Zoals bijna elk jaar blik ik graag terug op de afgelopen 12 maanden. En 2023 was best een ander jaar. Voor het eerst een jaar zonder coronazorgen of beperkingen, met een verhuis, vele leuke reisjes en ook best wat trouwfeesten. Neem dus een kop thee of koffie erbij want het is een lange post geworden.
Mijn vorige jaaroverzichten teruglezen? Hier zijn ze: 2017, 2018, 2019, 2020, 2021 en 2022.
Januari
Het jaar startte zoals steeds op de Balenberg met de cross. Dit jaar stond Lorena Wiebes, toch een toptalent op de weg, ook aan de start en ik trok een leuke foto van haar die ze nadien op haar eigen Instagramstories repostte.
De eerste week van januari genoot ik eindelijk nog eens van een lijf zonder ziektekiemen en van enkele rustige dagen op kantoor. Verder merk ik aan mijn schrijfsels van toen dat ik best diep zat door de laatste loodjes van de bouw. We waren nog steeds aan het verven en het is raar om foto’s te zien uit die periode. Mijn waterinstallatie en elektriciteit werden goedgekeurd. Met één van de katten ging het allesbehalve goed. Ik schreef ergens nogal desolaat ‘Ik heb al heel de week koud en ben best wel moe’.
Op het werk was er een nieuwjaarsetentje en startte ik met werken op een groot project waarmee ik nog t.e.m. september zou zoet zijn. Ik ging wandelen met vriendinnen in wat lichte sneeuw (dat was ik dus al helemaal vergeten). Ik kocht ook enkele meubelen voor in de woonkamer. Ik ben daarin niet zo moeilijk: ik vind heel veel dingen lelijk waardoor de dingen die ik mooi vind vaak niet met veel zijn en de keuze snel gemaakt is 😅.
Februari
Dagen met een kantoorhondje zijn altijd de beste werkdagen. En ik had het toen wel nodig want ik schreef ‘Waren we al maar twee of drie maand verder’. Ik had geen goede jaarstart en dat merkte ik aan alles. Er werd niet zoveel gelezen, er werd niet veel geblogd. Werken, werken, werken.
P!nk bracht haar nieuwe album ‘Trustfall’ uit en dat bepaalde hier nog maandenlang de nummers waar ik naar luisterde (mijn Spotify wrapped is daardoor nogal saai). Zoals steeds hadden we in februari enkele dagen verlof. Er werd geverfd, gevernist, laminaat gelegd… En we knepen er een dagje tussenuit naar de wellness. Ik paste op de katten van een vriendin en ging ook een dagje thuiswerken bij Leen, dat was opnieuw met kantoorhond en om Firenze al wat te plannen.
Ik eindigde de maand met de woorden ‘Februari zal wel de geschiedenis ingaan als de saaiste maand ooit’. Dat zegt genoeg vrees ik.
Maart
Eindelijk beterschap op komst! Allez ja, de eerste dagen voelde ik mij niet top. Ik schreef op 8 maart dat het sneeuwde en dat was slechts enkele dagen voor het teambuildingsweekend op het werk. Daarvoor was ik al weken druk in de weer. Dit jaar kozen we niet voor georganiseerde activiteiten, maar staken we zelf een De Mol weekend in elkaar met twee groepen die elk een mol hadden die opgespoord moest worden. Er waren verschillende opdrachten waar het in het honderd kon lopen. En dat deed het ook :).
Uiteindelijk vond in elke groep minstens één iemand de juiste Mol. Dit was het echt leukste weekend dat ik ooit mee in elkaar gestoken heb en ik weet niet of ik dit nog ooit kan evenaren (ben momenteel bezig met het nieuwe weekend en ik heb er dus wel wat moeite mee om even origineel te zijn). Het weekend werd afgesloten met een stevig feestje, maar ik was te moe en kroop op tijd in bed. In tegenstelling tot enkele anderen…
Een kleine week later namen we een filmpje op voor de verjaardag van een collega en dat werd een zotte boel. We gingen ook eens met zijn allen tijdens de middag een kerk bezoeken. Er was een meet-up avond bij ons op kantoor waarbij ik de taak had om te wachten op de pizza, en de pizza liet lang op zich wachten. Je zou het niet zeggen, maar er wordt soms ook nog wel eens gewerkt in ons webbureau hoor. Ik heb een hele toffe en begripvolle werkplek en daarvoor heb ik het laatste jaar alweer vaak mijn pollekes gekust.
