Normaal gezien schrijf ik in december een hele reeks blogposts die terugblikken op het afgelopen jaar. Ik moet eerlijk toegeven dat ik 2020 eerst wou skippen. Want wat valt er te zeggen? Tot ik mijn anekdotes van 2019 er nog eens op na las en besefte hoe leuk dat wel niet is om terug te lezen. Er hoeft niks wezenlijks gebeurd te zijn om dat te doen. Vorig jaar eindige mijn intro met “Een kijkje in mijn ultraspannend leven is misschien voor volgend jaar.” Awel ja. Laat ons dat opnieuw houden voor volgend jaar ;).
Het concept: Ik blik per maand even terug op wat er gebeurd is en kies een favoriete blogpost.
Januari
Gek om daar nu over na te denken, maar in januari ging alles nog zijn gewone gangetje. Het was cross op de Balenberg, en het lief won tickets voor die in Brussel een paar dagen later. Ik hervatte het werk in het gezelschap van een stevige verkoudheid. Dit was de periode dat ik wat begon te twijfelen aan mijn takenpakket en dat zou een thema worden doorheen dit jaar. Ik startte blijkbaar met schermvrije avonden op donderdag en puzzelde erop los.
Begin januari wonnen we met het werk de prijs van Klimaatambassadeur 2019. Ik trok daarvoor een kleedje aan en kreeg een ketting met parels van een collega want het thema was ‘The roaring twenties’ (super origineel aangezien zowat elk feest dat thema zou gaan hebben ^^ – enfin ja velen van die feesten zouden uiteindelijk niet doorgaan). Ik bracht daardoor veel tijd door op Instagram voor een live verslag. De receptie op zich was niet zo ons ding (mensen die zich zelfs op het toilet komen voorstellen om contactgegevens uit te wisselen en zich daardoor interessanter voordoen dan ze zijn), maar er was veel eten. En dessert.
Een dag later was er ook het jaarlijkse nieuwjaarsetentje waarbij we voor het eerst volledig vegetarisch gingen. Er was een heuse lachbui van zowat iedereen tijdens één van de presentaties waar ik nog steeds niet van bekomen ben.
Favoriete blogpost: over generaties en stop zeggen. Deze blijft zo relevant nog steeds. Ik zie vooral generatie X het heel moeilijk hebben met de huidige maatregelen, terwijl de millennials veel verweten worden. Er is nog steeds geen verdraagzaamheid tussen generaties, zelfs nu de maatschappij niet meer alleen figuurlijk, maar ook letterlijk ziek is.
Februari
Achteraf gezien waarschijnlijk de leukste maand van het jaar. Ik kon nog met het lief op date night op restaurant. We trokken met het werk naar Bright Brussels voor een heus lichtspektakel. En raakten daar wat volk van de groep kwijt die blijkbaar al de trein naar huis hadden genomen.
Ik ging met het lief naar Antwerpen voor Stephan Vanfleteren in het FOMU. En ik had een weekje vakantie om alvast even te bekomen van de winter en om nog wat werk voor #projecthuis te verzetten. Er was veel cross op tv, nog gewoon met publiek enzo. Ik begon me voor te bereiden voor Valencia en organiseerde mee het jaarlijkse teambuildingsweekend. Dat zouden de twee hoogtepunten worden van maart.
Favoriete blogpost: 101 dingen waarover ik me elke dag schuldig voel. Deze post zorgde voor heel wat herkenbaarheid bij iedereen denk ik. En mildheid is in coronatijden nog veel belangrijker geworden dan het al was.
Maart
Ik keek enorm uit naar maart: een citytrip, de jaarlijkse quiz en het weekend met het werk. Ik had wel elke week leuke dingen gepland. In het begin van de maand bereikte ons vooral het slechte nieuws van de situatie in Italië. Ik sloeg een enorme zucht want Leen en ik hadden enorm getwijfeld om naar Spanje dan wel Italië op reis te gaan. Uiteindelijk werd het Valencia in Spanje, waar op dat moment de cijfers niet erger waren dan in België.
