Bijna een jaar. Zo lang duurde het voor ik mijn Museumpas nog eens kon bovenhalen. De vorige keer ging ik op mijn verjaardag naar het kasteel van Seneffe. Museumpas zorgde trouwens voor een prima communicatie tijdens de lockdown. Zo werd er automatisch een pauzeknop geactiveerd tijdens de verplichte sluiting en kon je op je eigen tempo opnieuw activeren. Ondertussen is een museumbezoek zeker en vast een coronaproof uitstapje. Je moet bijna overal een tijdslot reserveren zodat er nooit te veel volk tegelijk aanwezig is.
We besloten het niet te ver te zoeken en gingen eindelijk naar Parcum, het Leuvense museum voor religieuze kunst en cultuur in Abdij van het Park. En voor het eerst opent de abdij zijn hart voor bezoekers in de tentoonstelling ‘Als de bliksem, 900 jaar Norbertijnen’. De abdij viert dit jaar dan ook zijn 900ste verjaardag.
De abdij werd gesticht in 1121 als een religieuze orde van Norbertijnen. Zij waren volgers van de heilige Norbertus. De legende gaat dat Norbertus op een dag van zijn paard valt, getroffen door de bliksem. Hij beseft hierdoor dat hij zijn losbandig leven achter zich moet laten en wijdt zich vanaf dan volledig aan God.
De expo neemt je mee doorheen 9 eeuwen geschiedenis van de abdij. Met bloeiperiodes en verval, o.a. tijdens de reformatie en Franse Revolutie. Je krijgt een inzicht in de gebruiken en invloed van de orde, de dagelijkse gewoontes en rituelen van de bewoners en de rol van de verschillende ruimtes.
Blikvanger is de prachtige doorgang die uitkijkt op de binnentuin en net gerestaureerd is. Hier hingen in de 15de eeuw tientallen unieke glasramen die het leven van Norbertus uitbeeldden. Twintig onder hen zijn ondertussen teruggevonden en hangen opnieuw te schitteren aan de ramen.
Loop je de gang verder door, kom je in de refter waar vooral het barokke stucplafond in het oog springt. Via een prachtig staaltje reliëfkunst springt het laatste avondmaal er letterlijk uit. Een meesterwerk van kunstenaar Jan Christian Hansche. Het museum plaatste tactisch enkele spiegels zodat je de taferelen zonder nekpijn kan bewonderen.
Ook in de bibliotheek, uiteraard mijn favoriete ruimte, mocht Hansche zijn gang gaan. Hier zie je enkele taferelen uit het leven van Norbertus, maar ook de Heilige Augustinus kan je spotten. Het is de leer van Augustinus die nog steeds wordt gevolgd in de abdij. De audiogids is een echte aanrader, vooral omdat deze in combinatie met een lichtspel de specifieke elementen waarover wordt gesproken weet uit te lichten. Zo kijk je steeds naar het juiste tafereel op het plafond.
Verder zijn er nog heel wat andere schatten te bezichtigen. Muurtekeningen uit de 15de eeuw bijvoorbeeld. Of enkele unieke atlaskaarten die iets meer vertellen over de unieke economische positie en invloed van abdij. Het domein sterkte vroeger veel verder uit en in heel wat andere Vlaamse gemeenten vind je nog resten terug van die invloed.
Ook een besloten hofje dat de vrouwelijke Norbertijnen ooit hebben gemaakt is een ware parel. Niet oninteressant: tot in de 15de eeuw leefden er vrouwen én mannen in de abdij, wel met gescheiden leefruimtes. Het is pas daarna dat er enkel mannen nog een thuis vonden.
De tentoonstelling eindigt in de kerk, waar de Norbertijnen acht keer per dag gingen bidden, ook in het midden van de nacht. Ik vond dit echt een mooie opgezette tentoonstelling met een unieke blik achter de schermen van de abdij. De expo loopt nog tot 1 augustus 2021. Reserveren kan via de website.
Welk museum staat nog op jouw lijstje voor deze zomer?