Hier stond eerst een post waarin ik mijn beklag deed over hoe weinig animo er leek te zijn voor de Olympische Spelen in Rio. Hieronder lees je een fragment uit die post. Maar op anderhalve dag kan er veel veranderen…
Misschien komt het, na het EK voetbal en de Tour De France, doordat we sportmoe zijn. Het EK heeft een serieuze kater achtergelaten bij veel sportminnende Belgen. Met alle respect voor dat Europees Kampioenschap, maar de Olympische Spelen zijn nog wel een paar categorieën hoger te plaatsen. Dit is het grootste sportevenement in de wereld. Hier is deelnemen belangrijker dan winnen. En we doen mee. En we kunnen winnen. In meerdere disciplines. Kijk naar hoe de Belgen de Tour mee gekleurd hebben. België is een land vol sporttalent (ja ook onze voetballers!), laten we daar aandacht aan besteden.
Misschien komt het doordat de media alleen maar negatief lijkt te berichten over de Spelen. Doemscenario’s over het Zika-virus bijvoorbeeld. Of angst voor een terroristische aanslag. En dan steeds weer die kwestie van doppinggebruik. Het feit dat Russische sporters eerst wel, dan niet, dan weer wel, weer niet en nu toch wel, maar niet helemaal, mogen deelnemen helpt Rio niet echt vooruit.
We doen mee en we kunnen winnen. Al moesten we eerst een teleurstelling wegwerken. Judoka Van Snick kwam in de 2de ronde niet voorbij de titelverdedigster Menezes. Een eerste medailledroom aan stukken.
Des te mooier was het moment dat Greg Van Avermaet als winnaar over de finish reed in Copacabana. GOUD. Goud, aan de rand van de Braziliaanse zon. Is er iemand in heel het universum die dit onze Greg niet gunt? Is er iemand die nu nog twijfelt aan het feit dat België het beste koersland ter wereld is?
Wat de Spelen verder ook nog mogen brengen, we hebben een eerste medaille. Een gouden medaille. En Rio is duidelijk nog niet voorbij. Vanmorgen stond ik op met het bericht dat Kirsten Flipkens Venus Williams heeft verslagen in de 1ste ronde van het tennis. Evi Van Acker is zich intussen in alle rust aan het voorbereiden op haar zeilrace. We mogen dan geen Europees Kampioen voetbal geworden zijn, op Olympisch niveau hebben we na één dag al indruk gemaakt.
Om nog even terug te komen op het afwezige enthousiasme voor Rio. Of je nu wel niet moet hebben van de Olympische Spelen, de waarheid is dat we nu meer dan ooit nood hebben aan dit toernooi. Al in 776 V.C. hadden de Grieken door dat sport zorgt voor verbinding. En laat verbinding nu net datgene zijn wat er in deze wereld nog te veel ontbreekt. Het maakt niet uit wat je afkomst, geslacht of sociale klasse is, er is iets wat alle deelnemers gemeenschappelijk hebben: passie voor hun sport. En passie is een toverwoord!
Als ik ooit een tattoo laat zetten zullen het de Olympische ringen zijn. De cirkels zijn natuurlijk niet toevallig gekozen. Verbinding. Laat verbinding en passie de twee woorden zijn die voor eeuwig aan Rio 2016 doen denken.