Malta Archieven - GoAnnelies

Malta #9: Ramla walk

3 november 2021goanneliesLeave a comment

Eind augustus 2018 trokken het lief en ik voor 7 dagen naar Malta & Gozo. Over onze planning en alle praktische zaken zoals vervoer en verblijf kon je al lezen in deze heuse overzichtspost. Malta bleek veel meer te bieden dan we hadden verwacht en daarom post ik met plezier van elke dag ook een meer gedetailleerd verslag.

Vandaag was onze laatste dag op Gozo, morgen zouden we terugvliegen naar huis. Het bleek ook de warmste dag van de hele trip. De gevoelstemperatuur zou doorheen de dag oplopen naar 38 graden en als je dan op een asfaltweg loopt waaruit de warmte zo naar boven komt is het zweten geblazen.

Maar toch stond er vandaag nog heel wat op de planning. Inspiratie vonden we bij de Ramla Walk op Visit Gozo die we volledig wandelden, maar dan in omgekeerde richting. We wilden namelijk voor de drukte op Ramla Beach zijn en ’s avonds weer aankomen in Marsalforn, waar we verbleven. De wandeling was 8km lang met een aantal interessante stops onderweg.

Ramla is een van de weinige zandstranden op Malta & Gozo. Het is ook één van de bekendste en mooiste. We namen al vroeg de bus naar Ramla en de weg naar het strand was bezaaid met toeristenkraampjes die zich opmaakten voor een drukke dag. Maar gelukkig was er op het strand zelf nog amper volk te bekennen.

Ramla is ook bekend om de zeer specifieke kleur zand. Ik had het nog nooit eerder gezien. Het is zo wat goudbruin. Kenmerkend is ook een mariabeeld in het midden van het strand. Ik voelde me deze ochtend niet zo fit en dat merk ik aan het feit dat ik amper een goede foto van het strand heb genomen. Op onderstaande foto na die toch de kleur van het zand meegeeft. En ja, ik lag dus te doezelen in de schaduw van het mariabeeld.

We bleven wat zonnen en zwemmen in de zee. Let wel: er is geen enkele schaduw op het strand (behalve het mariabeeld). Dus zorg voor een parasol als je hier een hele dag wil doorbrengen, want de hitte weegt door. Er zijn wel douches, waar we gretig gebruik van gemaakt hebben en enkele restaurants om iets te eten en te drinken, denk niveau vervallen Blankenberge :D.

In de buurt van Ramla kan je ook mooie wandelingen maken met zicht op het strand, iets dat net niet paste in onze planning. Maar op naar de wandeling nu! Vanaf het lager gelegen Ramla was het een beklimming richting het stadje Xaghra. Eerst liep deze over een asfaltweg, wat later via wandelpaadjes.

Eens aangekomen in Xaghra vond ik het onmiddellijk een fijn stadje. Ik weet niet juist waarom, maar ik voelde er een goede vibe. We waren wel stilaan uitgeput, het was echt warm. In de schaduw van de prachtig centraal gelegen kerk ploften we neer bij Oleander, voor een heerlijke pasta. Een aanrader om iets te gaan eten- met dank aan The Lonely Planet voor de inspiratie.

Doel van de namiddag? Een bezoek aan de Ggantija tempel, UNESCO beschermd en de oudste megalithische resten die op Malta te vinden zijn. Het wordt geschat dat de tempel werd gebouwd ergens tussen 3600 en 3000 V.C. Daarmee is de tempel ouder dan Hagar Qim & Mnandra op het eiland Malta. Een ticketje voor de tempel kost volgens mij een euro of 8 en daarbij zit ook de toegang tot de Ta Kola windmolen bij in.

Eerst kom je in een soort minimuseum met wat uitleg over de tempel en de opgravingen, daarna kan je via een mooi onderhouden pad naar de tempel wandelen.

De tempel is in minder goede staat dan Hagar Qim & Mnandra en ik vond het ook minder indrukwekkend. Wat ik wel fascinerend vond is dat deze tempel in de 18de eeuw ontdekt werd en dat hier al in de 19de eeuw heel wat ’toeristen’ over de vloer kwamen. Zij lieten hun stempel graag achter door hun naam in de eeuwenoude stenen te graveren. Een soort 19de eeuwse graffiti dus.

We bleven er niet super lang hangen, maar uiteindelijk heb ik geen spijt van dit bezoek. We liepen nadien langs de Ta Kola windmolen en besloten om dit minieme windmolenmuseum ook binnen te stappen (uiteindelijk hadden we al een ticket hé). Het lief had wat overtuigingskracht nodig, maar voor je het wist zaten we in de top van windmolen. Allemaal niet speciaal, maar het was wel eens tof. En we waren letterlijk de enigen in het museum.

Vroeger stonden Malta en Gozo trouwens vol met windmolens, deze dateert uit de 17de eeuw. Tijd nu voor de afdaling van Xaghra richting Marsalforn. Dit zou nog een hele tocht worden.

Het werd letterlijk heet onder onze voeten. Maar hoe dichter bij Marsalforn we kwamen, hoe meer bomen we zagen. Gelukkig! De boulevard richting Marsalforn beach was aangenaam om te wandelen. De Ramla Walk is wel een wandeling die ik nog eens opnieuw zou durven doen. Het was een fijne afsluiter van de vakantie.

Na een welverdiende douche maakten we ons op voor een laatste diner. Bij kaarslicht deze keer. Il Gabbiano ligt helemaal aan het einde van de baai in Marsalforn en zet ’s avonds wat tafels buiten. Wij claimden het laatste tafeltje. Het was er super gezellig en romantisch. Het eten was ook lekker, al herinner ik me vooral het dessert (ook al weet ik niet meer exact wat ik had qua dessert, ik weet nog dat het lekker was). Prioriteiten.

En zo kwam er een einde aan onze 8-daagse trip. De dag erna moesten we vroeg uit de veren. Een taxi bracht ons naar Mgarr, waar we de ferry namen en opnieuw opgewacht werden om naar het vliegveld te rijden met een busje. Ons hotel had de luchthaven transfer geregeld, want op de bus vertrouwden we niet wegens een strakke timing (en zondag).

Malta & Gozo was voor mij een ideale bestemming voor een weekje. Het is een zonzekere bestemming en je kan er zowel wandelen als dingen bezoeken. Het eten viel ook beter mee dan ik op voorhand had verwacht. Ik zou zo teruggaan!

Plan jij een tripje naar Malta?

Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie.

Malta #8: de citadel van Victoria

21 juli 2021goanneliesLeave a comment

Na een hele voormiddag in The Blue Lagoon en een middagwandeling op Comino keerden we terug naar Mgarr om de bus te nemen naar Victoria. Victoria is de hoofdstad van Gozo in het midden van het eiland. De lokale naam is Rabat, niet te verwarren met het stadje Rabat op Malta dat naast Mdina ligt (en uiteraard ook niet met de hoofdstad van Marokko).

Omdat we eigenlijk nog niet hadden gegeten kochten we een ijsje bij Bon Bon, omdat dat volgens the Lonely Planet de beste ijsjes van het eiland zijn. En het was ook echt bon (pun intended, yes!).

Eigenlijk hadden we voor Victoria niet echt een plan behalve dat we de citadel wilden bezoeken. We stapten daarom eerst wat rond en kwamen al snel in het middeleeuws aandoende centrum terecht met smalle steegjes.

Zo kwamen we ook langs de San Gorg basiliek verscholen op een gezellig pleintje.

Op naar de citadel nu. Het is een versterkte stad op de hoogste natuurlijke heuvel van het eiland. Vanop de citadel heb je een 360 graden uitzicht over Gozo. Het is een soort stad in een stad met kleine steegjes, een eigen basiliek en wat restaurants.

Als je de klim begint vanaf het centrum zie je rechts een bord ‘ingang’. Wij gingen kijken en kregen te horen dat alles ging sluiten en we geen ticket meer konden kopen. Paniek!

