Close
Van de bucket list #1: mijn eerste roadtrip

Van de bucket list #1: mijn eerste roadtrip

In juli trok ik samen met het lief 7 dagen richting Roemenië en trokken we ook 5 dagen rond met de auto. Een soort mini-roadtrip en laat dat nu net iets zijn dat al heel lang op mijn wensenlijstje stond. Want met de auto heb je zoveel vrijheid en zie je meer, aldus mijn beeld van zo’n roadtrip. Droombestemmingen voor roadtrips zijn in mijn geval: Schotland, Cornwall, Wales, The Cotswolds (enfin heel de UK eigenlijk), Scandinavië, Andalusië, Slovenië en ga zo maar verder.

Maar is het nu wel iets voor mij om rond te trekken met de auto? Tijd voor bezinning, in een lijstje met bullet points (ow yes, mijn J komt helemaal los – de MBTI-fans snappen wat ik bedoel ;)).

De voorbereiding en het autorijden zelf:

  • Ik heb op alle vlakken nood aan zekerheid en wil zoveel mogelijk zorgen op voorhand uitschakelen. We namen dus een volledige verzekering waardoor we geen extra kosten zouden hebben mocht er iets gebeuren. In Roemenië is dit nog altijd spotgoedkoop (25 euro pp per dag), maar ik besef dat in andere landen het kostenplaatje daardoor kan oplopen. Toch is dit voor mij een must voor meer rust in mijn hoofd. En dat is toch de bedoeling van een vakantie.
  • Je krijgt eigenlijk altijd een ‘or similar’. Bij zowat elk autoverhuurbedrijf kan je op ieder moment van de dag elke auto huren die je maar wil. In praktijk is dit uiteraard niet haalbaar en geven ze je een auto van dezelfde prijsklasse of hoger (zoals in ons geval, we kregen een ruimer exemplaar). We hebben zelfs het automerk dat we hadden geboekt helemaal niet gespot, terwijl we toch wel heel wat auto’s hebben zien passeren. Uiteindelijk kroop ik in een spiksplinternieuwe Seat Aruna, wat best een leuke auto bleek.
IMG_8341.jpg
Jep we kregen een felrood exemplaar en net op die dag had ik mijn felrood kleedje aan.
  • Ik heb even wat tijd nodig om te wennen en zekerheid op te bouwen. Ik ben een vrij goede chauffeur, maar ook eentje die erg hard op gewoonte rijd. Een nieuwe auto en nieuwe plekken zorgen er toch wel voor dat ik meer mentale inspanningen moet leveren en ik word er best moe van. Dat wist ik op voorhand en dus hadden we onze ritten goed gepland. Uiteindelijk is het langste dat we op een dag reden 4,5 uur met een korte pauze tussendoor.
  • Achteraf gezien bleek dat we de moeilijkste route gepland hadden op de eerste dag, wanneer ik nog aan het wennen was aan de auto. Dat zorgde ervoor dat ik aan het einde van die dag wel echt even genoeg had van die auto (inclusief de nodige tranen). Ik was eigenlijk overprikkeld door én de nieuwe auto én de route én dan nog eens gedoe met parking als we eindelijk op onze bestemming waren.

Parkeren

  • Parking zoeken was op voorhand iets waar ik me wat druk om maakte in het door auto’s gedomineerde Roemenië, maar uiteindelijk vonden we altijd heel snel een plaatsje. Voornamelijk omdat we nooit tot voor de deur van het hotel reden, maar al goed op voorhand rond keken en dan maar iets langer moesten stappen. En met iets langer bedoel ik maximum 5 minuten. Dat kunnen we best aan.
  • Uitzoeken of de parking betalend was bleek wel een hele opgave. Op één plek was er een betaalautomaat met enkel muntjes, alleen zijn de muntjes in Roemeense lei minder waard dan een halve euro. En dus had je gemiddeld zo’n 30 muntjes nodig voor een paar uur parking. Een sms sturen kon ook, maar enkel vanaf een Roemeense provider… Uiteindelijk werden we geholpen door het hotel. Op een andere slaapplaats kregen we letterlijk ‘maybe you pay tomorrow’ als antwoord en hebben we dus niet betaald. Er lag de volgende dag ook geen briefje onder de ruit.

