Over een stad als Londen raak ik nooit uitgepraat. In november 2018 trokken het lief en ik 4 dagen naar de Britse hoofdstad, voor mij het tweede bezoek aan Londen. Op onze eerste dag maakten we een uitgebreide herfstwandeling langs The Thames. De tweede dag was heel regenachtig, dus gingen we op zoek naar een leuk museum.
Maar eerst tijd voor een lekker ontbijtje in het fietscafé Look Mum No Hands. Je vindt het vlak bij The Barbican (dit is ook de metrohalte waar je best afstapt) en volgens het lief hebben ze er heel goede koffie (en die kent er wat van). Ik vind het een super gezellige & originele koffiebar in elk geval.
Van hieruit wandelden we naar Trafalgar Square. Tijdens mijn vorige tripje in Londen bezocht ik al eens The National Gallery en bekeek toen misschien maar 1/3de van de volledige kunstcollectie (ik ben hier indertijd ook over vergeten bloggen, oeps!). Deze keer kozen we voor de kleinere versie: The National Portrait Gallery. De ingang vind je om de hoek van het plein en de toegang is gratis.
De National Portrait Gallery vertelt het verhaal van het portret door de eeuwen heen. Als je chronologisch wil volgen begin je best bovenaan in The Tudor Gallery. Het hoeft jullie niet te verbazen dat dit mijn favoriete stuk was. Ik kende veel van de portretten al en het was leuk om deze eens in het echt (of in reproductie) te zien. Ik somde zonder moeite de uitleg van de bordjes op voor het lief zonder ze te lezen. Je kan me gerust boeken voor een privérondleiding ;).
Verder naar beneden vind je portretten van de Stuarts, uit Victoriaans en Edwardiaans Engeland, helemaal tot aan het huidige koningshuis. Er hangen ook enkele moderne portretten van bv. popsterren die regelmatig worden gewisseld. Ik had dat gedeelte van de tentoonstelling groter verwacht eigenlijk.
Het was heel rustig binnen en net als in The National Gallery zijn de ruimtes mooi ingedeeld. Het is geen groot museum, maar we waren wel even zoet.
Dit is by far mijn favoriete museum dat ik al eens bezocht heb in Londen. Ik vind het echt een aanrader. Het is helemaal geen zwaar museum en niet te groot zodat het aanbod overweldigend wordt (heb ik bij zijn grotere broertje wel). Je kan er zo lang rondlopen als je wil en de bordjes lezen, of gewoon naar de portretten van al die mensen uit een vorige eeuw kijken en de sfeer meepikken.
Ondertussen raakte bekend dat The National Portrait Gallery vanaf juni 2020 voor drie jaar de deuren zal sluiten wegens renovatie. Wil je het museum in zijn huidige vorm nog gaan bewonderen, zal je dus snel moeten zijn. Ik ben ook nog van plan om er zelf eens te passeren!
Na dit bezoek lunchten we in Soho, bij Honest Burgers. Een Britse keten die je op veel plekken in Londen vindt, maar op elke plek heeft ie een eigen suggestieburger (en die van onze locatie was hemels, na even zoeken blijkt dat wij in Holborn beland waren). Het ketengevoel had ik in ieder geval helemaal niet en het was enorm lekker.
Van hieruit was het plan om naar Covent Garden en omgeving te gaan. Maar dit viel letterlijk in het water. Het was nog even droog toen we aankwamen bij het kleurrijke Neal’s Yard:
Daarna kwam de regen er helemaal door. We schuilden in een kerk en namen de metro richting Sky Garden (meer over wat het is en hoe je tickets boekt hier), omdat we tickets hadden geboekt rond zonsondergang. Blijkt dat The Sky Garden ’s avonds nogal felroze is… 😀
Het terras was jammer genoeg gesloten door het weer en de regen zorgde ook voor een minder formidabel uitzicht, ook al was de stad verlicht. Jammer voor het lief want het was zijn eerste keer Sky Garden. We zullen terug moeten. Dit blijft een van mijn favoriete gratis activiteiten van Londen.
Hierna wandelden we in de regen de Millennium Bridge over richting Tate Modern. We pikten een verdieping moderne kunst mee en namen een kijkje op het balkon (vergeet zeker nooit naar helemaal boven te gaan in Tate!).
Hierna aten we uitgebreid bij Bill’s in Southwark. Het eten was zeker oké en het was er gezellig binnen, maar ook wel druk. Omdat het nog steeds regende zijn we maar naar het hotel gegaan om nog wat te lezen met uitzicht op The Tower Of Londen. Citizen M heeft namelijk een hele fijne bar boven met een terras (maar door de regen -again- gesloten).
Ter herdenking van het 100-jarige einde van WOI waren er duizenden lichtjes aangestoken rond The Tower. Het was een ware volkstoeloop gedurende het hele weekend, maar we wilden het toch ook wel even gezien hebben. Ik heb geprobeerd om foto’s te nemen, maar met de regen, de drukte en de lichtjes was het onmogelijk. Het zag er zo uit. En het was een unieke ervaring dat we voor Remembrance Day in een land waren waar de Eerste Wereldoorlog zoveel slachtoffers maakte in de Vlaamse loopgraven. Ik had het gevoel dat de oorlog veel feller herdacht wordt in Londen dan in ons eigen belgenlandje.
Wat is jouw favoriete museum in Londen?
Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie.
Geweldig he, Skygarden? Ik vind je foto met het roze licht heel gaaf, maar jammer inderdaad dat het uitzicht minder was. Toevallig hebben wij ook bij Honest Burgers gegeten, dan die in Kensington, erg lekker en betaalbaar!
Ja the sky garden is zo eentje die ik niet wil overslaan bij een bezoekje! Honest Burgers is idd zeker ook niet duur en ze besteden veel aandacht aan hun ingrediënten, dat proef je!
Ik denk dat ze WOI in de Westhoek ook fel herdacht hebben hoor (gedurende die vier jaar van herdenking 2014-2019), maar in onze streek ligt men er inderdaad minder wakker van precies. Voor mij heeft 11 november een extra betekenis gekregen sinds ik weet dat mijn oudoudnonkel de dag voor de wapenstilstand nog – tijdens een compleet nutteloos gevecht dus – is overleden. Dat brengt het allemaal efkes dichterbij in plaats van zomaar 100 jaar geleden… (en het graf van zijn broer is dus in Londen, wat me eraan doet denken dat ik zijn eigen graf (ergens in de buurt van Gent) nog altijd niet heb bezocht; dringend eens werk van maken!)
En zo was ik compleet afgeleid van wat ik eigenlijk wou zeggen: wauw, een roze Skygarden! 😀
Ja, tis niet dat wij dat niet herdenken, maar in londen leek de hele natie er wel mee bezig, zo droeg iedereen een poppy op zijn kleding, was er zelfs aangepaste street art en super veel gedenkingen.