Close
In vier stappen naar een lege inbox

In vier stappen naar een lege inbox

Het klinkt als een droom: je opent je mailbox – thuis, op het werk, op je telefoon – en je hebt geen mails in je inbox staan. Leeg! Je kan je beginnen focussen op al die andere taken. Een droom? Nee hoor, mij lukt het elke dag. En ik zal eens iets zeggen: eigenlijk is het belachelijk eenvoudig.

Ik verklapte al eerder mijn gouden tip om productiever te zijn en in die post sprak ik over het Inbox Zero principe. Toen was ik daar zelf nog maar net mee gestart. Ondertussen zijn we een tijdje verder, en kan ik zeggen dat – voor mij althans – de techniek goed werkt. Zo goed dat mijn stressniveau zelfs wat neer beneden is gegaan. Hoog tijd dus om mijn tips met jullie te delen!

Opmerking: Er zijn verschillende interpretaties van Inbox Zero. Hieronder licht ik mijn werkwijze toe. Dit is niet noodzakelijk de standaard of beste manier. Het is mijn manier en voor mij werkt het. Hopelijk voor jou ook 🙂

Wat is Inbox Zero? 

Inbox Zero is een werkwijze om – rarara – je inbox steeds leeg te maken. Leeg, als in geen e-mails in je inbox, of je ze nu gelezen hebt of niet. Het gaat hier dus wel – voor alle duidelijkheid – enkel over je inbox: andere mappen in je algemene mailbox zullen wel nog e-mails bevatten. Het puur verwijderen of archiveren van mails om die teller op 0 te krijgen is dus niet de bedoeling. Het gaat om het filteren van e-mails en jezelf snel ontdoen van al die berichten waarmee je toch niets bent.

Opmerking: de meeste mailsystemen zijn zo opgebouwd dat ze Inbox Zero gemakkelijk toelaten. Gmail bijvoorbeeld is hier uitermate geschikt voor.

p1060260

Archiveren

Geef toe: hoeveel e-mails krijg jij op een dag binnen die FYI – for your information – zijn? Je moet ze lezen, maar verder verwacht men niet dat jij iets doet. Heel waarschijnlijk laat je deze berichten geopend in je mailbox staan. En dan begint de chaos: want ergens staat er ook nog een mail tussen waar je wel iets mee moet doen. Ken je het verhaal van de naald en de hooiberg?

Door ze te laten staan geven deze mails een gevoel van drukte omdat je ze steeds blijft zien. FYI-mails moet je gewoon onmiddellijk archiveren (je kan ze hierdoor wel nog gemakkelijk terugvinden) wanneer je ze gelezen hebt. Dat is de eerste stap naar een legere mailbox en deze werkwijze gaat meteen het grootste verschil maken.

Delegeren

Krijg je een vraag binnen die eigenlijk niet voor jou is maar voor een collega? Of waar je het antwoord gewoon niet op weet? Dan moet je deze niet in je inbox laten staan met de gedachte ‘ik zie nog wel wat ik er mee doe’. Nee, stuur dit meteen door naar een collega van wie je weet of denkt dat hij/zij dit wel kan oppakken. En daarna de desbetreffende mail niet vergeten te archiveren.

Beantwoorden

Dan komen we nu bij de e-mails waarmee je wel iets moet doen. Vaak krijg je kleine vragen binnen waarvan je het antwoord kan vinden of opzoeken op pakweg 2 minuten. Doe dit dan meteen als je de e-mail hebt gelezen. Waarom zou je wachten? Jij hebt toch ook graag een snel antwoord op je vraag?

Hetzelfde met meetingaanvragen. Laat deze niet zomaar in je mailbox ophopen. Maar bevestig onmiddellijk of sla de uitnodiging vriendelijk af. Voor dit soort kleine e-mails kan je enkele momenten per dag voorzien dat je deze onmiddellijk verwerkt. En zo gaat die teller waar wat meer richting die nul.

Actie ondernemen

Natuurlijk zijn er ook mails die meer dan 2 minuten werk vragen. Deze kan je dus niet zomaar beantwoorden en archiveren. Zet die nieuwe taak onmiddellijk op je planning. Je kan dan de verzender ook al antwoorden tegen wanneer hij het geleverde werk mag ontvangen.

Maar dan staat die mail nog in je inbox, en dat kan voor stressgevoel zorgen. Maak hiervoor een actiemap aan. Eigenlijk is een actiemap de enige map die je moet hebben in je mailbox. Veel mensen maken mappen per thema of project aan. Dat is niet verkeerd, maar het biedt op zich ook geen meerwaarde. In de actiemap sleep je mails waarmee je nog iets moet doen, maar daar op dit moment geen tijd voor hebt. Dit kunnen ook nieuwsbrieven of andere zaken zijn die je nog moet lezen (ook dat is een actie). Heb je een mail behandeld, dan archiveer je opnieuw.

Op naar een lege inbox…

Elke mail die je ontvangt komt in aanmerking voor deze vier acties: lezen en archiveren, delegeren, meteen antwoorden of in de actiemap stoppen. Als je dit proces doorloopt dan is je inbox na elke filterbeurt leeg. Om je werk te plannen moet je dan alleen nog rekening houden met die actiemap en al snel zul je merken dat dit betrekkelijk minder e-mails zijn dan al die binnenkomende ’troep’.

Hoe hou jij je mailbox overzichtelijk?

Mijn gouden tip om productiever te zijn

Mijn gouden tip om productiever te zijn

Vandaag trap ik een reeks werkgerelateerde artikelen af om meer uit je carrière te halen. Want of je het nu wilt of niet, je brengt heel wat tijd door op je werkplek. In mijn geval is dat 40 uur (of meer) per week. Misschien heb je wel een bepaalde droombaan waar je naar toe werkt of wil je net als ik gewoon constant uitgedaagd blijven worden en bijleren. Genoeg stof tot na denken!

Productiviteit, er is al zoveel over geschreven en het boeit me enorm. Je hebt namelijk maar een beperkte tijd voor een bepaalde taak (zeker in een agency) dus wil ik die zo efficiënt mogelijk invullen. En eerlijk? Daar heb ik nog zoveel te leren! Ik werk wel al zeer succesvol volgens het inbox zero principe (misschien moet ik daar eens een aparte post aan wijden), waardoor mijn mailbox niet overstroomt en overzichtelijk blijft. Maar verder gaat mijn productiviteit met ups en downs.

