Keulen #2: een top hotel & het Wallraf-Richartz museum

In de kerstvakantie trekken het lief en ik er al eens graag tussenuit. Op kantoor is dat de enige week van het jaar dat we aan collectief verlof doen en ik heb het op zijn zachtst gezegd niet zo voor die ‘kerstgezelligheid’. Ontsnappen aan de drukte deden we in 2018 twee dagen in het Duitse Keulen. Een gevarieerde stad.

We deden het vandaag wat rustiger aan omdat we de dag voordien een intensieve wandeling hadden gestapt. Daarover schreef ik al eerder een verslagje.

Overnachten in een ex-klooster

We werden wakker in een luxueuze kamer van het Q-vest hotel. Het lief boekte deze kamer ruim op voorhand, want het is niet goedkoop. Maar het was echt een prachtig hotel. Het is in een oud kloostergebouw uit de 19de eeuw en je hebt uitzicht op een kerk. Ook niet pal in het centrum, dus een heel rustige omgeving.

Onze kamer was op de hoogste verdieping met een bad. En een bad op verlof is altijd mooi meegenomen. Zeker tijdens winterse tripjes.

Eerste stop van de dag was een bezoek aan de Dom. Het is een typische gotische kerk, die indrukwekkender was binnen dan ik had gedacht. Gotiek is vaak een saaiere bouwstijl voor kerken, voornamelijk omdat het hier in West-Europa ook een dominante bouwstijl is geweest voor een heel lange tijd en dan kan alles wat op elkaar gaan lijken. Maar toch heb ik nog heel wat zaken opgemerkt. Een bezoek aan de Dom is gratis, je kan ook de Dom beklimmen tegen betaling maar dat is echt hoog en daar stond ik nu niet voor te trappelen.

Hierna maakten we nog een wandeling over de Hohenzollernbrucke. Oftewel de slotjesbrug met langs beide kanten een wandelboulevard en in het midden treinsporen. Je hebt er een mooi zicht op de Dom en de rest van het oude stadscentrum.

Doorheen de jaren hebben mensen hier duizenden kleurrijke slotjes gehangen en dat geeft een leuk effect. Voor de street art fans: ga ook zeker op zoek naar de Invader die er hangt.

Deze brug is echt een van de iconische landmarks van Keulen. En tja, ik heb gewoon iets met bruggen. Het levert altijd leuke foto’s op.

Een tip is om aan de overkant even langs de Rheinpromenade te wandelen. Dat is een nieuw aangelegd wandelpad op hoogte van de rivier. In de winter staat het wel vaak onder water, maar in de zomer zal het hier fantastisch zijn om bv. te picknicken en dan kan je zo de volgende brug weer nemen richting het centrum.

Impressionisme en een incident

In Keulen zijn echt tientallen interessante musea. Voornamelijk heel wat grote kunstmusea (het Ludwigmuseum en Kolumba bv.). Wij kozen voor het Wallraf-Richartz museum, omdat dit museum focust op het impressionisme, mijn favoriete kunststroming.

Van buiten is het gebouw niet zo indrukwekkend, maar binnen zijn de zalen heel mooi samengesteld. Toegang kost 13 euro per persoon, als je meerdere musea wil bezoeken is het aan te raden om eens te kijken naar de plaatselijke museumpas, die is een pak voordeliger. Wij deden de tijdelijke tentoonstelling op de bovenste verdieping over Amerikaanse kunst en de kelderverdieping met impressionisme. Daarna was het al vrij laat dus we hebben zelfs niet alles kunnen zien. Het is groter dan je denkt ;).

Nog wel even over dit museum: ik vond ze er absoluut niet vriendelijk. Zo hing er nergens op dat je geen foto’s mocht maken. Ik nam na een uur rondlopen één foto en werd onmiddellijk geblamed door een vrouwelijke zaalwachter die mij al in het oog hield want ‘jij zag me er wel uit als iemand die een foto ging nemen’ (aka ze had gezien dat mijn fototoestel in mijn achterzak zat, heel smart zenne 🙄) en daarna kwam er ook nog eens een mannelijke zaalwachter me shamen omdat hij het op de camera’s had gezien en dacht dat ik nog niet genoeg tegen mijn voeten had gekregen. Die mensen waren ook in het Duits aan het raaskallen en hadden niet door dat we toeristen waren… Ze legden bovendien niet uit waarom er geen foto’s gemaakt mochten worden, iets waar ik sowieso niet tegen kan.

Op de benedenverdieping zag ik heel wat mensen foto’s nemen (echt close-ups van pakweg een Monet – close-ups, zeker met flits, kunnen echt wel slecht zijn voor schilderijen, dat doe ik nooit) en zei niemand er iets van, terwijl er ook voldoende zaalwachters aanwezig waren. Dus ofwel mocht je van de tijdelijke tentoonstelling geen foto’s nemen en waren ze dat vergeten aangeven, ofwel werd ik gewoon kei hard geviseerd door deze twee. Maar het was een bittere pil en ik was er echt door aangedaan als feeler die niet tegen onterechte kritiek kan.

Hierna aten we Flammkuchen (je bent in Duitsland tenslotte hé) bij Rheinzeit. Een gewone brasserie in het hartje van de stad. We wandelden nog tot aan een leuke koffiebar, The coffee gang, voor we weer de trein namen naar huis.

Keulen is een leuke stad voor een weekend, zeker als je graag een museum bezoekt. Het is wel zo’n typische Duitse stad waarvan ik altijd heb geweten dat het niet heel erg mijn ding is. Waar Berlijn me heel positief heeft verrast door anders te zijn, heeft Keulen het stereotype van Duitsland bevestigt. De stad is ook heel erg gericht op shopping en toerisme met alle grote ketens en heel veel kitsch. Maar buiten de begaande paden hebben we enkele leuke plekjes gevonden. En er zijn nog genoeg musea om naar terug te keren.

Wat is jouw favoriete Duitse stad?

Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie.