Recent hadden we op het werk een sessie rond MBTI. Een hele dag lang zelfs. Ik zou er ondertussen een boek over kunnen schrijven. Maar ik had het er hier al eens over (spoiler: de test zorgde opnieuw voor een andere uitslag bij mij, ik ben blijkbaar niet zo makkelijk in een hokje te stoppen). Misschien wijd ik er nog wel eens een post aan, maar voorlopig viel mijn aandacht op een andere zinnetje dat besproken werd.
Opposites attract. Oftewel: de meesten onder ons worden verliefd op iemand die andere persoonlijkheidskenmerken heeft dan hij- of zijzelf. Bijvoorbeeld: een introvert voelt zich aangetrokken tot een extravert omdat die hem/haar naar buiten trekt en altijd een gesprek weet aan te knopen, een extravert valt voor een introvert omdat die zo goed kan luisteren. Samen ga je elkaar uitdagen en ontwikkel je de tegenovergestelde skills door de jaren heen meer en meer. Zo zal de introvert steeds makkelijker extravert uit de hoek kunnen komen en omgekeerd.
Er begon meteen een soort kritisch alarmbelletje af te gaan in mijn hoofd. Het lief en ik zijn niet alleen twee introverten, maar verschillen verder maar één letter van elkaar blijkbaar. T & F. Ofwel de typische verdeling dat de man een thinker is en de vrouw een feeler. Dit klopt bij ons ook, gelukkig maar, want ik ben een vrij harde feeler en heb absoluut iemand nodig die me helpt relativeren.
Interessante sidenote: ik kwam een T uit op mijn test, omdat ik als feeler (dat blijkbaar zorgt voor een groot aanpassingsvermogen) had geleerd om mij meer als thinker te gedragen doordat mijn omgeving heel thinkgericht is. Zoals ‘de expert’ het zo plat verwoordde ‘den IT, dat is een typische thinkerswereld’. Heerlijk toch, die veralgemeningen?
Onze expert zei er natuurlijk ook meteen bij dat na twee jaar relatie de verschillen steeds meer en meer beginnen opvallen en dit kan zorgen voor frustraties. En het eeuwige elkaar proberen veranderen (waarbij hij meteen bevestiging vroeg aan een van de wat oudere vrouwen uit de groep: “En hoeveel is uwe man al veranderd in al die tijd?” “Niets?” “Exact!”)
Ik kon het niet laten om na de sessie nog eens even langs te gaan met wat kritische vragen rond het opposites attract thema. Of het soms niet beter is dat mensen iets meer op elkaar lijken. Omdat het net die frustraties kan verminderen, omdat er op langere termijn meer begrip is.
Neem nu het voorbeeld dat Susan Chain in haar boek Quiet aanhaalt over een introvert-extravert koppel. Mevrouw wil graag elke vrijdagavond rustig in de zetel zitten, meneer doet niets liever dan op vrijdag vrienden uitnodigingen voor een etentje. Ik moet je niet vertellen wie de introvert en wie de extravert is zeker? Susan stelt dat het koppel hun ‘crisis’ heeft overwonnen met een compromis. Twee avonden in de maand een etentje, de overige twee avonden rust.
*Insert mijn kritische geest*. Als meneer en mevrouw allebei introvert of allebei extravert zouden zijn, zouden ze elke vrijdagavond hebben wat ze willen, toch?
Ik kreeg de repliek terug dat 75% van de koppels, twee of drie MBTI-letters verschillen. En zeker bij drie letters is dat al best moeilijk en zorgt dat vaak voor vuurwerk. Een koppel met 0 of 1 letter verschil komt veel minder voor. Maar dat hoeft op zich geen probleem te zijn. Feeler-thinker zorgt sowieso voor de sterkste tegenstellingen, dus daar blijven wij niet van bespaard. We gaan enkel iets minder gedwongen worden om de andere eigenschappen te ontwikkelen. Zo kunnen we niet van elkaar leren om ons extraverter te gedragen.
Gelukkig zijn clichés niet altijd correct. In den IT zijn zogezegd ook alleen maar introverten. Dat wij absoluut geen standaard IT-bedrijf zijn was na die dag wel duidelijk. We hebben heel wat extraverten en gelukkig ook een heel aantal feelers. Dus wat dat betreft zijn er leermogelijkheden genoeg om mijn extraverte kant te ontwikkelen denk ik.
Opposites attract? Het zal voor mij nog wat een mysterie blijven denk ik.
En hoe zit dat bij jullie? Lijk je qua persoonlijkheid net wel of net niet op je partner?