Blijkbaar heb je heel wat musea in de citadel en was dit de ingang om daarvoor een ticket te kopen. Maar gelukkig is de echte ingang tot de citadel hoger en kan je die altijd gratis bezoeken. Oef! De musea zagen er wel super interessant uit en ook de kerk zou ik wel eens willen bezoeken, dus als je meer tijd hebt lijkt me dit wel de moeite.

Alleen al rondwandelen in de citadel is de moeite. En doordat alle musea net gesloten waren, slenterden we er ook bijna helemaal alleen rond. Wat een contrast met het drukke Mdina.

Maar waar je echt voor komt is het uitzicht. Je kan namelijk op de uitkijkposten van de citadel gaan staan. En dan zie je het hele eiland.

De zee die je hierboven ziet is ook de kustlijn waar wij verbleven. In tegenstelling tot Malta is er nog meer open ruimte op Gozo, vooral landbouwgrond.

Het was al best een vermoeiende dag geweest dus we ploften neer op het terras van Ta’Ricardu, als enigen. Het is er volgens mij ook zeker de moeite om iets te eten. We bleven nog wat ronddwalen in de citadel voor we weer de bus opstapten richting Marsalforn. De dag voordien hadden we een eetplekje gespot in een baai verderop.

Qbajjar stond aangeprezen in de Lonely Planet en het was by far het lekkerste eten van de hele reis. Het is er super gezellig, met een ruime keuze aan verse gerechten en in plaats van een dessertenbuffet brengen ze een plateau waarop je een dessert mag aanduiden en daar komen ze je dan een verse portie van brengen. Ja hallo, voor mij is dat de hemel (ik kreeg mijn dessert zelfs niet op en ik krijg altijd mijn dessert op!).

Tegen mijn vrienden die naar Malta trekken en tips vragen roep ik als eerste dat ze hier moeten gaan eten, dus aub ga daar eten. Je zal het je niet beklagen.

Waar heb jij al eens een prachtig uitzicht gehad?

Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie.

Malta #7: the blue lagoon & Comino

20 januari 2021goanneliesLeave a comment

Vandaag stond er een nieuwe dag op Gozo op het programma en meer bepaald wilden we richting Comino. Comino is het kleinste van de drie bewoonde eilanden die de eilandstaat Malta vormen. Het ligt tussen Malta en Gozo. Je kan vanop beide eilanden een bootje nemen om Comino te bezoeken.

Praktisch

We stonden vroeg op want we wilden vooral in de voormiddag genieten van de bekende Blue Lagoon. Dat bleek de beste keuze, het was er nog vrij rustig zodat je plaats had om te zwemmen en te zonnen. Tegen het middaguur kwamen er allerlei partyboten aan, werd het luidruchtig en druk. Dat is het moment dat we zijn gaan wandelen op het eiland en later ook de terugtocht hebben ingezet naar Gozo.

Vanaf Marsalforn namen we de bus naar Mgarr, de haven van Gozo waar je ook de ferry kan nemen naar Malta. In Mgarr heb je verschillende excursiebedrijven waarbij je een plaats op een boot heen en terug kan kopen. Een normaal ticket ligt rond de 10 à 12 euro, vragen ze meer dan zetten ze je in ’t zak. Maar wij vonden heel vlot een eerlijke aanbieder en voor je het weet waren we op weg naar Comino.

The Blue Lagoon

Zoals je kan zien is het water echt helderblauw. Dat komt door het witte zand waarop het zonlicht weerkaatst. Zoals bij de Blue Grotto op Malta. Maar vergis je niet: het blijft zeewater. Je zwemt in de Middellandse Zee dus er zit stroming op het water, het is zout en er kan al eens een kwal voorbij drijven.

Ik ben zelf gek op de zee, maar niet per se om erin te zwemmen. Deze keer ging ik er toch voor. Het was een leuke ervaring en het water was goed van temperatuur. Het jammere is dat Comino amper strand heeft en dat elke vierkante meter wordt ingepalmd door strandstoelen die je tegen betaling kan huren, waardoor wij wat verder op harde stenen zijn gaan zitten. Het staat er ook vol met toeristische kraampjes. Op die manier verliest het allemaal wat van zijn charme. Wij waren er nu ook wel eind augustus.

Aan de overkant van The Blue Lagoon ligt Cominetto, het vierde en onbewoonde eiland van Malta. Je kan er naartoe zwemmen, maar er was die dag best veel stroming dus wij bleven mooi aan deze kant.

St. Mary’s Tower

Tegen de middag werd het warmer en kwam er steeds meer volk. We besloten om een wandeling te maken op het eiland naar St. Mary’s Tower. Een hele klim die veel toeristen niet maken. Volkomen onterecht wat mij betreft.

Allereerst passeer je the Crystal Lagoon, een andere inham met helder water waar enkele boten voor anker lagen. In de verte kan je de toren al spotten.

Eigenlijk was het de bedoeling om de volledige Comino walk te doen. Maar het was warm en zoals je kan zien was ook de ondergrond heel droog en moeilijk begaanbaar. We kozen dus om na de toren weer om te keren.

De St. Mary’s Tower is voor iedereen toegankelijk na een kleine donatie. Er is een man die elke dag de toren opent en de vlag ophangt. Die man was telkens super blij wanneer er iemand de toren kwam bezoeken en het was fijn om te zien dat hij zijn job met zoveel passie doet.

Binnen vind je wat informatie over de toren en boven heb je een mooi zicht op heel Comino, Malta en Gozo. Het is een oude verdedigingstoren zoals je er op Malta nog veel terugvindt.

Zicht op de Crystal & Blue Lagoon van Comino en wat verder zie je Mgarr op Gozo.

Comino is ondertussen niet echt meer bewoond. Er is nog een hotel dat enkel in de zomermaanden toeristen ontvangt. Daarnaast vind je er nog resten van een oud ziekenhuis en een aantal andere gebouwen. De naam Comino komt trouwens van de specerij ‘komijn’ dat vroeger geteeld werd op dit eiland.

Op de terugweg heerste er wat chaos. Ons excursiebedrijf voer elke half uur terug naar Gozo, net zoals alle andere bedrijven. Elk excursiebedrijf heeft zijn eigen kleur van tickets, maar er is maar 1 aanlegsteiger. En het zou kunnen dat er voor jouw kleur meer mensen staan te wachten dan er op de boot kunnen. Het was dus wat aanschuiven en er ons tussen wringen, maar uiteindelijk zaten we rond half drie weer op de boot.

In Mgarr waren alle restaurants dicht dus besloten we de bus te nemen naar onze volgende stop: de hoofdstad Victoria. En dat is voor een volgende keer ;).

Heb jij al eens ooit in helderblauw water gezwommen?

Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie.

Malta #6: saltpans walk op Gozo

28 oktober 2020goanneliesLeave a comment

Na vier dagen op het hoofdeiland Malta, was het tijd voor onze laatste ochtend in de Three Cities, vandaag stond de toch naar Gozo, het zustereiland, op de planning. Spannend wel want we zouden een kleine halve dag onderweg zijn.

Dit waren de verschillende stappen om uiteindelijk in Marsalforn, onze uitvalbasis voor Gozo te raken. Een hele tocht was dat!

De ferry van The Three Cities naar Valletta
Bus 42 van Valletta naar Cirkewegga. Hier zaten we zeker een dikke twee uur op, met echt een vreselijke chauffeur die super onbeleefd was naar nieuwe mensen die de bus opstapten. En we hebben ergens zeker 10 minuten in the middle of nowhere stilgestaan.
Ferry van Cirkewegga naar de haven Mgarr op Gozo. Er is een ferry elk half uur en het is allemaal heel vlot geregeld. Je koop een kaartje en mag dan in een rij wachten om in te schepen. De overtocht zelf duurt een half uurtje en je hebt zicht op Comino.
Aangekomen in Mgarr was het even chaos om op een bus te raken. Uiteindelijk namen we bus 322 rechtstreeks naar Marsalforn, maar we hadden ook via de hoofdstad Victoria kunnen gaan. En daar dan overstappen richting Marsalforn.