De nadelen

  • Elke dag met koffers sleuren is niet mijn ding. Ik haat dat echt enorm. Nu klink ik nogal verwend, maar voor mij is dat fysiek gewoon vrij zwaar (mijn koffer was 1/5 van mijn lichaamsgewicht + een rugzak). First world problems I know, maar je gebruikt tijdens die ene nacht maar 5% van je koffer dus daar wil ik de volgende keer iets op vinden. Hebben jullie tips? Nemen jullie de nodige kleren uit de koffer in een rugzak mee ofzo?
  • Elke nacht ergens anders slapen is ook een andere ervaring dan elke nacht op dezelfde plek zoals ik gewoon ben. Voor Roemenië bleek dit uiteindelijk wel een goede keuze omdat je na één dag het op de meeste plekken wel gezien had, maar ik zou het ook wel fijn vinden om 2-3 nachten ergens te slapen en dan met de auto uitstapjes te doen. Gewoon omdat ik het ook wel leuk vind om een soort ’thuis’ te hebben op vakantie. Maar dat hangt heel erg af van de route en dat was hier wat moeilijker.
  • Het lief heeft geen rijbewijs en dus leg ik onnodig extra druk op mezelf, want ik ben degene die ons veilig op een bestemming moet krijgen -of ik er nu zin in heb of niet. Onbewust was dat een extra stressor die er niet zou zijn mocht mijn reisgezelschap kunnen overnemen indien nodig. Is trouwens een puur mentale stressor want door de niet zo lange ritten was het absoluut niet nodig om af te wisselen (en je betaalt natuurlijk meer voor een tweede chauffeur). Voor een langere trip met meer uren in de auto zou het wel handig zijn om met twee chauffeurs te zijn.

De voordelen

  • De flexibiliteit! We hadden enkel slaapplaatsen geboekt en wisten dus dat we ergens in de loop van de dag van locatie moesten veranderen, maar verder waren we totaal vrij om te kiezen hoeveel tijd we ergens spendeerden en of we tussenstops maakten of niet. Je verliest absoluut minder tijd dan wanneer je met het openbaar vervoer zou reizen en kan langer blijven op leuke plekken, wat dan weer niet zo is bij een georganiseerde reis in groep bv.
IMG_20190720_104134
Het landschap nabij Viscri, een plek waar we zonder auto zeker nooit geraakt zouden zijn.
  • We hebben ook een keer ons plan wat omgegooid en een extra tussenstop ingelast, waardoor we ook een rustigere route (en niet de kortste) namen. Op die manier reden we door kleine dorpjes en het platteland. Heel fijn!
  • Je ziet gewoon veel meer van een land dan wanneer je enkel en alleen in een grote stad verblijft.
  • Doordat we elke dag ergens anders sliepen konden we een rondje maken en verloren we geen tijd met heen en terug te rijden naar dezelfde bestemming. Dat heb je natuurlijk wel wanneer je een bepaalde plek als uitvalsbasis zou gebruiken.

Long story short, deze roadtrip was een hele ervaring die al lang op mijn lijsje stond en waar ik zeker van genoten heb. Ik wil absoluut nog eens op roadtrip, alleen al voor de flexibiliteit. Maar ik zal altijd wat tijd nodig hebben om te wennen en een goede voorbereiding is daarbij cruciaal. Gelukkig ben ik een planner pur sang ;). 

Ben jij al eens op roadtrip geweest?

0 thoughts on “Van de bucket list #1: mijn eerste roadtrip

  1. Ik doe dit regelmatig, net omdat je op die manier heel veel kan zien, in alle vrijheid. Gelukkig rijdt mijn man en ja, het is altijd weer aanpassen aan de nieuwe auto. Hoe vaker je het doet, hoe meer routine je daar wel in opbouwt. Wij vertrekken nu binnen een week naar Slovenië en gaan daar weer rondrijden :-). Gelukkig twee nachten per hotel, anders wordt het inderdaad wel heel vermoeiend. Wij hebben zo van die lichte valiezen op wieltjes, maar het is en blijft een beetje een ‘valiezenkoers’… Dat is meteen het grootste nadeel aan die formule.

