Ik ben een luie blogger

We zijn alweer aanbeland aan het derde thema van de Blogboost Najaarschallenge. Deze keer is de vraag om een blik achter de schermen te geven. Ik speel nog steeds met het idee om in de krochten van mijn blogarchief te duiken om zo vergeten schrijfschepsels nog eens aan het licht te brengen. Alleen degenen die licht verdienen dan wel ^^.

Maar voor vandaag even iets anders: ik ben best een luie blogger. Eén van de prompts voor dit thema luidde als volgt: “Licht in detail toe hoe een blogpost bij jou ontstaat & welke stappen je allemaal onderneemt voor je op publish duwt.” En ik moest hierbij luidop lachen.

De meeste van de berichten die hier verschijnen zijn het resultaat van gemiddeld 15 à 20 minuten. Ik schrijf mijn eerste draft, sla deze op als concept. Keer een paar uur, dagen of soms zelfs weken later nog eens terug naar deze draft om te editeren en vooral veel gemiste woorden in de zin toe te voegen (tijdens een eerste draft proberen mijn vingers hopeloos mijn brein te volgen en daardoor vergeet ik soms simpele woorden zoals ik, en, het…. te typen 😅). Na het editeren kies ik een categorie, enkele tags en een overzichtsfoto (vaak eentje uit het archief, soms eens een nieuwe) en dan prik ik een publicatiedatum. Gemiddeld komen mijn schrijfsels één à twee weken later online dan ze geschreven zijn. Dit om op te dubbelchecken of iets nog altijd relevant is twee weken later en of het niet gewoon mijn hoofd was dat moest spuien—het laatste wat ik wil is achteraf spijt hebben van een bepaalde post.

Er zijn uitzonderingen: mijn reisverslagen nemen zeker wat meer tijd in beslag. Ik moet foto’s kiezen (die vaak al mooi geselecteerd staan in een mapje dat ik ook gebruik om een fotoboek te maken) en informatie zoals prijzen, restaurants en weetjes dubbelchecken op het internet. Ook de history nerd rubriek vraagt op die manier wel meer van mijn tijd.

Maar wanneer ik gewoon schrijf over mijn leven of gedachten heb ik natuurlijk geen factcheck nodig. Dus dan is die stap naar ‘publish’ snel gezet. En ja, dat wil ook zeggen dat hier misschien nog redelijk vaak een typefout verschijnt of God verbied het een dt-fout (al haal ik er nog veel uit tijdens het editeren). So be it.

Een goede schrijfflow helpt zeker. Ik heb amper last van de angst voor het witte blad. Vaak rijpt het idee voor mijn volgende blogpost ergens tijdens de week en ben ik zo meteen klaar om te beginnen schrijven.

Want dat is wel mijn gewoonte: ik schrijf mijn blogposts bijna zonder uitzondering in het weekend. ‘S avonds ontbreekt het me aan fut en tijd.

Voor mijn Engelstalige blog doe ik eigenlijk hetzelfde, alleen dat ik daar iets langer doe over de eerste draft aangezien Engels niet mijn moedertaal is. Ik ga dan al vaker in de eerste fase de schrijfwijze checken of op zoek naar een beter synoniem. Maar in se gaat de blog live na de editeerfase, met eventueel nog een eerste nalezing voor ik op ‘inplannen’ duw. Want ook daar werk ik een week of twee in de toekomst. Waardoor ik dus kan garanderen dat er elke week iets online komt.

Over het reageren op andere blogs kunnen we beter niet hebben. Soms ben ik best actief daarin, soms helemaal niet. Lezen doe ik sowieso de hele week door op mijn smartphone en soms reageer ik direct, maar vaker neem ik in het weekend de tijd om terug te gaan naar die blogs waar ik graag iets op wil zeggen. En dan ontglipt er natuurlijk wel al eens eentje aan mijn aandacht. Soms vind ik het trouwens een tof blogje of leuke review maar weet ik niet goed wat reageren (en elke keer ‘leuke blog’ is een beetje stom denk ik dan) en dan doe ik dat ook niet.

Ik ben voor deze wel heel benieuwd naar jullie ‘achter de schermen’ blogposts!

Hoe komen bij jou blogposts tot stand?