Er zijn een aantal woorden waarbij de rillingen over mijn lijf lopen. Bungee jumpen, cliff diven en andere zaken die met hoog klimmen en diep vallen te maken hebben. Om over trappen met gaten in nog maar te zwijgen. Maar het heeft niet enkel met fysieke angsten te maken dat ik bepaalde zaken niet kan horen. In mijn job is een van die woorden ‘influencer’. Van dat woord gaat het haar op mijn armen echt rechtop staan.
Ik denk dan aan een 19-jarige die perfecte travelselfies post voor haar 20.000 volgers. Maar dat is natuurlijk niet het correcte beeld. Een influencer is iemand die op een bepaalde manier een (meestal commerciële, maar bv ook politieke) boodschap verspreid naar zijn/haar publiek gelinkt aan een merk dat daarom al dan niet gevraagd heeft. Influencer marketing betekent dat je dat soort mensen aanspreekt en betaalt of op een andere manier beloont om over je merk te praten (online).
Het is het soort marketing dat niet binnen mijn takenpakket valt. Ik word er dus vooral mee geconfronteerd als consument zelf en als blogger die andere blogs leest en de gesponsorde verhaaltjes er zo al na één zin uithaalt. Meestal toch.
Disclaimer: ik kijk niet neer op bloggers die samenwerkingen aangaan en wil echt niemand tegen het hoofd stoten met deze post. Ik vind het zelfs interessant om te volgen en voorbeelden te lezen/bekijken. Ik wil gewoon even mijn gedachten op een rijtje zetten. Dat is mijn goed recht, net zoals het jouw recht is om een samenwerking met een merk aan te gaan. #Nojudgement.
Aanleiding tot dit bericht is de aanbeleving van de Raad voor Reclame dat influencers die op een bepaalde manier betaald worden om iets te promoten dit transparanter moeten doen. Meer specifiek moeten ze de hashtags #spon, #adv, #prom of #reclame vermelden. En moeten is een groot woord, want het gaat om een aanbeveling. Er is nog geen influencerpolitie.
Ik vind dit maar een logische. Je gaat op vraag van iemand anders over iets schrijven (en face it: je schrijft er bijna altijd positief over), dan mag je ook aangeven dat dit gesponsord is. Er zijn namelijk altijd lezers die de link niet zullen doorhebben en dat vind ik dit ongepaste beïnvloeding (of hoe noem je zoiets). Ik heb het gevoel dat de meeste bloggers die ik volg dat al deden, voordat deze aanbeveling het nieuws haalde. Mocht ik iemand volgen die dat niet doet, is dit voor mij wel een reden om hem/haar te ontvolgen. Je bent eerlijk of je bent het niet.
Ik erger me er dan ook zelden aan. Het is eerder dat ik het soms jammer vind. Heel wat bloggers die ik al volg vanaf het begin waren eerst klein en zijn dan stilaan beginnen groeien. En dan merk je dat ze ineens een pak meer samenwerkingen aangaan. Of dat ze een bijberoep beginnen en dat actief promoten. Ze worden dus commerciëler op een bepaalde manier. En soms vind ik dat jammer, omdat die nieuwe content niet altijd is wat ik wil lezen. Dat is vaak wat verder weg van het oorspronkelijke onderwerp van de blog en dan zit er voor mij niets anders op dan ergens anders te gaan lezen. Maar het tegendeel bestaat zeker ook: soms is het helemaal wat ik wil lezen en ben ik super geïnteresseerd in het bijberoep van die persoon.
En ik kan het niemand kwalijk dat de onderwerpen waarover ze schrijven evolueren, want hun leven evolueert natuurlijk ook. En soms moet je concluderen dat je het niet meer zo interessant vindt en ontvolg ik een blog. Dat is ook helemaal niet erg vind ik. Meer nog: mijn eigen blog evolueert ook constant qua inhoud. Dus ik kan voor 100% begrijpen waarom een blogger een omslag maakt.
