Er zijn deze dagen veel nieuwsberichten en er is zelfs een hele VRT-documentaire te vinden over Corona, vijf jaar later. Want in maart 2020 brak de pandemie uit en werd onze wereld op zijn kot gezet.
In die periode schreef ik ook best wat blogposts over het thema – en het is echt grappig om die eens te herlezen. Vooral deze, waarbij ik oplijstte welke zaken we 20 jaar later over corona zouden zeggen. Heel veel mensen reageerden daarop dat ze hoopten dat het zo zou zijn en dat we ooit zouden terugkeren naar het oude normaal (want toen zaten we er nog zo middenin dat het einde nog niet in zicht leek).
Wel zijn we daar even in snelheid gepakt zeg. Het oude normaal is zo snel teruggekomen. Soms lijkt het alsof we alles uit die coronaperiode zijn vergeten. En ik heb wel echt het gevoel dat ik van die gesprekken heb van ‘weet ge dat nog?’.
Tegelijk heb ik ook het gevoel al veel vergeten te zijn. Ik kan me voor een groot deel al niet meer inbeelden hoe dat voortdurend thuiszitten voelde en wat ik in die periode allemaal heb gedaan.
Ik heb ook geen heimwee, wat ik bij anderen wel hoor. Dat ze verlangen naar een periode waarin de dingen simpel waren en er geen verplichtingen waren. Ik heb dat denk ik niet echt zo ervaren en plan mijn agenda nooit te vol. Die onzekerheid en de velen zieken, de polarisatie (amai, al dat gezaag over dat vaccin), kinderen en jongeren die een deel van hun jeugd zijn verloren, geliefden die elkaar niet konden zien… dat hoeft voor mij echt niet terug te komen.
Vijf jaar later is er eigenlijk helemaal niet zoveel veranderd. Zijn we beter voorbereid op een volgende pandemie? Ik betwijfel het. Zijn we met zijn allen meer gaan vertragen? Helemaal niet. Verluchten we nu beter onze huizen? Blijven we thuis van het werk als we ziek zijn? Ook allemaal zaken die we weer verleerd hebben denk ik.
En zo zie je maar hoe weinig er is veranderd. En hoe hard we ook tijdens corona dachten dat dit allesveranderd ging zijn. Corona krijgt sowieso een plaats in de geschiedenisboeken, maar mijn inziens meer als voetnoot dan als wereldschokkend.
Hoe kijk jij naar corona zo vijf later?
Ik heb heimwee. Behalve naar de zieke en dode mensen natuurlijk. En een overblijfsel waar ik wel heel blij mee ben is thuiswerk en online vergaderingen. Maar ik had liever nog wat meer overblijfselen in onze samenleving gezien .
Thuiswerk en online vergaderingen zijn inderdaad echt mainstream geworden, al merk ik echt wel dat we die blijven plannen op alle uren van de dag zoals in corona en dat ik daardoor veel minder mijn eigen werkbalans kan bewaren. Het gemak van online meetings zorgt in mijn visie voor te veel meetings nu.
Ah, dat is bij ons gelukkig niet waar. Het zijn niet meer vergaderingen dan normaal, maar een deel ervan is online en dat bespaart toch heel veel tijd.
Corona was voor mij een zware periode. Ik zat slecht in mijn vel en waar ik toen behoefte had aan contact met vrienden, mocht dat niet. School was volledig online en ik voelde me opgesloten. Ik ben echt enorm blij dat de scholen weer open zijn en ik weer zorgeloos koffietjes kan drinken met vrienden
Oef, klinkt inderdaad als een heftige periode. Ik heb dat toen wel vaak gedacht: gelukkig werk in ondertussen en ben ik geen tiener of student waarvan echt een aantal cruciale jaren worden afgepakt.
