Wie mij kent weet dat ik wel fan van ben van metaforen om iets in woorden uit te drukken. Een bepaald beeld zegt vaak zoveel meer. Ik las in de Libelle zo’n rake metafoor van Dr. Elke Van Hoof over wat ik enkele weken geleden het grotsyndroom noemde.
Onze oude jas (het leven tijdens corona) is aan vervanging toe en er hangt een nieuw exemplaar (het leven na corona) klaar. Sommigen hebben die jas al aan en showen hem enthousiast aan iedereen die ze tegenkomen (dat zijn de mensen die al enthousiast een vakantie of concerttickets hebben gebouwd). Anderen hebben de jas zien hangen, maar weten nog niet of ze er wel mee staan. Ze staan er wat voor de spiegel mee te draaien. Bij nog anderen hangt de jas nog uit het zicht in de kast, want de oude jas zit nog als gegoten en waarom veranderen?
Het toont aan hoe iedereen op zijn eigen tempo naar het nieuwe normaal aan het toewerken is. Want we zullen allemaal die nieuwe jas gaan dragen (de oude gaat het echt wel begeven), maar niet bij iedereen loopt dat proces op dezelfde manier.
Grappig genoeg was dit zo herkenbaar op veel vlakken. Ik ben iemand die helemaal niet graag kledij wegdoet, ook al zijn ze eigenlijk aan vervanging toe, want ik ben er toch altijd wat aan gehecht. Maar als ik iets nieuws koop ben ik meestal ook wel heel blij om het meteen te dragen. Et voila, zo besef ik weer het allemaal wel goed komt.
Op kantoor is er stilaan sprake van een duidelijk plan voor de terugkeer in september. Maar voorlopig merk ook daar dat die nieuwe jas nog vooral voor de spiegel wordt gedragen. Er zijn al eens wat drukkere dagen op kantoor, maar even vaak blijven de meeste stoelen leeg. Sociaal gezien durf ik al eens hopen op wat plannen met vrienden. Ik denk na over uitstapjes (in België weliswaar). Ik boekte zelfs tickets voor een buitenconcert.
De ritssluiting is misschien nog niet dicht, maar de nieuwe jas hangt toch al over mijn schouders.
Mooie metafoor en die je prima hebt uitgewerkt.
Dankje!
Met mooi weer hoeft je jas ook nog niet dicht. Leuk dat er al wat uitjes gepland zijn.
Klopt helemaal 😉
Ik heb hem tot mijn verbazing al half aan. Nu ik volledig gevaccineerd ben, voel ik me meer gerust. Al blijf ik mijn gezond verstand gebruiken. We zien mensen, maar nog altijd liefst buiten. We zoeken de massa niet op. We hebben wel een weekje vakantie geboekt, met de auto, en daar kijk ik erg naar uit. Alleen op werkvlak blijf ik het jammer vinden, de terugkeer naar kantoor sinds een week, vind ik lastig en zwaar.
Ik begrijp zeker dat die vaccinatie je zekerder doet voelen en dat de jas daardoor al wat meer aankan. Wij boekten ook een weekendje weg, wel binnen België.
Zalige metafoor weer! Ik ben fan 🙂
Ik merk dat ik van stijl ben veranderd. Ik voel me veel comfortabeler in de jas die ik nu draag, het was nodig om van jas te veranderen
😀 ik ben er zeker van dat die jas je staat 😉
Mooie metafoor. Ik zie de jas al klaar hangen maar het is nog te vroeg om hem aan te doen.
Dat is helemaal ok! Je moet jezelf niet forceren.
Haha leuk geëindigd! Ik denk dat ik al 7 nieuwe frakken heb ingeslagen 😀
Je bent goed voorzien voor de komende tijd dan 😉
Mooie metafoor. Ik gooi oude jassen meestal (maar niet altijd) vrij snel aan de kant, maar ik moet dan soms weer oppassen dat ik de oude niet al uit heb als de nieuwe nog niet helemaal klaar is. Of het zou ook wel eens kunnen dat ik niet kan kiezen tussen 3 modellen en daardoor vastloop. Ik wens je een fijne zomer toe, op je eigen tempo, met de nieuwe jas.
Dankjewel Greet, ook voor jou een fijne zomer!
Tijdje geleden dat ik hier nog eens langskwam. Vandaag doe ik dat opnieuw, dankzij jouw reactie op één van mijn blogposts, en….toevallig kozen we eenzelfde titel. Straf, heel straf en van die mooie, heerlijke toevallen! Ik hoef mijn oude jas ook absoluut niet meer eerlijk gezegd. Al ga ik heel omzichtig om, met die nieuwe jas (zoals je intussen kon lezen ;-)).