We vertrokken naar Valencia voor 5 dagen. Na lang twijfelen, maar op dat moment was er nog geen sprake van lockdowns, mondmaskers of vluchten die geannuleerd zouden worden. En we hadden allebei zo hard nood aan een vakantie. Ik schreef al eerder een hele post over hoe de ervaring er was. Na twee dagen redelijk relaxed citytrippen in een lege stad (maart is normaal de drukste maand in Valencia door het festival Las Fallas, dat dit jaar werd afgelast) sloeg de stress ons om het hart.
Niet in het minst omdat er toen een lockdown in België werd afgekondigd: scholen, horeca, sportscholen, musea… allemaal dicht. We bezochten de dag erna nog wat bekende hotspots in de stad, maar toen nam de provincie ook daar de beslissing om de dag erna al te sluiten en veel eetgelegenheden en musea wachtten niet en deden meteen de deur op slot. We zijn letterlijk uit een winkel gezet omdat ze NU gingen sluiten.
Terug thuis heb ik zeker 14 dagen lang niemand gezien. Je weet maar nooit. Maar ondertussen zaten we in lockdown. Het lief en ik konden elkaar niet zien, we moesten full-time thuiswerken en alles wat gepland was, werd afgelast. Het was een vreemde tijd waarin we ons moesten aanpassen. En vooral de scheiding van het lief viel me zwaar. Ik weet één ding: wanneer er opnieuw een perimeter komt, kan ik niet beloven me eraan te gaan houden. Ik zag namelijk al mijn kennissen wel gewoon naar hun lief trekken, en eigenlijk is dat toch een basisrecht, neen? Er is nooit echt duidelijkheid geweest of dit nu wel of niet mocht. En ik ben zo’n brave seut die zich aan de regels wil houden.
Favoriete blogpost: Valencia in tijden van Corona.
April
Nog steeds in lockdown en ook dat was vrij pijnlijk aangezien ik normaal deze maand op conferentie ging naar Brighton en dan ook enkele dagen Londen zou doen met het lief. Die ik nog altijd niet had gezien sinds begin maart. Uiteindelijk bleven we 6 weken gescheiden en zag ik hem vlak voor de eerste versoepelingen.
Op het werk was de drukte ondertussen niet te overzien. Waar andere agencies werknemers op tijdelijke werkloosheid moesten zetten of zelfs ontslaan, stroomden bij ons de extra vragen binnen. (Ik ben nog steeds zo blessed met mijn werkplek. Dat heb ik dit jaar wel echt beseft.) Ik schaarde me dan ook achter enkele digitale events, met veel avond- en weekendwerk tot gevolg.
Favoriete blogpost: mijn favoriete board games. Het lief en ik hebben dit jaar wel echt het plezier ontdekt om met twee board games te spelen.
Mei
In mei werd er in de verlengde weekends vooral doorgewerkt aan #projecthuis. De ramen en deuren waren ondertussen geplaatst dus konden we binnen verder met heel wat kleine klusjes. De kapper kon eindelijk nog eens komen en ik ging voor een ultrakorte coupe.
Ik zag het lief nu terug wekelijks. Die kon eindelijk verhuizen naar zijn nieuw appartement, dus ik reed wat rond met meubelen. Ik kreeg bericht dat er in juni en juli terug wat danslessen georganiseerd zouden worden. Stilaan kwamen er meer en meer versoepelingen in zicht, zou het dan het toch een normale zomer worden?
Favoriete blogpost: Over een wereld die nooit luider geroepen heeft. Want ik heb nog meer een hekel gekregen aan de media en journalistiek dan ik als nieuwsmijder al had.
Juni
In juni was het redelijk mooi weer dus ik ging een aantal keer wandelen, we werkten verder aan de elektriciteit en staken ook glaswol dakisolatie tijdens de eerste hittegolf van het jaar. Met voorsprong het meest vreselijke klusje van de hele bouw en zeker in 32 graden.
Eind juni ging ik voor het eerst weer naar kantoor voor een boostweek driedaagse. Zo zag ik ook bijna alle collega’s een keer terug, en het was net een eerste schooldag. Ik kon ook eindelijk nog eens naar de bib. En ging wekelijks naar de dansles, die was nu buiten op grote afstand van elkaar.
