Categorie: Persoonlijke praatjes

Ik ben een trouwe fan van Flow Magazine, al loop ik gemiddeld enkele edities achter met lezen – alleen daarvoor zou een extra week vakantie al handig zijn. Een vaste rubriek is dat ze in elk nummer minstens één portret brengen van een bekend persoon – vaak een vrouw. Soms is de persoon in kwestie al overleden – soms vertelt ze zelf haar verhaal. Het gaat vaak om vrouwelijke schrijfsters, filosofen of kunstenaars. Om voorvechters. Om vrouwen die leefden in een tijd dat ze moeilijk konden zijn wie ze waren en die daardoor opvielen.

Los van een vaak moeilijke jeugd en dus heel wat uitdagingen tijdens hun leven om taboes en mannelijke patronen te doorbreken, merk ik dat die vrouwen zelden een gewoon, ordinair leven leiden. Zeker op vlak van de liefde. Heel vaak hebben deze vrouwen meerdere mannen in hun leven gekend – mannen die veel ouder of net veel jonger waren dan hen, slechte mannen, vluchtige mannen… Ze hebben ook vaak geen gemakkelijke band met hun kind(eren). Om van alcohol-, drugsproblemen of depressies nog maar te zwijgen.

Natuurlijk is het minder boeiend om een portret te brengen van een vrouw die gelukkig getrouwd is gebleven met twee kinderen en binnen dat typische plaatje haar stempel op de wereld heeft gedrukt – het is net vaak het punt dat deze vrouwen de typische patronen proberen doorbreken. Creativiteit en innovatie komt meestal voort uit felle emoties: hevige liefde, intens verdriet of andere problemen. Kunst ontspringt net op die felle momenten.

Maar het maakt dat er weinig is om jaloers op te zijn. Deze vrouwen hebben zelden een gemakkelijk leven. En hoe hard ik soms ook de wereld zou willen helpen veranderen – ik weet niet of ik mijn ordinair en in vergelijking eerder simpel leven daarvoor aan de kant zou willen schuiven. Ook al hebben we veel te danken aan zij die dat wel hebben gedaan.

Heavy is the heart that wears the crown – dat geldt jammer genoeg ook voor veel beroemdheden of bekende artiesten.

Zou jij willen ruilen?

Ik dacht altijd dat het begrip ‘kwakkelzomer’ dialect moest zijn, maar toen ik op verschillende nieuwssites kwakkelweer en kwakkelzomer tegenkwam twijfelde ik daar plots aan. De Van Dale schept duidelijkheid:

kwak·ke·len (kwakkelde, heeft gekwakkeld)
1 een slechte tijd doormaken; = sukkelen
2 afwisselend vriezen en dooien
3 vaak een (lichte) ziekte hebben

Niets dialect dus. Het is effectief kwakkelweer geweest de afgelopen weken. En samen met weer kwakkelde ik mee. Mijn humeur ging op en neer, net als mijn goesting. Ik had een aantal productieve dagen op het werk en een aantal ontzettend onproductieve dagen wegens de jaarlijkse zomerrust. Mijn gezondheid kwakkelt ook mee. Van energieke dagen naar keelpijn, moeheid en weer terug.

Toen ik anderhalve week geleden mijn voet verstuikte en een dikke twee dagen op de bank moest doorbrengen met zicht op de aanhoudende regen was het vat vol. Ik had er genoeg van. Is dit nu de eerste vrije zomer na 5 jaar bouwen?

Ik heb het even gehad met dat kwakkelen. Met dat aanhoudende op en neer, met dat sukkelen. Ook al is het misschien wel de samenvatting van het leven – de ene dag gaat het goed, de andere wat slechter. Ook al is het mentaal best vermoeiend om op die slechte dagen te relativeren, het deed me allemaal wat denken aan dat kinderliedje dat we zongen wanneer er gewandeld moest worden. ‘Zo gaat het goed, zo gaat het beter, alweer een kilometer.’ Vooruit gaan (al is het op één been 😅) en positief denken (alweer een dag dichter bij de zon), daar draait het toch om?

Ik kwakkel dit weekend mijn vakantie in – gelukkig ondertussen terug op twee voeten. En je raadt het nooit: terwijl hier in België de zon gaat schijnen, blijft het kwakkelweer in Ierland. Maar ach, ook dat kwakkelen went op den duur, toch?

En hoewel het Belgische weer ons deze zomer anders heeft willen doen geloven: het regent zo goed als nergens de volledige dag. Het is aan ons om de zon tussen de wolken op te merken.

Ben jij blij met de terugkeer van de zon? Heb je nog vakantie in het vooruitzicht?

Deze zomer word ik 30. En hoewel ik het ergens wel moeilijk vind om te beseffen dat ik niet langer een twintiger ben, is het natuurlijk onvermijdelijk. Ouder worden hoort bij het leven.

En je jaren ’20 zijn een tijd van zoeken, veel nieuwe ervaringen, jezelf tegenkomen… Dat bewijzen de vele blogs die ik hier in de loop der tijd heb neergepend 😅. Het was niet altijd makkelijk en het zal er ook zeker niet eenvoudiger op worden als dertiger. Ik heb daarom eens een poging gedaan om 30 inzichten op te schrijven die ik wil meenemen naar de jaren achter voordeur 3.

