Eind augustus 2018 trokken het lief en ik voor 7 dagen naar Malta & Gozo. Over onze planning en alle praktische zaken zoals vervoer en verblijf kon je al lezen in deze heuse overzichtspost. Malta bleek veel meer te bieden dan we hadden verwacht en daarom post ik met plezier van elke dag ook een meer gedetailleerd verslag.
Deze post sluit naadloos aan op de vorige. Na een heuse wandeling met de nodige uitdagingen van de Dingli Cliffs naar de Blue Grotto verkenden we dezelfde dag nog de befaamde Three Cities.
The Three Cities? Dat zijn Vittoriosa (ook wel Birgu genaamd), Senglea en Cospicua. Deze drie ministeden vind je aan de overkant van Valetta en tonen nog het oude middeleeuwse eilandleven.
Wij sliepen in Birgu, de oudste van de drie, en wandelden voornamelijk daarin rond. Het is makkelijk verdwalen in de kleine oude steegjes. Weinig toeristen maken de oversteek, maar ik vond dit veel mooier dan Valletta. Het is er rustig en nog heel bewoond. In tegenstelling tot Valletta dat soms wat op Bokrijk leek.
The Three Cities werden gesticht door de ridderorde van St. John en dateren uit de 16de en 17de eeuw. Het is hier dat het beleg van Malta in 1565 plaatsvond (Christendom tegen de moren), Valletta werd pas gesticht na dat beleg. The Three Cities beschikken daardoor over de nodige verdedigingsmuren en forten. En ze hebben elk een eigen schattig haventje.
In Birgu aten we ook een aantal keer geweldig, het lekkerste van de hele Maltatrip. Het loont dus echt wel om de ferry te nemen vanuit Valletta.
- Osteria V.E.: een heerlijk Italiaans geïnspireerd familierestaurant met een klein terras in een leuk steegje.
- Del Borgo: een wijnbar en restaurant in de kelder. Dit was met voorsprong het beste eten op Malta. Ik at er een geweldig lokaal vleesgerecht (Bragioli), zware aanrader!
Malta staat bekend voor zijn religieuze feesten en zeker in The Three Cities worden deze uitgebreid gevierd. Daar maakten we de eerste dag al kennis mee. De steegjes werden versierd met middeleeuwse doeken en er was een optocht met een beeld van Maria:
The Three Cities zijn een prachtig stukje authentiek Malta. Bij meer tijd zou ik hier nog verder ronddwalen en ook de andere twee stadjes aandoen. Zeker de moeite om minstens een half dagje te spenderen (en lekker te gaan eten) als je in Valletta bent.
Waar heb jij het echte lokale leven geproefd op vakantie?
Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie.
rk Cathedral, waar Borough Market zich schuilhoudt. Onderweg loop je langs de City Hall (een soort glazen ei met een leuk parkje ervoor!) en de welbekende Shard, één van de hoogste gebouwen in Londen waar je kan betalen voor een prachtig uitzicht. Sinds kort is er echter een gratis alternatief met The Sky Garden.
De Millennium Bridge verbindt de prachtige Saint Paul’s Cathedral (waar Lady Di trouwde) met Tate Modern (dat we een dag later ook bezochten, hierover vertel ik je nog wel eens wat meer). Je kan St Paul’s bezoeken of beklimmen, maar daar hadden wij de tijd niet voor. Ik vond het evenwel een prachtig gebouw waar we enkele keren zijn rondgelopen en het uitzicht vanaf het einde van de Millennium Bridge op de koepel is fenomenaal (ik kreeg instant Rome feelings, al is 
Binnen is er veel te zien. Elk half uur is er een begeleide tour die je gratis kan meepikken (verzamelen hiervoor doe je aan de ingang). De gids is een “Beefeather”, of Yeoman Warder, dat zijn de bewakers van de Tower uitgedost in traditionele kledij. Een Yeoman Warder is in dienst van The Queen en je moet een hele militaire carrière afleggen om dit te kunnen worden. Veel Beefeathers en hun gezin hebben zelfs hun intrek in de Tower zelf (hoe geweldig moet dat wel niet zijn).
e meeste gevangenen werden trouwens buiten de Tower, op de heuvel (Tower Hill) terechtgesteld. Een paar uitzonderingen, waaronder Anne Boleyn, Catherine Howard & Margaret Pole vonden hun dood op de binnenplaats (Tower Green). Je vindt er een gedenkplaat met hun namen op. Ik ben echt heel hard into de Tuderperiode en de gedachte dat Anne Boleyn op die plaats haar laatste woorden (die ik overigens vanbuiten ken) heeft uitgesproken maakte me stil.