En dus vind je op het internet duizenden lijstjes met tips om productiever te werken. Een goede planning doet al veel, maar dan mag je niet te veel tijd in die planning steken natuurlijk. Ook andere clichés passeren de revue: elk uur een pauze nemen, gezond eten, voldoende slapen,… Is het echt zo simpel?

Ja, Ik denk dat het eenvoudig is! Ik geloof dat alles begint met jezelf te kennen en je werkschema af te stemmen op je persoonlijkheid. Daarvoor moet je wel het antwoord kennen op de volgende drie vragen. Maar als je beschikt over een grondige portie zelfkennis is dat piece of cake!

P1060260.JPG

Op welke momenten van de dag ben je het meest geconcentreerd?

Pas daar dan je werkschema aan aan. Ikzelf ben de eerste uren van de voormiddag het meest productief, en dus begin ik voor half 9 te werken. In de namiddag krijg ik een serieuze dip rond 3 uur, maar dan bijt ik even door en kan ik twee later naar huis. Want na 5 uur gaat mijn aandacht sterk naar beneden en moet je mij niet veel meer vragen (behalve wat ik wil eten ^^). Jezelf kennen en je werkritme daaraan aanpassen is dus de eerste stap.

Welke taken stel jij uit?

Met andere woorden, waar heb jij een broertje aan dood? Zet deze taken als eerste in de agenda. Dat is het idee van Eat that frog. Een kikker ziet er niet aantrekkelijk uit, maar toch zal je hem moeten opeten. Doorbijten dus! Opnieuw, dit is voor iedereen anders, dus pas je planning daar aan aan.En als op termijn blijkt dat een bepaalde taak je echt niet ligt, communiceer hier dan duidelijk over met je collega’s/baas. Je takkenpakket is heus wel bespreekbaar!

Hoeveel tijd heb je nodig voor een bepaalde taak?

De moeilijkste vraag uit het rijtje, maar misschien wel de belangrijkste. We hebben namelijk allemaal de neiging om onszelf te overschatten. En dus zetten we veel op onze dagplanning. Te veel. Want denk eens na hoeveel taken je elke dag verzet naar morgen omdat je er niet tot toe gekomen bent? Krijg jij daar ook zo’n stress van? Weten wat je aankan binnen welke tijd zorgt voor een realistische planning. Zet naast die ene vervelende job dus ook 1 à 2 grotere klusjes op je lijstje. En hou zeker tijd vrij om je mailbox na te kijken en voor ad hoc taken die er ineens tussen komen (want geef toe dat gebeurt elke dag). En ben je vroeger klaar, dan begin je toch gewoon aan je taken van morgen!

Met andere woorden maak die planning, maar hou hierbij rekening met je ideale werkritme, die vervelende maar belangrijke opdracht én de effectieve tijd die je nodig hebt om iets kwalitatief af te leveren. Productiviteit en plannen begint dus bij jezelf te kennen. Dat is mijn gouden tip!

Hoe stel jij je planning op?

Working 9 to 5 #1

Working 9 to 5 #1

Vandaag zijn we exact twee maand na mijn eerste werkdag bij Statik. Ik startte er op 11 juli als online marketeer.  In de rubriek ‘Working 9 to 5′ hou ik jullie op de hoogte van hoe het werkleven me bevalt. Hoe gaat het nu met mij? Wat vind ik van de job? En mis ik het studentenleven niet te hard?

De job? Wel in de eerste plaats kan ik al wat meer vertellen over wat ik nu precies doe. Ik ben marketeer in het nieuwe online marketingteam, maar mijn focus zal liggen op alles wat met content te maken heeft. In de eerste plaats het uitdenken van een grondige contentstrategie en het verzorgen van de verspreiding van deze content via verschillende kanalen zoals sociale media en nieuwsbrieven. Op termijn zal daar ook zeker een grondig stuk contentcreatie, en in mijn geval dus copywriting bijkomen.

Ik besef nu pas dat mijn hart volledig bij content ligt. Natuurlijk ben ik via mijn blog elke dag met content bezig, maar hier schrijf ik vanuit mezelf, zijn er geen regels en is er geen juist of fout publiek. Ik schrijf voor mijn plezier en niet meteen om producten te verkopen, zelfs niet om bekendheid te creëren. De juiste boodschap via het juiste kanaal bij het juiste publiek krijgen is nog een ander paar mouwen. Ik heb nog veel te leren en zo heb ik het graag.

Over mijn takenpakket heb ik alvast niet te klagen. En over de rest eigenlijk ook niet. Ik heb super fijne collega’s (dat is het allerbelangrijkste!) die openstaan voor al mijn vragen. Het is een inspirerende werkplek in de mooiste stad van Vlaanderen. Er gebeuren zoveel fijne dingen naast het werken, de sfeer is gewoon top!

img_0001

Of ik het studentenleven mis? Wel niet echt, behalve dan de vrije tijd (en vakantie) die je als student (te?) veel hebt. Ik zit ondertussen in een goed bioritme waarbij ik ’s avonds genoeg tijd heb om iets leuks te doen of uit te rusten. En mijn weekends zijn goed gevuld! Ik heb meer tijd voor mezelf dan tijdens BAS, waardoor ik me beter in mijn vel voel.

Het gaat dus goed met mij. Hier vertelde ik meer over het feit dat ik het zo moeilijk had met binnen de grote BAS-groep te passen. Bij Statik zijn we met meer dan 25 en heb ik vreemd genoeg geen enkele moeite met mezelf te zijn. Ik ben niet de meeste extraverte, en zal dat nooit worden, maar met mijn mening op tafel te gooien heb ik voorlopig helemaal geen problemen ^^. Ik pas hier een pak beter in de groep, en net als bij mijn stage op Seven, heb ik heel snel mijn plekje gevonden. Misschien was de groep tijdens BAS gewoon een grote uitzondering waarin het echt niet lukte om mijn eigen plaats te claimen.

Het enige wat ik misschien een beetje mis is de creativiteit die zowel bij Seven als binnen BAS constant aanwezig was. De lange conceptuele brainstorms, uren nadenken over een slogan, een radiospot schrijven,…. Bij Statik is het eerder resultaatgericht werken, met een focus op data. Er is natuurlijk wel plaats voor creativiteit binnen dat werkkader, maar het zal altijd wat beperkter blijven dan in een reclamebureau.

