In maart 2019 trokken Leen en ik 5 dagen naar Parijs. Het was voor mij de eerste echte kennismaking met de lichtstad. Op dag 2 verkenden we in de voormiddag Montmartre en Batignolles, in de namiddag deden we een andere wandeling uit Time To Momo: madeleine en opéra (route 2) die ons ook helemaal tot aan het louvre zou brengen.
Omdat we niet zo’n shopping queens zijn, pasten we de wandeling wel wat aan. Wij begonnen de namiddag aan la Madeleine. Een 19de eeuwse glorietempel die Napoleon naar Romeins model liet bouwen. Oorspronkelijk bedoeld als monument voor gevallen soldaten, maar uiteindelijk is het een kerk geworden. Wij namen ook (gratis) een kijkje binnenin. Ik vond het er vooral vrij donker en kil. Niet mijn type kerk.
Van hieruit wandelden we naar het shoppinghart van de stad met als doel het opéragebouw en galeries Lafayette. Die laatste stond niet in onze reisgids, maar is een geheime tip van Leen :).
L’opéra Garnier is gebouwd door, jawel, Garnier en bevat een mix aan verschillende bouwstijlen. Het staat op een vrij druk kruispunt, maar laat je niet in bedotten: dit gebouw is enorm groot. Je krijgt het niet in zijn geheel op de foto, of toch niet vanop de grond ;).
Galeries Lafayette is een verborgen parel voor de architectuurliefhebber en voor wie houdt van een prachtig uitzicht over Parijs. Langs de buitenkant ziet het eruit als een standaard winkelcentrum, maar binnenin springt de indrukwekkende glas-in-lood koepel meteen in het oog.
Naast de prachtige koepel, kan je ook via de lift naar het dak van het gebouw. En daar krijg je niet alleen een mooi uitzicht, laar ook meteen een tweede kans om het operagebouw op foto te krijgen.
In dit deel van de stad zie je enorm goed dat het in de 19de eeuw allemaal opnieuw is heraangelegd door baron Haussmann. De brede winkelboulevards zijn typisch Parijs maar zijn minder mijn ding. Je vindt hier ook veel ‘verborgen’ passages, dit zijn met glas overkoepelende winkelgalerijen. Wij wandelen door de galerie Vivienne, een van de mooiste.
Wandel je deze galerij tot het einde uit, dan ben je meteen bij le jardin du Palais Royal. Bekend om zijn zwart-witte Instagramwaardige pilaren, maar vooral de tuin zelf ging met mijn hart lopen. Het is een van de mooiste plekjes van Parijs wat mij betreft, zeker in het voorjaar met de bloesems.
De zwart witte pilaren, getiteld Les deux plateaux, zijn van de hand van David Buren. Onder de zuilengalerij vind je allerlei kleine winkeltjes. Het Palais Royal is zoals de naam het zelf al zegt een oud koninklijk paleis maar niet toegankelijk voor toeristen. Er huist nu het Franse Ministerie van Cultuur, de Franse Raad van State en Grondwettelijke Raad.
Niet ver van het Palais Royal vind je het bekendste en meest bezochte museum van de wereld: het Louvre. Je kan er drie dagen in rondwandelen heb ik me laten vertellen. Wij hadden een ander museum op het oog, maar wilden natuurlijk een blik werpen op de bekende glazen piramide.
Op het moment dat wij er waren was het hele binnenplein met ijzeren hekken omringd en lag er een soort installatie voor 500 jaar Da Vinci als ik me niet vergis. er waren ook kleinere ‘fake’ piramides opgezet. Het moet ’s avonds een prachtige lichtshow opgeleverd hebben, maar het was tegelijk ook wel wat jammer dat we niet over het hele plein konden wandelden. Na heel wat proberen lukte het ons om de perfecte piramide foto te nemen waarbij mijn vinger naar de top wijst. De aanwijzigingen van Leen waren dan ook perfect ;).
Ook het Louvre is een vroeger koninklijk paleis. Het oorspronkelijke gebouw werd deels verwoest in de Honderdjarige Oorlog. Wat later liet Catherine De Medici aan de Tuilerieën een ander paleis optrekken (ondertussen ook verdwenen). Bedoeling was om dat paleis met het Louvre te verbinden, maar toen Louis XIV zijn oog liet vallen op Versailles werden die plannen vergeten. Na de Franse Revolutie werd het Louvre een museum.
Van aan het Louvre wandel je zo de tuilerieën binnen. Je wandelt onder Arc de Triomphe du Carrousel, opnieuw opgericht door Napoleon om de slag bij Austerlitz te gedenken (net zoals de Arc Du Triomphe). We hadden al heel wat kilometers afgelegd, maar eigenlijk nog niks bezocht. De dag voordien waren we al in de Tuilerieën geweest en hadden we het oranjeriemuseum gespot.
In dit kleine museum vind je een groots werk van Monet: zijn waterlelies. En als grote fan van het impressionisme wou ik dat gezien hebben. Ik kon als min 26-jarige gratis naar binnen, een volwassen ticket kost 12,50 euro.
Op de benedenverdieping draait alles om Monet en zijn waterlelies. De grote doeken hangen er in twee witte zalen, steeds per 4 met een doek aan elke muur. Je mag er foto’s nemen, maar het is niet altijd eenvoudig om de gigawerken aantrekkelijk op de gevoelige plaat vast te leggen. Ik heb er best lang naar zitten kijken, de details zijn prachtig.
In de kelder hangen nog veel meer, voornamelijk impressionistische, werken en is er ook plaats voor een tijdelijke tentoonstelling. Ook hier is de opstelling steeds mooi met voldoende licht en ruimte tussen de werken.
Op een dik uurtje ben je wel rond en heb je alles gezien. Wij waren er tot vlak voor sluitingstijd, waardoor de zalen van Monet niet meer vol toeristen zaten en we dus rustig de werken konden bestuderen. Goede timing dus!
Het was een goedgevulde dag die startte in Montmartre en eindige met Monet. We hadden de avond ervoor al gereserveerd bij het veganistische restaurant brEAThe. We schoven de voetjes onder tafel en genoten van een plantaardig driegangenmenu. Het was mijn eerste keer in een vegan restaurant, maar naar brEAThe zou ik zeker nog terugkeren. Het was heerlijk. Aanrader!
Wat is jouw favoriete museum in Parijs? Of welk museum staat nog hoog op je wensenlijstje?
Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie.
O ja Parijs met bloesems… Dat maakte het ontbreken van werkende fonteinen helemaal goed hier! 🙂
Ja inderdaad ❤️