Recent hadden we op het werk een sessie rond MBTI. Een hele dag lang zelfs. Ik zou er ondertussen een boek over kunnen schrijven. Maar ik had het er hier al eens over (spoiler: de test zorgde opnieuw voor een andere uitslag bij mij, ik ben blijkbaar niet zo makkelijk in een hokje te stoppen). Misschien wijd ik er nog wel eens een post aan, maar voorlopig viel mijn aandacht op een andere zinnetje dat besproken werd.
Opposites attract. Oftewel: de meesten onder ons worden verliefd op iemand die andere persoonlijkheidskenmerken heeft dan hij- of zijzelf. Bijvoorbeeld: een introvert voelt zich aangetrokken tot een extravert omdat die hem/haar naar buiten trekt en altijd een gesprek weet aan te knopen, een extravert valt voor een introvert omdat die zo goed kan luisteren. Samen ga je elkaar uitdagen en ontwikkel je de tegenovergestelde skills door de jaren heen meer en meer. Zo zal de introvert steeds makkelijker extravert uit de hoek kunnen komen en omgekeerd.
Er begon meteen een soort kritisch alarmbelletje af te gaan in mijn hoofd. Het lief en ik zijn niet alleen twee introverten, maar verschillen verder maar één letter van elkaar blijkbaar. T & F. Ofwel de typische verdeling dat de man een thinker is en de vrouw een feeler. Dit klopt bij ons ook, gelukkig maar, want ik ben een vrij harde feeler en heb absoluut iemand nodig die me helpt relativeren.
Interessante sidenote: ik kwam een T uit op mijn test, omdat ik als feeler (dat blijkbaar zorgt voor een groot aanpassingsvermogen) had geleerd om mij meer als thinker te gedragen doordat mijn omgeving heel thinkgericht is. Zoals ‘de expert’ het zo plat verwoordde ‘den IT, dat is een typische thinkerswereld’. Heerlijk toch, die veralgemeningen?
Onze expert zei er natuurlijk ook meteen bij dat na twee jaar relatie de verschillen steeds meer en meer beginnen opvallen en dit kan zorgen voor frustraties. En het eeuwige elkaar proberen veranderen (waarbij hij meteen bevestiging vroeg aan een van de wat oudere vrouwen uit de groep: “En hoeveel is uwe man al veranderd in al die tijd?” “Niets?” “Exact!”)
Ik kon het niet laten om na de sessie nog eens even langs te gaan met wat kritische vragen rond het opposites attract thema. Of het soms niet beter is dat mensen iets meer op elkaar lijken. Omdat het net die frustraties kan verminderen, omdat er op langere termijn meer begrip is.
Neem nu het voorbeeld dat Susan Chain in haar boek Quiet aanhaalt over een introvert-extravert koppel. Mevrouw wil graag elke vrijdagavond rustig in de zetel zitten, meneer doet niets liever dan op vrijdag vrienden uitnodigingen voor een etentje. Ik moet je niet vertellen wie de introvert en wie de extravert is zeker? Susan stelt dat het koppel hun ‘crisis’ heeft overwonnen met een compromis. Twee avonden in de maand een etentje, de overige twee avonden rust.
*Insert mijn kritische geest*. Als meneer en mevrouw allebei introvert of allebei extravert zouden zijn, zouden ze elke vrijdagavond hebben wat ze willen, toch?
Ik kreeg de repliek terug dat 75% van de koppels, twee of drie MBTI-letters verschillen. En zeker bij drie letters is dat al best moeilijk en zorgt dat vaak voor vuurwerk. Een koppel met 0 of 1 letter verschil komt veel minder voor. Maar dat hoeft op zich geen probleem te zijn. Feeler-thinker zorgt sowieso voor de sterkste tegenstellingen, dus daar blijven wij niet van bespaard. We gaan enkel iets minder gedwongen worden om de andere eigenschappen te ontwikkelen. Zo kunnen we niet van elkaar leren om ons extraverter te gedragen.
Gelukkig zijn clichés niet altijd correct. In den IT zijn zogezegd ook alleen maar introverten. Dat wij absoluut geen standaard IT-bedrijf zijn was na die dag wel duidelijk. We hebben heel wat extraverten en gelukkig ook een heel aantal feelers. Dus wat dat betreft zijn er leermogelijkheden genoeg om mijn extraverte kant te ontwikkelen denk ik.
Opposites attract? Het zal voor mij nog wat een mysterie blijven denk ik.
En hoe zit dat bij jullie? Lijk je qua persoonlijkheid net wel of net niet op je partner?
Ik ben een die hard INFP’er en het vriendje is volgens mij een INTJ’er. Sowieso ook een introvert (thank god), hoewel hij veel babbelt. Het F-T verschil ben ik beginnen waarderen. Hij kan soms dingen relativeren waar ik te emotioneel op reageer, wat met momenten zeer goed van pas kom. Bij ons zit de grote frustratie, denk ik, in het P-J verschil. Ik ben chaos, hij heeft graag structuur. Ik stoor mij bv niet aan rommel in huis, hij keihard. Het is iets waaraan we allebei blijven werken en wat bij onze wijn blijven doen, maar het lukt ons al meer dan 10+ jaar dus dan denk ik dat het wel goed komt.
