Close
Over venten en oplossingen

Over venten en oplossingen

De titel van deze post is misschien wat misleidend. Misschien doe ik dat ook wel een beetje met opzet ^^.

Want zonder er teveel MBTI bij te halen. Je hebt feelers (mensen waarbij zaken een fractie van een seconde sneller binnenkomen via de buik dan het hoofd) en je hebt thinkers (mensen waarbij zaken een fractie van een seconde sneller binnenkomen via het hoofd dan de buik). Meestal zijn vrouwen feelers en mannen thinkers. Maar het omgekeerde bestaat zeker voor 1/4de in de samenleving ook.

Thinkers focussen zich op de inhoud van een gesprek (Wat wordt er gezegd? Ben ik daarmee akkoord), feelers op de toon (Hoe zegt die persoon dat? Hoe voel ik me daarbij?). Wat wil zeggen dat we fundamenteel anders reageren op een conflict of een probleem bijvoorbeeld. Omdat wij andere zaken definiëren als een conflict.

Ik ben een die hard feeler, in die zin dat emotie heel sterk binnenkomt bij mij en me zelfs compleet doet afwijken van de inhoud van een conflict. Ik ervaar een conflict als iemand iets zegt op een manier die me kwetst. Ongeacht of de inhoud juist is of niet. Onterechte kritiek zal door een thinker rationeel afgedaan worden als gezever, voor een feeler ligt dit anders. Die blijft daar over malen, want er was iemand onvriendelijk en de harmonie is stuk. Ook al heeft die persoon ongelijk. Dat maakt niet uit. Het gaat om het gevoel dat ze erbij hebben.

Die drang naar harmonie zorgt er ook voor dat ik vaak dingen laat passeren omdat de relatie met die persoon belangrijker is voor mij dan het inhoudelijke argument winnen.  Maar dat gevoel blijft desondanks nog wel even hangen.

Dat zorgt er ook voor dat ik op een lager niveau soms frustraties ervaar en daar wil over praten. Venten noem ik dat. Even afgeven als iemand iets vervelends zei of deed. Als iets oneerlijk is. Als ik mij niet betrokken voel. In 80% van de gevallen is er eigenlijk helemaal geen probleem rationeel gezien, maar voel ik emotionele onrust die ik eruit moet praten. Of schrijven.

De standaard reactie van een thinker (lees het lief, mijn vader, de bazen…): “Ah dat is simpel. Je kan dat zo oplossen.” of nog erger “Maar dat is toch geen probleem?”.

Ik weet niet, lieve lezer, of jij een feeler bent, maar als je dit wel bent dan zou je eigenlijk al bijna aan het roepen moeten zijn tegen het scherm. Want hoewel wij emotionele mensen zijn, zijn we niet dom. Wij beseffen heel goed dat er geen probleem is, of dat er een makkelijke oplossing is. Met die reactie ben ik dus absoluut niets.

Wij zoeken ook niet naar een oplossing als we aan het praten zijn over hoe we ons ergens bij voelen. Wij hebben gewoon nood om er even over te praten. En eens heerlijk af te geven. Soms is het nodig om daarbij te wenen. Soms beginnen we niet zo vriendelijke dingen te zeggen over iets of iemand. In mijn geval ook vaak over mezelf. Maar dat is puur omdat we ons gekwetst voelen. Omdat er iets leeft in ons hoofd dat eerst is binnen gekomen via de buik en allerlei reacties in gang heeft gezet.

Dit is reden waarom vrouwen doorheen de eeuwen als emotioneel onstabiel en onbetrouwbaar worden gezien. Omdat we soms zo emotioneel kunnen reageren. Nu is dit dus helemaal geen genderding, maar een persoonlijkheidskenmerk en kan een man op exact dezelfde manier reageren (misschien met iets minder tranen en meer cynisme, dat wel).

Dus aan alle venten -euh- thinkers. Laat ons soms gewoon even ventileren en aangeven waarom we ons gekwetst voelen. We weten ook wel dat dit zal overgaan en dat het eigenlijk geen issue is. Maar we voelen daar iets bij en voelen de nood om dit uit te spreken. Dramaqueens of -kings zijn we met momenten, maar dat is onze manier om iets verwerken.