Eind maart stond er een week Firenze op de planning. Het weekend ervoor waren we de berging aan het verven en wil ik op een gegeven moment iets van de vloer rapen (zoals je 100 keer doet op een dag). Bij het rechtkomen schiet er iets in mijn rug en ik voelde meteen dat het menens was. Een pijnscheut van jewelste.
Met een tape Voltaren Forte die ik twee keer per dag aan de rug smeerde en veel twijfels vertrok ik dus op citytrip. Uiteindelijk viel het allemaal goed mee en heeft het vele wandelen de genezing van mijn rug versneld denk ik. Iets na Firenze was het kwaaltje verholpen.
En Firenze was echt geweldig: veel kerken, paleizen, zon, ijsjes, lekker eten, aperitivo, tuinen… En geen massadrukte omdat we nog vroeg op het jaar gingen. Wat een fantastische stad met geweldig reisgezelschap!
April
In april stond één woord centraal: verhuizen. We hadden het eerste weekend van mei als deadline gesteld en dus maakten we doorheen de maand het hele huis leeg en werd er veel gepoetst. Ik heb echt amper foto’s van de maand april, behalve van lege kamers en nadien weer volle kamers. Want uiteindelijk konden we verhuizen op 28 april.
Verhuisd betekende geen einde aan alle administratie: wat je allemaal moet bij elkaar zoeken voor het EPC/EPB dossier bracht wel wat stress. Dus daar was ik de rest van mei wel mee zoet.
Mei
Op naar mei dus. De maand van de overgang. Wonen op een nieuwe plek. Voorlopig nog even zonder internet. We gingen nog veel winkelen om spullen te kopen. Ik keek de kroning van Charles III. En het appartement van het lief werd opgekuist en de sleutel officieel overhandigd.
Het lief werkte in 2023 tien jaar bij ons en daarom kreeg ik de leuke taak om als cadeau een reisje in elkaar te steken. Het werden enkele dagen naar Rome en het lief zag zijn verrassing niet meteen aankomen toen we het vierden met alle collega’s :).
Ik nodigde een vriendin uit om alvast samen te koken in het nieuwe huis. Er werd op een zalige lentedag gekubbed (schrijf je dat zo?) en pizza gegeten met de collega’s. Naast een citytrip kreeg het lief voor zijn verjaardag ook een verrassingsdag voor zijn verjaardag. We gingen naar Antwerpen voor het KMSKA, speelden spelletjes bij The Playground en gingen alvast oefenen op Italiaans eten bij Pici – elk excuus is goed ;).
Ik maakte mijn kaartjesslinger in huis waarmee ik eindelijk alle op reis verzamelde postkaartjes in de kijker kan hangen. Ondertussen staat er ook een leuke dressoirkast onder. Er was een kleine versie van het dansoptreden, op zoals steeds een snikhete dag dus werd er een ijsje gegeten. Ik ging met vriendinnen wandelen in Averbode en natuurlijk ook een ijsje eten. Er was een afscheidsfeestje op het werk, yoga in de volle zon op ons dakterras en ik ging op pad naar klanten. 2023 was ook het jaar dat ik precies opnieuw wat vaker op de baan was om klanten fysiek te zien.
Juni
Juni dan, een maand waar ik lang naar uitkeek. In juni stond er ongelooflijk veel op de planning. Het eerste weekend trouwde mijn schoonzus. Het was niet met een uitgebreid trouwfeest want de bruid was hoogzwanger, maar het was wel een fijne dag.