30 lessen of inzichten die mij hebben geholpen of nog steeds helpen. Het zijn dus persoonlijke dingen. Het kan zijn dat jij ze onzin vindt, of er niets aan hebt. Ik doe ook maar wat. En ik beweer hier niet de waarheid te spreken.

Misschien heb je er dus iets aan, misschien helemaal niets. Om te vermijden dat dit een gigantische post zou worden heb ik ze opsplitst in drie delen. Ik heb ze trouwens ingedeeld in een willekeurige volgorde.

Hier kan je de lessen 1-10 vinden en hier die van 11 tot 20.

21. Langzaam groeien is ook groeien

Ik ben een best ongeduldig persoon, maar soms heeft iets wat tijd nodig. Soms is een kleine stap ook een stap. Een korte wandeling ’s avonds, een extra glas water, die ene dag dat je wel even je gedachten noteert in een journal. Het is gemakkelijk als falen te benoemen omdat je niet elke dag die dingen doet. Maar elke kleine stap, is een stap. Groei is groei, punt.

Erkennen dat je ergens aan moet of wil werken is een eerste stap. Van jezelf verwachten dat je dit morgen al perfect doet een utopie.

22. You do you

Maak vooral je eigen pad. Er is geen route die je moet volgen. Geen checklist om af te vinken. Huisje, tuintje, kindje? Dat is een maatschappelijke norm waar je echt niet aan hoeft te voldoen. Of net wel, als je dat helemaal ziet zitten.

You do you. Als jouw pad iets helemaal anders is dan wat anderen lijken te kiezen, is dat oké. En dat zal soms rare of zelfs nare reacties met zich meebrengen. Maar je mag je eigen keuzes niet van die van anderen laat afhangen.

De meeste mensen hebben op latere leeftijd vooral spijt dat ze zich zo hebben laten leiden door wat anderen van hen denken of wat anderen vinden. Jammer toch? Al is het niet eenvoudig, we zijn sociale dieren en willen graag bij de kudde horen.

23. Tijd is het enige wat er toe doet

“Of all losses, time is the most irrecuperable for it can never be redeemed.” Dit is een quote van Henry VIII himself, die aan het einde van het leven terugblikt op een best woelige tijd. Maar het geldt voor ons allemaal.

Kies voor tijd in plaats van geld. Wanneer het maar kan. Je carrièrestatus, je bankrekening, dat dure kledingmerk dat je draagt… het lijkt allemaal belangrijk, maar weet dat tijd het echt kostbare goed is.

24. Investeer in jezelf

Ga op reis, bezoek musea, lees boeken, volg een cursus, leer een andere taal, probeer een nieuwe hobby, wandel door de natuur…. Maak hier tijd en geld voor. Investeren in jezelf is nooit verloren. Je wordt er opnieuw een rijker mens door (alleen zie je dat niet op je bankrekening). Deze moet ik zelf nog wat meer toepassen.

25. Minimaliseer

Aansluitend bij het vorige punt: spullen maken zelden gelukkig. Iets meer genuanceerd: te veel spullen (van hetzelfde) maken zelden gelukkig. Een kast vol kleren die je niet aandoet, dure gadgets die je niet meer gebruikt… het is zo zonde. Het hoopt letterlijk op in je huis en dus ook in je hoofd. Minimaliseren of ontspullen – je kan het hypes noemen maar ze zorgen voor een leger huis en hoofd.

En ja al dat gezeik over ‘het is de ervaring die telt’ en ‘herinneringen maken’. Ik walg er ook van. En toch hebben ze gelijk – in bepaalde zin. Echt niet elke dag hoeft memorabel te zijn. Maar het zijn wel je herinneringen die tellen en spullen hebben daar vaak maar weinig mee te maken.

26. Ja, feminisme is nog verdomme nodig

Jarenlang vond ik feminisme een lelijk woord. Een overbodig woord zelfs. Maar niets is minder waard. Deze wereld is georganiseerd door en voor (witte) mannen.

Het is aan vrouwen om te blijven strijden voor onze rechten, om gehoord te worden, om begrepen te worden en om taboes te doorbreken. Menstruatie, seks, mentale én fysieke gezondheid, werk vs privébalans, kinderwens, abortus, carrière en loon… het zijn maar enkele topics waar er werk aan de winkel blijft, ook in België. En mannen kunnen ons hier zeker in helpen. Zij zijn niet de vijand, maar bondgenoten. Maar ze moeten nu ook gaan doen alsof vrouwenrechten geen ding meer zijn anno 2023, want dat zijn ze wel.

27. Omring jezelf met positieve energie

Verwijder energievreters. Mensen die je altijd naar beneden halen of enkel over zichzelf babbelen. Social media profielen die je geen goed gevoel bezorgen. Nieuwsberichten die alleen maar de negatieve kant van de zaak belichten.

Wij zijn allemaal voorgeprogrammeerd om de slechte dingen te onthouden. Als je dan voortdurend wordt geconfronteerd met negativiteit is het niet eenvoudig om daar door te kijken. Ik volg het nieuws nog maar op beperkte voet en probeer de impact op mijn mentale gezondheid ervan te beperken. Ik probeer daarnaast ook negatieve mensen te vermijden. Dat is niet eenvoudig, maar wel nodig merk ik voor mijn mentale gezondheid.

