Op je 16de is het laatste wat je wil op je ouders lijken als je zelf volwassen bent. Want jij gaat het allemaal anders aanpakken. Niet toegeven aan die sociale druk, het kapitalisme of de gezondheidstrends… Niet te veel werken. Niet saai uitgeput in de zetel zitten op vrijdagavond. Nope, dat nooit. En dan ben je plots 25 en begin je verdomme hard op je moeder te lijken. Want het volwassen leven, daar is geen ontwijken aan. *Insert dramatische ondertoon*.
Nee, even serieus. Ik vind het volwassen leven best oké. Je bouwt veel levenswijsheid op. Meer zelfvertrouwen. Je neemt je leven in eigen hand. Zo deelde Iris al 2x haar geheimen voor een volwassen leven. Maar soms wil je er even allemaal niets van weten, van dat volwassen zijn. Peter Pan is niet voor niets één van mijn favoriete Disneyfilms aller tijden. En dat is oké.
Dit is mijn lijstje van zaken waarvoor ik graag naar Neverland zou willen vluchten:
- Stip op nummer één: administratie. Belastingen, bankzaken, verzekeringen, facturen en noem maar op. Gelukkig heb ik een sterk staaltje project management skills in huis, maar wees eerlijk: niemand besteedt graag tijd aan paperassen toch? Waar is de tijd dat de enige briefjes die je schreef liefdesverklaringen waren voor je vriendinnen of stiekeme crushes?
- Niet meer kunnen uitslapen: eentje waar ik nog maar een half jaar last van heb. Vroeger sliep ik moeiteloos van 11 tot 11. En nu ben ik standaard om 6 wakker. Weekdag, weekend, vakantie of niet, maakt niet uit. Heel soms slaag ik er dan in om terug in te dommelen tot 9u, maximum 9u! I’m doomed.
- Ik heb altijd veel slaap nodig gehad en een drukke werkweek van 40u of meer betekent dus dat ik echt wel veel moet slapen (zeker nu bijslapen in het weekend niet meer aan de orde is). Wat dus ook wil zeggen dat als het een keer later wordt dan pakweg half 12 ik twee dagen moet recupereren. En dat is pijnlijk #ikwordoud.
- Wandelen vind ik heerlijk. De natuur in, of kilometers afleggen tijdens een citytrip. Ik ontdek alles graag te voet. Je ziet zoveel meer. Echt, waar is de tijd dat ik een hekel had aan wandelen, want dat is toch saai? Ik heb nog net geen nordic walking stokken en koos voor loopschoenen ipv. bergstapschoenen (want dat is toch nog net te lelijk en zwaar), maar ik vrees dat dat laatste geen 2 jaar meer gaat duren.
- Niet meer mee zijn met de hedendaagse muziek. Ik merk dat mijn leeftijdgenoten wel nog mee zijn, het ligt dus aan mij blijkbaar. Ik hang nog steeds ergens in 2010 ofzo. De laatste tijd luister ik zelfs naar de 80ties. Ik was toen nog niet geboren, ik weet het!
- Niet meer kwaad worden als iemand je mevrouw noemt. Want ik ben er al aan gewend. En ik voel me soms ook gewoon keihard een mevrouw. Zelfs wanneer ik een straffe meeting aan het doen ben met hartjesondergoed aan ja.
- Ik smeer nog altijd niets op mijn gezicht. En dat is dus super slecht. Ik moet mijn huid verzorgen anders heb ik binnen 10 jaar rimpels waar het water blijft instaan na een regenbui en en en… maar ik het zweet breekt me spontaan uit bij de woorden dagcrème, nachtcrème, concealer en weet ik wat nog allemaal. Het leven van een vrouw is hard. En kostelijk. En keuzes jongens. Keuzes.
- Ik ben gelukkig al vant straat want qua kledij en schoenen kies ik dus echt wel voor comfort in plaats van fabulous. Er heeft nooit een Sharpey in mij gezeten en die gaat er ook niet meer komen. Naar de bakker in jogging dat kan zelfs tegenwoordig. Sorry bakker. Kleine paniekaanval dat ik naar een trouw moet dit najaar en op zoek zal moeten naar iets dat op pumps lijkt in de diepste krochten van de schoenenkast van mijn 16-jarige ik. In Malta liep ik de hele tijd rond in flashy roze loopschoenen onder mijn jurkjes en shortjes met bloesjes. Wat jij daar van vindt kan me zelfs niet meer schelen want ik had dus geen enkele blaar he! #prioriteiten. Op loopschoenen naar nen trouw is not done zekers?
- Ik verbeter spelfouten, ga op zoek naar structuur in pakweg alles, kan niet meer tegen rommel… Help! Peter, mag ik jouw Wendy zijn? Please?
En hoe hard lijk jij op je ouders ondertussen?
Haha ik heb de laatste tijd ook zo’n 80’s playlist op repeat staan en was toen ook nog niet geboren maar ik vind dat zo’n fijne muziek! 😀 Sneakers voor een trouw kunnen wel hoor vind ik! Heb op de trouw van mijn schoonbroer ook mijn Vanskes gedragen want ik kan niet op hakken lopen en ik wil wel een beetje comfortabel zijn. En het enige wat ik smeer is dagcreme en dan gebruik ik een reiniger om het er af te halen.
Ja 80ties is toch wel een heel specifieke sound die me op dit moment gewoon erg aanspreekt!
Uitslapen kon ik vroeger al niet, dat is een schrale troost. Vroeger kon ik ertegen en tegenwoordig moet ik een halve week bijkomen als ik een keer uitga. Verder herken ik ook af en toe trekjes van mijn moeder in mezelf. Ik smeer inmiddels wel met crèmes, mede dankzij mijn werk op een redactie waar we regelmatig crèmes opgestuurd krijgen.
Ik werk voor de verkeerde merken blijkbaar 😀
Ik vond bloemen vroeger een heel saai cadeau, maar nu ik een eigen huis heb, krijg ik dat graag. Net als mijn mama maak ik het immers graag gezellig in huis. En ik vloek even hard op andere bestuurders als mijn vader ;-). Ik vind het nog altijd niet leuk als ze mij mevrouw noemen, ook al snap ik dat ik met mijn 34 lentes en mijn trouwring zeker geen juffrouw meer ben…
Dat van die bloemen kan me nog wel voorstellen ja. Al zou ik zelf liever nog iets anders krijgen persoonlijk 😊. En jq mevrouw, ik vrees dat daar geen weg meer terug is….
Hahahaha, zalige post! Je brengt me op ideeën 🙂 Met kinderen erbij wordt het nog erger vind ik zelf. Sinds Tuur er is trek ik nog meer op mijn ouders en neem ik onbewust zelfs hun opvoedingsstrategieën over
Dat van die opvoeding is ergens nog wel logisch want de enige referentie die je hebt is je eigen opvoeding natuurlijk. Ik zou ook niet weten hoe ik daar anders aan moet beginnen 🙈