Het voordeel hiervan is dan weer dat mijn hoofd vol met inspiratie zit. Echt, ik kan mijn eigen gedachten niet doen stoppen. Ik heb zoveel (zotte) ideeën voor mijn blog en mijn persoonlijk leven. Ik kan niet wachten om aan de slag te gaan. Nog even genieten van de nazomer, en dan tijdens de herfst- en wintermaanden lekker bijleren, schrijven en jullie inspireren. Ik heb daar zoveel zin in!

Ik hou jullie op de hoogte! Doe jij wat je graag doet?

#BAS1516: the recap

#BAS1516: the recap

En dan is het voorbij. BAS1516. De hoedjes zijn de lucht in gegaan, de laatste feedback is uitgedeeld en de eerste reünieafspraken staan te blinken in de agenda’s. Het moment van terugkijken is aangebroken. Hoe vond ik dat extra jaartje? Welke invloed heeft BAS op mijn persoon gehad? En vooral: waar sta ik nu?

13558936_10210110775110649_1360278403813482292_o

Wel waar ik nu sta is het misschien nog het makkelijkst te beantwoorden. Ik ben student af, heb een derde diploma op zak en begin heel binnenkort aan mijn eerste job. Ik ben ontzettend blij en trots dat ik al kan zeggen dat mijn volgende uitdaging om de hoek loert. Stilstaan is achteruitgaan weet je wel en ik heb zin om ‘voor echt’ aan de slag te gaan.

Wat BAS met mij als persoon heeft gedaan? Wel, ik heb nog nooit een jaar gehad waarin ik zo ongelukkig ben geweest. Ik heb nog nooit zo veel mentale dipjes gehad. Tegelijk ben ik nog nooit zo trots op mezelf geweest. Heb ik zo veel over mezelf geleerd. Ik ben niet gewoon buiten mijn comfort zone gegaan, ik heb mijn comfort zone soms aan stukken moeten scheuren. Ik ben tegen de muur gebotst, om er daarna over te klimmen en te constateren dat er opnieuw een muur staat aan de andere kant. Ik heb gedacht aan opgeven, meermaals. Ik heb mijn klasgenoten vervloekt, meermaals. Ik ben van mezelf geschrokken, in positieve zin, maar ook in negatieve zin.

De altijd kleurrijke, positieve en geen blad voor de mond nemende Annelies werd in een grote groep vol extraverten de stille, teruggetrokken en in zichzelf mompelende Annelies. De Annelies die ineens wel negatief begon te denken. Ik heb mijzelf daarvoor meermaals een schop onder mijn kont gegeven. Gelukkig heb ik die negatieve gedachten weten te bedwingen. Heb ik altijd het maximum uit alles proberen te halen. In kleinere groepen en op mijn stage lukte het wel om mezelf te zijn. Ik ben mijn privéleven nog meer gaan waarderen en heb mij daar omringd met de mensen die mij energie geven. Ik ben een introvert, het wordt tijd dat ik dat leer toegeven aan mezelf. Dat er niets mis is om de energie uit jezelf te halen in plaats van uit anderen.

P1040932

Het wordt tijd dat ik besef, en ik besef het ondertussen maar al te goed, dat er voor mij wel degelijk een plaatsje is weggelegd in deze oh zo mooie wereld die de reclame en bij de uitbreiding de marketing is. Ik kan iets bijdragen aan deze sector. En door te blijven leren en mezelf te ontwikkelen hoop ik dat over 30 jaar nog steeds te doen.

De hashtag #BAS1516 loopt op zijn einde, al zal dat hoofdstuk nooit echt afgesloten worden. Een nieuwe generatie #BAS1617 dient zich aan. Hopelijk met evenveel goesting als wij er in september daar in Bielebale aan begonnen. Loop vooral tegen die muur, maar blijf er dan niet verdwaasd staan, doe er iets mee! En als je hulp nodig hebt, ik en alle andere alumni staan altijd klaar om je dat extra duwtje te geven.

13501868_10210028095839225_5651461922515693372_n

Ik wil iedereen, en dan in het bijzonder mijn vrienden die mij ontzettend gesteund hebben dit jaar, bedanken. Ook een speciaal dankwoordje aan mijn waanzinnig gestoorde klasgenoten, die vanaf nu collega’s zullen worden, en aan mijn ex-collega’s bij Seven, die voor altijd mijn collega’s zullen blijven. En ook dankjewel aan mijn mentoren, in de eerste plaats om mij te selecteren, en aan iedereen met wie ik het afgelopen jaar in contact ben gekomen. Jullie zijn met velen! Bedankt!

Nog 1 week student

Nog 1 week ben ik student. De categorie van mensen met te veel vrije tijd die een dieet van bier volgen en vooral niet te veel nadenken. Enfin, dat is toch wat men zegt 😉 Ik zei het studentenleven vorig jaar eigenlijk al vaarwel, want BAS is toch meer ‘gratis’ werken dan studeren. Maar nu is het definitief: ik begin heel binnenkort aan mijn eerste job.

Een echte job. Zo eentje met een echt loon en met echte verantwoordelijkheden. Het is allemaal heel spannend en serieus ineens. Ik begin op 11 juli als online marketeer bij Statik in Leuven. Geen pure reclame meer dus, maar wel nog steeds een bureau dat werkt voor verschillende klanten én – wat voor mij belangrijk was – een sterke focus op het digitale. En ik keer natuurlijk terug naar de mooiste stad van Vlaanderen. Hoe fijn en gezellig Mechelen ook was, ik heb Leuven intens gemist. En dus heb ik mijn belangrijkste doel van 2016 bereikt: BAS met succes afgerond (dat hoop ik toch :p) en een leuke eerste werkervaring om mijn tanden in te zetten.

Nog 1 week ‘naar school gaan’ en binnenkort de allerlaatste proclamatie. Ik heb een geweldige studententijd gehad, maar ik voel al langer dan vandaag dat het nu wel genoeg is geweest. Ik zal elke dag, elke seconde blijven leren. Want zo zit ik in elkaar. Ik wil nog zoveel leren. Mezelf blijven ontwikkelen. Maar buiten de schoolcontext graag 🙂 Niet meer student, maar online marketeer. Het kan snel gaan.

