De eerste echte lentedag. En je voelt bij alles en iedereen een ontzettende drang om naar buiten te gaan. Om iets van deze zonnige dag te maken. Eindelijk na een lange, natte, zware winter. En het was hier zeker ook een lange mentaal niet gemakkelijke winter. Het gaat de laatste weken al heel wat beter, maar de minste terugslag doet me weer wat wankelen. Ik doe mijn best, maar weet dat ik het tijd moet geven.
En die eerste echte zonnestralen helpen zelfs een slechte dag wat beter worden. Dus ik voel die lentedrang ook, maar dit weekend was niet het perfecte weekend om all-in te gaan. Mijn energielevel zit niet waar ik het wil.
Dus geen Instagramwaardig uitje zoals heel Vlaanderen dit weekend. Maar in een uurtje in de zon een boek lezen, misschien een kort blokje om wandelen. En Parijs-Roubaix kijken, ook al lijkt het zonde om binnen te zitten. Maar daarbij af en toe mijn ogen kunnen laten toevallen is exact wat ik nodig heb.
Die knaldrang kan soms ook contra-productief zijn. Je voelt een soort druk om er iets van te maken. Maar eigenlijk hoeft dat allemaal zo niet. Ik geniet van de zon op mijn tempo. De lente is nog maar net begonnen.
Dus aan iedereen die misschien ook het gevoel heeft dat het dit weekend MOET. Ge moet just niks.
Fijn weekend iedereen!
Ik heb dat ook wel soms, dat gevoel dat ik buiten MOET gaan als het mooi weer is, ook al zou ik liever achter mijn computer kruipen of wat binnen zitten. Nu ja, met een kind erbij moet ik soms ook niet kiezen omdat hij voor mij kiest, haha :p
Fijn dat het vaak al wat beter gaat! Tijd en boterhammen jong, dat zeggen wij altijd 🙂