Is dit het nu, dat nieuwe normaal? Het was een vraag die afgelopen week plots in me opkwam. Misschien omdat ik een van die clickbait koppen van een plusartikel zag verschijnen in mijn feed met de boodschap dat we ons weer allemaal massaal aan het opjagen zijn. Terug elke dag naar kantoor, gaan sporten, hobby’s van de kinderen en etentjes met vrienden…
Of misschien omdat er op donderdagochtend op de radio sprake was van gigantische files. Zuchtend achter dat mondmasker in de trein (ik begrijp waarom we daar nog een mondmasker moeten dragen, maar ik vind het in de trein echt verschrikkelijk. De combinatie kou – bril – ik heb moeten lopen voor de trein en mondmasker is geen succesformule), bedenk ik me dat we vandaag weer een gewone dag hebben gehad op het werk. Zoals vroeger.
Ik voel niet veel van dat nieuwe normaal, maar ik voel ook nog niet die drukte waarvan sprake in de nieuwsartikels (ik ga wel regelmatig naar kantoor en terug sporten, maar daar blijft het zowat bij). Ik ben gewoon blij dat ik niet meer gevangen zit tussen mijn vier muren thuis en dat ik mensen kan toelachen op straat zonder mondmasker. Ik ben blij dat dingen weer kunnen, maar mijn sociale agenda zit niet overvol.
Er werd misschien van ons verwacht dat we bepaalde nieuwe goede gewoontes uit de lockdown zouden behouden. Maar ik ben precies niet veel verder gekomen dan minder tv kijken en meer lezen. Nu ik weer naar de dansles ga, heb ik niet echt meer tijd precies voor een pilateslesje achter de computer. En ik ga eerlijk zijn: ik ben allang niet meer gaan wandelen.
En toch voelt dit allemaal veel beter. Nieuwe of oude normaal, noem het zoals je wil. Ik denk dat ik gewoon nog soms wat vaker moet voorstellen om iets te gaan doen met vrienden. Ik heb nog steeds de reflex van mijn avonden thuis door te brengen en nu het weer vroeger donker is, merk ik wel dat ik daar moe(deloos) van word. Misschien tijd om nog eens een extra binnenhobby weer op te pikken.
Ik denk dat ik ook minder wil focussen op het woord ‘nieuw’, maar eerder op ‘normaal’. Want het voelt stilaan allemaal weer gewoon aan, misschien is dat wel net waar ik naar op zoek was.
Hoe gaat het met jou? Heimwee naar de lockdown? Of gaat het ook gewoon allemaal zijn gewone gangetje?
Ik kijk nog eens naar het begin van je derde zin … “Misschien omdat ik een van die clickbait koppen van een plusartikel zag verschijnen in mijn feed met de boodschap dat …” Het duizelt me voor de ogen: clickbait, plusartikel, feed … waar gaat dit over?
Goh, het gaat eigenlijk nergens over he. Het triggerde gewoon iets in mijn hoofd ter inspiratie om dit neer te pennen ☺️
Ik ben alleen tijdens de eerste lockdown thuis gebleven. De andere keren mocht ik blijven werken als secretaresse in een huisartsenpraktijk. Ik was vanmorgen opgestaan met het idee “Ik moet altijd een weekend hebben zonder plannen want alleen zo heb ik genoeg tijd om te recupereren van de drukke week”. Ik merk het wel dat workshops, gaan eten met vrienden, uitstapjes maken… nu allemaal terug mogen.
Ja dat recupereren van het werk in het weekend is altijd zo zonde he.
Ik ben wel blij dat er weer meerleuke dingen in mijn agenda staan. Naarkantoor gaan doe ik nog niet zo vaak als mijn werk zou willen. Ik voel me ook een slechte vriendin, omdat ik sommige vriendinnen al heel lang niet gezien heb. De juiste balans heb ik toch nog niet helemaal gevonden.
Ja dat van die slechte vriendin herken ik heel erg, maar ik hoor ook van vrienden gelijkaardige verhalen en struggles gelukkig.
Alles lijkt eigenlijk weer normaal bij ons. Familiefeesten gaan door, vrienden komen weer binnen eten in plaats van op ons terras dik ingeduffeld. Er wordt ook stukken minder gewandeld dan vorig jaar ;-). Het enige dat ik nog niet gedaan heb, is een concert of voorstelling bijwonen of zoiets. Pas in december heb ik tickets voor iets. Ik vind het fijn dat alles weer ‘normaal’ verloopt, maar het is wel pittig. Mijn lichaam is dit duidelijk niet meer gewend.