Zo, dit was even een serieuze update 🙂 Maar wel een fijne om met jullie te delen.

#BAS1516: Goodcha

De eindsprint naar de zomer is ingezet. Dat wil zeggen dat ook #BAS1516 stilaan op zijn einde komt. Maar niet voor we nog  1 keer alles gegeven hebben tijdens ons eigen pop-up agency. Een pop-up, dat wil zeggen dat we er maar voor even zijn. Voor 1 enkele maand om precies te zijn gaan we merken een Goodcha Factor geven.

Millennials zijn egotrippers

Goodcha is gestart vanuit een probleem waarmee bijna elk merk wel wordt geconfronteerd. Millennials, de generatie geboren tussen 1980 en 2000, mijn generatie dus, zijn moeilijk te bereiken. Maar het is de generatie die de komende tijd de grootste koopkracht gaat hebben en die je dus echt wel aan je merk wil verbinden. Dat blijkt echter niet gemakkelijk.

Millennials worden egocentrisch, lui en ambitieloos genoemd. Ze geven enkel om selfies en kattenfilmpjes. Ze kopen de ene keer dit merk en de volgende keer weer een ander. Het zijn hypocriete consumenten die het woord loyaliteit niet in hun woordenboek hebben staan.

Harde woorden. Zeker over mijn generatie. Het is nu eenmaal wat er gezegd wordt over ons. Maar zoals steeds zijn het vooroordelen van de oudere generaties. Ouderen die de jeugd verwijten maken, het is niets nieuws onder de zon.

Millennials geven wel om je merk

Daarom is Goodcha er. Om te laten zien dat we meer zijn dan de selfie-generatie. Wij zijn ook de generatie die vindt dat merken moeten stoppen met alleen aan geld te denken. Stop met ons te zien als levende portefeuilles. Het is tijd dat merken hun ogen open doen voor de wereld om hen heen en hun verantwoordelijkheid nemen.

Want wij geven wel om jouw merk, maar geef jij als merk wel om ons? Goodcha, dat zijn 25 gemotiveerde millennials die een verschil willen maken. Daarvoor gaan we kijken naar het Goodcha gehalte van jouw merk. Elk merk heeft al een bepaalde Goodcha Factor. Maar is die wel hoog genoeg? Wij gaan merken terug een hartslag geven.Want wij zijn die zogenaamde hypocriete millennials. Maar: WE. DO. CARE.

4_3 (1)

Goodcha gaat de volledige maand juni op zoek naar de hartslag van merken. Volg onze selfies (wij blijven nu eenmaal millennials ^^) op Facebook en Twitter. Vragen, opmerkingen, samenwerken? Stuur me een mailtje op annelies@goodcha.be.

Welk merk kan volgens jou wel wat meer Goodcha gebruiken? 

#BAS1516: een half jaar reclame

#BAS1516: een half jaar reclame

Deze week sloot ik mijn stage bij Seven Productions af in stijl . Namelijk met een etentje en te veel chocolade 🙂 Mijn eerste half jaar werken in de reclame zit er dus jammer genoeg op. Het was een leerrijke periode waarin ik met veel verschillende facetten van de reclame heb kennisgemaakt. Maar wat zijn nu eigenlijk mijn lessons learned?

P1020759
De ezels van Seven 🙂
  • In de reclamesector werken vooral zeer extraverte creatieve mensen die niet op hun mondje gevallen zijn. Je moet dus zeker zelf je mannetje kunnen staan.
  • Het werk gaat met pieken en dalen. Het ene moment weet je niet wat eerst doen, het andere moment heb je tijd om je bureaublad op te ruimen. Geniet daar dan maar van want lang zal het niet duren!
  • De reclame is een harde wereld. Je ideeën kunnen zonder deftige reden van tafel gegooid worden door je collega’s of door de klant. Discussies kunnen soms hoog oplopen. De truc is om steeds je kalmte te bewaren en dat is niet altijd makkelijk.
  • Klanten kiezen niet altijd voor het voorstel waarvoor jij wilt dat ze kiezen. Daar leer je maar beter mee leven.
  • Klanten denken op een andere manier dan het bureau. Ze spreken eigenlijk een andere taal. Het is dus vooral aan de PM om te bemiddelen en de visie van het bureau te vertalen naar de taal van de klant.
  • Iedere persoon in een bureau is broodnodig om tot een goed resultaat te komen. Je bent niets zonder je team Het is dus een goed idee om ook naar de inbreng van de anderen te luisteren.
  • Maar dat wil niet zeggen dat iedereen zich moet beperken tot zijn ‘specialiteit’. Het kan juist leuke resultaten opleveren als sommigen eens net op een andere manier gaan meedenken. Jammer genoeg is er nog heel wat hokjesdenken aanwezig in de reclamesector.
  • Work hard, play hard is belangrijk. Samen stoom aflaten na een zware dag, dat is pas teamwork!

De reclamesector is een aparte wereld. Maar wel een heel boeiende!

#BAS1516: Adopt Our Talent

De eerste van een aantal nieuwe #BAS1516 updates! Dat er veel staat te gebeuren is namelijk een understatement. De eindsprint komt er vliegensvlug aan en de start is gegeven met een knaller van formaat. Met de #AdoptOurTalent campagne. De wat?

Creative Belgium kwam afgelopen winter met ‘Adbabies ‘ op de proppen. Probleem: er zijn te weinig jongeren die in de creatieve sector willen werken. Het voortbestaan van de reclamesector is in gevaar. Oplossing: enkele topcreatieven hun zaad laten doneren. Op deze manier kunnen er ‘Adbabies’ gecreëerd worden en is de reclame gered. Oef!

Je hoort misschien al de ironie. Buiten het feit dat ik een hekel heb aan het woord ’topcreatieven’ (want blijkbaar moet je eerst prijzen gewonnen hebben voor je creatief genoeg bent om je zaad af te staan), stoorde ik mij enorm aan het feit dat er geen enkele vrouw in de campagne zit. Vrouwen kunnen dus blijkbaar al helemaal geen ’topcreatief’ zijn.