Favoriete blogpost: Hoe zit dat nu eigenlijk met #projecthuis? #3.
Juli
Ik ging met Leen naar Museum M voor Rodin én met het lief naar Villers-La-Ville waar ik mijn ogen uitkeek. Ook nu ging ik nog regelmatig een dagje naar kantoor waar het wat rustiger was. Ik bleef wekelijks naar de workout dansles gaan om toch eens wat andere mensen te zien dan enkel het lief. Ik kocht ook mijn kindle en spendeerde menig uur al lezend in de zon.
Favoriete blogpost: Over valkuilen en ongewenste patronen. Een mooi inzicht uit Flow Magazine waar ik veel aan gehad heb.
Augustus
Ik herinner me een street art wandeling in Leuven, nog meer lezen op de Kindle in de schaduw tijdens een hele lange warme hittegolf en stijgende cijfers waardoor ik heel veel schrik had voor een nieuwe lockdown pal tijdens mijn twee weken vakantie.
Uiteindelijk werd de bubbel verkleind en kwam het niet tot een sluiting van bepaalde zaken. Ik trok in mijn verlof dus nog wel enkele dagen naar zee (je weet wel vlak na die rellen in Blankenberge). In plaats van typische zeedingen te doen, wandelen we erop los in Bulskampveld, de Polders en toch ook op het strand. We bleven dus ver weg van alle drukte. Tijdens mijn tweede week vakantie koos ik de vloer en de badkamer. En gingen we op mijn verjaardag naar Chateau De Seneffe en ook lekker uiteten bij La Stanza in Leuven.
Ik startte deze maand met mijn tweede blog: In Another Era. En hakte op het werk de knoop door om van functie te veranderen. Ik zou voortaan deel gaan uitmaken van het strategieteam ipv het marketingteam.
Favoriete blogpost: Moeilijke keuze, het kabbelt omschrijft nog steeds perfect mijn gevoel en jezelf iets gunnen is best oké vond ik ook een belangrijke om te beseffen.
September
Alle kabels van de elektriciteit waren ondertussen gelegd en dus kon de chapper in september een eerste keer komen. Ik kwam terug uit vakantie en het werk vloog me al meteen om de oren. Er was een grote offerte met een strakke deadline gevallen en de hele eerste week zat ik bij een klant voor een boostweek. Op het einde van die week werd er champagne gekraakt, we mochten allemaal blij zijn op het resultaat.
We gingen ook een dag vrijwilligerswerk doen op een coöperatieve boerderij en hoewel het fijn was om iedereen terug te zien, had ik mentaal een best zware dag. Ik had die dag liever gewoon gewerkt want mijn to do lijst was nog eindeloos en ik had lange dagen achter de rug. Mijn nek en rug zaten vast en dus zag ik het niet zitten om een hele dag gebukt onkruid te wieden. Een wat venijnige opmerking van één van de boeren zorgde er dan ook voor dat ik kraakte. Nogmaals een oproep: je hebt geen idee van de strijd die iemand in zijn hoofd/leven aan het leveren is dus hou uw belachelijke commentaar voor jezelf. Uiteraard was ik veel te braaf om op dat moment een repliek te verzinnen.
Daarna werd er vooral weer van thuis uit gewerkt trouwens. Want je zag het wel weer allemaal aankomen, die slechtere cijfers. Eind september gingen de gewone danslessen binnen weer van start, we wisten allemaal wel dat het een mirakel zou zijn mochten we het hele jaar kunnen blijven dansen. Maar soit, voorlopig kon het nog en het was het zowat mijn enig sociaal contact in die periode.
Favoriete blogpost: gemis. In 2020 werd heel wat dingen gemist, gelukkig zijn er ook goede dingen uit de crisis voort gekomen.
Oktober
Ik trok nog naar Gent om een opleiding te geven, de week voordat thuiswerken opnieuw verplicht zou worden. De overige opleidingen gaf ik jammer genoeg via Teams. Het was nog steeds alle hens aan dek op het werk trouwens, maar voor #projecthuis was dit een rustigere maand. Dus in het weekend stak ik niet zoveel uit. Er was terug cross op tv, zonder publiek. Ik heb daar heel lang aan moeten wennen, en nu heb ik hetzelfde met fragmenten van crossen van vorig jaar waar er een massa volk staat. Toch opvallend hoe snel iets vreemd is geworden.
