starten om het woord perfect uit ons woordenboek te schrappen. Want geef nu toe, wie wil er nu echt graag perfect zijn?
Oh zo herkenbaar! Je merkt dat er voor het zogenaamde perfecte plaatje altijd applaus komt en duizend gelukwensen. Een ander levenspad wordt al snel als minder aanzien, zeker als dat een pad zonder kinderen is. Die maatschappelijke oordelen en verwachtingen, ik kan er soms behoorlijk kregelig van worden. Sommige van mijn vriendinnen kregen bijvoorveeld een tweede kind alhoewel ze al enorm worstelden met hun leven na het eerste. Inmiddels hebben een paar ervan toegegeven dat ze dat tweede kind kregen omdat het zo leek te horen. Het perfecte plaatje van het gezin met 2 kinderen. Maakt dat nu echt gelukkiger? Ik betwijfel dat ten zeerste.
Ik hoor die verhalen ook wel vaker, zelfs bij een eerste kind. Dat ze twijfelden en het toch maar gedaan hebben en nu een paar jaar later een andere keuze zouden maken. Op een of andere manier voelen velen toch nog die maatschappelijke druk. Of het gelukkiger maakt… ik denk dat geluk voor iedereen anders is, dus als iedereen dan hetzelfde doet, zijn er ook velen niet gelukkig in mijn ogen. Maar dat is een keuze die ieder voor zichzelf moet maken natuurlijk.
Heel herkenbaar. Ik heb op zich niks tegen dat woord perfect, maar mag iedereen alsjebliefein’n eigen perfecte plaatje bepalen?
Goed geschreven. Volgens mij bestaat perfect niet en dat is denk ik maar goed ook. Maar voor mij als single jongedame, zonder kinderen, is het inderdaad ook maar al te duidelijk dat een gezinnetje wel als het perfecte plaatje wordt gezien.