Het is gebeurd. Vandaag is het mijn 25ste verjaardag. Gevreesd door sommigen, geliefd door velen. Ik krijg zo vaak een nostalgische zucht als mensen me vragen hoe oud ik ben. Alsof 25 de ideale leeftijd is. En misschien is het dat ook wel. Maar ik schreef al eerder een aantal posts over hoe de quarter life crisis steeds op de loer ligt en hoe moeilijk het voor onze generatie/leeftijdsgroep kan zijn om een houvast te vinden. Om te weten welk pad we moeten volgen.
En ik ga daar niet stom over doen. Ook voor is het moeilijk geweest en zal het nog moeilijk zijn. Want ik noem het misschien geen crisis, maar er is wel onrust aanwezig. Soms. En ook al weet ik diep vanbinnen dat ik het goede doe. Dat mijn keuzes oké zijn. De maatschappij is streng en de onzekerheid is groot.
Soms denk ik: Vandaag ben ik 25. Help! Ik heb geen idee wat er het komende jaar gaat gebeuren en hoe het gaat zijn. Of ik goed bezig ben. Wat mensen van me denken. Of het allemaal beter wordt.
Soms denk ik ook: Vandaag ben ik 25. So what? Ik ga echt geen seconde langer bij dit feit stilstaan. Want ik ben nog steeds dezelfde als gisteren en zal dat morgen ook zijn. Ik ga niet toegeven aan die onrust. Geen crisis voor mij. En die sociale druk kan de pot op.
De ene gedachte is de andere niet. Er is geen juist. Er is geen fout. Er is alleen dit moment. 25 of niet. Ik leef verder.
Als jullie dit lezen dan zit ik op een vliegtuig richting Malta, of misschien ben ik zelfs al het strand en de rotsige kusten aan het verkennen. Pas op het einde van de zomer op vakantie vertrekken leek een goed idee want het is goedkoper en je hebt wat aan de zomer hier. Maar ik moet zeggen dat na wekenlang zitten zweten op kantoor en al de rest van de wereld te zien genieten het nu toch wel goed is dat mijn tijd eindelijk is gekomen. Quarter life of niet. Daar ga ik nu eens kei hard van genieten sé.
Hoe ga jij om met verjaardagen?
Gefeliciteerd met je verjaardag. Veel plezier op Malta. Ik vind ouder worden best een ding, maar het alternatief (niet ouder worden) is veel erger, dus ik leg me er maar bij neer.
Das inderdaad waar en een mooie om te onthouden!
Proficiat met je kwart eeuw! 😀 25 was bij mij wel een moeilijke leeftijd. Ben veel gelukkiger nu! Ik werd dit jaar 27 en dat getal vond ik ineens toch ook eng. ‘Dju seg, 27, das bijna 30 en 30 is al zo… volwassen?’ Haha. Geniet van Malta! 🙂
Haha aan 27 denk ik voorlopig nog niet, maar fijn dat je je nu wel beter voelt 😊
Bij mij is het de 35 die heel dichtbij komt en daar heb ik het wel moeilijk mee. Vooral omdat ik nog een gezin wil en dat lijkt zo’n keerpunt dat als het nu niet snel meer komt, ik het volledig zal moeten opgeven. Wat ik die dag ga doen weet ik nog niet, hopelijk wat afleiding zoeken.
Dat begrijp ik wel, maar uiteindelijk is leeftijd maar een getal en de dag is maar een dag. Tip: doe een daguitstap ofzo, die dag is zo voorbij en je hebt geen tijd op alle gelukwensen bewust te lezen. Vandaag getest en goedgekeurd!
Ik vond 30 een moeilijkere leeftijd dan 25, maar de gevoelens die je nu ervaart, die herken ik zeker. Ik nader nu de 35 en de druk is hoger dan ooit. Het lijkt wel alsof je leven tegen dan op alle vlakken in een definitieve plooi moet vallen. Laat je door niemand iets opdringen, het is jouw leven! En proficiat he! Time to celebrate 🙂
Die druk is inderdaad niet leuk en je hebt gelijk: you do you he . Leeftijd is maar een getal. Bedankt!
Ik vond 26 moeilijker dan 25, omdat ik dan over de helft van de 20 zat 😀 En de 30 begon te naderen. Nu ben ik 36 en heb ik daar niet zo’n last mee als toen ik 26 was. Maar sommige mensen schatten met nog steeds 25, misschien daarmee 🙂
Dat moet fijn zijn om te horen 😁 en dat van die 26 hoor ik ook vaak bij mensen die 31 worden, das blijkbaar erger dan 30 want no way back.
Hihi idd… en uiteindelijk is het all in het mind 🙂
Ik hecht daar maar weinig belang aan. Dinsdag word ik 39 en zal dat ook wel overleven, zoals ik het de 38 vorige keren al deed. 😀
Proficiat en veel plezier op Malta!!
Zo kan je het ook bekijken natuurlijk ☺️ dankjewel!!
Proficiat! Naar mijn gevoel is dit van alle leeftijden (ik ben 34). Elke leeftijd brengt vragen en twijfels met zich mee, maar ook een hoop nieuwe inzichten en ervaringen. Geniet van de reis!
Dat is absoluut waar! Dankjewel!
Gelukkig verjaardag! Ik vond het persoonlijk ook erger om 26 te worden dan 30. Vooral omdat ik dan pas ongeveer was afgestudeerd en ineens moet je voor alles meer gaan betalen. Nu vind ik het niet erg meer om te verjaren en ik vier het zelfs niet meer.
Ik heb het ook nooit gevierd en de dag is dan ook dit jaar gewoon gepasseerd. Ik vind dat best oke zo 😉
Proficiat met je verjaardag! Voor wij een kindje hadden gingen we altijd met de hele familie eten. Sinds Tuur er is proberen we om elk jaar met mijn broers te gaan eten. Enkel voor mijn 30ste verjaardag was er een echt feestje met wat grotere cadeaus maar de andere jaren wordt er geen groot spel van gemaakt. En dat is prima 🙂
Idd, je hebt uiteindelijk zelf niks gepresteerd op je verjaardag he 😀
Ik vond het rond uw leeftijd ook heel wat om te verjaardagen. Met de 30 heb ik ook nog moeite gehad, maar sindsdien ben ik nogal “bwa, nog een jaartje erbij, so what, ’t gaat toch enkel bergaf” – niet om u te ontmoedigen he 😀