De zomer is voor velen de ultieme periode om er een boek bij te pakken. En hoewel ik ook in de andere seizoenen heel wat lees, leek het me nog eens een mooi moment om een boekenpost te schrijven. Geïnspireerd door de afknappers van Naomi, deel ik ook graag mijn lijstje van zaken die er voor kunnen zorgen dat ik een boek niet zo goed vind.
- Instant love. Je weet wel, girl meets boy en ze is meteen verliefd (ook al is hij misschien een slechte man). Een coup de foudre zeg maar die heel het boek nadien beheerst. Ik ben gewoon geen romance lezer vrees ik. Ik stoor me er trouwens even hard aan als deze trope wordt toegepast op holebikoppels.
- Het scheldwoord ‘fuck’ in historische romans. Zo van die boeken die zich afspelen in de 16de eeuw, maar de personages zeggen evenveel ‘fuck’ of ‘fucking’ als je 16-jarig neefje.
- Ik heb in historische romans er ook moeite mee als de schrijver een vrouw te hard wil moderniseren en er een feministe wil van maken. Ik snap dat ze vergeten vrouwen een stem willen geven, love it zelfs! Maar niet elke vrouw uit de – pakweg 14de eeuw – vocht voor vrouwenrechten, eerder om te overleven.
- Een zwangerschap als ultieme happy end. Genre ‘een vrouw maakt allemaal erge dingen mee en verliest de liefde van haar leven, maar gelukkig blijft die liefde bestaan in de vorm van een nieuw leven’. Dit heb ik echt al te veel gelezen en een kind alleen opvoeden terwijl je in rouw bent voor je partner lijkt me ‘fucking’ zwaar.
- Een zwangerschap na één keer seks. Heel vaak hebben mensen één keer seks gehad en is er dan een zwangerschap om de zaken complex te maken of om iets een ‘mooi’ einde te geven. Het gebeurt in de realiteit natuurlijk ook, maar niet zo vaak als al die boeken doen uitschijnen.
- Een dier dat gruwelijk sterft terwijl het niet bijdraagt aan het verhaal. Ik kan het niet hebben en ik wil het niet lezen.
- Een heel boek vanuit het perspectief van een kind. Ik lees regelmatig romans die het leven van iemand die echt heeft bestaan vertellen. Het verhaal opent dan vaak in de kindertijd en dat vind ik prima. Maar een heel boek vanuit het perspectief van een kind, dat vind ik minder fijn.
- Verhaallijnen die niet worden afgewerkt. Vaak focust een verhaal op één of twee hoofdverhaallijnen, maar zijn er ook nog wat zijpersonages met verhaallijnen die niet altijd worden afgemaakt. En ik wil net weten hoe het hen vergaat. Wanneer introduceer je die verhaallijnen anders?
Ik kan er ongetwijfeld nog bedenken, maar dit zijn de eerste afknappers die in me opkwamen. Waar kan jij niet tegen in boeken?
Leuk om jouw afknappers te lezen. Er zitten voor mij wel een paar herkenbare tussen. Maar ik lees op ’t moment veel thrillers en de grootste afknapper daarin vind ik toch wel dat een rechercheur altijd persoonlijk betrokken raakt bij de zaak. Gewoon niet doen!
Oh ja, dat vind ik ook vervelend. Ik lees niet vaak thrillers omdat ik heel vaak al kan raden wat het verhaal wordt en als je vaak één thriller van een auteur hebt gelezen heb je ze zo’n beetje allemaal gelezen (niet altijd he)
O ja, de zwangerschap als ultiem happy end, daar word ik ook lastig van.
Het is dan ook de enige weg voor ons vrouwen he 😉
Een heerlijke insteek voor een (boeken)logje.
Dat direct zwanger zijn, dat stoort me ook echt mateloos. In boeken en op tv, waar ze daar ook een handje van weg hebben.
Wij zijn Bones aan het (her)bekijken en daar worden al die dames ook zo vlot en ‘onverwacht’ zwanger… en dat zijn dan nog wetenschappers. Die zouden toch moeten weten hoe de vork in de steel zit? 😉
O ja! Bones vind ik echt een leuke serie, maar inderdaad :p
Bijna al deze afkanppers sturen we me ook in films of tv series, haha 😀
O ja echt hé, die zwangerschap, alsof dat het enige streven van elke vrouw is…
Ik vond op zich de boeken van ‘Valery Lane’ wel oké behalve dat dus hé.
Vaak ook nog bij vrouwen die nog niet weten of ze moeder willen worden, het dan ‘per ongeluk’ worden en dan onmiddellijk omkeren naar de perfecte gelukkige moeder.
Ugh die zwangerschappen lees ik ook echt niet graag. En om de een of andere reden hebben die ook nooit aanpassingstijd nodig nadat ze ontdekken dat ze onverwachts zwanger zijn. En die one night stands zijn dan ook direct zo van omg ik wilde altijd al vader zijn, yes! Weird. Ik was laatst aan een boek begonnen en totaal onverwachts voor mij, werd die vrouw ook zwanger. Instant afknapper.
Die instant aantrekking kan ik nog wel verteren, maar ik wil dan dat er uiteindelijk ook echt een diepe emotionele connectie komt en daar blijf ik dan vaak op mijn honger zitten. Geef me dan toch maar een goeie slow burn.
Ik vind het als romance lezer wel enorm vervelend als ik niet snap waarom die personages verliefd zijn op elkaar. Oké, ze vinden elkaar aantrekkelijk, maar er is toch meer dan dat als je een relatie hebt. Soms zie ik het dan echt niet. Ze hebben dan ook nog geen serieuze of diepgaande gesprekken gehad, alles blijft zo oppervlakkig. Waarom vind je die persoon nu zo leuk???
Ow ja, zo personages die geen kind willen, plots wel ouder worden en dan helemaal die ommezwaai maken, hatelijk. Ik ben ook team slow born!
Kunnen we dan nu afspreken dat honden NOOIT MEER mogen doodgaan in boeken en bij uitbreiding films? Danku.
Zwangerschap als happy end ben ik nog niet vaak tegengekomen, maar wel het idee dat er geen happy end kan zijn zonder dat het hoofdpersonage een vent aan de haak slaat. Euh hallo 21e eeuw?