Goede voorbeelden van #spon vind je vooral bij travel bloggers. Ook de Belgische en Nederlandse. Een korte tijd geleden verscheen ineens dezelfde bestemming in mijn tijdlijn. Ik zie er nog altijd posts over verschijnen momenteel. Ik had van die bestemming nog nooit bewust gehoord en de eerste keer dacht ik: “Ah tof, dat is een originele vakantie!”. Bleek dat het ging om een georganiseerde bloggersreis naar die bestemming. En nu begint het mij toch wat te irriteren dat ik al 50 artikels heb zien passeren die uiteraard allemaal over hetzelfde gaan, want ze hebben daar hetzelfde programma afgewerkt. Maar opnieuw no judgement, die reis zag er fantastisch uit en de bloggers geven allemaal in hun post aan dat het een gesponsorde trip is.
Alleen was ik eerst echt helemaal mee. En voelde ik me een klein beetje bedrogen als ik op het einde van de post over de samenwerking las. Stom eigenlijk, want die bestemming is leuk. Maar ik hoef er gewoon niet over gebombardeerd te worden. Want ik mag wel marketeer zijn en door de trucjes zien, toch weet ik dat ook ik beïnvloed wordt door reclame en sponsoring. Het werkt bij iedereen weet je.
En bewust naar ergens op vakantie gaan om erover te bloggen is ook anders dan iemand die na wat sparen en een periode uitkijken naar zijn/haar verlof op reis gaat en achteraf een verslagje post. Opnieuw no judgement, maar ik vraag me gewoon af hoeveel van die bloggers die bestemming echt op hun bucket list hadden staan?
Samenwerkingen kunnen dus echt wel werken. Als er een dikke match is tussen het merk/de bestemming en de blogger in kwestie. Maar dat is niet altijd het geval. Ik ben zelf nog nooit benaderd geweest, ik schrijf ook nooit reviews van producten ofzo. Ik schrijf over mijn leven. Dan val je moeilijk in een bepaalde categorie natuurlijk. Ik link bij boeken zelfs gewoon naar Goodreads en niet naar één of ander partnerprogramma waarmee ik een centje kan verdienen. Ook al zou ik dat centje wel kunnen gebruiken, ik wil daar persoonlijk niet mee bezig zijn.
Want één keer een samenwerking en je wordt al snel in een hokje geplaatst. Kathleen van Verbeelding verwoordde het mooi. “Ik blijf het gevoel hebben dat ik mij altijd moet verantwoorden als ik iets wil vertellen over een product dat ik zélf heb gekocht en dat ik leuk vind.” Ik ken Kathleen persoonlijk en als er nu één ding is dat ik weet, is dat zij altijd super authentiek blogt, ook als zij heel zelden eens een samenwerking aangaat. Het is altijd Kathleen haar echte stem en ik vind het ontzettend jammer dat zij het gevoel heeft dat ze zich moet verantwoorden.
Ik wil dat gevoel niet en dus is sponsoring geen ding op deze blog. Alles is vanuit mezelf geschreven, de goede en de slechte dingen. Of ik nu blog over uitjes die ik ben gaan doen, citytrips, boeken die ik gelezen heb of whatever. Van sponsoring is geen sprake. Dat is mijn keuze.
Ik weet hoeveel tijd er kruipt in een blog onderhouden. Als jij als blogger die samenwerking interessant vindt. Why not? Ik ga hier niet beweren dat ik nooit van mijn leven zou openstaan voor zoiets. Zoals Kathleen dat altijd ook zo mooi zegt: you do you he.
Maar dankzij #spon heeft een lezer wel meer macht in handen. Om die content te consumeren die hij/zij echt wil consumeren. Als ik geen zin heb in een gesponsorde boodschap kan ik die er nu veel sneller uitfilteren. Voor elke boodschap is een publiek, ook voor gesponsorde boodschappen. #spon is dus alleen maar een win-win voor beide kampen. En dat vind ik zeker een goede evolutie.
