Het is me al wat geweest de laatste maanden. Ik heb weer zoveel bijgeleerd over mezelf. Maar niet alles wat je leert is per se goed. Ook dat is, ironisch genoeg, weer iets dat ik heb geleerd.
In 2018 (jep, het is vroeg voor een terugblik, I know) heb ik namelijk leren doemdenken. En dat is iets dat ik ook graag in 2018 zou laten. Ik heb me enorm vaak opgejut door iets wat ik dacht. Piekeren is niet nieuw, dat doet iedereen wel eens. Maar ik heb me effectief laten leiden door gedachten. Ik heb me fysiek en mentaal slecht gevoeld door wat ik dacht. En dan gaat het echt om angstgevoelens over iets dat (nog) niet is.
Mijn B-12 tekort is daar zeker een oorzaak van. Dat tekort beïnvloed je gedachten en je gevoelens zoals een depressie dat ook kan doen. Ik had dus verwacht dat het doemdenken wel stilaan ging verdwijnen nu ook dat tekort verholpen is.
En ja, ik sta mentaal terug sterker om zaken om te buigen naar iets positief. Maar ik ben er nog lang niet. Ik heb soms geen controle over waar mijn gedachten naartoe gaan en de invloed die deze gedachten hebben op hoe ik mij voel. En je kent mij, ik wil graag controle. Die controledrang maakt het allemaal nog moeilijker.
Maar eigenlijk is er vaak helemaal geen link tussen je gedachten en je gevoelens. Je moet die gedachten niet zo serieus nemen. Je moet er afstand van nemen. Dat is de basis van mindfulness. Gedachten, zeker de negatieve, gaan zelden over het nu. En alleen over het nu heb je controle.
Gedachten bevatten zelfs zelden waarheid. Je maakt je zorgen over iets dat niet is en dat vaak ook nooit zal zijn. Je verliest er veel energie door die je beter in iets anders kan stoppen. Dat heb ik meermaals moeten ondervinden.
“I’m an old man and have known a great many troubles, but most of them never actually happened” – Mark Twain
Deze quote vat het allemaal mooi samen. We maken ons zo vaak zorgen om niets.
Ik denk dat ik dat ombuigen van negatieve gedachten, van die angstgevoelens, terug stap voor stap zal moeten leren. Ik herken het nu al wanneer het met mij gebeurt. Wanneer mijn gevoelens worden aangetast door gedachten die niet echt zijn. Ik kan het alleen nog niet stoppen. Herkenning is de eerste stap denk ik dan. Nu er nog voor zorgen dat dat doemdenken mij niet zo in de greep krijgt.
Hoe ik dat ga doen, geen idee, maar ik wil er wel alles aan doen.
Heeft er iemand een gouden tip voor mij?
Nog een inspirerend citaat: “Worrying Does Not Take Away Tomorrow’s Troubles, It Takes Away Today’s Peace”.
Das een hele mooi ja!
Ik ben er zelf nog altijd naar op zoek, naar die gouden tip…
Dan zoeken we samen verder 🙂
Geen gouden tip, maar ik las ooit eens: ‘Piekeren is zoals een schommelstoel. Het houdt je bezig, maar je komt er nergens mee.’
Helaas is de praktijk minder eenvoudig, ik kan erover meespreken…
Klopt helemaal! Zo’n spreuken helpen je niet per se vooruit, maar ze helpen relativeren en dat is ook nodig.
“The power of Now” van Eckhart Tolle lezen!
Dankje voor de tip!
Blijven oefenen in Mindfulness. Ik heb eens een anti-piekercursus gevolgd en ik vond die zeer interessant!
Dat klinkt inderdaad interessant!
Het boek heet: loslaten, ik pieker als ik niet tegenwoordig ben. Van Roland Rogiers en Dirk vd abeele. Je kan de cursus ook nog volgen bij oa CM
Tegenwoordig kan ik mijn gedachten zo switchen door te denken: ik heb mezelf vorige maand een dag beloofd waarop ik zou uitrusten, genieten en me geen zorgen maken. Die dag is vandaag. Door na te denken over wat je beter zou voelen en waar je nood aan hebt kan je je focus helemaal verleggen. 🙂
Klopt helemaal, al vind ik dat allesbehalve evident.
Geen makkelijke, weet ik uit eigen ervaring. Dus ik lees hier graag mee & laat zeker maar weten als jij goeie tips hebt / of krijgt 🙂
Doe ik!
Wat heeft jou eerder al geholpen? (dat vraag ik me af :)) Ik wil zeggen, het herkennen is al heel veel, maar wil daarbij niet voorbij gaan aan de vermoeidheid etc. van het hele gegeven. Iets wat bij mij soms werkt, is dat ik op zo’n momenten ga nadenken over de grootte van het universum, al dan niet werkelijk opzoekingswerk verricht. En dat besef van het enorme bestaan, letterlijk, geeft mij dan rust 🙂
Daarnaast nog allerhande, maar bv werk ik nog aan stappen van het laten zijn (het vertelt ook wel iets, ook al is het een destructieve gedachten) – herkennen/erkennen (ik ben mij ervan bewust, een gevoel is (maar) een gevoel) – wat was er wel goed? – check waar had het mee te maken (stress, vermoeidheid, kritiek, tijdsdruk,…) – kan ik iets anders doen/veranderen?
Awel geen idee hoe ik hier vroeger mee omging eigenlijk, waarschijnlijk hechtte ik minder waarde aan die gedachten ofzo. Bedankt voor de tips.
O, ik had geen idee dat een B12-tekort je denken ook kan beïnvloeden! Misschien verklaart dat al mijn ‘mindere’ periodes van de voorbije maanden/jaren :p Alleszins, ik was vroeger professioneel doemdenker. Bij mijn burn-outcoach heb ik wel geleerd om mijn gedachten om te buigen en meestal lukt mij dat wel. Let it goooooo… Dat is het moeilijkste, en geldt zeker niet enkel voor mensen of situaties maar ook voor gevoelens en gedachten.
Ja mensen en situaties dat kan ik al best goed, het zijn die gevoelens en die gedachten waar ik nog vaak op vastloop.