28. Maar pas op voor toxische positiviteit

Soms komen dingen niet goed. Soms is er verdriet, woede of angst. Gebeuren er nare dingen. En die moeten niet onder de mat geschoven worden onder het mom van positiviteit. Het is niet omdat buiten de zon schijnt dat je vrolijk moet zijn. Je gevoelens mogen er zijn. Altijd.

29. Neem tijdig vakantiedagen op

Ja jongens, ik ben hier zelf zo slecht in dat ik het hier maar eens neerschrijf. Ook als je freelance werkt geldt dat trouwens. Neem af en toe eens afstand van je werk. Plan dat op voorhand, maar zorg ook dat je last-minute al eens in je bed kan blijven liggen.

En als je vakantie op voorhand plant: neem dan vakantie een week voor je vakantie wil inplannen. Geloof mij, je toekomstige zelf dankt u.

30. We doen allemaal maar wat

Als kind denk je dat volwassen zijn een fase is waarin je de dingen op orde hebt. Spoiler: je hebt je leven nooit op orde. En dat maakt het allemaal niet gemakkelijk. Maar we doen echt allemaal maar wat. We doen ons best om er iets van te maken. En dat is prima.

En ik schreef hier ook maar 30 levenslessen neer waar ik iets aan heb gehad. Ik pas die zeker niet allemaal toe. Ik heb het ook allemaal niet op een rijtje in mijn leven. Ik doe maar wat. Of ik nu 29 ben of 30, dat zal niet veranderen.

Deze zomer word ik 30. En hoewel ik het ergens wel moeilijk vind om te beseffen dat ik niet langer een twintiger ben, is het natuurlijk onvermijdelijk. Ouder worden hoort bij het leven.

En je jaren ’20 zijn een tijd van zoeken, veel nieuwe ervaringen, jezelf tegenkomen… Dat bewijzen de vele blogs die ik hier in de loop der tijd heb neergepend 😅. Het was niet altijd makkelijk en het zal er ook zeker niet eenvoudiger op worden als dertiger. Ik heb daarom eens een poging gedaan om 30 inzichten op te schrijven die ik wil meenemen naar de jaren achter voordeur 3.

30 lessen of inzichten die mij hebben geholpen of nog steeds helpen. Het zijn dus persoonlijke dingen. Het kan zijn dat jij ze onzin vindt, of er niets aan hebt. Ik doe ook maar wat. En ik beweer hier niet de waarheid te spreken.

Misschien heb je er dus iets aan, misschien helemaal niets. Om te vermijden dat dit een gigantische post zou worden heb ik ze opsplitst in drie delen. Vandaag de lessen 1-10. Ik heb ze trouwens ingedeeld in een willekeurige volgorde.

Sorry voor het Pinterest-tegel gehalte. Feel free om weg te zappen ;).

1. The one you feed

Dit stamt uit een van de moeilijkste periodes van de afgelopen jaren. Ik zat er toen mentaal best onderdoor en was heel angstig. De parabel ‘The one you feed’ opende om één of andere manier mijn ogen. En die gaat als volgt.

In elk van ons zit een zwarte en een witte wolf. De zwarte staat voor alle negatieve gevoelens: boosheid, jaloezie, angst, verdriet… De witte wolf staat voor het omgekeerde: rust, plezier, geluk, zelfvertrouwen… Die twee wolven vechten met elkaar om aandacht. En het is de wolf die je zelf het meeste eten geeft die het sterkste zal zijn en dus zal overwinnen.

Kort samengevat: wat je aandacht geeft, groeit. En dat is zeker zo met gevoelens. Ik heb maandenlang mijn angst gevoed, met als resultaat dat ik nog angstiger werd. Het is dus een keuze om bij alles meteen aan het slechtste scenario te denken. Je hoeft dat niet te doen en kan ook op het positieve focussen. En wanneer ik dat toch doe, denk ik even terug aan mijn witte wolf die ook honger heeft.

2. Vertrouw altijd op je intuïtie

Als je dit zweverig vindt klinken, ik begrijp je. Ik had dat ook. Maar mijn intuïtie heeft me meer dan eens de juiste keuze doen maken. Ik vertrouw op dat stemmetje in mijn hoofd dat aangeeft wanneer iets geen goed idee is of iemand geen goed persoon voor mij is. Zet je verstand dus zeker niet uit, maar luister naar wat je buikgevoel je wil vertellen en weeg die zaken tegenover elkaar af.

3. Voortdurend geluk bestaat niet

It comes and goes in waves. Er zullen pieken zijn. Hopelijk veel pieken. Maar er zijn ook dalen en die horen bij het leven. Niemand staat elke dag zingend op zoals Sneeuwwitje. En dat is oké, want dat lijkt me mega vermoeiend 😅. Er zullen kutdagen zijn. En mooie dagen – waar je extra hard van moet genieten.

4. Maak de cirkel rond

Je future self bedankt je morgen omdat je vandaag die was toch in de kast hebt gelegd, het afwasmachine hebt opgezet of die factuur hebt betaald. Laat taken – in het huishouden, op het werk… – niet onderweg hangen. Maak het af zodat het uit je hoofd kan. De cirkel rond maken is echt mijn gouden ‘doe alsof je een huisvrouw bent’-tip. *ahum, hoor mij bezig*

5. Piekeren is nooit productief

Je bent jezelf je hele leven zorgen aan het maken om dingen die nooit zullen gebeuren. Piekeren is altijd slecht, in welke situatie dan ook. En eigenlijk weten we dat allemaal. Maar soms kan je er niet aan doen.