  2. Klinkt als een fijne reis!
    In 2013 maakten wij een roadtrip door het zuidwesten van de VS, en dat was de mooiste reis die we konden maken. Toen reed ik nog bijna niet met de auto, dus mijn man nam alle ritten voor zijn rekening (6500 km op 4 weken), maar moesten we de reis nu opnieuw maken, zou ik misschien ook stukjes rijden. Ik herken wel wat je schrijft over rijden op gewoonte. Als ik ergens nog nooit geweest ben, ben ik ook vaker gespannen tijdens het rijden. En die mentale uitputting van het verkeer, dat herken ik ook.

  3. Ja hoor, al 2x 3 weken door de VS getrokken, telkens zo’n 5000km, we houden allebei erg van autorijden en zo streken te bezoeken. Ook Canada deden we al. Volgend jaar plannen we weer een rondtrip. Uit mijn koffer leven is ook niet mijn favoriete bezigheid, maar het kan dan niet anders.

  4. De enige ‘roadtrip’ die ik al heb gedaan was naar Frankrijk, waarbij we in 3 dagen naar het Zuiden reden (met onze eigen auto) in plaats van gewoon in 1 keer langs de autostrade.
    En vroeger met mijn ouders hebben we ook wel eens een paar keer een auto gehuurd om dan verschillende plaatsen te doen, maar dan had ik niks met de planning of het rijden te maken natuurlijk.

  5. Ik ben een grote fan van roadtrips! Wij zijn nog niet lang terug van een heerlijke roadtrip door Schotland trouwens. De mooiste tot nu toe was in de VS, van Phoenix naar San Francisco. Ik beperk de ritten ook liefst tot maximum een paar uur per dag en heb ook graag wat dagen tussendoor zonder autorit. Om het gesleur met bagage te beperken neem ik een trolley en dagrugzak mee en zorg ik vooral dat ik weinig bagage bij heb. Wij wassen geregeld kleren onderweg en ik ga er vanuit dat de meeste dingen ook ter plaatse te koop zijn,dus neem alleen het meest noodzakelijke mee, maar dat is een keuze natuurlijk. Mijn man rijdt graag zelf en is niet graag passagier, ik rijd niet graag zelf en ben wel graag passagier: wij zijn wat dat betreft een roadtrip match made in heaven :-). Voor mij is het enige nadeel dat ik snel reisziek word.

    1. Oh ja, klinkt idd als een goede verdeling! Ik ben blij dat nog wat mensen de valiezen als een probleem ervaren. Lichter pakken is de enige oplossing waarschijnlijk.

  6. Roadtrip is niks voor mij, ik heb een hekel aan lang in de auto te zitten, of meerdere dagen achter elkaar in de auto, of om elke dag uit een valies te moeten leven en geen ‘eigen plekje’ te hebben. Waarom heb je niet met handbagage gewerkt? Dan steek je daar altijd in wat je de volgende dag(en) denkt nodig te hebben, en de rest laat je in de auto. Zo doen wij dat als we op vakantie vertrekken en onderweg nog ergens gaan overnachten: alles voor die ene nacht en die twee dagen in een trolley, de rest laten we in de auto. Het lief wil ooit graag een roadtrip maken in Amerika (cliché I know) en Ijsland staat nog op mijn lijstje maar daar moet ook bijna dagelijks een eind gereden worden. Noorwegen was in dat opzicht een prachtig land maar niet leuk omdat je voor al het moois te zien, elke dag in de auto moest stappen. Daarbovenop rij ik absoluut niet graag (behalve als er geen ander verkeer is, zoals bijvoorbeeld in Noorwegen dan weer dikwijls het geval is en de wegen zijn daar geweldig goed) en komt er dan voor mij extra stress bij omdat ik weet dat ik onderweg altijd wel (even) het stuur moet overpakken. Maar het is wel een geruststelling dat we allebei een rijbewijs hebben voor het geval één van ons twee dan onderweg iets voorkrijgt, dat we nog thuis raken en niet gerepatrieerd moeten worden 😀

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *