Keulen #1:Altstadt, Rheinauhafen & Sudstadt

In de kerstvakantie trekken het lief en ik er al eens graag tussenuit. Op kantoor is dat de enige week van het jaar dat we aan collectief verlof doen en ik heb het op zijn zachtst gezegd niet zo voor die ‘kerstgezelligheid’. Ontsnappen aan de drukte deden we in 2018 twee dagen in het Duitse Keulen. Een gevarieerde stad.

Met de ICE trein sta je ook in anderhalf uur vanaf Luik in het centrum van Keulen, ideaal! Gewapend met sjaal, muts en handschoenen kozen we de eerste dag voor een wandeling door de belangrijkste wijken van de stad, geïnspireerd door Time To Momo.

Altstadt

We startten deze wandeling in het oude stadscentrum en meer bepaald aan de iconische Dom, die we een dag later zouden bezoeken.

Restanten van de kerstmarkten waren her en der nog te vinden waardoor niet elk plein zijn echte charme prijsgaf. Maar het pleintje voor de St-Martinskerk is met voorsprong het meest fotogenieke Instagramplaatje van de hele stad. Met kleine oude gekleurde huisjes.

Ik zeg hier nu wel oud. En ja, het hele centrum heeft een middeleeuwse vibe (en ruikt naar bier, ook dat is Duitsland). Maar eigenlijk staan er in Keulen nog maar weinig echt oude gebouwen. Het hele centrum is namelijk platgebombardeerd tijdens WOII.

Nog wel ongeveer in tact is het Rathaus, wat een beetje doet denken aan het Stadhuis van Leuven. Er zijn namelijk ook heel wat stenen beelden van bekende mensen op de gevels te vinden. Zo spotte ik Agrippa & Augustus. Je bent een Latinist of je bent het niet hé.

Ook de Alt St. Albankerk werd vernield en je kan nog altijd een kijkje nemen in de ruïne. Het is een serene stille plek midden in de stad met een reconstructie van het Treurend ouderpaar van Kathe Kollwitz. In Keulen vind je trouwens ook het Kollwitzmuseum.

Rheinauhafen

Hierna lieten we de oude stad achter ons en wandelden we langs de Rijn waar je meer moderne toetsen vindt. De drie Kranhauser zijn echte blikvangers. Ik zou er wel absoluut niet willen wonen/werken, want alles is in glas en hoog. Eikes.

Aan de Rijn vind je ook het immens populaire chocolademuseum. Wie mij kent weet dat ik chocoladeverslaafd ben en dus wat dit zeker een stop waard. Je leert er veel over cacao en de verwerking van deze bonen tot hemelse chocola. Je mag ook proeven natuurlijk! Het is een klein museum en echt ontzettend druk. Ik vond het best leuk, maar we zijn maar een klein uurtje binnen geweest en dan is 12,50 euro inkom per persoon prijzig. Ik zou dit museum niet meteen opnieuw doen.

Het museum bevindt zich trouwens op het Zollhafen-eiland waar je voornamelijk kantoorgebouwen vindt. Maar het is er leuk om te wandelen en er kwam zelfs een zonnetje tevoorschijn.

Hierna was het tijd om op te warmen. Tijdens winterse tripjes is een extra warme lunch altijd meegenomen. Toscanini bleek een lekkere Italiaan en toen we de grote houtoven zagen wilden we allebei heel graag pizza. Het heeft enorm gesmaakt. Eentje om naar terug te gaan.

Hierna wandelden we verder langs deze winkelboulevard en kwamen we uit bij de Severinstorburg. Doorheen heel de stad zijn nog overblijfselen van de oude stadsomwalling te vinden en deze is best impressionant.

Sudstadt

Ondertussen waren we al in Sudstadt, een meer levendige buurt met eetadresjes. We stopten bij een aantal speciale art nouveau huizen en wanneer de zon bijna onder was wandelen we door de Volksgarten, een mooi park waar het in de zomer ongetwijfeld heerlijk vertoeven is.

We dronken koffie in een hipsterbuurt bij Ernst. Omdat het nog te vroeg was om te eten, stapten we nog naar het centrum en aten iets bij The Beef Brothers. Deze wandeling was goed voor een dikke 30.000 stappen en ik was ontzettend uitgeteld. In de winter recupereer ik altijd een beetje minder dan in de zomer, dus ik heb het nog een aantal dagen gevoeld.

De volgende keer vertel ik jullie over ons prachtige hotel, een kunstzinnig museum én een andere wandeling langs de Rijn.

Ben jij al eens in Keulen geweest?

Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie.