Storm

Na een aantal lastige weken ging het de afgelopen dagen weer wat beter. Maar paniekberichten op donderdagavond over de storm deden even iets knappen. Ik had net gepland om op vrijdag naar kantoor te gaan en was daar redelijk hard op vastgepind. Ik ben niet zo tuk op extreem weer waardoor ik heel erg twijfelde om wel of niet te gaan en dat was een soort druppel die emotioneel even te veel was. En dus noteerde ik onderstaande tekst in mijn bullet journal die ik toch graag even wou delen:

Er raast een storm door het land. Ik had hem niet zien aankomen omdat ik alweer te verdoken zat in mijn eigen hoofd. Maar plots was ie daar en stonden de kranten vol alarmsignalen. Een storm buiten. Maar het leek wel in mijn hoofd. Ik wil hem wegblazen. Maar de storm blaast terug. In alle richtingen. Harder dan ik blazen kan.

Dus moet ik er doorheen. Ploegend. Twee stappen vooruit, eentje achteruit. Weer vooruit. Tot ik er ben. In het oog. En er rust vindt. Ik raap er ook iets op. Veerkracht? Het is mij en de storm even gelukt om uit te blazen.

En dan laat ik me weer meevoeren. De wind in de rug. Af en toe nog een aantal kleine windstoten die me uit evenwicht brengen. Maar ik kom er wel. Het waait wel weer over.

Uiteindelijk bleek het hier nog wel mee te vallen en kon ik toch mijn plannen behouden. Ik merk wel dat de onrust van het weer heel erg op mijn eigen gemoed is gaan wegen. Tegelijk zie ik het eindelijk een beetje meer optimistisch nu we in code oranje zitten en hoogstwaarschijnlijk snel naar code geel gaan. Ik begin dingen te plannen voor de komende maanden én heb toevallig net nu een weekje verlof om uit te blazen.

En hoewel die week ook al snel is volgelopen met een aantal verplichtingen en werken op de bouw, hoop ik toch ook enkele dagen volledig te ontspannen vooraleer we weer aan de slag gaan. Nu alleen nog hopen dat het zonnetje zich wat vaker wil laten zien en dat storm alleen nog de oplossing wordt van een spelletje Wordle.

Hoe gaat het daar in deze stormachtige tijden?