Als ik zelf mocht kiezen zou ik graag een thinker zijn. Met een focus op het puur rationele en minder emoties die blokkerend in de weg zitten. (Het gaat hier om het in de weg zitten, het is niet zo dat thinkers minder emoties hebben, absoluut niet). Maar helaas hebben we dat niet te kiezen ;).

Ben jij ook een feeler? Of eerder een thinker?

 

Opposites attract?

Opposites attract?

Recent hadden we op het werk een sessie rond MBTI. Een hele dag lang zelfs. Ik zou er ondertussen een boek over kunnen schrijven. Maar ik had het er hier al eens over (spoiler: de test zorgde opnieuw voor een andere uitslag bij mij, ik ben blijkbaar niet zo makkelijk in een hokje te stoppen). Misschien wijd ik er nog wel eens een post aan, maar voorlopig viel mijn aandacht op een andere zinnetje dat besproken werd.

Opposites attract. Oftewel: de meesten onder ons worden verliefd op iemand die andere persoonlijkheidskenmerken heeft dan hij- of zijzelf. Bijvoorbeeld: een introvert voelt zich aangetrokken tot een extravert omdat die hem/haar naar buiten trekt en altijd een gesprek weet aan te knopen, een extravert valt voor een introvert omdat die zo goed kan luisteren. Samen ga je elkaar uitdagen en ontwikkel je de tegenovergestelde skills door de jaren heen meer en meer. Zo zal de introvert steeds makkelijker extravert uit de hoek kunnen komen en omgekeerd.

Er begon meteen een soort kritisch alarmbelletje af te gaan in mijn hoofd. Het lief en ik zijn niet alleen twee introverten, maar verschillen verder maar één letter van elkaar blijkbaar. T & F. Ofwel de typische verdeling dat de man een thinker is en de vrouw een feeler. Dit klopt bij ons ook, gelukkig maar, want ik ben een vrij harde feeler en heb absoluut iemand nodig die me helpt relativeren.

Interessante sidenote: ik kwam een T uit op mijn test, omdat ik als feeler (dat blijkbaar zorgt voor een groot aanpassingsvermogen) had geleerd om mij meer als thinker te gedragen doordat mijn omgeving heel thinkgericht is. Zoals ‘de expert’ het zo plat verwoordde ‘den IT, dat is een typische thinkerswereld’. Heerlijk toch, die veralgemeningen?

Onze expert zei er natuurlijk ook meteen bij dat na twee jaar relatie de verschillen steeds meer en meer beginnen opvallen en dit kan zorgen voor frustraties. En het eeuwige elkaar proberen veranderen (waarbij hij meteen bevestiging vroeg aan een van de wat oudere vrouwen uit de groep: “En hoeveel is uwe man al veranderd in al die tijd?” “Niets?” “Exact!”)

Ik kon het niet laten om na de sessie nog eens even langs te gaan met wat kritische vragen rond het opposites attract thema. Of het soms niet beter is dat mensen iets meer op elkaar lijken. Omdat het net die frustraties kan verminderen, omdat er op langere termijn meer begrip is.

Neem nu het voorbeeld dat Susan Chain in haar boek Quiet aanhaalt over een introvert-extravert koppel. Mevrouw wil graag elke vrijdagavond rustig in de zetel zitten, meneer doet niets liever dan op vrijdag vrienden uitnodigingen voor een etentje. Ik moet je niet vertellen wie de introvert en wie de extravert is zeker? Susan stelt dat het koppel hun ‘crisis’ heeft overwonnen met een compromis. Twee avonden in de maand een etentje, de overige twee avonden rust.

*Insert mijn kritische geest*. Als meneer en mevrouw allebei introvert of allebei extravert zouden zijn, zouden ze elke vrijdagavond hebben wat ze willen, toch?

Ik kreeg de repliek terug dat 75% van de koppels, twee of drie MBTI-letters verschillen. En zeker bij drie letters is dat al best moeilijk en zorgt dat vaak voor vuurwerk. Een koppel met 0 of 1 letter verschil komt veel minder voor. Maar dat hoeft op zich geen probleem te zijn. Feeler-thinker zorgt sowieso voor de sterkste tegenstellingen, dus daar blijven wij niet van bespaard. We gaan enkel iets minder gedwongen worden om de andere eigenschappen te ontwikkelen. Zo kunnen we niet van elkaar leren om ons extraverter te gedragen.

