Ik schrijf regelmatig wel eens postjes met verwijzingen naar mijn job, zoals deze, maar mijn laatste echte werkupdate dateert van twee jaar geleden. Toen vierde ik mijn eenjarig jubileum en was er veel gaande als ik dat zo teruglees. Sommige dingen kloppen nog steeds, maar het merendeel is alweer volledig veranderd. Constante verandering is de enige constante hé.
Ondertussen werk ik 3 jaar bij Statik. En voel ik de nood om er nog eens over te schrijven. Want de afgelopen maanden waren heel zwaar en zat ik soms met twijfels. Zit ik hier op mijn plaats? Ben ik nog voldoende aan het groeien? Waar wil ik staan over enkele jaren? En vooral: doe ik het nog graag genoeg om elke ochtend mijn bed uit te komen?
Jes, deze verwende millennial vindt werkplezier en ontwikkeling van mezelf als persoon heel belangrijk, misschien wel belangrijker dan al de rest.
Ik zou kunnen vertellen over de vele gesprekken die ik al gehad heb, want dat er iets moet veranderen is wel duidelijk. Er zit veel bij mij, ook veel gedoe dat energie vraagt en waar ik amper iets voor terugkrijg. Ik heb werk genoeg, leuk werk. Maar soms kan ik daar maar weinig tijd aan besteden. Resultaat: stress en het gevoel van niets af te krijgen. En dan begin ik weer te twijfelen. Het feit dat het thuis druk is met #projecthuis zorgt dat er weinig ruimte is voor relativering. En dat er wel eens heel wat emoties kunnen oplaaien tijdens een gewone werkdag.
Maar ik ga het niet over die gesprekken hebben. Want die lopen goed. En we zien wel hoe het verder gaat. Sowieso is er bij mij nog wel een mindswitch te maken. Ik heb enorm veel moeite met delegeren en een (te?) groot verantwoordelijkheidsgevoel waardoor ik de dingen die niemand wil doen toch maar ga doen, want ze moeten gedaan worden. En dat klopt niet. Allez, ze moeten wel gedaan worden. Maar ze moeten vooral eerst verdeeld worden.
Ik ga het hebben over dat gevoel dat afgelopen week weer fel opkwam. Ik organiseerde nog eens een teambuilding na het werk. Normaal gebeurt er elke maand wel iets, vaak gewoon op kantoor, maar nu was het al enkele maanden geleden. Eigenlijk waren we sinds het Statikweekend niet meer weg geweest met een grote groep. Het weekend waar ik wekenlang achter de schermen hard voor werkte, heel wat stress voor had en dat helemaal is meegevallen, gelukkig! Ook al hadden we stormweer in maart.
Maar soit, een maand op voorhand prikten we een datum om te gaan suppen. Voluit: Stand Up Paddleboarden. Rechtstaand peddelen op een plank dus feitelijk. Op vraag van twee specifieke collega’s die dat heel graag eens wilden doen bokste ik zo’n avond in elkaar.
En kijk, soms heb je gewoon enorm veel geluk want in de laatste week van juni was er die hittegolf en dat bleek de perfecte setting om op het water te staan en er af en toe eens af te vallen. Met meer dan 15 collega’s amuseerden we ons enkele uurtjes als kleine kinderen op zo’n plank. We deden een estafettewedstrijd. Er werd iets gedronken en vooral veel gelachen. En het was toen dat ik dat gevoel weer kreeg: we zijn toch een toffe bende.
Ik heb zeker niet met iedereen individueel een hele sterke band. Eigenlijk klik ik vooral met de wat oudere garde, en dan bedoel ik niet in leeftijd, maar in jaren dienst. Ik heb een goede band met zowel de developers als de mensen van analyse. Ook al zijn de karakters wel heel verschillend.
En ja, we doen veel minder van dit soort zaken samen. Maar eigenlijk is die sfeer wel elke dag aanwezig. We stoppen zo vaak in het midden van de dag om taart te eten voor iemands verjaardag of gin tonics (met meer tonic dan gin hoor) te drinken omdat iemand geslaagd is voor zijn avondschool. Of er wordt gewoon veel gezeverd op vrijdagnamiddag. Maar door alle drukte ontgaat het me soms wat. Dan wil ik gewoon rustig kunnen doorwerken. En rustig is niet per se het eerste woord dat op onze open office van toepassing is.
Maar ik werk wel in een unieke omgeving, met een heel eigen cultuur. Een cultuur die ik nog nergens anders heb teruggevonden. En ik kom best wel in wat bedrijven. Ik geloof sowieso niet in het feit dat het gras is groener is ergens anders. Elke werkplek heeft zijn voordelen en zijn uitdagingen. En van mijn uitdagingen wil ik de komende tijd werk maken, om dat takenpakket wat meer af te stemmen op wat ik echt wil. Met die fijne collega’s, die goede sfeer en toch ook af en toe die broodnodige rust.
Hoe gaat het met jou op werkvlak?
Klinkt hoopgevend. En het is inderdaad overal wel iets. Ik ben tevreden over mijn werk op zich en over de woon-werkverkeer afstand, die bijna niet beter kan zijn. Maar de sfeer op kantoor kan beter en het management is een halve ramp…
Die hoop is er vooral omdat ik weet dat mijn persoonlijkheid 100% bij de cultuur past en dat vind je echt niet snel dus dan lijkt opgeven geen goede optie. want het idd overal wel iets. Lijkt me wel een moeilijke bij jou, als het helemaal jouw job is maar geen goede sfeer. Dat moet het niet makkelijk maken.
Statik heeft een speciale cultuur, zoveel is zeker. Ik heb al op verschillende plekken gewerkt (hotel, kmo en multinational), en ook al is het min of meer typisch voor een klein bedrijf om een goeie sfeer te hebben tussen collega’s, bij Statik gaan ze toch nog een stapje verder…. 🙂 Dat is ook de reden dat ik hier nog wel een tijdje ga blijven hangen, vermoed ik, tot ik weet wat ik wil gaan doen met mijn leven of dan toch de komende 5-10 jaar. Ni simpel he.