Ik ben zelf ook een vrij harde J, dus ik denk dat een P-J verschil bij ons voor heel wat kleine frustraties zou zorgen die er nu gelukkig niet zijn, maar zoals je zegt kan je aan alles werken als beide kanten dat willen he ☺️ en ik vind een T in huis ook wel handig als rasechte F. Al is het soms wel lastig dat T’s altijd alles direct willen oplossen, terwijl ik soms gewoon wil kunnen venten.
Food for thought.
Ik ben een die hard INFP’er en het vriendje is volgens mij een INTJ’er. Sowieso ook een introvert (thank god), hoewel hij veel babbelt. Het F-T verschil ben ik beginnen waarderen. Hij kan soms dingen relativeren waar ik te emotioneel op reageer, wat met momenten zeer goed van pas kom. Bij ons zit de grote frustratie, denk ik, in het P-J verschil. Ik ben chaos, hij heeft graag structuur. Ik stoor mij bv niet aan rommel in huis, hij keihard. Het is iets waaraan we allebei blijven werken en wat bij onze wijn blijven doen. Het lukt ons al 10+ jaar, dus dan denk ik dat we toch redelijk goed bezig zijn.
Ik las net in een artikel dat mensen die qua karakter wél op elkaar lijken de meeste kans hebben om een relatie te doen slagen… de waarheid zal wel ergens in het midden liggen denk ik.
Wij hebben zeker niet hetzelfde karakter, maar doen en denken wel hetzelfde over veel dingen, we zijn ook elkaars beste vriend en rasechte soulmates, na 34 jaar nog steeds verliefd op elkaar… is dat het geheim? Ik weet het niet, maar voor ons werkt het!
Ja, in mijn hoofd is niet te veel verschillen dus ook het beste, maar ja in de praktijk moet je het vooral samen doen werken he, wat voor karakter je ook hebt en dan draait het om elkaar graag zien. 34 jaar and counting, awel respect!
Op sommige punten zijn we hetzelfde, op sommige punten vullen we elkaar eerder aan en dat zie ik als een verrijking. Al denk ik dat die verschillen dan niet zo groot zijn, want de manier waarop we ons leven willen leiden, daarin komen we zeker overeen. Interessant, die hele discussie.
Ja dezelfde waarden en normen is als onderlaag toch nog steeds heel belangrijk denk ik.
Los van het aantal MBTI-letters dat wel (of niet) overeenkomt, is het denk ik ook belangrijk hoe sterk je naar één van de twee polen neigt, welke behoeftes je hebt, en of je (net als je partner) water bij de wijn kunt & wilt doen. Ik ben bijvoorbeeld een introvert, maar tegen het extraverte aan, en het lijkt me heel fijn om een partner te hebben die me in dat opzicht een duwtje in de rug geeft. Maar niet te hard. (Een extravert met introverte eigenschappen, graag. 😀 )
Haha een extravert die introvert geleerd heeft dus 😉 Water bij de wijn blijft inderdaad het belangrijkste, maar het mag gewoon ni voor een iemand te veel water worden.
Het lief en ik zijn compleet tegengestelden, op één letter na. Hoewel hij ook een I is denk ik, maar een grotere neiging richting een E. En ook een beetje een J maar met grote neiging richting een P. En zijt maar zeker dat dat voor vonken zorgt als we weer eens botsen en hij maar weer eens niet begrijpt waarom ik er anders over denk dan hij. Hij vindt mij soms echt een alien denk ik. En hij gelooft niet in bullshit als MBTI en introvert en HSP, o nee, moet ge bij hem niet mee afkomen, dus hij leert ook niks over de verschillen tussen ons en dat vind ik soms wel jammer.
Hij drinkt graag wijn dus er water bij doen is voor hem heel moeilijk. Toen hij in het begin van onze relatie nog studeerde en we tot een kot in de nacht uitgingen, en ik dus maw keihard mijn best deed om E te zijn, heeft mij dat fysiek en mentaal uitgeput. Alleen had ik toen niet door hoe dat kwam.
Anyways, 11 jaar later hebben we ons goed aangepast aan elkaar 🙂 Ik vind ook dat we veel van elkaar kunnen leren op die manier. Moest hij evenveel I geweest zijn als ik, we kwamen misschien nooit buiten en dan zouden vriendschappen al snel verwaterd zijn, want moeite moet van twee kanten komen of je nu I of E bent – om maar een voorbeeld te geven. Al is het wel fijn dat veel van zijn vrienden nu verder weg wonen of aan een gezin beginnen en ik geniet keihard van rustige vrijdagavonden haha *i feel so old*.
Ja alles heeft zijn voor- en nadelen he!