Ik schreef me deze maand in voor Blogboost Najaarschallenge aangezien ik wel wat nieuwe schrijfinspiratie kon gebruiken.
Favoriete blogpost: Over ‘alles komt goed’ en positiviteit, dit was de eerste post voor die challenge.
November
Ik moest een weekendje catsitten op de kittens van mijn beste vrienden. En had een week herfstvakantie. We gebruikten die om de voorgevel af te werken én vloerverwarming te leggen. Dat bleek moeilijker dan verwacht.
Ondertussen zaten we volop in een nieuwe semi-lockdown. Sportscholen dicht. Cultuur dicht. Horeca dicht. En ook even niet-essentiële winkels dicht. Ik verwerkte dat vooral door hard te werken: alle event deadlines kwamen stilaan dichterbij. Uiteindelijk is alles geweldig verlopen maar het waren lange werkdagen. Ik switchte nu ook effectief van team en ook dat zorgde voor heel wat aanpassingen, maar een maand later is alles en iedereen alweer mooi op zijn pootjes beland :).
Favoriete blogpost: Hoe zit het met mijn routines?
December
Alles behalve een speciale maand. Mijn agenda werd wat leger op het werk en ik ademde opnieuw. Ik kon zelfs het digitale kerstfeestje mee organiseren. De boodschap dat de cijfers terug begonnen te stijgen en dat niemand zich van plan was aan de kerstregels te houden kwam hard binnen. Vaccin of geen vaccin, het kan nog wel eens maanden duren voor ik normaal naar kantoor of de dansles kan. En allemaal omdat we per se deze maand kalkoen moeten eten met elkaar. Ik zal kerstmensen nooit begrijpen.
De vloer werd geleverd, ik ging nog eens wandelen met een vriendin en zo stond die kerstvakantie weer plots voor de deur.
Favoriete blogpost: Altijd hetzelfde en toch verschillend.
Mijn vorige jaaroverzichten teruglezen? Ik schreef dezelfde post als eens voor 2017, 2018 en 2019.
Wat is de strafste anekdote van jouw 2020?
Leuk om te lezen, uiteindelijk is er dit jaar toch best wel wat gebeurd. Wat een prachtig huis zijn trouwens jullie aan het bouwen zeg!
Ja met het huis en de nieuwe functie is er in 2020 toch wel wat veranderd. Dankjewel!
ik noteer toch wel een aantal uitstapjes op mijn lijstje 😉
Fijn 😃
Dag Annelies. Door jouw vind-ik-leuk die je nu enkele malen op m’n blog hebt achtergelaten, was ik wel nieuwsgierig naar jouw blog hier. Overzichten als deze vind ik altijd fijn dus graag komen lezen hier. Ik ken ook Villers-La-Ville en Bulskampveld (heb er ooit…ooit ook iets over gepost, over beiden). Mooie zalige plekken om te vertoeven vind ik. En wat je laatste zinnen betreft: wij zijn ook ‘kerstmensen’, maar we hebben het erg rustig gehouden dit jaar, gewoon onder ons, m’n dochter-hogeschoolstudente en ik. Soms – net zoals jij – voel ik me ook een seut. Met name omdat ik het afgelopen jaar veel te weinig mensen gezien heb en dat heeft er stevig ingehakt. Als ik lees hoe anderen het deden, dan denk ik nu toch ook ‘Nou, voor wandeldates ga ik dit jaar toch wat vaker.’ Wel te verstaan nog steeds in alle veiligheid. Reisplannen durf ik svoorlopig nog niet maken.
Hey Hilde! Bedankt voor je reactie. Bulskampveld was een hele fijne toevallige ontdekking als stop op weg naar zee. Ik probeer ook zo weinig mogelijk naar anderen te kijken nu, want je wordt er alleen maar ambetznt van. Veilige wandeldates zijn inderdaad een goede manier om toch nog wat mensen te zien, gelukkig!