Ik stel mezelf dan meestal de vraag ‘Ga ik hier over 5 jaar nog steeds van wakker liggen?’ of ‘Zal dit over 5 jaar nog steeds een impact hebben op mijn leven?’. Is het antwoord neen, dan doe ik het licht uit en ga ik slapen. Want we piekeren toch vooral vlak voor het slapengaan of tijdens het wakker liggen in bed. Slaap heelt veel en je staat vaak veel lichter weer op ’s morgens, zonder al dat gepieker.

En dit klinkt allemaal heel mooi in theorie. Ik lig nog wel vaak wakker denkend dat ik een verschrikkelijke partner/vriendin/collega/familielid ben omdat ik X aantal dagen/weken/maanden/jaren geleden iets heb gedaan of gezegd dat niemand zich nog herinnert maar ik wel. Zucht.

6. Vriendschappen komen en gaan

Vriendschap is niet makkelijk. Je moet er voor werken. Maar soms moet je het ook bewust loslaten. En dat is eens zo moeilijk. Je hebt vandaag nog heel wat belangrijke mensen in je leven niet ontmoet. En sommige oude goede vrienden ga je misschien nooit meer zien.

En dat is oké, dat is het leven. Koester de vrienden die je nu hebt. Die nu naar je luisteren en je nemen voor wie je bent. Die je doen lachen en bij wie je kan huilen. Een handvol van die mensen is meer dan genoeg om vriendschap te beleven.

En vrienden loslaten of zelf achtergelaten wordt suckt. Je mag daar best verdriet om hebben.

7. Be kind and have courage

Zoals de mama van Cinderella het zo mooi zegt in de live action film: wees altijd vriendelijk en moedig. Een glimlach of een lief woord opent zoveel deuren. En door moed te hebben en dingen te durven uitspreken of doen bouw je vaak respect op. Hoe je jij gedraagt naar anderen zal een impact hebben op hoe jij behandeld wordt.

Ik probeer altijd vriendelijk te zijn tegen wie ik tegen kom. De kassierster, de bakker, mensen aan de telefoon die je proberen verder helpen (ook al heb je daarvoor 45 minuten in de wachtrij naar een irritant muziekske moeten luisteren, grmbl). Ook als die persoon duidelijk zelf een slechte dag heeft.

(Dit gezegd zijnde: als ik het gevoel heb dat mensen mij niet willen verder helpen en echt moeilijk doen, hang ik vaak echt de bitch uit. Ik ben daar niet trots op, maar het gebeurt wel. Iets met have courage en blijven ademen zeker?)

8. Omarm de oma/opa die diep vanbinnen in je zit

We hebben allemaal een oma of opa in ons. Iemand die het liefst avondenlang alleen in de zetel zit. Die graag boeken leest, kruiswoordraadsels invult of reality tv kijkt. Dat is lang niet cool geweest. Maar steek die kant van jezelf aub niet weg. Ga naar dat museum. Lees dat boek. Ga wandelen. Het is wel cool en daar mag je best voor uitkomen.

Mijn 15-jarige ik lacht me kei hard uit en rolt enorm met haar ogen als ze zou horen wat ik vandaag leuk vind om te doen. Ik hou van mijn granny dagen.

9. Dit is alles wat ik weet over time management

Bepaal elke dag 2-3 prioriteiten waarvan 1 grote, moeilijke taak en doe die eerst. Doe taken van 2 minuten meteen (maar na je prioriteiten). Spreek mensen persoonlijk aan of bel ze op als het dringend of gevoelig is. Vraag hulp als je die nodig hebt. Zeg nee als je iets echt niet wil of kan doen. Op sommige dagen ben je nu eenmaal onproductief, doe dan je papegaaitaken (mails bv). Leef niet in je mailbox en hanteer een vorm van inbox zero. Overwerken is het zelden waard, maar het moet nu eenmaal af en toe (leer daar dan uit). Doe soms eens iets wat niemand anders lijkt op te pakken (spring in dat lege gat en kijk wat het geeft).

Maar vooral: geen enkele promotie of kans wordt zomaar weggegeven omdat je er bent. Ga voor wat jij wil in je job en spreek dat uit. Zoek naar de werkcultuur waarin jij je goed voelt en waarin je je kwetsbaar durft opstellen. Dan zit je meestal wel op je plek.

10. Het leven is te kort voor saaie sokken

Het is ook veel makkelijker tijdens het opplooien van de was ;). En oh ja: je ondergoed hoeft niet bij elkaar te passen. Wie heeft dat zelfs ooit bedacht?

Draag jij saaie sokken? Vind je alles hierboven complete bullsh**? 😃

Tja, hier ben ik dan met mijn goede voornemens om wat vaker opnieuw iets te posten. En nu moet er natuurlijk nog iets uit mijn hoofd komen ook hé. Dus beginnen met hoe het gaat is altijd een oplossing.

En de eerlijkheid dwingt me tot het volgende: het gaat nog altijd niet fantastisch goed. Het gaat wel beter dan twee maanden geleden, maar er is nog steeds precies zoveel gaande dat er weinig ruimte is in mijn hoofd. Dat ik blokkeer wanneer ik eens een uur ‘vrije tijd’ heb. Dat ik niet weet wat ik daarmee moet.