Daarnaast klopt de hoofdclaim uit hun campagne gewoon niet. Er zijn wel jongeren die aan de slag willen in de creatieve sector. Het zijn de opleidingen die hen in de steek laten en hen zelfs demotiveren. Daarom is er BAS. Om jongeren zowel zin als zinvolle ervaring te geven voor de reclame. Wij zijn het levende bewijs dat het wel kan. 25 jongeren die klaar zijn voor de creatieve sector. Zonder luiers, maar met pakken goesting en talent.

Dus moesten we wel reageren op deze campagne. Enkele van onze ’topcreatieven’ ^^, Thomas en Nicolas, staken hun koppen (en enkele liters bier) bij elkaar en #AdoptOurTalent was geboren. Neem dat gerust letterlijk 😉 Kijk maar even mee!

Met dit filmpje veroverden we o.a. de homepage van Media Marketing en we kaapten ook het wekelijkse MM-magazine. Op sociale media kwamen er talloze reacties binnen via #AdoptOurTalent. We stonden met deze actie zelfs in Ads Of The World.

Onze boodschap is duidelijk: don’t donate your sperm, adopt our talent. Wij zijn nu klaar voor de creatieve industrie. Niet over 9 maanden, maar nu. Waar wacht je nog op?

Struggles van een beginnend copywriter

Struggles van een beginnend copywriter

Eerder vertelde ik al dat ik tijdens mijn stage ook regelmatig aan de slag ga als copywriter. Een nieuwe wereld die uiteraard ook nieuwe gedachten met zich meebrengt. Hieronder een lijstje van wat er zowel in mijn hoofd omgaat tijdens het schrijven van een tekst (en zelfs bij het schrijven van deze blogpost, hoe meta is dat?).

P1040030.JPG

  • Ik zit hier al een half uur naar een wit blad te staren.
  • Yes, ik heb een eerste zin! Alle begin is moeilijk.
  • Flauwe woordspeling nummer 1 is al een feit.
  • Gelukkig kan ik goed spellen!
  • Is dat nu met een T, D of DT?
  • Waarom klinkt alles altijd beter in het Engels?
  • Ik heb hier een ander woord voor nodig, allez hoe zeg je dat anders? *bookmarkt synoniemen.net*
  • Flauwe woordspeling nummer 2 kruipt uit mijn pen.
  • Als ik nu eens een boek zou schrijven. Ik kan rijk worden!
  • Is dat nu aan elkaar of van elkaar? Of met een streepje?
  • *Wist volledige zin* Dat trok op niks!
  • Mmm eigenlijk was die zin zo slecht nog niet. Damn, wat was het nu weer?
  • Als ik nu eens een uitdrukking zoek met dit woord… *bookmarkt woorden.org*
  • Moeten hier nu komma’s tussen? En wanneer gebruik je in godsnaam ;?
  • Laat dat boek maar vallen. Ik krijg nog geen blad vol.
  • Flauwe woordspeling nummer 3. Zeveren kan ik wel precies.
  • Een slogan van drie zinnen is te lang zeker?
  • Oei, ik ben precies wat afgedwaald van het onderwerp. *verandert titel*
  • *leest tekst na* *haalt er nog 35 spelfouten uit* Klaar!
  • Wat een goede tekst heb ik geschreven zeg! #Trots
  • Zou ik toch niet nog de titel veranderen?

Een tekst schrijven dat is eigenlijk niet zo moeilijk, toch? 😉

#BAS1516: mijn stage

#BAS1516: mijn stage

Tijd voor een nieuwe #BAS1516 update! Begin december zijn we alle 25 aan onze stage begonnen. 5 maand lang nemen we een diepe duik in -voor mij toch wel- het onbekende: een reclamebureau. Ondertussen ben ik een dikke zes weken bezig, maar hoe vind ik het nu om te werken in zo’n reclamebureau?

Seven productions

Ik loop stage bij Seven Productions in Sint-Katelijne-Waver. Seven is een klein bureau met een 15tal werknemers, ideaal voor mij om bij alle aspecten van reclame betrokken te worden. We werken voor klanten als Netflix, 20th Century Fox en Tempo-Team. Heel dankbare merken om voor te werken natuurlijk! 🙂 Daarnaast is ook de locatie een troef, we zitten namelijk in oud gezellig wit kasteeltje en ook binnen is de inrichting een dolle boel. Oh ja, en de collega’s vallen ook best mee…. 😉 Ze vallen heel goed mee zelfs!

To copy or not to copy

Wat voer ik daar nu hele dagen uit? Ik werk er voornamelijk als project manager (in de reclamewereld ook wel eens accounts of producers genoemd), wat wil zeggen dat ik mee de lopende campagnes van a tot z begeleid en zorg dat alles op tijd bij de klant komt te liggen. Ik zorg er dus voor dat de creatieven gebriefd worden en volg dit nauw met hen op. Ik verzorg de planningen en heb meetings met de klanten. Als project manager ben je dus eigenlijk verantwoordelijk voor de verschillende projecten en moet je op elk moment van elk aspect van de campagne op de hoogte zijn. Momenteel ben ik hier nog veel over aan het bijleren en doe ik nog niet al deze dingen, maar dat is op termijn wel de bedoeling.

Ik doe het project management (PM) werk heel graag, maar het voordeel bij Seven is dat ik ook met alle andere zaken in contact kom. Ik heb namelijk altijd graag geschreven (vandaar ook uiteraard deze blog ^^), maar ik heb dat schrijven nooit gezien als een job, niet iets waar je je brood mee kan verdienen. Gewoon een leuke hobby, waar ik trouwens voor dat ik deze blog had ook niet te veel aandacht aan besteedde. Bij BAS zijn er echter verschillende mensen die meteen zeiden dat ze copywriter wilden worden. Schrijven kan dus wel degelijk een voltijdse job zijn…

Bij Seven heb ik al een aantal keren copy mee mogen bedenken en eigenlijk vond ik dat wel leuk, heel leuk. Ik heb nog veel te leren. Copy in de reclame is iets anders dan verhalen of blogposts schrijven. Je moet op een gebalde en creatieve manier een boodschap duidelijk kunnen overbrengen, meestal slechts in enkele zinnen of woorden. Daar heb ik nog veel te leren. Heel veel. Ik ben ontzettend blij dat ik bij Seven deze kans krijg.