Het weekend daarop gingen we quizzen met de collega’s voor het goede doel tijdens de enige hittegolf van het jaar. Het was zo ontzettend warm in die zaal dat ik meerdere keren naar buiten ben moeten gaan om niet flauw te vallen. De hersenen werkten wel nog mee want ons team werd derde. De dag erna ging ik uitblazen in de wellness.
En toen was het tijd voor een hoogdag want na meer dan 10 jaar zag ik P!nk nog eens live aan het werk op Werchter Boutique. De hele show zat echt bangelijk in elkaar. Ze zong een goede mix van oude hits en nieuwe nummers. En hoewel we nog iets dichter hadden willen staan, stonden we echt volop tussen de mensen om van de sfeer te genieten en haar acrobatische acts van redelijk dichtbij te zien. Ondertussen heeft ze aangekondigd in 2024 opnieuw naar België te komen en ook die tickets zijn al op zak. We doen het binnenkort dus gewoon nog eens over.
Het was eigenlijk ook mijn eerste echte keer op de wei van Werchter. Ik kocht speciaal een zonnehoedje omdat het zo warm was. We zagen Ellie Goulding, stonden bijna anderhalf uur aan te schuiven voor eten (niet normaal!) en hadden gelukkig weinig last van de verkeersproblemen omdat we met de fiets gegaan zijn. De dag erop was er TW Classic met The Boss aka Bruce Springsteen en ook daarvoor fietsten we weer naar Werchter om samen met de schoonouders hun jeugdidool aan het werk te zien. We vertrokken wel tijdens de bisnummers, ik was na zo’n festivalweekend heel moe en ik wou nog voldoende fris vertrekken naar Londen.
Want diezelfde week vertrokken het lief en ik voor het werk op conferentie naar Londen om er daarna een weekendje te blijven. Londen is altijd goed, hoe vaak ik er ook kom. We hebben deze keer ook geweldig goed gegeten o.a. bij Gloria van Big Mamma, Mestizo en ‘O VER.
Ik werd verliefd op The Wallace Collection, echt een fantastisch (gratis!) museum en ook The National Portrait Gallery (mijn all-time favoriet) heropende na jaren van restauratie net die week. Het kwam dus bijna op bestelling dat we er binnen liepen. En het was weer van warm, warmst, warmer.
Wie denkt dat Londen altijd grauw en grijs weer geeft, heeft het dus fout. Daarom dat we ook Primrose Hill eindelijk eens beklommen en genoten van een deel van The Canal Walk.
Na Londen organiseerde mijn team de maandelijkse sociale avond nog eens. We speelden board games en kookten een driegangenmenu voor de groep. Ondertussen was mijn schoonzus bevallen en gingen we dus ook een paar dagen op babybezoek. Ik ben nu officieel tante en dichter bij baby’s zal ik in mijn leven niet raken ;).
Juli
In juli begon de wat rustigere periode op het werk met een avond kanoën op de Dijle waarbij ik samen met twee collega’s ook even onverwacht ben gaan zwemmen in de Dijle. Wij hadden een onervaren begeleider die ons op een gegeven moment nogal uitlachte en ik werd daar zo pissig van dat iedereen in de buurt van de Dijle die dag het heeft geweten. Aldus mijn collega’s, want ik weet er zelf niet zoveel meer van 😅. Ik zou iets geroepen hebben over het niet hebben van armspieren toen de begeleider mij vroeg om een zware kano die volstond met water om te draaien. Er wordt nog steeds over die avond gesproken dus het was best legendarisch. Ik vierde in diezelfde periode ook mijn 7de werkverjaardag.
In juli pikte ik nog eens een liveconcert van Stan Van Samang vlakbij huis mee en ging ik met een vriendin naar Beleuvenissen waar we de Oekraïnse band Go A aan het werk zagen. Ik kende ze niet, maar de sfeer was geweldig. Ik ben fan geworden. Thuis kwam er wel wat volk over de vloer: de collega’s kwamen inspecteren en ook voor een andere vriendengroep werd er een housewarming georganiseerd. Al snel stond de nieuwe dressoirkast vol met leuke kaartjes en geschenkjes.
