In augustus 2022 trokken het lief en ik voor 6 dagen naar Spaans baskenland. We verbleven in de bruisende stad Bilbao om gezapig te citytrippen en combineerden dit met uitstappen naar San Sebastian en de kasteelrots San Juan de Gaztelagutxe.
Na een uitstap naar San Sebastian moesten we nog één wijk verkennen in Bilbao: Abando. Deze wijk stond lang in het teken van industrie, maar vandaag staat het Guggenheim museum er -letterlijk- te blinken aan de oever van de Nervion. Het is daardoor de hotspot van de stad. Het kan snel verkeren!
We begonnen de wandeling in een woonwijk in de jardines de Albia, een rustig park met palmbomen in het midden van de stad. Het is aan dit pleintje dat je het befaamde Café Iruna vind – waar je ’s middags en ’s avonds pintxos kan komen snoepen. Al mijn favoriete eetplekjes in Bilbao vind je trouwens in deze post.
Bij een heropwaardering van een oude industriële wijk hoort vaak moderne architectuur die niet altijd in dank wordt afgenomen door de lokale bevolking. De nieuwe voetgangersburg over de Nervion is daar ook een voorbeeld van. De Zubizuri – wat Baskisch is voor witte brug – wordt bij regenval al eens wat te glad. De brug is van de hand van Santiago Calatrava en door zijn witte uiterlijk niet makkelijk op foto te krijgen.
Ik vind het een pareltje van een brug – deed me wat denken aan het wetenschapspark in Valencia. ’s Avonds is de brug ook mooi verlicht – maar dat is nog moeilijker op foto te krijgen.
Ik heb wel iets met bruggen, maar we moesten ook wel echt aan de overkant raken want daar kan je naar het mooiste uitzichtpunt van de stad. De monte Artxanda ligt op bijna 300m hoogte. Je kan dat te voet te doen, maar dat hoeft gelukkig niet :).
Al 100 jaar kan je de funicular de Artxanda nemen, een kleine kabeltrein. Een retour kost 3,60 euro per persoon en het is een belevenis op zich als je het treintje de steile berg ziet op- en afgaan.
Boven geniet je van een prachtig uitzicht over de hele stad. Er is een mooi aangelegd park en je kan poseren voor de rode Bilbaoletters die de afspanning vormen.
Weer beneden neem je opnieuw de zubizuri om zo tot aan het Guggenheim en de felrode ‘Le salve’ brug te wandelen. Je hebt vanop de hoger gelegen brug een mooi uitzicht op het Guggenheim gebouw.
En dan het Guggenheim zelf. Het is dé reden dat Bilbao een citytripbestemming is geworden. Het is een van de drie officiële Peggy Guggenheim musea en die van Bilbao werd geopend in 1997. Het gaf een heuse culturele impuls aan de stad. Het ontwerp is van de architect Frank Owen Gehry. Het is een gebouw in de stijl van ‘deconstructivisme’ – wat georganiseerde chaos wil uitstralen blijkbaar – gemaakt uit glas en titanium.
Het gebouw alleen al is een trekpleister! Het titanium zorgt voor een voortdurende glinstering van het gebouw – zon of geen zon.
Maar het museum wil natuurlijk vooral kunst toegankelijk maken en daarom staan er ook een aantal werken rond het gebouw, die je gratis kan bekijken.
Zo vind je er een reuzegrote spin ‘Maman’ van Louise Bourgeois, ‘Tall Tree & The Eye’ dat 73 metalen bollen telt van Anish Kapoor. En mijn persoonlijke favoriet: ‘Puppy’ van Jef Koons, een immense grote puppy opgetrokken uit bloemen.
Uiteraard bezochten wij ook het museum zelf. Een ticket kost 16 euro per persoon en dan kan je alle expo’s zien in het gebouw.
Op de benedenverdieping is er plek voor een meer permanente collectie, waarvan ‘The matter of time’ van Richard Serra het bekendste werk is. De immense stalen constructies geven een soort bevangen gevoel.
In die zaal werd me al meteen duidelijk dat het druk was binnen in het museum. Het liep er ook vol met krijsende kinderen en gewoon heel veel mensen die niet vaak in een museum te vinden zijn. Ook dat is het Guggenheim effect.
Op de tweede verdieping is een tijdelijke expo. Toen wij er waren ging het over de geschiedenis van de auto, waardoor er heel wat zeldzame auto’s in de zalen stonden. Geflankeerd door kunstwerken aan de muren. Ook hier: doordat het om auto’s ging leek het soms wel een speeltuin. Maar ik zag ook wel een aantal leuke dingen. Het is een heel toegankelijke expo, maar daardoor ook niet zo inspirerend .
Op de bovenste verdieping hangt de moderne kunst. Werken van o.a. Richter, Rothko en Warhol versieren de muren.
Je merkt dat het er meteen iets rustiger is – zo toegankelijk is moderne kunst dan weer niet als je ook gewoon auto’s kan kijken. De collectie kunst die er hing was kleiner dan ik had verwacht. Het gebouw is wel de hele tijd prachtig om door te lopen.
Ik vond het Guggenheim een beleving op zich, maar er waren voor mij wat te veel prikkels. Ik word in een museum liever geprikkeld door de kunst op zich, dan door de andere mensen. Ik zou dus betalen om op een ‘kindvrij’ moment te kunnen komen.
Het Guggenheim is een instituut op zichzelf en ik vond het heel fijn om er geweest te zijn. Het is iets dat je in Bilbao niet kan overslaan. Wil je een rustiger museum? Trek dan naar het Museum voor Schone Kunsten iets verderop.
Aan de achterzijde van het museum spuiten ze soms rook de lucht in en ook ’s avonds is het mooi verlicht. Wij passeerden er dus wel meerdere keren. Hoe vaker ik er kwam, hoe meer ik het gebouw begon te appreciëren.
En zo zagen we alle bekende plekken van de stad, hoog tijd om ook eens buiten de stad te trekken, maar daarover een volgende keer meer :).
Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie.
Tof, Bilbao staat ook hoog op mijn lijstje van plekken om eens te bezoeken. Zou dan ook zeker graag naar het Guggenheim willen en naar het uitzichtpunt 🙂
Het Guggenheim en het uitzichtpunt zijn goede plekken om te starten als je de stad wil leren kennen!