We checkten in bij Murella Living en verkenden meteen Marsalforn. Het is een meer toeristisch badplaatsje op Gozo, maar wel strategisch gelegen. In tegenstelling tot enkele andere plekken zijn hier ook heel wat restaurants, wat toch mooi meegenomen is. We lunchten bij Arzella, helemaal op het uiteinde van de baai. Ik had een heerlijke risotto, maar de verse vis zou ook een topper zijn.

We hadden nog een halve dag en kozen ervoor om de kustlijn vertrekkende van Marsalforn te wandelen tot ergens halverwege. Het doel was vooral om de befaamde zoutpannen te gaan spotten en uiteindelijk werd het prachtige Wied-El-Ghasri ons eindpunt. We baseerden ons op de saltpans walk van Visit Gozo, maar die wandeling helemaal uitstappen zou zeker een dag kosten.

Eenmaal Marsalforn uit wandelden we langs een mooie aangelegde boulevard tot in de volgende baai Qbajjar.

Uiteindelijk belandden we aan een uitkijkpunt op de zee met een eenzaam en afgesloten stenen huisje.

Nog één baai verder was dit dan weer het zicht, met een soort witte berg zand aan het uiteinde.

Uiteindelijk kwamen we bij de zoutpannen, al is het dan wel langs een asfalten weg. Je kan gelukkig afslaan naar het onverharde deel en zo tussen de zoutpannen wandelen. En dat geeft mooie plaatjes.

We waren ter plaatse ontzettend gefascineerd over hoe die zoutpannen nu echt werken (uiteraard gaat het om verdamping van zeewater, maar hoe schraap je het zout ervan af?) en of er bij ons Maltees zout in de winkel ligt. Veel vind ik er online niet over, maar ik vermoed dat op Malta en Gozo de zoutpannen niet meer actief worden gebruikt. Het blijkbaar nog wel altijd goed voor de vogels die overvliegen en op die manier aan zoet water kunnen.

Ik vond onze wandeling nu al geslaagd, maar toen we uiteindelijk bij Wied-Al-Ghasri aankwamen viel mijn mond op. Het is een prachtige inham die heel exotisch aandoet. Van boven is het zicht de moeite en via een kleine trap kan je beneden op het strand komen. Nadeel: het strand is een keienstrand.

Het lief ging even zwemmen, ik bewaarde mijn waterdoop voor de dag erop. Ik bleef wat chillen op het strand. Het was er heerlijk rustig.

We deden exact dezelfde weg terug, niet ideaal misschien, maar het werd al wat later en we wilden aan de kustlijn blijven. ’s Avonds aten we nog maar eens een pizza bij Murella in de baai van Marsalforn.

Onze kennismaking met Gozo was alvast geslaagd!

Heb jij al eens zoutpannen kunnen bewonderen?

Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie.

Malta #5: Mdina & Rabat

20 mei 2020goanneliesLeave a comment

Na drie heerlijke dagen op Malta, maakten we ons op voor de laatste dag op dit eiland. Oorspronkelijk zouden we nog een halve dag gaan hiken, maar de vorige dag (met de zonovergoten zware wandeling aan de zuidkust) had er stevig ingehakt. We besloten er dus een volledige dag cultuur van te maken en niet één, maar twee stadjes te bezoeken.

We namen opnieuw de ferry naar Valletta van in The three cities en daar namen we bus 52 (mijn vooruitziende zelf heeft tijdens de vakantie de busnummers opgeschreven blijkbaar :)) die stopt aan Mdina.

Mdina is de voormalige hoofdstad van Malta en tot in de 15de eeuw was het daardoor de belangrijkste middeleeuwse stad van het eiland. Vandaag staat Mdina bekend als ‘de stille stad’, deze zelfstandige gemeente is volledig ommuurd en er zouden amper auto’s rijden. In Mdina werden beelden geschoten voor het eerste seizoen van Game Of Thrones, wat er onder meer voor zorgt dat het een echte toeristische trekpleister is.

Mijn aandacht werd getrokken door de middeleeuwse steegjes. Een stille stad is het wel niet. Ja, het loopt er vol met toeristen en die maken lawaai. Maar daarnaast rijden er ook gewoon auto’s. En je moet echt vaak aan de kant voor die auto’s in de smalle straten. Dus ik zou het niet echt een stille stad noemen…. :).

Naast ronddwalen, kan je ook St. Paul’s cathedral bezoeken. Deze is ouder dan de St. John’s- co-cathedral in Valletta en romaans van bouwstijl, i.p.v. barok. Naast de kerk krijg je eerst toegang tot een religieus museum in een heel mooi gebouw, en de kerk zelf heeft een prachtige beschilderde koepel. Een ticket kostte slechts enkele euro’s. Aanrader!

We slenterden de hele voormiddag rond in de straatjes tot het echt druk werd. Wat later in de namiddag keerden we terug en zo hadden we hele delen van het stadje voor ons alleen.

Deze Instagramwaardige fotospot bracht al eerder inspiratie voor deze post.

Mdina is zeker niet groot, wij hebben elk straatje een keer of twee gedaan. Er zijn enkele eetplekjes, maar die zijn uiteraard gericht op toeristen. We stopten voor een stuk taart bij het geprezen Fontanella Tea Garden, met een 360 graden zicht over het eiland. Er was een ruime keuze aan taart en die was heerlijk (ik nam uiteraard chocoladetaart, bommetje). De drukte moet je erbij nemen (ik schoof 20 min aan aan het toilet :D).

Mdina is zeker goed voor een halve dag vertier. Ik raad aan om ofwel ’s morgens vroeg te gaan, ofwel wat later in de namiddag vanaf een uur of 3. Dan heb je de steegjes wat meer voor jou alleen.

Tijd voor lunch! We ploften neer bij Ta Doni in het centrum van Rabat. Een kleine, maar super verse kaart en een gezellig terrasje. Rabat is het zusterstadje van Mdina en beschikt over zijn eigen bezienswaardigheden, voornamelijk overblijfselen uit de Romeinse tijd.

Zo kan je een Romeinse villa bezoeken, maar wij kozen voor iets merkwaardiger: een bezoek aan de catacomben. Dit is een kerkhof of hypogeum waarbij de graven ondergronds uit steen werden gebeiteld. Ze werden gebruikt tussen de 3de en 5de eeuw, door de punische volkeren, die volgens de Romeinse traditie buiten de stad begraven moesten worden.

In Rabat kan je verschillende sites met catacomben bezoeken, zoals St. Agatha en St. Pauls. We kozen voor de St. Pauls catacomben aangezien deze de grootste (en ook de bekendste) zijn. Een ticket kost 6 euro en je kan eenvoudig de nummers op de ‘grafzerken’ volgen om af te dalen. Er staat ook steeds een bordje met de periode van de catacomben en het volk dat er begraven lag.

Uiteindelijk lijken de meeste catacomben op elkaar, maar het is wel eens speciaal om dit te bezoeken. Ik vraag me vooral af hoe zwaar het geweest moet zijn om graven te hakken uit steen. Onder een loden zon dan nog.

Na dit macabere bezoek dwaalden we nog wat rond in Rabat. En dit stadje veroverde meteen mijn hart. In tegenstelling tot het Bokrijk-gevoel dat je wat krijgt in Mdina, is dit stadje vol leven. Ook met de nodige mooie steegjes, maar dan met was die te drogen hangt, bloempotjes…

Helemaal mijn ding dus. Zoals gezegd doken we nog even Mdina weer binnen, waar het rustiger was, voor we de bus terug naar Valletta namen. Dit was echt één van mijn favoriete dagen van de vakantie. Gewoon lekker rondstruinen en wat dingen bezoeken. Deze twee stadjes zijn dus niet over te slaan bij een bezoek aan Malta.