Ik zie verbetering. Ik voel zelfs fysiek verbetering. Mijn lijf laat soms nog wel uitschijnen dat het niet tevreden is, maar ik slaap goed en voel me over het algemeen fitter dan een paar weken geleden.

Ik voel mezelf ook weer losser zijn als mens. Het beste merk ik dat op het werk. Ik ben weer een vrolijkere collega en heb terug wat meer zelfvertrouwen in wat ik doe. Ik heb een periode gehad dat ik echt ontevreden was van mijn eigen werk, onterecht – naast het feit dat iedereen me dat toen al zei – merk ik dat ik toen wel goede dingen heb opgeleverd. Ik neem terug wat vaker tijd voor een sociale babbel, heb ademruimte in de agenda en doe mee aan de sociale dingen.

Maar privé is het nog veel. De verhuis is achter de rug, maar alle admin nog niet. EPB/EPC is echt een rotwerkske. Er zijn nog veel afspreken na de uren. De sociale agenda vult zich ondertussen voor de komende maanden en dat is dus wel veel om naar uit te kijken. En ook de reis voor de ‘grote vakantie’ is geboekt (we gaan in augustus naar Noord-Ierland!), hoera!

We laten ook bewust de bouwklusjes in het huis nog even liggen. Wat in het begin moeilijk was, maar nu besef ik dat het niet anders kan. Dat erbij zou te veel zijn. We pikken dat later deze zomer wel weer op. Echt laten liggen – dat zit niet in ons.

Dus het gaat allemaal wel goed moet ik puur rationeel zeggen. Ik merk gewoon dat de minste negatieve trigger mij mentaal onderuit kan halen. Zo veel zelfs dat ik een week geleden overwoog om niet naar Werchter Boutique -waar P!nk de hoofdact is- te gaan (want fietsen, veel volk, lang rechtstaan, veel prikkels en ik ben gewoon geen festivalmeisje). Maar nu haar tour begonnen is en ik allerhande filmpjes heb gezien, heb ik er zoooo veel zin in. Het is geleden van 2013 dat ik haar nog zag, dat is 10 jaar (echt, hoe snel gaat het leven?).

En daarna Londen en zo komt alles weer goed, niet? Stap voor stap.

5 jaar een eigen huis bouwen, dat vreet bijzonder wat tijd en energie. Tijd en energie die ik dus normaal gezien de komende weken/maanden opnieuw ga terugkrijgen en eindelijk aan andere dingen ga kunnen besteden. Ik maakte alvast een inspiratielijstje :).

• Bloggen en schrijven. Jes, het vet is hier een beetje van de soep geweest de laatste tijd dus hoog tijd om dit opnieuw op te pikken. Ik heb ook nog heel wat ideetjes voor de boekenblog en de nieuwsbrief die ik bij gebrek aan tijd nog niet heb kunnen uitwerken. Hopelijk kom ik ook terug in een schrijf- en inspiratieflow, want ik heb het toch wel wat gemist.
• Journallen. Ik kocht de laatste tijd best veel stationary, maar heb er nog niet zoveel mee kunnen doen. Daarnaast wil ik echt meer gaan journallen om mijn hoofd leeg te schrijven en hier een routinemomentje van maken.
• Afspreken met vrienden. Want sommigen onder hen heb ik al schandalig lang niet meer gezien. Ik wil echt terug wat quality time met hen gaan doorbrengen en niet zomaar even snel snel afspreken zoals de laatste jaren soms wel (of soms zelfs niet, danku corona) het geval was.
• Structuur zoeken. Een nieuw huis, een nieuw leven wordt wel eens gezegd. Dus ik wil vooral ook mijn tijd nemen om op zoek te gaan naar een structuur die voor mij werkt.

• Musea bezoeken, met of zonder de museumpas. Als weekenduitstapje. Heerlijk.
• Terug thuis pilates oppakken zoals tijdens de lockdowns. Deed altijd heel goed voor mijn kantoorlijf.
• Ontdekken wat ik met mijn vrije tijd wil. Klinkt misschien een beetje bizar, maar ik heb de laatste vijf jaar niet bewust ergens tijd in kunnen stoppen (behalve in het huis). Dan heb ik het over nieuwe dingen leren, cursussen volgen en dat soort dingen. Als ik dus binnenkort weer wat nieuwe energie heb wil ik wel eens bekijken wat ik graag nog zou willen doen, los van het werk. En daar gewoon voor gaan. Misschien is dat pottenbakken, een taal leren of toch ooit iets in bijberoep starten. Misschien is het iets helemaal anders ;).
• Boeken lezen, liefst in de zon :).

• Spontane dingen doen, ergens impulsief naartoe gaan. Lijkt me ook wel eens leuk om een lege zaterdag te hebben en die te kunnen vullen zoals we willen.
• Ook eens gewoon een hele namiddag in de zetel naar de koers kijken onder een dekentje zonder te denken ‘ik moet dit of dat nog doen’.
• En ongetwijfeld nog 100 andere dingen ;).

Nog even geduld zeker?

Soms loopt het hoofd over van gedachten. Over wat voorbij is of wanneer het voorbij zal zijn. Over het lief en hoe lang dit nog goed zal zijn of goed zal blijven aanvoelen. Over vriendschappen en of die niet te vaak vanzelfsprekend worden genomen. Over eenzaamheid, of vooral de angst daarvoor. Over werk en of mijn plek daarbinnen nog mijn plek is.