Eén van de sociaal moeilijkere momenten was het feit dat ik de vrijgezellen van een van mijn beste vriendinnen heb gemist in juni omdat ik toen in Londen zat. Toen de Doodle kwam, was dat letterlijk het enige weekend dat ik niet kon verzetten en uiteraard lukte net dat weekend voor al de rest wel – typisch 🙈. Ik was hier redelijk triest over, maar bleef niet bij de pakken zitten en bokste twee dagen Parijs in elkaar voor die vriendin. Het voordeel was dat ik quality time met haar kon doorbrengen, het nadeel dat ik de vriendinnengroep nu niet had leren kennen.
Eind juli was het nat, ook in Parijs wisselden zonnige momenten zich af met regenbuien. We hebben twee hele leuke dagen gehad waarbij we vooral de highlights van de stad aandeden. En we gingen helemaal naar de top van de Montparnasse toren, een letterlijk hoogtepunt!
Augustus
Begin augustus slaagde ik er opnieuw in om een kwaaltje bijna mijn vakantie te laten verstoren. Ik werkte de eerste twee weken nog en bij het terugkeren van een klantenmeeting naar kantoor verzwikte ik mijn enkel. Zo erg dat ik zelfs niet meteen recht kon staan en nog wel een kwartier op de stoep heb gezeten. Na een hele dag rond peddelen op één been, stond mijn voet goed dik en ik lag het weekend daarna op de zetel met mijn been omhoog.
Je kan het al raden: een week later ging het gelukkig net op tijd beter. Ik ging eten met mijn dansgroepje en danste de pannen van het dak op het vat (noemen jullie een fuif onder vrienden ook zo?) van een vriendin die 30 werd (dezelfde van Parijs, zoveel vrienden heb ik nu ook weer niet). Op één been weliswaar, want ik durfde nog niet alles met mijn enkel. Het was echt een zalig feestje!
Half augustus vertrokken we op zomervakantie naar Ierland. We sliepen twee nachten in Dublin waarin we een stukje van de stad zagen en een daguitstap naar de kliffen van Howth deden. Het was onverwacht zonnig weer, en hoewel Dublin niet helemaal mijn stad bleek hebben we toch genoten (en heel goed gegeten, dat ook).
Daarna reisden we verder naar Belfast in Noord-Ierland. We deden daguitstappen naar Hillsborough Castle (in de regen) en The Causeway Coast (afgewisseld regen met zon) en werden verliefd op de stad. Belfast is rauw, guur en heeft een woelige geschiedenis met nog steeds een ‘vredesmuur’ in het armste deel van de stad die protestanten en katholieken van elkaar scheidt omdat ze niet kunnen samenleven.
Maar Belfast is ook hip en trendy. Met leuke restaurants, smalle straten, opkomende musea en een jaarlijkse street art festival. Een heel diverse stad dus. We sliepen er 5 nachten en ik wil er ooit heel graag naar terug.
Terug thuis stonden er nog enkele dagen vakantie op het programma. We werden wat verkouden, gingen naar de wellness, naar het legermuseum in Brussel én naar twee trouwfeesten op één dag. Op mijn 30ste verjaardag dan nog. Ik heb zelf dus geen feestje moeten geven :). Twee collega’s uit mijn team trouwden op mijn verjaardag en we gingen eten bij de ene en dansen bij de andere. Tot half 6. Dan weet je dat het goed was. En dan wordt je nadien natuurlijk terug ziek. Het begin van veel sukkelen met de gezondheid dit najaar.
September
Begin september hadden we meteen nog een dag vakantie ingepland omdat de tijdrit van de Simac Ladies Tour naar Leuven kwam. Het was een van de laatste wedstrijden van Annemiek Van Vleuten en dat kon ik als grote fan niet missen. Het was de eerste keer dat ik een tijdrit live meemaakte. Lotte Kopecky won en we hadden een fijne dag.