Waar heb jij al eens mooie middeleeuwse steegjes gespot?

Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie.

Malta #4: op zoek naar ridders in The Three Cities

4 maart 2020goanneliesLeave a comment

Deze post sluit naadloos aan op de vorige. Na een heuse wandeling met de nodige uitdagingen van de Dingli Cliffs naar de Blue Grotto verkenden we dezelfde dag nog de befaamde Three Cities.

The Three Cities? Dat zijn Vittoriosa (ook wel Birgu genaamd), Senglea en Cospicua. Deze drie ministeden vind je aan de overkant van Valetta en tonen nog het oude middeleeuwse eilandleven.

Wij sliepen in Birgu, de oudste van de drie, en wandelden voornamelijk daarin rond. Het is makkelijk verdwalen in de kleine oude steegjes. Weinig toeristen maken de oversteek, maar ik vond dit veel mooier dan Valletta. Het is er rustig en nog heel bewoond. In tegenstelling tot Valletta dat soms wat op Bokrijk leek.

The Three Cities werden gesticht door de ridderorde van St. John en dateren uit de 16de en 17de eeuw. Het is hier dat het beleg van Malta in 1565 plaatsvond (Christendom tegen de moren), Valletta werd pas gesticht na dat beleg. The Three Cities beschikken daardoor over de nodige verdedigingsmuren en forten. En ze hebben elk een eigen schattig haventje.

In Birgu aten we ook een aantal keer geweldig, het lekkerste van de hele Maltatrip. Het loont dus echt wel om de ferry te nemen vanuit Valletta.

Osteria V.E.: een heerlijk Italiaans geïnspireerd familierestaurant met een klein terras in een leuk steegje.
Del Borgo: een wijnbar en restaurant in de kelder. Dit was met voorsprong het beste eten op Malta. Ik at er een geweldig lokaal vleesgerecht (Bragioli), zware aanrader!

Malta staat bekend voor zijn religieuze feesten en zeker in The Three Cities worden deze uitgebreid gevierd. Daar maakten we de eerste dag al kennis mee. De steegjes werden versierd met middeleeuwse doeken en er was een optocht met een beeld van Maria:

The Three Cities zijn een prachtig stukje authentiek Malta. Bij meer tijd zou ik hier nog verder ronddwalen en ook de andere twee stadjes aandoen. Zeker de moeite om minstens een half dagje te spenderen (en lekker te gaan eten) als je in Valletta bent.

Waar heb jij het echte lokale leven geproefd op vakantie?

Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie.

Malta #3: van de Dingli Cliffs naar de Blue Grotto

6 november 2019goanneliesLeave a comment

Na een dag in de hoofdstad besloten we om te gaan hiken langs de zuidkust. Op Visit Malta hadden we een wandeling gevonden die ons zou leiden langs de Dingli Cliffs, de tempels van Hagar Qim & Mnandra en The Blue Grotto (de rode wandeling). Zo zouden we meteen heel wat dingen combineren. Zonder op de zaken vooruit te lopen: deze drie bezienswaardigheden bleken de moeite, de wandeling zelf niet echt.

We namen de ferry naar Valletta en vandaar bus 52 naar Dingli, we stapten dan ook uit bij de eindhalte. Opgelet, deze bus stopt niet vlak aan de kliffen (daarvoor moet je een andere nummer nemen, ik denk 51), dus het was even stappen naar het uitzichtpunt. En onderweg doen ze er alles aan om je in de war te brengen :D.

Eens aangekomen op het uitzichtpunt zagen we de eerste Japanners van een bus stappen en wat groepen op segways. Het uitzichtpunt zelf ligt naast een wat rare constructie met gevaarsborden. Het lijkt wel iets kernenergie-achtig. Daarnaast sta je op de hoogste kliffen (en het hoogste punt van het hele eiland), wat ervoor zorgt dat je die kliffen eigenlijk helemaal niet ziet. Het viel dus wel heel erg tegen en de Japanners die meteen hierna weer de bus opstapten zullen zich niet veel van deze stop herinneren achteraf.

Maar dankzij de wandeling zouden we nog wel een mooi zicht krijgen op de kliffen. Verder wandelend langs de grote weg stonden twee kleine kerkjes. Hier zagen we ook de laatste toeristen voor een hele tijd.

Na even stappen gingen we van de grote weg af. Wandelschoenen zijn ten zeerste aangeraden want de ondergrond is allesbehalve stabiel. En toen zagen we ze echt. De kliffen! Helemaal in de verte spot je nog het bolletje van het zogezegde echte uitzichtpunt. Zoals je ziet is het pas een heel stuk verder dat je de kliffen echt te zien krijgt.

Op dit onverharde stuk zijn overblijfselen van 3000 v.C. terug gevonden. Gaten in de grond uit het Bronzen Tijdperk bv. Ik had er nog nooit bij stil gestaan dat Malta één van de plekken is waar echt heel oude archeologische vondsten zijn gedaan.

Het mooiste stuk van de wandeling komt hierna, wanneer we door een soort van rotskloof wandelden en zeker een uur lang geen levende ziel tegenkwamen.

Het is ondertussen wel heel warm en het gaat af en toe steil naar omhoog.

Na een dikke 5km wandelen komen we weer op de grote weg en daar begint de helse tocht richting de tempels. Zeker anderhalf uur lang wandelen we door niemandsland, op een asfaltweg waaruit de hitte opstijgt. De tempels en de zee zijn te zien in de verte en lijken dichtbij. Maar dat zijn ze niet. Ik moet ondertussen naar het toilet en heb honger. Ik geef het toe, ik werd er zelfs ambetant van.

Uiteindelijk belanden we uitgeput in het tempelrestaurant van Hagar Qim en Mnandra. Het eten was niet lekker, maar zitten en iets drinken was even het meest zalige gevoel ooit. Als je deze wandeling wil doen, is het misschien toen een idee van een auto te huren, of een stuk met de bus te doen.

Uiteindelijk waren we voldoende opgeladen voor een bezoek aan de tempels. Ik wist niet wat te verwachten, want ik had nog nooit zoiets bezocht. We werden eerst binnengelaten in een soort containermuseum met opgravingen en meer uitleg over de tempels en vooral een heel interessant reconstructiefilmpje in 3D.

Hagar Qim en Mnandra zijn eigenlijk twee verschillende tempels op een steenworp van elkaar. Vermoedelijk zijn ze beiden ergens gebouwd rond 3000 V.Chr. Waarom en door welk volk is nog steeds onbekend. De tempelcultuur kende zijn hoogdagen in een ver verleden, maar is heel snel ook weer van de radar verdwenen. Het is gissen waarom. Welke Goden aanbeden deze mensen? Aargh… zoveel vragen en wellicht nooit een antwoord.

Wat we wel weten is dat er een raam in de tempel van Hagar Qim zat waar enkel op de eerste dag van zomer helder licht doorschijnt en een soort stenen altaar daardoor verlicht werd in de verder donkere tempel. Duidelijk een soort ritueel en super vreemd dat ze 3.000 jaar v.C. al zoveel over de stand van de zon wisten.

De tempels zijn goed bewaard gebleven omdat ze door de tijd heen bedolven waren en in de 18de eeuw zijn ze pas ontdekt. Ondertussen worden ze met veel aandacht bewaard voor toekomstige generaties, vandaar het zonnescherm boven de tempels.

Hagar Qim ligt dicht bij de ingang en is de kleinste tempel van de twee. Niet toevallig, of dat denken wij toch, liggen beiden tempels vlak voor het eiland Fifla. Een onbewoond eiland, op wat zeer speciale diersoorten na, dat ons de hele wandeling fascineerde.

Voor Mnandra is het een eind wandelen naar beneden, en dus vooral weer naar boven klimmen achteraf. Er staan chauffeurs met van die karretjes die je voor 1 euro p.p. naar boven willen rijden. Wij hadden die dag al zover gewandeld, dat we dat ook nog wel zouden aankunnen. En het bleek helemaal niet zo steil.