Een concert ofzo heb ik ook nog niet gedaan, ik heb tickets voor iets in 2022 dat eigenlijk in 2020 ging doorgaan 😁
Als ik heel eerlijk ben verlang ik inderdaad soms terug naar die lockdowns. Want terug naar kantoor moeten betekent dat ik minstens 3u per dag in de wagen doorbreng. Tel daar dan sociale activiteiten & hobby’s van Tuur bij en dan weet je dat wij terug heel hard aan het hollen zijn. Begrijp me niet verkeerd he, ik vind het heerlijk dat er terug weer veel meer dingen mogen. Maar de rust die ik ervaarde tijdens de lockdowns is jammer genoeg weg. En die mis ik wel.
Onze agenda’s geraken weer vol en daar ben ik wel blij om. Thuiswerken is bij ons nog steeds de regel, dus veel last van opjagen of druk verkeer hebben we (nog) niet.. daar komt in november verandering in, ik ben al benieuwd wat dit gaat geven.
Ja dat gaat ineens wel heel anders zijn. Moeten jullie in november dan weer elke dag naar kantoor? Of kan je het nog combineren met thuiswerk?
Ik heb zeker op een bepaalde manier heimwee naar de lockdown… Die rust, die vrijheid in het hoofd, ik vond dat zalig! Nu vooral weer moeite met nee zeggen, daar wringt het schoentje denk ik…
Ik begrijp het wel, het is nu weer zoeken naar een evenwicht hé.
idd… Een hele uitdaging
Ik leef ongeveer wel terug zoals voor corona. Ik heb ook een tijdje iets te veel ingepland (kan niet meer volgen met tv-kijken hehe), maar nu begin ik mijn balans weer wat te vinden 🙂
Goed dat het gelukt is om die balans te vinden ☺️
Ik werkte al tijdens de hele pandemie in een supermarkt dus mijn job is altijd blijven doorgaan. Moet eerlijk zeggen dat het zinnetje ‘het nieuwe normaal’ of ‘het oude normaal’ voor mij eigenlijk heel pijnlijk zijn. Kort na de eerste lockdown kreeg ik te horen dat de chronische pijn en vermoeidheid die ik heb waarschijnlijk voor altijd is. Ik hoorde zeker nadat het vaccineren in gang was geschoten dat het oude normaal terugkomt. Waar ik sceptisch over ben trouwens, ik geloof wel in de vaccins maar om te zeggen dat alles weer direct als vroeger wordt, dat betwijfel ik. Mijn oude normaal komt nooit meer terug en in het begin deed dat heel veel pijn. Dus eigenlijk bestaat de zin ‘het oude normaal’ niet meer voor mij. Maar ik heb wel veel over mezelf geleerd tijdens de pandemie en net als veel mensen het wandelen ontdekt. En vroeger zei ik altijd dat ik geen goeie kok ben. Ben ook geen masterchef, maar ik heb ontdekt dat ik het niet slecht doe in de keuken en dat ik dat eigenlijk ook best wel leuk vind. Ik kan niet echt spreken van wel of geen balans, want voor mij zijn mijn weken bijna altijd hetzelfde gebleven. Ik merk wel dat ik nu vaker afspreek of videobel met vrienden want de pandemie heeft ons allemaal doen beseffen hoe hard we elkaar nodig hebben.
Een binnenhobby zoeken! Ja! Goed plan. Ik ben een beetje bang om in een zwart gat te vallen als over een paar weken (eindelijk) de tuin winterklaar is en ik er tot in maart niks meer in moet doen. Dat is namelijk hetgeen waarmee ik nu mijn vrije uren (als er energie over is) mee opvul. Maar wandelen wil ik wel blijven doen/heropstarten (want ’t ligt wat stil) want de frisse buitenlucht he, zo’n goed medicijn tegen vanalles.
Lezen he Leen, en puzzelen. Al heb ik geen ‘nieuwe’ puzzels meer
Puzzelen is een goeie, ik heb nog een paar puzzels liggen die ik nog niet heb gemaakt!