Beetje een moeilijke post om te schrijven omdat ik echt niemand in zijn gat wil bijten (voor de Nederlanders: voor het hoofd wil stoten). Dus ik hoop oprecht dat ik dat ook niet gedaan heb ❤️.
Vind jij #spon een goede evolutie?
Mij heb je niet in mijn gat gebeten. 😉 Maar ik ben dan ook geen influencer. Ik blog omdat ik het leuk vind en graag schrijf. Zonder daarvoor betaald te worden.
Haha, top! Ja hier hetzelfde dus.
😁
Als het goed gedaan is, vind ik het niet erg. En daarmee bedoel ik dat het onderwerp goed past en op een originele manier is aangepakt. Ik ben tor nu toe alleen benaderd voor dingen die totaal niet bij me passen, dus dan is afslaan niet moeilijk, haha. Ik kan ergens wel begrijpen dat sommige mensen gewoon heel graag meer willen met een blog en daardoor zwichten voor dingen die eigenlijk niet passend zijn.
Ik begrijp ook zeker dat je meer wilt met je blog, maar het is inderdaad die match die er wel een beetje moeten zijn.
Ik merk van mezelf dat ik snel afhaak als een blogger meer en meer gesponsorde inhoud publiceert. Maar het is natuurlijk hun goed recht van dat te doen hé, zolang ze eerlijk aangeven dat het gesponsord is. Ik ben zelf nog nooit benaderd geweest en zou het ook niet doen, omdat het niet bij mijn blog past.
Ja voila, exact hetzelfde hier.
De reisbestemming was toevallig niet Gambia :)? Viel mij vooral op omdat ik het las bij iemand die ik geen reisblogger vind…
Nope, het was een koudere bestemming. En voor zo’n persreis worden inderdaad niet enkel reisbloggers uitgenodigd. Wat op zich geen enkel probleem is want iedereen gaat wel eens graag op reis en ik zie mezelf ook niet als reisblogger terwijl ik er wel regelmatig over blog.
Mijn blog is er zo ééntje waarvan de inhoud geëvolueerd is, omdat ik zelf ook wel veranderd ben op 10 jaar tijd. Maar ik ga altijd trouw blijven aan mezelf, en ga geen reclame maken voor dingen die niet echt bij me passen (ik kreeg zo vb. al meermaals mails van smartphoto met gratis aanbiedingen, maar ik vind dat geen meerwaarde voor mijn lezers, dus koop ik mijn kerstkaarten gewoon zelf).
Reclame op blogs of gesponsorde berichten kunnen wel interessant zijn, want er zijn een aantal bloggers die ik volg, omdat ze heel goed op mij lijken qua interesses. Om die reden ga ik sneller geneigd zijn een product te kopen dat zij aanraden, omdat ik hen ‘vertrouw’.
Wel vind ik het jammer dat je als blogger de laatste tijd vaak uitdrukkelijk moet vermelden dat je iets zelf hebt gekocht, omdat het anders niet geloofwaardig zou zijn dat je ergens positief over schrijft…
Wel het is dat vertrouwen dat hem het doet, maar moeten we dan ook die bloggers niet vertrouwen dat ze het wel zullen zeggen als het gesponsord is en anders gewoon aannemen dat ze het zelf betaald hebben? Want het is inderdaad heel jammer dat je je bijna expliciet moet verantwoorden als je het uit eigen zak betaalt.