Of er echt een copywriter in mij zit? Ik heb geen idee. Geen flauw idee. Maar we zien wel weer waar ik uitkom. De combinatie tussen project management, copy en zelfs af toe wat concepten bedenken bevalt me prima. Een stage is een ontdekkingsreis en daar ben ik volop mee bezig.

Zelfvertrouwen

Mijn grootste struggle is mijn onzekerheid. Je komt terecht in een bedrijf waar iedereen zijn plek heeft en jij moet daarbinnen je eigen plekje en ritme zien te vinden. De eerste weken was dit zeker en vast wennen en aanpassen en dan sluipt de onzekerheid er dik in bij mij. Ik ben al sinds het begin van BAS op zoek naar mijn meerwaarde. Ik heb nog steeds niet het gevoel dat ik die gevonden heb. Misschien ligt die in PM, misschien in copy, misschien wel buiten de reclame. Een ontdekkingsreis it is! Gelukkig heb ik deze week van mijn stage positieve signalen gekregen waardoor ik toch al iets meer zelfvertrouwen heb gekregen. Mijn plekje vind ik wel, ik heb nog tijd.

Ondertussen is BAS1516 al over de helft. Het gaat allemaal zo snel. Ik probeer zoveel mogelijk op te pikken en bij te leren. En de donkere dagen te overleven 😉

Mijn eerste reclamefestival

Mijn eerste reclamefestival

Voor alle duidelijkheid: ik ben niet naar Werchter getrokken om reclamespotjes te bekijken. Ik ben afgelopen week wel drie dagen naar Eurobest geweest. Eurowatte? Eurobest. Een reclamefestival dat elk jaar de beste reclamecampagnes van Europa beloond. Eurobest is dus best (oké flauw mopje, ik geef het toe…) een goede naam voor zo’n evenement 😉

Toevallig in het jaar dat ik deel uitmaak van de BAS-bende vindt het Europese reclamefestival plaats in Antwerpen. Toevallig is de toegangsprijs ook nog eens betaalbaar tot 22 jaar. Hoeveel chance kan je hebben? Zonder veel te aarzelen trok het merendeel van BAS samen naar de stad die heel even het reclamewalhalla van Europa was. Antwerp!

Wat gebeurt er dan allemaal op zo’n reclamefestival? Ja, ik wist het ook niet. Ik wist niet hoe ik mij moest kleden of wat men van mij verwachtte. Best (ik doe het weer!) spannend allemaal dus.

Drie dagen lang waren er elk half uur lezingen op drie verschillende stages, aangevuld met enkele workshops en natuurlijk een bar om wat te drinken en te netwerken. De lezingen werden gegeven door topsprekers van succesvolle reclamebureaus en adverteerders vanuit heel Europa. Dit jaar waren er natuurlijk ook enkele Belgische sprekers zoals Peter Ampe van DDB en de mannen van Mortierbrigade.

p1020730-2

Het enige ambetante aan Eurobest vond ik dat veel lezingen uitliepen, waardoor ik interessante sessies op een ander podium niet heb kunnen zien. Toch heb ik in totaal zo’n 25 lezingen bijgewoond, tonnen inspiratie dus! Toppers waren de sessies van Coley Porter Bell over strategie, Thomas Kolster over goodvertising, de sessie van Facebook (die wonder boven wonder totaal niet commercieel getint was!) en de vervangsessie van Contagious en Razorfish over de toekomst van reclame (een update van hun talk afgelopen juni in Cannes!).

Natuurlijk waren er ook lezingen die tegenvielen, maar over het algemeen was er voor ieder wat wils: lezingen over design, gedragsverandering, creativiteit in het oostblok,… Er waren zelfs sessies over porno en de Miniontictacs (waarover ik niet in detail ga treden ^^).

Het hoogtepunt van het festival was natuurlijk de uitreiking van de awards op donderdagavond. De crème da la crème van de Europese reclamewereld verzamelde in de grote zaal van de Arenbergschouwburg om de beste campagnes en bureaus te belonen met een gouden Eurobestbeeldje (dat leek op een omgekeerde Eiffeltoren). Er hing een fijne uitgelaten sfeer en er zat een goed tempo in de show. Ik heb mij geamuseerd!

Al bij al was het een fijne ervaring om eens naar een reclamefestival te gaan en zoveel mensen te horen spreken en te ontmoeten. Mensen die allemaal dezelfde passie hebben als ik. Even was de reclam het middelpunt van alles. Heel even maar. Want er waren ook heel wat mensen niet. Iets met terreur. Dat maakt het allemaal toch weer even bijzaak…

So, how’s #BAS1516?

So, how’s #BAS1516?

“Succes is like pregnancy. Everybody congratulates you but nobody knows how many times you got fucked to achieve it”.

Met deze quote begonnen we een dikke drie weken geleden bij BBDO aan #BAS1516. Het vat de afgelopen tijd grondig samen: succesvol zijn is verdomd hard werken. Maar de voldoening achteraf is eens zo leuk.

De afgelopen drie weken stond ik elke morgen -zonder uitzondering- enorm vroeg op om pas heel laat weer thuis te komen. Ik ben gemiddeld 12 uur per dag fulltime met BAS bezig. En eigenlijk heb ik daar helemaal geen probleem mee. Het feit dat ik -absoluut geen ochtendmens zijnde- elke dag zonder zeuren op een vroeg uur mijn bed uit spring (nu ja stap ^^) bewijst voor mij des te meer hoe graag ik dit wil en hoe fijn ik dit vind. De afgelopen drie weken waren hard maar vooral leerrijk, interessant en -jawel- tof!

We hebben een fijne groep, we hebben reeds voor merken zoals Tabasco, Mastercard en Mazda mogen werken en we hebben een hele hoop reclamebureaus bezocht. Om nog maar te zwijgen van alle inspirerende mensen die we hebben ontmoet. Ik ben een geluksvogel! Antwerpen, Gent en Brussel waren al niet veilig voor BAS en deze week gaan we naar -mijn grote liefde- Leuven <3 Natuurlijk zijn we meestal in Mechelen, een stad die ik totaal niet kende, nochtans zo dichtbij en vooral zo divers.

P1020240 (2)

P1020247 (2)

P1020259 (1)

Serieus, hoe mooi is Mechelen onder een herfstzonnetje?