Mnandra is een wat oudere tempel, veel groter en is ook uit een andere soort steen gemaakt. Een meer rode kleisteen.

Beide tempels zijn Unesco beschermd en maken deel uit van de megalithische overblijfselen verspreid over Malta. Zo zouden we later op Gozo nog de Ggantija tempel bezoeken, de oudste resten die werden terug gevonden op de eilandenarchipel. Ik vond deze tempels eigenlijk wel leuker dan Ggantija, dus als je weinig tijd hebt trek dan zeker naar Hagar Qim & Mnandra.

En ja, het zijn eigenlijk maar een hoop stenen. Maar het feit dat die daar doelbewust zo enorm lang geleden zijn gezet om de zon op één dag van het jaar naar binnen te laten vallen… Ik vind dat fascinerend. Want sleur maar met die stenen hé! Maar dat kan aan mijn nerdheid liggen natuurlijk.

Na dit geschiedkundig bezoek hadden we nog één stop: the blue grotto. Dat was maar 2km meer wandelen.

Al van ver zagen we de bootjes liggen. Maar we wilden eerst boven stoppen om een goed zicht op de grot te krijgen.

Eigenlijk zijn het gewone grotten, ware het niet dat er wit zand op de bodem ligt. En als de zon daarop schijnt wordt het water helder blauw. Vandaar Blue Grotto. Je bezoekt deze best in de voormiddag want dan staat de zon op de grote grot en is het effect het grootst (maar ook meer volk). Wij namen het laatste bootje van de dag voor 8 euro p.p. Even zitten! In de kleinere grotten aan de overkant hadden we ook het blauwe effect.

Ik vond het gewoon zalig om op dat bootje te zitten, blauw water of niet. En de grotten op zich zijn ook gewoon mooi om te bezoeken. Mooie afsluiter van een heftige wandeling.

Het tochtje met de boot duurde ongeveer 20 minuten, hierna namen we een rechtstreekse bus naar Valletta. En dan de ferry naar onze B&B. Om doodop neer te ploffen op ons bed. Nadien zouden we nog gaan rondwandelen in The Three Cities, maar dat is voor een volgende keer.

Ik vond dit een enorm boeiende dag, maar ook zwaar met de warmte en het saaie middenstuk. Ik denk dat ik een volgende keer ’s morgens naar The Blue Grotto zou trekken en dan te voet naar de tempels. Heel misschien zou ik met een bus stoppen aan de Dingli kliffen. Maar als ik eerlijk moet zijn weet ik niet of ik dat stuk nog eens zou doen. De kliffen zijn eerder een nice to have dan een must vind ik.

Bezocht jij al eens ooit een tempel of andere heel oude menselijke overblijfselen?

Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie.

Malta #2: een dag in de hoofdstad Valletta

17 juli 2019goanneliesLeave a comment

Nadat we de eerste dag aankwamen in onze geweldige B&B en een wandeling maakte langs pittoreske visserdorpjes stond vandaag een dagje citytrippen op het programma. Valletta is de hoofdstad van Malta en ook de kleinste hoofdstad van Europa. Bovendien is het hele centrum Unesco-beschermd. Klonk goed voor een dagje rondstruinen door de steegjes.

We namen de ferry vanaf The Three Cities en dat zouden we nog een paar dagen doen want het gaat zo snel en je maakt me met weinig meer blij dan op een boot zitten. Ook vanuit de andere kant (Sliema) kan je de ferry nemen. De ferry vaart elk kwartier uit (na 21u is dat elk half uur) en kostte 2,5 euro heen en terug als ik het me goed herinner. Mooi meegenomen: wie voor de ferry betaalt kan gratis de lift nemen naar de Upper Barakka Gardens. Een glazen lift weliswaar, jullie weten dat ik daar niet zo zot van ben. Maar het is een aanrader om die lift te gebruiken want anders ben je wel wat aan het klimmen.

De Upper Barakka Gardens werden het eerste letterlijke hoogtepunt van de dag met een prachtig uitzicht over The Three Cities. De Gardens zelf zijn heerlijk fris om te vertoeven en je kan er om 12u het kanonschot (inclusief officiele ceremonie) van the saluting battery meepikken. Dat wordt al sinds de middeleeuwen afgeschoten om mensen te laten weten dat het 12u ’s middags is. Waarom zou een mens nog een horloge dragen feitelijk?

Van daaruit hadden we niet echt een plan, we wilden gewoon rustig rondstruinen. Laat ons zeggen dat het niet moeilijk is om te verdwalen in de vele mediterraanse straatjes. We wilden de basiliek graag bezoeken, maar daar stond een lange rij op de middag dus trokken we richting Grandmaster’s Palace. Trouwe lezers weten ondertussen dat ik geen paleis aan mij laat voorbij gaan.

Malta heeft vele watertjes doorzwommen. Zo wonnen ze een belangrijke slag tegen de Moren in de 16de eeuw, daarover kom je in het militaire museum meer te weten (bezochten we zelf niet). De ridderorde van Saint-John deelde toen de lakens uit en de Grandmaster was de hoogste in rang en bekleedde dit paleis. Malta is even een monarchie geweest onder het Verenigd Koninkrijk. Daarom rijden ze er nog steeds links en hangt er een mooi portret van koningin Elizabeth II in het paleis. Vandaag is Malta een republiek met president en is dit nog steeds één van de officiele staatspaleizen.

In Malta zijn wel wat Game Of Thrones scènes opgenomen en als je het binnenplein van het paleis ziet snap je meteen waarom.

Het paleis is compact maar fijn om te bezoeken. De gangen zijn kleurrijk met gedetailleerde plafonds en harnassen. In de officiele vertrekken leer je wat meer over de functie van elke kamer.

Daarnaast zit het wapenmuseum bij je ticket inbegrepen, voor zo’n gecombineerd ticket betaal je ongeveer 8 euro. Honderden harnassen, kanonnen, pistolen en andere wapens kan je er bezichtigen. Leuk om eens door te lopen, maar ik kwam vooral voor het paleis. Gelukkig was mijn innerlijke prinses voldaan na dit bezoek.

Hierna aten we pizza op een pleintje voor de basiliek bij Café Caravaggio. Na een deugddoende maaltijd, want de zon scheen volop, bleek de rij na de middag aan de St-John’s Co-Basilica verdwenen. Het ideale moment om een ticketje van 10 euro inclusief audiogids aan te schaffen en deze barokke parel te bewonderen.

Barok is trouwens het minste wat je kan zeggen, de hele kerk is van kop tot teen bedekt met bladgoud. Het doet bijna pijn aan de ogen. Het is er zo over dat het misschien weer mooi wordt. Het is in ieder geval zo’n kerk die ik nog nooit eerder heb gezien.

We deden flink ons best met de veel te gedetailleerde en ronduit saaie audiogids die bij elk grafmonument uitleg gaf over de overleden persoon en de bouw van het moment. De basiliek is groot met vele kappellen dus je bent wel even zoet. Helemaal op het einde heb je een grotere kapel met enkele werken van Caravaggio, je weet wel die grote Italiaanse schilder.

Tot zover de twee bezienswaardigheden die we niet wilden missen, we slenterden verder door de stad richting de andere waterkant met zicht op Sliema.

Er is zoals je ziet heel wat hoogteverschil in de stad. In combinatie met de warmte maakt het dat tot een pittige citytrip. We kwamen de typische gekleurde balkonnetjes tegen, die goed tegen de hitte zouden isoleren. Hopelijk, want met die buitentemperaturen is een fris appartement geen overbodige luxe.

Onderweg passeerden we nog eens tussen het paleis en de basiliek voor het beste ijs van Valletta (of dat zeggen alle reisgidsen toch) bij Café Cordina. Ik weet niet meer zo goed wat ik had, maar ik koos de specialere smaken en het was goddelijk ,zeker met het warme weer.