Over mezelf en wat ik wil of voel of denk. Over anderen, en hoe het hen vergaat. Over de wereld die lijkt te vergaan. Over het klimaat, oorlog, armoede, haat en racisme. Over waar de verdraagzaamheid naartoe is en of die ooit terugkomt. Over heengaan zonder terugkomen, over wat hierna zal komen.

Over hoe het leven er over dertig jaar zal uitzien. En over wie mij dan graag zal zien. Over voor wie ik er dan zal zijn, en hoe ik zal zijn.

Allemaal zorgen die in het hoofd kruipen. Die je daar tegen je eigen wil moet ontvangen en een plek geven. Die plek innemen van andere dingen.

Maar dat is ook net het enige wat ik kan doen. Ze binnenlaten en laten zijn. Het licht uitdoen en gaan slapen. Want het zijn zorgen voor morgen, en tegen de volgende ochtend hebben die meestal voldoende tijd gehad om op te ruimen. Zodat er weer plek over is voor andere dingen.

We hoeven onze gedachten niet altijd serieus te nemen.

Ongetwijfeld zwicht ik over een paar weken toch en maak ik een lijstje met doelen voor 2023. Maar op dit moment ben ik nog eerder in een soort van reflectieve bui. Hoe was 2022 voor mij en waar ik wil op focussen in 2023?

En er is steeds één woord dat naar boven komt in mijn hoofd dat alles omvat: mildheid. Milder zijn voor mezelf in eerste instantie. Wie mijn jaaroverzicht las, weet dat het niet het makkelijkste jaar was mentaal en qua fysieke gezondheid. Niets om me enorm hard zorgen in te maken, maar door de bouw moest ik mezelf vaak echt tot het gaatje uitdagen op beide vlakken.

En het is stilaan tijd om daarmee te stoppen. Om rust, stilte en mildheid toe te laten. Om de boel de boel te laten zijn. En om te kiezen voor wat mijn hoofd en lijf nodig hebben. ‘Stomme’ creatieve hobby’s, veel lezen, journallen, naar buiten en het allerbelangrijkste misschien: op mijn eigen tempo beginnen leven. In het volle huis waar ik momenteel mijn tijd doorbreng is daar vaak geen ruimte voor. Dingen moeten ‘nu’, ook al ontbreekt mij het ‘nu’ aan energie.

Als ik mijn hoofd en lijf net die keuze kan beginnen geven, de keuze tussen nu of straks, tussen stil of luid, tussen actie of rust… is het meteen eenvoudiger om milder te worden.

Om nee te leren zeggen. Om ja tegen zeggen tegen rust, of net die sociale afspraak die me energie zal geven. Om mijn agenda te beheren zoals ik dat wil.

Om ermee te stoppen mezelf voortdurend de grond in te boren, mezelf te verontschuldigen voor het feit dat ik soms andere noden heb of andere keuzes wil maken.

Als ik er in 2023 in slaag om milder te zijn voor mezelf, is het jaar geslaagd. Al de rest is bonus.

Heb jij ook een focuswoord voor 2023? Of eerder een lijstje met doelen?

Nadat ik vorig jaar de terugblik net iets anders aanpakte, keer ik nu terug naar het bekende concept waarbij ik per maand even terugblik op wat er is gebeurd en geschreven. Mijn vorige jaaroverzichten teruglezen? Hier zijn ze: 2017, 2018, 2019, 2020 en 2021). 

Voor het eerst hield ik in mijn bullet journal bij wat ik deed per maand, wat de grootste lichtpuntjes waren en hoe ik me voelde, dus het was iets makkelijker om terug te blikken.

Januari

Als ik teruglees over januari merk ik best veel eenzaamheid bij mezelf. In januari was thuiswerken nog (semi)-verplicht en de donkere dagen hielpen daar niet bij. Ik werd in de eerste week flink ziek van mijn boostershot. Daar moest ik even van bekomen.

Halverwege de maand gingen we op zondag naar een expo in het Hof van Busleyden in Mechelen om daarna iets te gaan eten bij een Mexicaan. Ik begon met intensiever te journallen, las wat klassiekers en keek het WK veldrijden.

Favoriete blogpost: Functionele emoties

Februari

In februari bleef het thuiswerken nog even duren. Dit was de periode dat ik Downton Abbey aan het bingen was. Op het werk namen we een podcastspecial op waarvoor ik toch nog eens naar kantoor ging. Het lief en ik gingen een aantal keer eten in Leuven en we boekten onze vakantie naar Londen. Ik keek ook Encanto en die muziek ging voor maanden op repeat.

De laatste week van februari hadden we verlof. Omdat er op de bouw niet zo veel te doen was, gingen we enkele dagen naar zee. Het was regen- en stormachtig weer. We waren een dag in Oostende om het James Ensorhuis te bezoeken.

Volgens mij startte in februari ook de oorlog in Oekraïne? Het is ergens zo ontzettend vreemd om te beseffen hoe lang dit moedeloze conflict daar al aan de gang is. Het was stormachtig weer en die storm kroop soms al eens in mijn hoofd.

