Rond de jaarwisseling word ik altijd overladen met inspiratie wat het schrijven van blogposts betreft. Ook dit jaar vulde mijn blog zich met terug- en vooruitblikken, mijmeringen en lijstjes. Daardoor was ik het laatste thema van de Blogboost challenge uit het oog verloren. Maar zoals steeds valt half februari mijn inspiratie vaak stil, en hoewel er nog enkele concepten klaarstaan, wil ik toch wel elk weekend iets op papier (enfin, digitaal dan) proberen zetten. Dus pak ik toch maar dat laatste thema op: bloggen.
Bloggen bestaat al best lang. En eigenlijk is het vrij zot dat er nog steeds zoveel mensen bloggen en blogs lezen. Anno 2021 waar bedrijven vechten om aandacht en korte TikTokfilmpjes of creatieve Instagram stories het hoogste goed lijken, is het niet eenvoudig om met een blogje tot bij mensen te geraken. En hoewel ik nooit ben beginnen bloggen voor lezers en reacties, maar eerder voor mezelf, doet het me toch telkens deugd om te zien dat ik iemand heb weten raken of inspireren.
Ik hou van schrijven en mijn gevoelens of ideeën in woorden om te zetten. Maar het legt ook meteen iets anders bloot: ik ben helemaal niet van het visuele. Ik kan niet tekenen (nee serieus, ik teken stokmannetjes en een huis is een driehoek op een vierkant bij mij). Ik neem wel graag foto’s maar blink er zeker niet uit en zou niet weten hoe ze te bewerken. Ik heb nog nooit echt video’s gemaakt (toch niet om te publiceren online hé). En ik probeer wel op Instagram iets van mijn stories te maken, maar telkens opnieuw merk ik dat vooral dingen wil vertellen en niet tonen. Ik ben dus ontzettend jaloers op van die mooie Instagramaccounts, de boss babes die hun diensten op allerlei manieren weten te verkopen online, de designers die op mijn werk de mooiste creaties tevoorschijn toveren of andere creatieve zielen (street artists of cartoonisten bv, hoe een mooie dingen kunnen die maken zeg). Ze maken allemaal mooie content. Vaak ook snelle content.
Ik ben ook niet zo van dat vluchtige. Heeft te maken met mijn persoonlijkheid denk ik. Ik heb graag diepgang in mijn gesprekken, maar ook in de boeken die ik lees of de series die ik kijk. En zeker in wat ik lees of bekijk op het internet. En dan zijn blogs exact wat ik nodig heb. Je leert gaandeweg iemands persoonlijkheid kennen en hoewel blogs meestal geen echte longreads zijn, bieden ze toch voldoende inhoud om ergens bij stil te staan. Elk blogje is dan een soort minihoofdstuk van het leven van die blogger.
Ik weet niet echt goed waar dit naartoe gaat, maar ik ben blij dat bloggen nog altijd bestaat en mensen nog altijd de moeite nemen om hier of op een van de andere leuke blogs die ik volg te komen lezen en/of een reactie achter te laten. Dat niet alles zich op Instagram en TikTok afspeelt en dat niet alle content per se heel visueel hoeft te zijn. Ieder zijn talent en zijn medium. Bij mij is dat een blog vol met losse schrijfsels zoals deze :).
Wat vind jij zo fijn aan bloggen of blogs lezen?
Ik ben nieuwsgierig en krijg graag een kijkje in het leven van anderen via blogs. Vlogs volg ik dan weer niet. Omdat ik graag schrijf, deel ik op mijn blog over mijn eigen leven. Al is het het laatste jaar erg stil.
We zijn allemaal wel een beetje nieuwsgierig inderdaad 😁 vlogs zijn ook mijn ding niet.
Ik schrijf nu eenmaal graag en kan op mijn blog mijn ei kwijt. En ik lees ook heel graag hoe het anderen vergaat. Hier en daar zit er wel een reisblog tussen, maar het liefst lees ik gewoon personal blogs, over het leven van alledag. Ik vind dat gewoon heel interessant, het helpt natuurlijk ook dat ik best nieuwsgierig ben. Vlogs vind ik trouwens vervelend om naar te kijken en op TikTok zit ik niet eens. Ik denk dat ik daar te oud voor ben geworden, haha 🙂
Ik heb ook geen TikTok, ik voel me er zelfs al te oud voor, haha 😀
Ik lees ook graag blogs omdat je zo een inkijk krijgt in het leven van andere « gewone » mensen. Ik heb ook de indruk dat de blog wereld niet enkele de mooie dingen van het leven toont maar ook de mindere dingen. Tiktok heb ik niet en Instagram is leuk om eens door te scrollen maar heeft weinig diepgang zoals je aangeeft.
Ja in de blogwereld durven we zeker heel open te schrijven ook over de minder goede dingen, iets dat op Instagram ook steeds vaker gebeurd maar het gaat toch nog steeds om de mooie plaatjes
Hey! Het is mijn eerste reactie hier denk ik op je site 🙂 Leuke post!
Het leukste aan de “blogwereld” is dat we veel echter kunnen zijn online. Alles is er veel opener, mensen durven zichzelf meer tonen omdat blogs ook toelaten genuanceerdere verhalen te brengen (vergeleken met Instagram of Facebook). Het is vooral daarom dat ik een half jaar geleden ermee gestart ben, en ik vind het superleuk om nu (random) mensen echt beter te leren kennen. Bij deze, ook fijn om jou te leren kennen! 🙂
Volgens mij zit bloggen wel een beetje in de lift? Alé ik kom pas kijken in deze wereld, maar ik kom er nog tegen die nog niet zo lang geleden begonnen zijn. Vorige week las ik zelfs nog een krantenartikel van een studente die begonnen is met een blog nu in het corona-tijdperk.
Dag Robin, aangenaam en bedankt voor je reactie. Ik weet niet of bloggen echt in de lift zit, ik heb het gevoel dat er altijd wel wat bloggers bijkomen, maar tegelijk heb je ook zo het vaste groepje aan bloggers dat al jaren schrijft :). Ik startte zelf ook wel met een tweede blog tijdens de lockdown, dus ik kan me heel goed voorstellen dat jongeren op die manier een nieuwe hobby ontdekken :).
Ik heb ook altijd minder inspiratie rond deze periode. Er gebeurt zo weinig en nu al helemaal haha. Februari voelt een beetje als de wachtzaal voor de rest van ’t jaar of zo :p Ik volg ook graag bloggers uit nieuwsgierigheid denk ik. En mijn favoriete blogs zijn ook van de mensen van wie ik vind dat ze echt heel goed of grappig kunnen schrijven. Of zo’n heel aparte stijl hebben of zo 🙂
Februari is inderdaad een soort wachtmaand, gelukkig wil het weer deze keer mee :). Ik vind de stijl van een blogger ook wel belangrijk, maar nog meer de humor. Het moet gewoon klikken op dat vlak denk ik :D.
Ik blog nu al zo lang dat ik mij geen leven meer zonder kan voorstellen. Al zijn er periodes waarin ik geen woorden vind, maar ik weet dat ik altijd kan terugkeren naar mijn blog. Het is een deel van mij 🙂