We gingen een kostuum kopen voor het lief, waren stand-by voor een klant, genoten van het mooie weer en deden een proefles koppeldans. Uiteindelijk schreven we niet in omdat de dag in de week niet zo handig is. De gewone danslessen waren ondertussen wel weer begonnen.
We trokken een dag naar Lier, waar niet zo veel te zien bleek, maar we waren er even tussenuit. In de week erna trok ik met een collega naar Wenen voor een potentieel groot nieuw project. We doen dat normaal nooit, meetings in het buitenland. Praktische haalbaarheid en duurzaamheid zijn daarvoor de belangrijkste redenen. Maar nu was het toch eens nodig. We vlogen ’s avonds heen en de namiddag erop al terug. En ik vond dat redelijk bizar om eens te doen.
Het was voor een lange meeting dus veel van Wenen heb ik niet gezien (ondanks dat het er prachtig weer was). De avond dat we er waren, zijn we uiteraard wel schnitzel gaan eten. En ik kreeg typisch Weense koekjes van Manner mee en kocht op de luchthaven een Almdudler om toch wat in de sfeer te blijven.
De week erna viel de wereld even op mijn kop (ik wijd er verder niet over uit). Ik zei wat sociale dingen af en sleepte mij nog wel naar een kwartaalmeeting op het werk (waarvan ik mij nog amper iets herinner). Leen kwam iets eten, hoera. En ik eindige de maand met de woorden ‘Ik moet loslaten wat niet te controleren valt en kan de problemen van anderen en de wereld niet oplossen’. En dat is tot op de dag van vandaag nog steeds waar ik probeer aan te denken. Kopzorgen zouden er nog wel een paar weken zijn, dus dat moest ik accepteren.
Oktober
Oktober voelde een beetje als een nieuwe lei. Ik gingen eten met de vrijgezellen groep, om toch iedereen wat te leren, want de trouw stond deze maand op het programma. Eerst was er nog een andere trouw met een dansfeest. Nadat ik begin oktober ergens was wakker geworden met overal pijn en lichte koorts, die na een dag vreemd genoeg weer weg was, was het lief nu ook serieus ziek. Dus ging ik alleen met vrienden naar het dansfeest, waar echt zalige feestmuziek werd gedraaid – maar door de vele ziektekiemen bleven we ook niet te lang.
We gingen bijlwerpen met het werk (ik heb er geen talent voor). Ik begon het koken in mijn eigen huisje stilaan onder de knie te krijgen en met plezier te doen.
En toen was het tijd voor het huwelijk van mijn vriendin. Het waren twee perfecte warme dagen met veel liefde 💛. Ik heb een eigen tekst voorgelezen en met de vriendinnen zongen we een zelfgeschreven liedje. En het dansfeest was uiteraard zeer leuk. Een herinnering die ik nog lang zal koesteren.
November
Uiteraard werd ik ziek na de trouw. Dat was al de derde of vierde keer in het najaar en ik was het allemaal grondig beu. Mijn lijf heeft het afgelopen jaar iets te vaak stop gezegd, ook al doe ik het rustig aan. Ik had dat gevoel bij veel mensen trouwens, na covid hebben de ziektekiemen het precies terug makkelijker om ons te bereiken (ik ben tijdens covid nooit ziek geweest dus mijn immuniteit heeft wat minder hard moeten werken toen?).
Het lief haalde zijn rijbewijs. Ik ging op bezoek bij een klant in Antwerpen en kreeg onverwacht een rondleiding in het Paleis op de Meir. Ik kocht ook een dikker dekbed en eindelijk een kussen voor de kussensloop met een vos die ik in Belfast had gekocht 😍.
En toen was het tijd voor onze trip naar Rome. We konden allebei wel wat zonneschijn gebruiken want het weer in november was opnieuw nat en donker. En het mooie weer was in Italië wel degelijk van de partij.
We deden uiteraard het Colosseum, het pantheon, de Trevifontein, honderden kerken (of zo leek het) en gingen naar het Sint-Pietersplein. We bezochten enkele musea en boekten een rondleiding in het Domus Aurea, het gouden huis van Nero dat ondergronds is terug gevonden. En dat was echt een fantastische ervaring. Ik vond dit echt geweldig, en niet alleen omdat ik een ex-Latinist ben. Dikke aanrader!