Ons volgende doel waren de muren van het oude stadsgedeelte, daar wil men het oude met het nieuwe blenden. Net buiten aan het Unescobordje vind je de Triton Fontein, die wil degelijk water spoot, alleen net niet op het moment van mijn foto. *Typisch*.

Een aanrader is om vlak voor je de stadsmuren buiten gaat nog de trappen op te gaan richting Hastings Gardens, een kleine groene oase van rust met uitzicht over de stadsmuren en het nieuwe Valletta.

Hierna werd het al wat donkerder en dat gaf de stad wel een speciaal sfeertje.

We aten niet zo merkwaardig bij d’Office, ergens in een van de eetstraatjes en gingen weer met de ferry naar de B&B. Een betere aanrader is om vierkante hipster pizza te gaan eten in de kelder bij Sotto.

We namen nog twee ochtenden daarna de ferry naar Valletta, en omdat we soms op onze bus moesten wachten, gaf ons dat wat extra tijd om de stad te verkennen. Bij deze nog twee extra tips.

Goede koffie vind je bij Chocolate District, ook al beweert de naam dus iets anders. Het is om de hoek bij de Upper Barakka Gardens net buiten het oog van de toeristen. Het was er heerlijk wakker worden ’s morgens op het mini terras in een steegje.

En aangezien er Upper Barakka Gardens bestaan, wijst dat ook op het feit dat er Lower Barakka Gardens zijn, ah ja. Met een zicht op de vaargeul naar de zee ben ik misschien nog iets meer verkocht aan deze tuinen. En ok ja, misschien zit de Romeinse tempel er ook voor iets tussen.

Ik vond het fijn om in Valletta een dagje rond de struinen en om ook de andere dagen nog eens te genieten van het uitzicht vanop de Upper Barakka Gardens. Dat is echt fenomenaal. Maar het oude stadscentrum miste de charme en warmte die ik een dag later wel in The Three Cities zou vinden. Daar zie je de echte Maltezen samen zitten voor hun deur.

In het oude centrum van Valletta vind je voornamelijk toeristen en is het ’s avonds al snel doods. Het echte leven is naar buiten de stadsmuren getrokken en dat merk je soms. Als echte citytrip is de stad ook wat klein, dus dan raad ik je aan om dit te combineren met meerdere daguitstappen naar andere delen van het eiland. En sla The Three Cities zeker niet over dan!

Ben jij al eens in Valletta geweest?

Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie.

Malta #1: Van Marsaskala naar Marsaxlokk

27 maart 2019goanneliesLeave a comment

Tijdens onze eerste dag vertrokken we al vroeg voor onze vlucht en landden we vlak voor de middag op de enige luchthaven die het eiland rijk is. Het was eventjes zoeken naar de juiste bushalte, we moesten ook ergens overstappen volgens Google Maps en dat ging even fout, maar dankzij Google Maps en wat geduld kwamen we dan toch uiteindelijk aan in Birgu waar we zouden overnachten. Na het inchecken hadden we een hongerke en we probeerden meteen de lokale specialiteit uit: pastizzi. Dit zijn bladerdeeggebakjes met ofwel kikkererwten ofwel ricotta in. Ik was niet overdonderd. Die met kikkererwten was wel lekker, die met kaas vooral zwaar. Een adjectief waarmee je de Maltese keuken trouwens in één woord kan samenvatten.

Marsaskala

In de namiddag deden we deze wandeling van Visit Malta, met route B langs St. Peter’s Pool. Al volgden we niet de witte bordjes zoals beschreven, maar had het lief de route op zijn sporthorloge opgeslagen, we zullen dus hier en daar wel wat anders gelopen hebben dan op het kaartje. Startpunt was het vissersdorp Marsaskala en de wandeling was in totaal 12km lang.

Marsaskala bleek een schattig dorpje met een haven waar je rond kan. Opvallend is dat de vissserbootjes in Malta niet aan een steiger liggen, maar gewoon in het midden van de haven voor anker. Hoe je op de bootjes raakt is ons een raadsel, al zagen we ook wel van die hele kleine bootjes aan de buitenkant liggen die daar misschien voor gebruikt worden.

Eens je de haven rond bent kom je aan een brede wandelboulevard en voorbij een zwemzone met enkele zoutpannen. Strand vond je niet aan deze kant van het eiland, mensen zonnen hier op de rotsen.

Op weg naar de tweede inham kom je voorbij enkele villa’s en een leegstaand gebouw met mooie street art. De enige street art die we die week zouden zien.

Het tweede haventje leek ons meer gericht op pleziervaart, met vervallen huisjes, veel auto’s, rommel. Beetje chaotisch en typisch mediterraans zeker?

Eens Marsaskala uit wenkt een mooi stukje natuur met zicht op witte ‘kliffen’, al zijn ze niet hoog genoeg om de naam kliffen waardig te dragen. Maar het zandweggetje stijgt wel dus dat is even bijten voor de enkels. Het uitzicht loont gelukkig. Ik vond het er prachtig.

Hierna wandel je nog een tijdje langs een zandweggetje met veel cactussen, verlaten oude gebouwen, een muur… Het was wat van alles wat. In de verte lonkt de haven van Marsaxlokk al.

Maar wij namen nog een omweg langs St-Peters Pool. Hiervoor moesten we langs een lange asfaltweg en dat viel zwaar tegen. Heel de tijd auto’s die passeren, heel druk want het was een zondag en eigenlijk is de weg naar het einde van de Pool gewoon te klein om met een auto door te kunnen, maar daar laten Maltezen zich niet door kennen. Zolang ze maar zo dicht mogelijk kunnen parkeren en vooral niet te ver moeten stappen. *Zucht*.

Ook naar het uiterste punt van de uitham wandelen viel wat tegen, zo’n mooie uitzichten vonden we niet meer. Uiteindelijk rustten we wat uit bij St. Peters Pool, waar het druk was en daarom niet zo ons ding.

Durfals kunnen hier van de rotsen in het water springen, maar daar bedankten we voor. Weer naar beneden dan, via dezelfde asfaltweg, en zo kwamen we in Marsaxlokk. Befaamd om zijn zondagse vismarkt, die al dicht was (ik eet toch geen vis) en de typische schattige Maltese bootjes.

We waren moe en ploften neer op een terrasje met zicht op de haven. Veel meer hebben we van het dorpje niet verkend. We waren vroeg moeten opgestaan voor onze vlucht en dat eiste zijn tol. Aan het terras zat een uitgemergeld katje met maar één oogje te bedelen voor eten. Ik begon meteen te wenen. De komende dagen zou ik nog een aantal keer geconfronteerd worden met het straatkattenprobleem op Malta en Gozo. Het was soms echt zielig. Mijn klein hartje had het daar heel moeilijk mee.

We namen vlot de bus terug naar onze B&B. We vroegen de eigenares restauranttips in Birgu, het stadje waar wij zaten, omdat we geen zin hadden om nog ver te gaan. Uiteindelijk aten we heerlijke pasta en risotto bij Osteria VE op het terras in een van de vele kleine straatjes die Birgu rijk is.

Malta staat bekend om zijn religieuze feesten en het afsteken van vuurwerk en daar maakten we meteen kennis mee. In Birgu was alles namelijk versierd met kleurrijke lichtjes en middeleeuwse doeken en er werd rondgegaan met een soort mariabeeld in een heuse processie. Er was een fanfare en uiteraard veel vuurwerk. Het gaf onze trip meteen iets extra, zo mee ondergedompeld worden in de lokale cultuur. Birgu is echt prachtig, zowel overdag als ’s avonds. Later meer foto’s, maar nu was het tijd om ons bedje op te zoeken.

Ben jij ook al eens toevallig op een lokaal folkklorefeest beland?

Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie.