Ons BAS-lokaal begint stilaan vorm te krijgen. Je vindt ons achter een felgroene deur op de bovenste verdieping van Campus de Ham. Op vrijdag zijn we voor de -gevreesde- pitch in het Ondernemingshuis van Mechelen, een inspirerende plek.

P1020361 (2)

P1020257 (2)

Mijn vrienden vragen mij tegenwoordig niet meer How’s life? maar wel How’s BAS? Ze hebben ondertussen wel al door dat het veel van mijn tijd vergt. Wel, #BAS1516: tis druk maar tis geweldig! Ik hou jullie op de hoogte!

P1020310

Vier mooie jaren

Vier mooie jaren

Afgelopen vrijdag was het zover. Het einde van een tijdperk. Onder het motto eentje is geentje ging ik voor de tweede keer naar de proclamatie van de faculteit Sociale Wetenschappen van de KU Leuven. Dit keer om een geweldige periode af te sluiten samen met de vriendinnetjes. Of mijn studententijd de mooiste periode uit mijn leven zal zijn, dat weet ik nog niet. Wat ik wel weet is dat het vier mooie jaren waren.

Vier jaar geleden, toen ik eindelijk van die middelbare school af was, ging voor mij een nieuwe wereld open. Als boerenmeisje voor het eerst naar de grote stad Leuven en dat elke dag met de trein (ik was nogal optimistisch toen ^^).

Al snel bleek dat Leuven niet zo’n grote stad is. Maar wat vaststaat is dat Leuven geweldig is! Ik ga Leuven ontzettend missen. De clash tussen jong en oud, de terrasjes die na één zonnestraal al vol zitten, het lekkere eten, de mooie gebouwen, … Leuven, je bent nog niet van mij af, ik zal je blijven bezoeken.

De trein: tja ik heb dat vier jaar gedaan. Elke dag opnieuw. Correctie: elke dag dat er geen treinstaking was (en er was nogal vaak een staking). Ik ben ook niet elke dag op tijd in de les geraakt (ofwel veel te vroeg natuurlijk). Enfin, ik zou uren kunnen vertellen over mijn belevenissen met de NMBS tijdens de afgelopen vier jaar maar ik zal het kort houden: ik denk niet dat ik nog vaak een trein zal nemen.

p1020091

En dan het studeren zelf. Eindresultaat: een bachelor Communicatiewetenschappen en een master Bedrijfscommunicatie. Goed voor 240 studiepunten, meer dan 40 opleidingsonderdelen (en dus evenveel examens), twee stages, twee seminaries, vele groepswerken en één Masterproef. Het was vaak afzien en blijven zwemmen maar ik heb de eindmeet gehaald.

Ik heb heel wat kennis vergaard over media en strategische communicatie maar ook over politiek en taalkunde, over recht en psychologie, over statistiek en wetenschap,… Het meest heb ik echter geleerd over mezelf. Ik ben niet langer dat meisje van vier jaar geleden. Ik heb ondertussen een vele ruimere blik op de wereld, een kritische blik ook. Ik heb ontelbare mensen ontmoet en met hun bijhorende achtergrond en levensvisie kennis gemaakt.

Na vier jaar leef en denk ik als een communicatiewetenschapper en dat… dat had ik niet verwacht. Het lijkt allemaal zo banaal: je gaat naar lessen, maakt opdrachten, leert de theorie en legt examen af. En dat steeds opnieuw en opnieuw. Maar het doet meer met je dan je denkt. Je neemt een bepaalde houding aan, een bepaalde mentaliteit, een levensvisie bijna. Ik ben nu een meisje van 22 met een kritische open geest. En dat valt niet in punten of graden te omschrijven. Dat is iets dat ze me nooit meer afpakken.

Beste KU Leuven, u hebt mij gevormd als persoon. En laat dat nu net het doel van een universiteit zijn: onderwijs en vorming. Ik dank u en alle mensen waarmee ik de afgelopen vier jaar in contact ben gekomen. Bedankt voor vier mooie jaren! 

Over dwaze blikken en #BAS1516

Over dwaze blikken en #BAS1516

Eindelijk. Ik kan er een antwoord op geven. Op die ene vraag. De vraag die ik maandenlang verafschuwd heb. De vraag die ik zelf zo vaak heb gesteld. Aan anderen (sorry daarvoor). En aan mezelf. Telkens opnieuw. Wat ga je volgend jaar doen? 

Ja, wat ga ik volgend jaar doen? Voor het zogenaamde volwassen deel van de bevolking was het duidelijk: ik moest maar eens werk gaan zoeken na vier jaar studeren (en op mijn luie kont zitten hoorde ik ze daarbij denken). Onder mijn peers klonk het motto: we zijn nog veel te jong om al te gaan werken! Verder studeren dus. En ik? Ik had die vraag het liefst willen beantwoorden met: Ik ga volgend jaar op een warm eiland in de Stille Oceaan zitten met vier knappe halfblote mannen en liters kokosmelk. Maar ja, ik lust geen kokosmelk dus ik antwoordde dan maar meestal: ik weet het nog niet. Oeps, niet sociaal aanvaardbaar blijkbaar. Eerst een dwaze blik en dan het bemoedigende: Je hebt nog tijd. Bedankt, echt, ik voel mij zoveel beter nu… -_-

Maar nu kan ik die vraag wel beantwoorden. Ik weet namelijk waar ik mij het komende jaar mee ga bezig houden. Met BAS. Zo simpel is het. Voor mij althans. De rest van de wereld staart mij opnieuw aan met een dwaze blik als ik hun dat vertel. Mijn probleem is nog helemaal niet opgelost. Die ellendige vraag blijft me achtervolgen. Het is aartsmoeilijk om iemand uit te leggen wat BAS is. Het is geen werk, maar ook niet echt een opleiding zoals het beeld dat mensen in hun hoofd krijgen bij het woord opleiding. Dus ja, dwaze blikken all over again.