Favoriete blogpost: Storm

Maart

Maart is altijd een immens lange maand vind ik en het lijstje van dingen die ik heb gedaan is maar kort: ik sprak twee keer af met vrienden blijkbaar. Verder werd er aan de badkamer en de boven gewerkt op de bouw. En waren er gewone goedgevulde werkweken. Op 3 maart speelde ik mijn meest gedraaide nummer ‘Surface pressure‘ (uit Encanto) het meeste af volgens Spotify Wrapped.

Zoals steeds werd maart de typische ’tussenin’-maand. Nog net geen lente.

Favoriete blogpost: Bouwstruggles

April

Alles is beter wanneer het april wordt. En we konden zowaar weer sociale dingen doen op het werk. Er was een eerste fijne avond op ons dakterras met cocktails, pizza en darts. En we hadden een paaseditie van het nieuwjaarsetentje.

Ik noteerde redelijk direct in mijn journal dat ik in de weekends in april altijd heel moe was door de drukke werkwerken en de bouw, dus dat zal toen wel een dingetje geweest zijn. We begonnen met muren schuren en dat is niet bepaald mijn favoriete taakje. Ik herinner me nog dat ik een dag lang in paniek was omdat ik dacht mijn portefeuille kwijt te zijn, gelukkig lag die nog gewoon in de auto.

Favoriete blogpost: Terug in de tijd

Mei

Waarschijnlijk met voorsprong een van de leukere maanden van het jaar. Het teambuildingsweekend van het werk dat ik mee organiseer en dat al twee keer was uitgesteld kon eindelijk doorgaan. We hadden prachtig weer en een mooie locatie dicht bij de kust. Er werd hemels vegetarisch gebarbecued maar de timing liep wat mis en dus waren we pas na 21u aan eten toe. Mijn paniekreactie daarop werd in de kiem gesmoord door twee collega’s die me dwongen even te gaan zitten. Ik kroop uiteindelijk wat vroeger dan sommigen mijn bed in en heb nog wel wat feest gemist, maar ik heb intens genoten van dat weekend.

Een weekend later was het dansshow, deze keer vier shows in één weekend. Ook hier was die al een aantal jaren niet doorgegaan en konden we eindelijk in onze huidige groep het podium op. Ik faalde uiteraard op de generale, maar met de shows ging alles redelijk goed. En de sfeer was in orde.

Nog in mei: we gingen eten voor het lief zijn verjaardag en trokken aan het eind van de maand een dag naar de sauna waar de elektriciteit toen even uitviel waardoor we vandaag nog altijd een kortingsbon hebben liggen om nog eens terug te gaan.

De laatste dag van de maand viel de hemel even op mijn kop toen een collega uit mijn team een heel slechte diagnose kreeg.

Favoriete blogpost: Op weg

Juni

Begin juni stond daardoor wel in het teken van bekomen van dat nieuws. Ik had een voortdurend benauwd gevoel op mijn borst en moest vaak wenen. Toen ook de grootmoeder van het lief op sterven bleek te liggen was het allemaal veel bij elkaar. Uiteindelijk konden we net wel naar Londen vertrekken aangezien de begrafenis de dag na onze terugkomst zou plaatsvinden. Met gemengde gevoelens en een gestrest hoofd vertrokken we dus naar onze favoriete stad.

Uiteindelijk was het zo’n geweldig weer in Londen en hadden we een rustige maar leuke planning gemaakt, dat de vakantie toch echt nog aanvoelde als vakantie. We bezochten Windsor Castle waar de queen toen nog verbleef. Ook wandelden we tussen de bloemen in de gracht van The Tower of Londen (ter ere van het 70-jarige jubileum van Elizabeth) en gingen we naar Greenwich waar ik op slag verliefd werd op de gebouwen.

Verder waren er nog wat avonden met vrienden of op het werk en moest ik jammer genoeg een van mijn katten laten inslapen. Dat het veel bleef voor mijn hoofd en lijf was wel duidelijk toen ik eind juni op een netwerkevent onmiddellijk slecht reageerde op het eten en moest gaan zitten. Wat op een walking dinner in openlucht nogal opvalt natuurlijk… Ik denk dat de samenvatting van het jaar wel is dat ik vaak aan het balanceren was zowel fysiek als mentaal.

Favoriete blogpost: Lelijkheid (nu ja, favoriet, deze was nodig toen).

Juli

De wolken in mijn hoofd verdwenen gelukkig door de julizon. Juli is altijd zo ontzettend rustig op kantoor omdat de meeste collega’s dan verlof hebben. We gingen daarom met ons team bij iemand thuis werken en hadden het gezellig.

Het lief en ik namen ook een paar dagen vrijaf, net in de heetste week van het jaar (die 40 graden, weet je nog?). Dus naast wat kleine dingen op de bouw, werd er dan maar gerust. Verder gingen we naar Labiomista en shoppen in Hasselt. En de zomer is natuurlijk de periode van de gratis concertjes, ik pikte er drie mee in juli.

Het was de allereerste editie van de Tour de France femmes en ik pikte elke rit mee (al dan niet tijdens de werkuren op de achtergrond). Ik had ook tweemaal problemen met het lavaboblad voor in mijn badkamer, maar kon op goede service rekenen van X2o die twee keer kosteloos een nieuw blad opstuurden.

Favoriete blogpost: Iets

Augustus

Augustus was best druk. Tijdens de eerste twee weken werkte ik nog en ging ik een namiddag naar Antwerpen en eten met de dansgroep. De laatste twee weken hadden we vakantie. we vertrokken redelijk snel voor zes dagen naar Bilbao. Wat een zalige vakantie!