Gelukkig zijn clichés niet altijd correct. In den IT zijn zogezegd ook alleen maar introverten. Dat wij absoluut geen standaard IT-bedrijf zijn was na die dag wel duidelijk. We hebben heel wat extraverten en gelukkig ook een heel aantal feelers. Dus wat dat betreft zijn er leermogelijkheden genoeg om mijn extraverte kant te ontwikkelen denk ik.

Opposites attract? Het zal voor mij nog wat een mysterie blijven denk ik.

En hoe zit dat bij jullie? Lijk je qua persoonlijkheid net wel of net niet op je partner?

 

Een beetje introvert is best oké

Een beetje introvert is best oké

Ik heb zonet de MBTI-test eens gedaan. De Myers-Briggs Type Indicator is een test die mensen onderverdeelt in 16 persoonlijkheidstypes op basis van vier schalen die een lettercombinatie vormen. Ik blijk een ‘protagonist’ te zijn, een ENFJ. De E staat voor extravert. Ik viel zonet van mijn stoel. Ik schreef al eerder dat ik moeite heb met accepteren dat ik introverter ben dan ik had gedacht. Wat is het nu?

Voor mij – en vele anderen – heeft introvert altijd betekent dat je moeilijker sociaal contact kan leggen. Dat je iets stiller en verlegen bent dan anderen. Dat je minder snel je mening zal zeggen in groep. Niet echt positieve eigenschappen als ik dit zo lees. Maar het is geen juist plaatje van introvert zijn.

De tegenstelling introvert – extravert heeft puur betrekking op je focus. Waar haal jij je energie uit? Als je meer naar binnen bent gericht, waardoor je je energie en motivatie voornamelijk uit jezelf haalt, ben je een introvert. Als je een focus hebt op anderen en energie en motivatie krijgt door die anderen ben je eerder extravert.

Er worden daarnaast nog heel wat anderen eigenschappen toegeschreven aan introverten. Ze zouden liever met een boek op de bank zitten, terwijl extraverten de feestjes afschuimen. Wat mij betreft kan het ook net omgekeerd zijn, alleen zal de introvert iets minder snel contact leggen met nieuwe mensen op zo’n feestje, terwijl de extravert nerveus zal worden als hij drie avonden na elkaar op de bank zit met een boek of serie.

Ik denk dat we moeten beseffen dat er maar weinig mensen 100% het ene of het andere zijn. We zijn vooral het ene met wat eigenschappen van het andere. Ik ben een introvert die zich in kleine groepen bij mensen die ik ken als een extravert gedraagt. Ik vind die extravert in kleine groepen leuker, maar die introvert is er nu eenmaal vaker. Het wordt tijd dat ik dat ga accepteren.

IMG_0439

Ik heb wel degelijk een focus op mezelf. Ik krijg energie van mezelf te ontwikkelen op verschillende vlakken. Daarvoor blijf ik soms liever een avond thuis dan op café te gaan. Wil dat zeggen dat niet sociaal ben?

In grote groepen ben ik dat stille verlegen meisje. Mijn sterke mening hou ik dan voor mezelf. Ik ben wat afwachtend bij mensen die nog niet ken. Dat is niet ideaal, ik zou graag wat minder verlegen willen zijn in zo’n groep, maar het is nu zo. Ik ben niet niet sociaal, het vraagt gewoon meer energie om sociaal te zijn.

Een beetje introvert is best oké. Het maakt me tot wie ik ben. Het geeft me bepaalde geweldige eigenschappen, maar ook enkele minder leuke. En die MBTI-test? Wel, ik ben geen ENFJ (protagonist), sommige eigenschappen kloppen maar lang niet alles. Ik heb namelijk ook veel (misschien zelfs meer) weg van INTJ (architect) en zelfs een beetje van INFJ (advocate). MBTI is geen exacte wetenschap. Het is een leidraad.  Als jij de test wil doen, kan je dat hier. Ik verkies om zonder hokje door het leven te gaan.

Zie jij jezelf eerder als intro- of extravert?