De niet zo Pinterestwaardige gids voor 7 dagen op Malta & Gozo

10 oktober 2018goanneliesLeave a comment

Jullie weten ondertussen wel dat ik van een beetje ironie hou. Zo ook deze titel. Toen we 7 dagen boekten naar Malta heb ik volgens mij letterlijk elk blogartikel gelezen dat hierover geschreven is in het Engels of Nederlands. En ik kwam zo vaak hetzelfde tegen (dat Malta een tijdje geleden travel bloggers heeft betaald helpt natuurlijk niet). Enfin, voornamelijk hipstergrieten met allemaal dezelfde foto’s. No offence, maar ik zocht naar verhalen die me konden helpen met bepalen hoe ik mijn reis best kon indelen. Wat was allemaal te combineren op één dag en wat was realistisch? En dan vooral met een focus op cultuur en natuur want uren aan een strand of zwembad liggen zagen we niet zitten. En dat vond ik gewoon niet zo veel. Ik vond vooral foto’s van meiden in hun zomeroutfits. Dat was het toch niet zo ^^.

Uiteindelijk vind ik wel dat we best een goede planning hadden uitgetekend (dankzij wat vrienden die er wel al waren geweest) en zoals altijd moet die ter plaatse nog wat hertekend worden. De komende tijd zal ik van elke dag nog een verslagje maken, maar in deze post wou ik graag ons algemeen reisplan en overzicht tonen, zodat jij er inspiratie kan uithalen. En wat algemene tips. Zodat je kan leren uit onze fouten en winners. Maar dan zonder de hipsterfoto’s jongens. Sorry.

Vervoer

We namen twee ochtendvluchten op zondag vanuit Charleroi met Ryanair (en die hebben zelfs gevlogen toen!). We waren sowieso niet van plan om bagage in te checken dus we vonden dat dit volstond (vliegtuigtickets heen en terug lagen slechts rond de 100 euro per persoon en dat in het hoogseizoen!). Je kan ook opteren voor een vlucht met Air Malta, die vliegen wel vanuit Zaventem.

Op Malta zelf is het huren van een auto logisch. Je hebt dan alle vrijheid en het eiland is uiteindelijk maar een scheet groot. Toch hebben wij erover gekozen om dit niet te doen (dat telt namelijk al snel op voor 7 dagen). We hebben ons een week lang verplaatst met de bus. Via een Explore Tallinja card kost dit je slechts 21 euro voor de volle 7 dagen. Hallo, zo goedkoop dat kan je je toch niet voorstellen?

Met dit kaartje neem je eender welke bus, want alles is daar sinds kort publiek georganiseerd. Ik had horrorverhalen gelezen over overvolle bussen die zich niet aan hun tijdschema houden en soms gewoon niet komen opdagen en dat je dan een uur moet wachten in de snikhete zon. Voor iemand zonder geduld (Jep, that’s me) leek het een uitdaging, maar het is allemaal supergoed meegevallen. Ja, de eerste dag was een zondag en toen namen we iets lokalere bussen en moesten we soms even wachten. Maar nadien hebben we hier geen problemen mee gehad.

De bussen zijn voorzien van airco en soms moet je wel even rechtstaan. Chauffeurs zijn niet altijd even vriendelijk. Maar: we zijn overal vlot geraakt. Tip: start steeds in Valletta, vandaar geraak je overal en naar toeristische plekken rijden bussen genoeg per uur. Op Gozo rijden de meeste bussen via de hoofdstad Victoria waar je makkelijk kan overstappen.

Van die nachtmerries kwam dus niets in huis. De bus was een echte winner! Daarnaast namen we vaak de ferry van de Three Cities naar Valletta om daar dan een bus te nemen en de ferry van naar Gozo natuurlijk. Zwemmen was wat ver ^^.

Verblijf

De meeste bloggers deden Gozo, het tweede eiland, aan in één dag. Soms zelfs nog in combinatie met Comino. Snel even naar Victoria, een foto waar het vroegere Azure Window stond en weer weg. Dat vonden wij wat te weinig, zeker omdat heel wat mensen zeiden dat ze Gozo veel rustiger, lokaler en mooier vonden dan Malta. Wij besloten dus om ons verblijf op te splitsen over de twee eilanden. En je raadt het al: ook dat was een echte winner!

En we sliepen ook twee keer geweldig! In Malta verbleven we in Nelli’s B&B in The Three Cities (aan de overkant van Valletta). Super rustig (alleen wat nachtlawaai van de drukke baan) en totaal niet toeristisch. De Three Cities is een prachtig stukje Malta en het was zalig om er te verblijven met de ferry naar Valletta vlak voor de deur. En ontbijt met zicht op de haven vanop het dakterras. Zalig!

Op Gozo sliepen we wel in een toeristisch badplaatsje: Marsalforn. Veel alternatieven waren er niet, behalve een typisch Gozo farmhouse, maar we waren te laat met boeken en in het hoogseizoen was dat boven ons budget. Murella Living zit ergens tussen een B&B en kleinschalig hotel in en heeft goede kamers op 2 minuten stappen van het water. Geen fenomenaal uitzicht deze keer, maar je kan niet alles hebben. En in Marsalforn hebben we een aantal keer super lekker gegeten wat dan weer een voordeel is van een bedrijviger stadje!

Planning

Dag 1: aankomst en van Marsaskala naar Marsaxlokk

Op voorhand twijfelden we wat over hoe we deze halve dag konden invullen, maar deze visserdorpjes bleken een perfecte optie.
Eigenlijk ook wel één van de mooiste wandelingen die we hebben gedaan. De inspiratie kwam van Visit Malta (we namen route B van deze wandeling), omdat we ook via St. Peter’s Pool wilden passeren, wat uiteindelijk wat tegenviel want heel druk.
Het uitzicht tussen beide dorpjes was fenomenaal (je moet er wel even voor klimmen) en de visserdorpjes zijn heel charmant. Ik vond Marsaskala wel minstens even mooi als het toeristisch populaire Marsaxlokk, maar de befaamde zondagmarkt was wel al gedaan als we er arriveerden.
Onze wandeling was 12 km in totaal en we deden er ongeveer 3u30 over. Het was meteen een eerste test in de loodzware hitte, maar ik heb het gevoel dat we direct wel wat gezien hadden ook.
Enkel bij St. Peter’s Pool vond ik het te druk en stoorde ik me vooral aan de auto’s die per se zo dicht mogelijk wilden parkeren terwijl de straatjes veel te smal waren. De wandeling ging daar ook gewoon over de weg, wat wat stom was. Dat deel zou je dus kunnen overslaan en je zou sneller richting Marsaxlokk kunnen gaan om dat dorpje te verkennen, uiteindelijk waren we nu best moe en hebben we enkel wat aan de haven gezeten.

Lees mijn uitgebreid verslag hier.

Dag 2: Valletta

Het volledige stadscentrum binnen de oude stadsmuren is Unesco werelderfgoed en Valletta is de culturele hoofdstad van Europa 2018. Reden genoeg om deze stad zijn eigen dag te geven in onze planning.
We wandelden willekeurig door de vele oude straatjes en hadden twee bezienswaardigheden op de planning staan. Het Grand Masters Palace en de barokke St-John’s basiliek. Allebei achteraf gezien de moeite!
Er staat wel vaak een rij voor de ingang van de basiliek, zeker in de voormiddag. Het is dus aan te raden om de kerk in de namiddag te bezoeken, dan was het veel rustiger.
Verder moet je zeker de Upper en Lower Barakka Gardens doen en kan je om 12u het kanonschot meepikken in de Upper tuinen.
Valletta is niet super groot, maar als je een paar dingen bezoekt ben je snel een dag zoet. Mocht je tijd overhebben kan je de ferry nemen naar The Three Cities en daar ronddwalen, ik vond het daar zelfs nog mooier dan in Valletta (we deden dit op dag 3).

Meer over onze dag in Valletta.