IMG_9311

Oké, ik ga toch een poging wagen. Eerst the basics. BAS staat voor Belgian advertising school, reclameschool dus. Het is een postgraduaat van één jaar in Mechelen aan Thomas More. Het is een opleiding met slechts 25 jonge mensen die allemaal een passie hebben voor reclame. Samen met die 24 anderen zal ik the future of advertising (her)schrijven (of dat is toch de bedoeling). Ik zal enkele weken les krijgen van mensen uit de praktijk, echte pro’s dus en geen proffen meer. In team zullen we allerlei projecten tot een goed eind moeten brengen. Na deze weken zal ik 5 maand intensief stage lopen in een reclamebureau of iets dergelijks. Learning by doing. Daarnaast gaan we met zijn allen op inspiratietrip. De kers op de taart is het opstarten van ons eigen pop-up reclamebureau of het organiseren van ons eigen evenement in juni. Dat is BAS. In het kort. Dat is wat ik ga doen.

De komende tijd zal ik hier zeker nog wat vaker op mijn ervaringen tijdens BAS terugkomen. Nu kan ik alleen maar zeggen dat ik er veel goesting in heb. Die dwaze blikken zal ik er dan nog maar even moeten bijnemen.

Masterproef: vind ik leuk?

Ik heb zonet te horen gekregen dat ik geslaagd ben voor de master in de Bedrijfscommunicatie. Op mijn masterproef behaalde ik een mooie 15/20 en jawel ik ben daar trots op. Toch moet ik eerlijk toegeven dat ‘Oef ik ben er vanaf!’ mijn eerste reactie was. Mijn medestudenten hebben het blijkbaar ook niet zo met het schrijven van een masterproef. Eén bepaald artikel werd namelijk nogal veel geliket. Masterstudente Journalistiek Stéphanie Verzelen pleitte in De Morgen voor het afschaffen van ‘de meesterlijk irrelevante thesis’. Wel, ik ga nu iets zeggen dat waarschijnlijk minder likes zal behalen bij leeftijdsgenoten. Ik vind helemaal niet dat de masterproef afgeschaft moet worden.

Vond ik het schrijven van mijn thesis dan leuk? Neen. Absoluut niet. Het was verdomd hard werken. En vloeken. En wenen. Herbeginnen. En opnieuw wenen. Maar moet alles in het leven altijd leuk zijn? Is het soms niet goed om eens iets te moeten doen dat je anders nooit zou doen? Even door de tranen bijten om uiteindelijk tot een mooi resultaat te komen waar je trots op bent?

Stéphanie vertelt in haar opiniestuk dat ze vooral broodnodige praktijkervaring wil opdoen tijdens haar master Journalistiek. Laten we even het verschil tussen hogeschool en universiteit onder de loep nemen. Een universitaire opleiding is een academische opleiding. Wetenschappelijke kennis en vaardigheden zijn nu eenmaal een essentieel onderdeel van zo’n opleiding. Je kiest er als student dus eigenlijk zelf voor om tijdens je hogere studies met wetenschappelijk onderzoek in aanraking te komen en als sluitstuk van je academische loopbaan ook een eigen onderzoek uit te voeren. Het ontwikkelen van specifieke praktische vaardigheden is dan weer de hoofdtaak van een professionele (het woord zegt het eigenlijk zelf) bachelor. Akkoord, dat besef was er bij mij als 18-jarige totaal niet. En ik geef toe dat ik vakken als statistiek en methoden van het sociaal wetenschappelijk onderzoek haatte. Maar nu vier jaar later ben ik blij dat ik deze opleidingsonderdelen heb gehad. Dus weet waar je aan begint voor je een universitaire opleiding aanvat en weet dat je op een dag een masterproef zal moeten schrijven. Of je het nu leuk vindt of niet.

Daarnaast zegt Stéphanie dat ze tijdens het schrijven van haar thesis enkel nutteloze skills ontwikkelt. Moet alles wat je doet of leert dan resulteren in een bepaalde vaardigheid? En moeten dat dan vaardigheden zijn die je op dagdagelijkse basis kunt gebruiken of slechts enkele keren per jaar? Zullen we dan meteen het volledige middelbare onderwijs met vakken als geschiedenis, aardrijkskunde en zelfs wiskunde (wie gebruikt er dagelijks een cosinus?) maar afschaffen? Wat dan met algemene vorming? Skills zijn belangrijk en het hoger onderwijs moet daar zeker aandacht aan besteden. Maar onderwijs (en vooral universitair onderwijs) heeft nu eenmaal een bredere functie dan puur het focussen op skills.

Via een masterproef leer je kritisch zijn, enquêtes afnemen, interpreteren en statistische analyses uitvoeren. Skills die Stéphanie als nutteloos beschouwt voor een toekomstige journaliste. Ik daag jullie uit om een krant open te slaan, online of offline, en op zoek te gaan naar een artikel dat de resultaten van een onderzoek of enquête behandeld. Je zal niet ver moeten zoeken. Om zo’n artikel te kunnen schrijven moet je de cijfers kunnen interpreteren en bevattelijk kunnen maken voor een breed publiek. Op zo’n moment is het handig als je als journalist het verschil tussen causaliteit en correlatie kent. Een verschil dat trouwens in krantenartikels meermaals door elkaar wordt gehaald. Nutteloze skills? Ik vind van niet.

Ik begrijp Stéphanie haar standpunt zeker. Ze zal de komende vakantie moeten doorbrengen met het schrijven van een thesis met een onderwerp dat – naar eigen zeggen – praktisch niet relevant is en dat nooit de krant zal halen. Zal mijn masterproef de krant halen? Absoluut niet. Is mijn onderwerp praktisch relevant? Zeker wel. Ik heb mijn onderwerp zelf gekozen uit een gegeven lijst, net als Stéphanie waarschijnlijk. Ik vond mijn onderwerp immers interessant genoeg om er een heel jaar lang aan te werken. Maar ik had best mijn eigen onderwerp kunnen voorstellen, een onderwerp dat me passioneert en dat zo praktisch relevant is als ik zelf wil. Dat had zij ook kunnen doen…

ALS, hoe klein de kans ook, men mij op een sollicitatiegesprek zou vragen om iets te vertellen over mijn thesis, dan zal ik dat met veel plezier doen en ik zal hierbij meteen de praktische waarde van mijn resultaten duidelijk maken. Daar heb ik een heel jaar lang voor gewerkt. Met veel trots overigens.

De masterproef afschaffen? Neen. Het systeem van de masterproef herbekijken? Ja! Misschien kan er in studierichtingen als Journalistiek een praktische component aan de thesis verbonden worden? Ik ben in ieder geval benieuwd hoe deze discussie verder gaat.