Eind augustus 2018 trokken het lief en ik voor 7 dagen naar Malta & Gozo. Over onze planning en alle praktische zaken zoals vervoer en verblijf kon je al lezen in deze heuse overzichtspost. Malta bleek veel meer te bieden dan we hadden verwacht en daarom post ik met plezier van elke dag ook een meer gedetailleerd verslag.
Tijdens onze eerste dag vertrokken we al vroeg voor onze vlucht en landden we vlak voor de middag op de enige luchthaven die het eiland rijk is. Het was eventjes zoeken naar de juiste bushalte, we moesten ook ergens overstappen volgens Google Maps en dat ging even fout, maar dankzij Google Maps en wat geduld kwamen we dan toch uiteindelijk aan in Birgu waar we zouden overnachten. Na het inchecken hadden we een hongerke en we probeerden meteen de lokale specialiteit uit: pastizzi. Dit zijn bladerdeeggebakjes met ofwel kikkererwten ofwel ricotta in. Ik was niet overdonderd. Die met kikkererwten was wel lekker, die met kaas vooral zwaar. Een adjectief waarmee je de Maltese keuken trouwens in één woord kan samenvatten.
Marsaskala
In de namiddag deden we deze wandeling van Visit Malta, met route B langs St. Peter’s Pool. Al volgden we niet de witte bordjes zoals beschreven, maar had het lief de route op zijn sporthorloge opgeslagen, we zullen dus hier en daar wel wat anders gelopen hebben dan op het kaartje. Startpunt was het vissersdorp Marsaskala en de wandeling was in totaal 12km lang.
Marsaskala bleek een schattig dorpje met een haven waar je rond kan. Opvallend is dat de vissserbootjes in Malta niet aan een steiger liggen, maar gewoon in het midden van de haven voor anker. Hoe je op de bootjes raakt is ons een raadsel, al zagen we ook wel van die hele kleine bootjes aan de buitenkant liggen die daar misschien voor gebruikt worden.
Eens je de haven rond bent kom je aan een brede wandelboulevard en voorbij een zwemzone met enkele zoutpannen. Strand vond je niet aan deze kant van het eiland, mensen zonnen hier op de rotsen.
Op weg naar de tweede inham kom je voorbij enkele villa’s en een leegstaand gebouw met mooie street art. De enige street art die we die week zouden zien.
Het tweede haventje leek ons meer gericht op pleziervaart, met vervallen huisjes, veel auto’s, rommel. Beetje chaotisch en typisch mediterraans zeker?
Eens Marsaskala uit wenkt een mooi stukje natuur met zicht op witte ‘kliffen’, al zijn ze niet hoog genoeg om de naam kliffen waardig te dragen. Maar het zandweggetje stijgt wel dus dat is even bijten voor de enkels. Het uitzicht loont gelukkig. Ik vond het er prachtig.
Hierna wandel je nog een tijdje langs een zandweggetje met veel cactussen, verlaten oude gebouwen, een muur… Het was wat van alles wat. In de verte lonkt de haven van Marsaxlokk al.
Maar wij namen nog een omweg langs St-Peters Pool. Hiervoor moesten we langs een lange asfaltweg en dat viel zwaar tegen. Heel de tijd auto’s die passeren, heel druk want het was een zondag en eigenlijk is de weg naar het einde van de Pool gewoon te klein om met een auto door te kunnen, maar daar laten Maltezen zich niet door kennen. Zolang ze maar zo dicht mogelijk kunnen parkeren en vooral niet te ver moeten stappen. *Zucht*.
Ook naar het uiterste punt van de uitham wandelen viel wat tegen, zo’n mooie uitzichten vonden we niet meer. Uiteindelijk rustten we wat uit bij St. Peters Pool, waar het druk was en daarom niet zo ons ding.
Durfals kunnen hier van de rotsen in het water springen, maar daar bedankten we voor. Weer naar beneden dan, via dezelfde asfaltweg, en zo kwamen we in Marsaxlokk. Befaamd om zijn zondagse vismarkt, die al dicht was (ik eet toch geen vis) en de typische schattige Maltese bootjes.
We waren moe en ploften neer op een terrasje met zicht op de haven. Veel meer hebben we van het dorpje niet verkend. We waren vroeg moeten opgestaan voor onze vlucht en dat eiste zijn tol. Aan het terras zat een uitgemergeld katje met maar één oogje te bedelen voor eten. Ik begon meteen te wenen. De komende dagen zou ik nog een aantal keer geconfronteerd worden met het straatkattenprobleem op Malta en Gozo. Het was soms echt zielig. Mijn klein hartje had het daar heel moeilijk mee.
We namen vlot de bus terug naar onze B&B. We vroegen de eigenares restauranttips in Birgu, het stadje waar wij zaten, omdat we geen zin hadden om nog ver te gaan. Uiteindelijk aten we heerlijke pasta en risotto bij Osteria VE op het terras in een van de vele kleine straatjes die Birgu rijk is.
Malta staat bekend om zijn religieuze feesten en het afsteken van vuurwerk en daar maakten we meteen kennis mee. In Birgu was alles namelijk versierd met kleurrijke lichtjes en middeleeuwse doeken en er werd rondgegaan met een soort mariabeeld in een heuse processie. Er was een fanfare en uiteraard veel vuurwerk. Het gaf onze trip meteen iets extra, zo mee ondergedompeld worden in de lokale cultuur. Birgu is echt prachtig, zowel overdag als ’s avonds. Later meer foto’s, maar nu was het tijd om ons bedje op te zoeken.
Ben jij ook al eens toevallig op een lokaal folkklorefeest beland?
Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie.
O die Gollem is keimooi!
In Siena zijn we eens middenin de voorbereidingen voor de Palio terechtgekomen, per ongeluk. Elke dag optochten van alle deelnemende groepen in outfit die bij de bijbehorende wijk paste, ’t was speciaal om te zien.