Wij zaten thuis met een 2,5-jarige. Mijn vriend had het heel druk met het maken van een systeem waardoor studenten lessen online konden volgen. Ik was zelfstandige en werd overrompeld met vragen om websites. Daar waar iedereen aan het vertragen was, stonden wij 24/7 aan. Gevolg? Mijn vriend crashte en crashte hard. Dus nee, ik kijk niet bepaald met heimwee terug naar die periode. Nope.
Amai ja, die boost van de online wereld zorgde ook hier voor extra lange werkdagen, maar zonder gezin en zonder sociaal leven kon ik dat nog wel dragen. Maar de combo gaat heel pittig geweest zijn.
Het lijkt alweer lang geleden terwijl dat niet zo is. Ik heb heimwee naar de tijd dat we niks hoefden, gewoon thuis konden blijven, weinig prikkels en thuiswerken!
Ik mis niet de nare berichten en de angst om ziek te worden.
Ik snap zeker dat je heimwee hebt naar meer tijd voor jezelf en je gezin. Ik heb daar achteraf gezien niet genoeg uitgehaald om ik zo bezig was met al wat er in de wereld gebeurde.
Het enige wat ik prettig vond aan deze periode is dat ik minder prikkels had. Geen sociale activiteiten, ik werkte destijds gewoon omdat ik alleen in een kantoortje zat, dat ging dus door. Het ergste vond ik de verdeeldheid onder de mensen. Je werd meteen beoordeeld als je geen vaccinatie wilde. De verbinding was helemaal weg.
Ik hoop dat de verbinding weer langzaam terug mag komen want dat mis ik nog steeds. Men is veel meer op zichzelf gericht. En de jeugd in die tijd, mijn dochter heeft echt 2 jaar van haar leven gemist. Als in geen gala, geen examen, geen normale puberteit. Het doet wat met een mens…
Die verdeeldheid was en is echt verschrikkelijk. Ik heb tijdens covid vaak aan de jongere generatie gedacht: zo twee jaar van je middelbaar of je hogere studies missen, die krijg je nooit meer terug he!
Er zijn voor mij goede dingen uit die periode voortgekomen. Zo mogen we sindsdien thuiswerken en ontdekte ik dat niet op kantoor zijn zoveel beter was voor mijn energiebalans aan het einde van de dag. Ik heb daardoor de stap naar minder werken gezet en maximaliseer mijn thuiswerk en ik voel me veel beter, veel gezonder ook. Wat ik niet mis, is al dat gedoe met bubbels en mondmaskers en maatregelen die om de haverklap veranderden. Wat voor een discussies dat ook opleverde binnen de familie- en vriendenkring. Pfff. We hebben er jammer genoeg als maatschappij geen lessen uit getrokken, er is geen sprake van trager leven of al eens rekening houden met het risico op besmetting van je collega’s als je ziek bent.
yep, hier hetzelfde!
Inderdaad! Thuiswerken is echt wel een stap vooruit, al ben ik geen fan van al die online meetings de hele dag door.
Oh, ik ook niet. Thuiswerk is net om mij te kunnen concentreren zonder stoorzenders. Al moet ik bekennen dat ik daar niet veel last van heb, onze vergaderingen waren heel snel weer op kantoor.
Ik ben vooral heel erg verbaasd over hoe alles weer net zo is als voor corona. Iedereen pakt weer het vliegtuig bijvoorbeeld na de juichverhalen over hoe de vogeltjes zoveel meer tsjilpten toen er minder vliegverkeer was. Ik vind het jammer dat veel van de rust van toen zo maar maar weer is verdwenen.
We hebben de rust inderdaad niet meegenomen uit die periode, ook al zweerde iedereen toen van wel.
Ik denk dat de cultuur van meer thuiswerken en vergaderingen ook gewoon online doen iets is dat wel echt door Corona een stimulans heeft gekregen.
Maar ook de polarisatie is in mijn ogen blijven hangen en dat is natuurlijk veel minder positief.
Klopt allebei, dat zijn wel echt twee dingen die nu meer aanwezig zijn dan vroeger.