Het is wat dubbel vind ik: zo nu en dan krijg ik eens een aanbieding tot samenwerken, maar ik kijk daar wel goed naar. Als het niet iets is wat bij mij past of mijn blog dan pas ik ervoor (zelfs al blijven sommige bedrijven aandringen en de aangeboden waarde spectaculair verhogen. Wat me dus wel leerde dat dat blijkbaar iets is dat wordt toegepast door anderen). Als ik blog over een samenwerking vermeld ik dat steeds duidelijk dus daar heb ik geen probleem mee. Wat ik wel erg vind is dat als ik dan blog of iets post op social media over producten/plaatsen/… waar ik zelf voor betaald heb ik heel wat negatieve reacties krijg. En me moet gaan verantwoorden door er zelf bij te zetten dat ik dat zelf betaald heb.
Uiteindelijk blog ik omdat ik daar plezier aan beleef, omdat het een uitlaatklep voor me is. En dat daar af en toe eens een samenwerking bij komt kijken dat is mooi meegenomen. Maar dat is zeker en vast niet mijn hoofdreden 🙂 En nu maar stiekem hopen dat ik niet tot die bloggers behoor die anderen dan niet meer gaan volgen 😉
Ja voila, ik vind het echt erg dat bloggers die iets echt publiceren over iets dat ze gekocht hebben met zuurverdiende centen zich moeten verantwoorden en dat is even erg voor zij die af en toe wel aan samenwerkingen doen als zij die dat niet doen. Beschuldigd worden als je niets fout doet is gewoon niet oke. Ik snap die negatieve reacties ook niet, ontvolg de blog dan toch gewoon ipv te spauwen op de blogger in kwestie. Enfin, het blijft een moeilijk topic.
Ik krijg zelden een aanbod tot samenwerking en soms vind ik dat jammer 🙂 Maar een tijd geleden verscheen er bij verschillende bloggers die ik volg, een post over het testen van de producten van Smartphoto. En dan denk ik: hadden ze dat niet beter kunnen spreiden? Want ik lees graag verschillende dingen, niet constant hetzelfde. Daarom volg ik ook al die verschillende blogs. (Idem met 40 dagen bloggen. De saaiste periode van het jaar want ge leest overal over dezelfde onderwerpen.) Dus enfin, ik ben blij met mijn blog zoals hij is. Over vanalles en nog wat. Over dingen en reizen die ik zelf heb gekocht. Zo!
Ik bestel zelfs express bij een concurrent van Smartphoto, ook al is die een beetje duurder omdat Smartphoto zo all over the place is. En ik heb al vaak iets willen schrijven over de fotoboeken die ik maak, maar ik doe het niet uit schrik voor de reacties. Nu die concurrent heeft ook wel uitgebreidere software waar ik aan gewend ben ondertussen dus switchen zal ik sowieso niet snel meer doen.
Ik vind het allemaal vooral heel erg grappig. Een deel van de mensen die in mijn vorige bedrijf werkten waren ‘influencers’ en de helft die bij ons solliciteerde wilde het vooral heel erg graag worden. Ik vind het allemaal best zielig en gigantisch overroepen. Het boeit me geen ene reet en ik steek er graag de draak mee als ik ineens gratis naar een film mag dankzij mijn blog. I mean, mijn Instagram-account staat zelfs op privé, I don’t care :’) Influencers boeien me ook voor geen meter, ik vind hun content meestal zielloos en totaal onorigineel. En ja, het ergste wat je in de reclame/marketing kan overkomen is als een klant per se om ‘influencers’ vraagt. Weg creativiteit. Ach, ik zou me als ik jou was met dit stuk ook niet te veel zorgen maken over mensen op de tenen trappen. Je kan geen mening verkondigen zonder – sowieso – een paar mensen the wrong way te rubben. Ik lees je mening in elk geval graag 🙂
Dankje. Het is niet zozeer dat ik echt schrik heb voor de reacties, want iedereen heeft recht op zijn/haar mening. Het is dat ik oprecht niets heb tegen bloggers die wel zich als influencer positioneren, want opnieuw, iedereen doet wat hij/zij wil. En ik ook, dus ik hoef dat niet per se te lezen. En ja, ik hoop oprecht dat ik in mijn job nooit met influencers moet werken 😀