Dag 3: van Dingli naar Blue Grotto

En dan de dag van de rode wandeling van Visit Malta, officieel net geen 12 km. Startend op het hoogste punt van Malta, de Dingli Cliffs, via de tempels van Hagar Qim & Mnajndra, zouden we uiteindelijk uitkomen bij de Blue Grotto. Het werd de wandeling met de mooiste views, maar ook een enorm saai stuk én een gevecht tegen de hitte, dat ook.
De Dingli Cliffs. Twee dingen moet je daarover weten. 1. Ze zijn de moeite 2. Het panoramapunt waar alle bussen toeristen stoppen is dit echter niet. Dit is het hoogste punt. Wat wil zeggen dat de kliffen onder jou zijn, want je staat erop. Je ziet ze dan dus niet. Wil je snel tussendoor even de kliffen zien dan raad ik dus zelfs aan om het gewoon over te slaan, want je zal teleurgesteld worden. Het wordt alleen de moeite als je een heel stuk naar beneden gaat wandelen. Dat kan ook met de auto, maar er is zo’n mooi offroad stuk waar je alleen te voet op kunt. Daar was het uitzicht echt fenomenaal. Ik weet nu wel waarom de kliffen bij veel mensen tegenvielen, ze zagen gewoon het verkeerde.
Na 5 km is er tot aan de tempels helemaal niks meer te zien op deze wandeling. Eerst wandel je nog op een rustig paadje, daarna kom je op een grote weg waar de hitte uit het asfalt komt, je iets te ver bent van de zee om wind te voelen en de weg gaat ook nog eens naar omhoog. De tempels zie je in de verte maar zijn dus nog ver weg. Zorg voor voldoende water en neem iets om te eten mee als je deze wandeling volledig doet. Mocht je de kans hebben om halverwege de bus te nemen: doen, want je mist dus echt niks eens je weer de weg bereikt hebt.
Het tempelrestaurant sla je best over, de tempels zelf niet. Ik vond deze net een beetje interessanter dan de Ggantija tempel op Gozo.
Blue grotto vanuit een bootje. Toeristisch ja, maar leuk na een dag stappen, het is wel meer de moeite in de voormiddag door de lichtinval. Dus ik zou dit persoonlijk ’s morgens plannen.
Ik denk niet dat ik de wandeling nog opnieuw zou doen, maar ik zou wel een manier zoeken om de kliffen en zeker de tempels met de blue grotto te bezoeken. De zuidkust van Malta is in ieder geval een aanrader.
We hebben die dag ook nog een dik uur rond gewandeld in de straatjes van Birgu/Vittoriosa, de mooiste van The Three Cities volgens het internet. The Three Cities is een must, het geeft echt de sfeer van het authentieke Malta weer en je ziet er amper een toerist.
Uiteindelijk hebben we die dag meer dan 5u lang gewandeld en veel meer dan die 12km. Ook in Birgu zijn er nog wel wat stappen gezet. We zaten over de 30.000 stappen ’s avonds. En we waren moe. Ah ja.

Naar het verslag van deze wandeling.

Dag 4: Mdina en Rabat

Oorspronkelijk zou dit een halve dag worden en zouden we in de namiddag de Victoria Lines tot in Mosta wandelen. De dag ervoor had stevig in onze fysiek gehakt en we waren allebei doodop. Het werd dus een volledige dag cultuur. En qua stadjes was dit mijn favoriete dag.
Mdina: dit is geen stille stad. Hier rijden wel effectief auto’s. Meteen ook datgene waar ik me opnieuw aan heb gestoord. En aan de toeristen, die vielen me hier meer op dan in Valletta.
Mdina zelf was wel helemaal mijn ding: smalle middeleeuwse straatjes, we bezochten de mooie basiliek (vroeger gebouwd dan die van Valletta dus nog geen barok, hoera!) en slenterden maar wat rond.
Rabat had ergens nog meer charme dan Mdina. Hier was het allemaal wat echter, met de was die over het straat hangt, de bloempotten aan de gevels… Dit was de minder opgekuiste versie.
We bezochten St Paul’s Catacomben. Het was een speciale belevenis, je doet het niet elke dag. Helemaal niet te druk en indrukwekkend. Zo’n grote begraafplaats die uit rots is gehakt. Straf!
Je kan nog heel wat andere dingen bezoeken in Rabat zoals de Romeinse villa. Een dag ben je er dus snel zoet.

Meer lezen over Mdina & Rabat

Dag 5: vertrek naar Gozo en Marsalforn

Je doet er ongeveer een halve dag over om met het openbaar vervoer van Valletta tot in Marsalforn te geraken. Je neemt een bus tot in Cirkewwa, dan de ferry en in Mgarr opnieuw een bus (al dan niet via Victoria) tot Marsalforn.
We deden een stuk van de zoutpannenwandeling. Van Marsalforn tot in Wied-Il-Ghasri. Waar we het mooiste natuurwonder zagen van de hele reis, even childen en een plonsje deden aan het rotsige strandje.

Naar het verslag van de zoutpannenwandeling.

Dag 6: Comino en Victoria

Opnieuw richting Mgarr om een bootje te nemen naar Comino. We vaarden met Ebson Comino Ferries. Check zeker even op voorhand de prijzen want alle ferries zijn privaat georganiseerd. 10 euro heen en terug is een normale prijs.
Ga vroeg naar de Blue Lagoon, vanaf een uur of 12 stroomt de massa het eiland binnen, inclusief partyboten en al wat de sfeer niet echt bevordert.
Er staat stroming op The Blue Lagoon want je zit nog altijd in de zee.
Wandel eens het te druk wordt naar Saint Mary’s Tower. Het is een hele klim, maar het uitzicht is wonderlijk. Je ziet heel Comino, Gozo en Malta. De tower zelf kan je beklimmen voor een kleine donatie. Niet veel toeristen doen dit, maar echt ga ook eens uit het water voor dit uitzicht aub :).
Rond half 3 stonden we terug op Gozo en namen we de bus tot in Victoria/Rabat, de hoofdstad van het eiland.
Bezoek de Citadella voor een 360 graden uitzicht van het eiland. Indrukwekkend! Het uitzicht is gratis, voor de musea in de Citadella moet je betalen, maar die gingen al dicht als wij er waren. Je zou dus zeker wat meer uren kunnen spenderen in de Citadella dan wij met ons blitsbezoek. Aan het eind van de dag was het er dan weer super rustig, mooi meegenomen.

Lees mijn blogpost over Comino. En daarna het verslag van een namiddag in Victoria.

Dag 7: Ramla en Xaghra

We deden de Ramla Walk in omgekeerde richting. We genoten van een rustig strand in de voormiddag om dan in de namiddag ook weer weinig volk tegen te komen aan de tempels. Ideaal.
Ramla beach zorgde voor verfrissing door te gaan zwemmen, maar op het strand zelf vind je geen schaduw. Als je lang wil gaan zonnen is een parasol wel aan te raden.
De beklimming van Ramla naar Xaghra was pittig door de hitte, maar valt wel mee in hoogtemeters. Omgekeerd van Marsalforn naar Xaghra lijkt het mij steviger.
Met je ticket voor de Ggantija tempel in het leuke stadje Xaghra heb je ook toegang tot de Ta’Kona windmolen een straat verderop. Een super schattig klein museum om mee te pikken. We waren er volledig alleen ook.
De wandeling zelf ging niet veel over de grote weg zoals de andere wandelingen die we gedaan hadden en was dus aangenaam. Zeker ook tijdens de afdaling hadden we mooie uitzichten.

Naar het verslag over de Ramla walk.

Dag 8: met een shuttledienst naar de luchthaven.

Het was niet mogelijk om via het openbaar vervoer tijdig op de luchthaven te geraken. We boekten via onze B&B een gesplitte shuttledienst. Een taxi tot aan de ferry in Mgarr, de ferry namen we zelf en weer een taxi in Cirkewwa tot aan de luchthaven. We betaalden hiervoor 37 euro, wat ik best vind meevallen.

Met deze planning heb je een leuke week vol cultuur en natuur op Malta & Gozo zonder de benen van je lijf te lopen of je achterste te slijten op een Hop On Hof Off bus vol Japanners.

Hoe plan jij je perfecte vakantie?