Het is me al wat geweest de laatste maanden. Ik heb weer zoveel bijgeleerd over mezelf. Maar niet alles wat je leert is per se goed. Ook dat is, ironisch genoeg, weer iets dat ik heb geleerd.
In 2018 (jep, het is vroeg voor een terugblik, I know) heb ik namelijk leren doemdenken. En dat is iets dat ik ook graag in 2018 zou laten. Ik heb me enorm vaak opgejut door iets wat ik dacht. Piekeren is niet nieuw, dat doet iedereen wel eens. Maar ik heb me effectief laten leiden door gedachten. Ik heb me fysiek en mentaal slecht gevoeld door wat ik dacht. En dan gaat het echt om angstgevoelens over iets dat (nog) niet is.
Mijn B-12 tekort is daar zeker een oorzaak van. Dat tekort beïnvloed je gedachten en je gevoelens zoals een depressie dat ook kan doen. Ik had dus verwacht dat het doemdenken wel stilaan ging verdwijnen nu ook dat tekort verholpen is.
En ja, ik sta mentaal terug sterker om zaken om te buigen naar iets positief. Maar ik ben er nog lang niet. Ik heb soms geen controle over waar mijn gedachten naartoe gaan en de invloed die deze gedachten hebben op hoe ik mij voel. En je kent mij, ik wil graag controle. Die controledrang maakt het allemaal nog moeilijker.
Maar eigenlijk is er vaak helemaal geen link tussen je gedachten en je gevoelens. Je moet die gedachten niet zo serieus nemen. Je moet er afstand van nemen. Dat is de basis van mindfulness. Gedachten, zeker de negatieve, gaan zelden over het nu. En alleen over het nu heb je controle.
Gedachten bevatten zelfs zelden waarheid. Je maakt je zorgen over iets dat niet is en dat vaak ook nooit zal zijn. Je verliest er veel energie door die je beter in iets anders kan stoppen. Dat heb ik meermaals moeten ondervinden.
“I’m an old man and have known a great many troubles, but most of them never actually happened” – Mark Twain
Deze quote vat het allemaal mooi samen. We maken ons zo vaak zorgen om niets.
Ik denk dat ik dat ombuigen van negatieve gedachten, van die angstgevoelens, terug stap voor stap zal moeten leren. Ik herken het nu al wanneer het met mij gebeurt. Wanneer mijn gevoelens worden aangetast door gedachten die niet echt zijn. Ik kan het alleen nog niet stoppen. Herkenning is de eerste stap denk ik dan. Nu er nog voor zorgen dat dat doemdenken mij niet zo in de greep krijgt.
Hoe ik dat ga doen, geen idee, maar ik wil er wel alles aan doen.
Heeft er iemand een gouden tip voor mij?