Ik ben altijd zo’n fan van Spanje. Dat eten en die goedkope wijn ^^. En vooral de mensen en de mentaliteit daar. De Basken staan bekend als wat stroever, maar ik vond iedereen heel vriendelijk. We werden uitgeregend op de kasteelrots, die ook mijn fysiek op de proef stelde. En we vergaapten ons aan de luxe in San Sebastian. Ik spotte 14 invaders en deed mijn best om zoveel mogelijk Spaans te praten.

Toen we weer thuis waren gingen we met enkele collega’s naar een testmatch van de Belgian Cats. Ik had nog nooit basketbal gezien, dus dat was wel eens vet. Op de bouw was het verven geblazen en ik slaag er altijd in om op de raarste plekken van mijn lijf verf achter te laten.

Op mijn verjaardag gingen we naar de tentoonstelling van Invader in het MIMA in Brussel en ’s avonds naar Maanrock in Mechelen.

Favoriete blogpost(s): Control the controllables en Perfect

September

September betekent structuur! Terug dansles, terug cross en terug iedereen op kantoor. Het eerste niet coronanajaar stond voor de deur en dat merkten we meteen aan de opkomst. We gingen met het team naar twee events en amuseerden ons daar.

Het goede weer bleef maar duren, maar op de bouw moest ook het een en ander gebeuren dus veel in de zon zitten zat er niet in. Queen Elizabeth stierf en ik volgde haar begrafenis op de voet. Gek want plots ken je Windsor Castle en St. George’s Chapel heel goed omdat je er net geweest bent. Ik merk aan mijn schrijfsels van toen dat de mentale onrust terug wat begon op te spelen. Wat ben ik toch een zomerkind hé.

Favoriete blogpost: Niet lineair

Oktober

Oktober bleek achteraf gezien een drukke maand. En de gezondheid begon nu echt tegen te doen. Ik werd opnieuw ziek van mijn boostervaccin en ging met een keelonsteking naar Simple Plan & Sum41.

Op het werk was er op 14/10 een groot event dat heel vlot verliep en waarvoor we concullega’s uit Londen ontvingen. Uiteindelijk bleven we lang hangen die avond op het werk. Beetje te lang misschien ;).

Ik ging naar een housewarming bij vrienden, maakte een herfstwandeling met een ander vriendengroepje, bezocht met het lief het MAS in Antwerpen en organiseerde met mijn team een halloweenfeestje.

Op de bouw kwamen de binnendeuren toe en begon ik de eindeloze administratie van water, elektriciteit en internet uit te pluizen. Een bloedhekel heb ik aan al die onduidelijkheden en de traagheid van de organisaties erachter.

Favoriete blogpost: Herfstbucketlist

November

We gingen in november zowaar naar de cross. In Wallonië nog wel. Ik genoot met volle teugen omdat ik letterlijk was vergeten hoe tof ik dat vind. Verder plaatsten we eindelijk de trap. Ik kan niet in woorden uitdrukken hoe blij ik was om na 4 jaar niet meer met de ladder naar boven te hoeven. Maar intens blij komt het dichtst in de buurt denk ik. Ook de eerste deur werd gezet.

Een onvergetelijk afscheidsfeestje en de plaatselijke foute party vielen toevallig in hetzelfde weekend en het werden twee late avonden. Die resulteerden in een stevige bronchitis.

Ik won een grote offerte op het werk voor een project waar ik veel zin in heb voor 2023. Leen en ik boekten ons tripje naar Firenze (ook iets om naar uit te kijken!) en ik maakte nog wat verlofdagen op aan de bouw en/of uitzieken.

En niet te vergeten: de eerst blogpost op mijn eigen goannelies.be domein kwam online.

Favoriete blogpost: Ruimte om het niet te weten

December

Hoe december er telkens opnieuw in slaagt om niet mijn maand te worden is eigenlijk onvoorstelbaar. Ieder jaar opnieuw probeer ik dat te vermijden en faal ik daarin. Ik genas net op tijd van de eerste bronchitis om een opleiding te geven, naar een pizza-avond te gaan op het werk en om op weekend te vertrekken met de schoonfamilie naar zee. Waar het min 10 gevoelstemperatuur was. Ik kwam daarvan terug met een tweede bronchitis waardoor ik wat dingen moest afzeggen tijdens de laatste werkweek. Uiteindelijk kon ik wel nog naar ons kerstfeestje gaan en maakte ik de laatste dag van een collega die ooit samen met mij begonnen is toch nog mee.

De kerstvakantie was opnieuw druk met familiefeesten, een paar keer naar de cross en werken op de bouw. Te druk naar mijn goesting, ook dat is een constante. Ik hoop dit volgend jaar, als de bouw is afgerond toch wel echt eens anders aan te pakken.

Favoriete blogpost: Wat ik doe als ik overprikkeld ben

2022 was duidelijk nog een soort van overgangsjaar. Van de eenzaamheid van tijdens Corona naar meer sociale dingen. En met nog steeds veel #projecthuis, wat voor druk op mijn fysieke en mentale gezondheid bleef zorgen. Voor 2023 is de verhuis in zicht en voor het eerst in vijf jaar zal de bouw niet meer zo hard een hoofdrol gaan spelen in mijn leven. Het wordt dus opnieuw een overgangsjaar, maar op een andere manier.