Rome is zo’n diverse fantastische stad. Ook al is het er altijd druk. Het eten is er lekker en de mensen zijn er chill. Oh en ijsjes. Veel ijsjes. Je wandelt er op en dag wel wat af, het is een echt openluchtmuseum. Dus de voeten waren na vier dagen wel heel moe en niet alleen de voeten :).
We hebben bij deze besloten om elk jaar in november of toch in de winter een tripje naar het zuiden van Europa te maken. Het is gewoon zo fijn om er even tussenuit te zijn. Een mentale opkikker en het voordeel is dat je die zuiderse steden niet in volle hitte en drukte van het hoogseizoen bezoekt.
We waren net op tijd terug voor een teamdag op het werk. Waar ook een dansfeest ’s avonds aan gekoppeld werd. We begonnen vroeg (vlak na de werkdag om 17u) waardoor we allemaal op donderdag (!) nog redelijk op tijd in bed lagen, de een al wat nuchterder dan de ander. Ik zat in de eerste categorie, het lief misschien in de tweede 😅. Ik heb dit jaar best veel kunnen dansen op feestjes en ik wist eigenlijk niet hoe hard ik dat gemist had tijdens die triestige coronajaren.
December
In december lonkte een lege sociale agenda en dus besloot ik wel bewust wat meer te plannen. Zo gingen we naar (un)holy light in Leuven, waar ze ieder jaar rond kerst een zestal kunstenaars lichtinstallaties laten maken. Het zijn wat weinig dingen om echt avondvullend te zijn, maar het was wel weer mooi uitgewerkt allemaal. Je komt zo toch altijd op locaties die anders gesloten zijn.
Het weekend erop gingen we naar de cross, en dat was nog maar de eerste keer van het seizoen. In Herentals maakte Mathieu Van Der Poel opnieuw zijn opwachting. Met ook Fem Van Empel aan de start zagen we dus een dubbele regenboog.
Naar kerst toe kreeg ik altijd meer stress. Maar toch werd ik deze keer nog niet ziek (ik maak mezelf wijs dat dat komt omdat ik elke dag een goede portie vitamine D neem). Op het werk moest er nog wat afgewerkt worden, was er een leuk kerstfeestje met een secret santa en te veel eten. En een ludieke laatste dag met weinig volk op kantoor.
De kerstfeesten zijn nooit mijn ding, dus ik ben blij dat ze achter mij liggen. Ook al kreeg ik hele leuke cadeaus, mijn maag was nadien een paar dagen overhoop en ik was zoals ieder jaar fameus overprikkeld.
Ondertussen is het jaar geëindigd met opnieuw wat minder fijn nieuws: mijn grootmoeder is overleden op een gezegende leeftijd. Dus eindigde 2023 met veel dingen regelen en is het nieuwe jaar gestart met een begrafenis. Oudjaar was rustig met lekker eten onder ons twee. Door de heisa van de laatste week, vierden we onze jubilee niet echt. Maar ondertussen zijn we alweer 6 jaar samen en wonen we langer dan een half jaar in ons huis.
En zo zijn we aan het einde van een zeer lange blogpost met een overzicht van 2023. Ik weet zelf niet goed hoe ik het jaar moet samenvatten. In vergelijking met de bouw- en coronajaren was het een jaar met veel sociale activiteiten en reisjes. We hebben veel meer dingen gedaan. Tegelijk waren er toch ook best wat moeilijke momenten en miserie die voor veel stress zorgden, werd ik vaak ziek en zat er soms niet veel anders op dan dagen in de zetel door te brengen. Op het werk was het een redelijk normaal, stabiel jaar en gelukkig zijn veel vrienden en familie van veel miserie gespaard gebleven wat de afgelopen jaren wel eens anders was.
Ups en downs zeker, zoals bij iedereen vermoed ik. Hoe was jouw jaar?
