Close
Quarter life #1: checkboxes

Quarter life #1: checkboxes

2018 is het jaar dat ik 25 word. Voor velen is dat de ideale leeftijd. Je moet nog veel beslissingen maken in je leven. Alles kan nog. Maar het is tegelijk de leeftijd dat velen zich wat vastrijden. Dat de keuzemogelijkheden je belemmeren. Dat je je afvraagt of dit het nu wel is. Wat dit ook mag zijn.

De quarter life crisis hakt er bij veel leeftijdgenoten danig in. Ik merk dat ook rond mij. En ik weet dat ik zelf ook regelmatig heel onrustig word in mijn hoofd. Er is tegelijk ook weinig begrip van ouderen, want wat hebben wij te klagen? Het zal wel liggen aan het feit dat we millennials zijn: te verwend, te egocentrisch, te lui om echt iets met ons leven te doen, te weinig waardering voor wat we wel hebben.

Omdat er over schrijven kan helpen om het onderwerp toegankelijker en meer bespreekbaar te maken vond ik het een goed idee om een rubriek in het leven te wijden die enkele moeilijkheden, vragen, onzekerheden over de quarter life bespreekt. Want er is zoveel zever over te vinden online en dat helpt de vooroordelen niet echt de wereld uit.

Voor alle duidelijkheid: ik heb geen quarter life crisis. Ik ben wel in mij quarter life en deze vraagstukken zijn al allemaal eens op mijn pad gekomen zonder dat ze mijn leven beheersen. Toch een belangrijke nuance.

Vandaag wil ik het hebben over jezelf zo hard pushen om alle checkboxes in je leven te kunnen afvinken.

Afvinken

Want dit begin je wel te doen tijdens je quarter life: je vergelijkt je eigen situatie met die van een ander en ziet meteen heel wat gelijkenissen. Want iedereen lijkt een toffe job te hebben, een leuke partner, gaat regelmatig avontuurlijk op reis, woont op een eigen plekje… Al snel is er sprake van een soort mentale onuitgesproken checklist tussen leeftijdgenoten. En als je niet genoeg zaken van die lijst kan afvinken lijkt je leven niet de moeite waard.

Ik merk dat heel erg in gesprekken met vrienden en kennissen. De eerste grote uitdaging na het afstuderen is het vinden van een job en dan is het iedereen tegen elkaar op. De jacht op de leukste, meest uitdagende en prestigieuze job is geopend. Grappig genoeg is hoeveel je betaald wordt dan weer niet belangrijk. Het gaat om de inhoud. En laat dat nu net geen objectieve parameter zijn. Maar het is tegenwoordig niet makkelijk om überhaupt werk te vinden. Dus voor sommigen is dit al de eerste checkbox die leeg blijft. En moeten ze tekenen voor werk dat beneden hun kunde ligt. Dat kan je zelfbeeld sterk naar beneden halen.

Een tweede must lijkt het hebben van een droompartner en op zoek gaan naar een eigen nest samen. Ik had niet door hoe belangrijk deze was tot ik zelf mijn relatie aankondigde en ik in mensen hun gezicht de opluchting zag. Een goede job en een alleen-wonen-plan was er al, maar met een lief vinden had Annelies duidelijk meer problemen. Of dat was toch de algemene opinie. Het is alsof wij niet alleen bezig zijn met onze eigen checklist maar ook waken over die van een ander.

En dan heb je die ene vriend of vriendin bij wie een lange relatie ineens voorbij is. Er wordt ondertussen veel minder dan vroeger gezegd: je hebt nog tijd. Tinder wordt snel boven gehaald als lapmiddel. Als er 1 checkbox is waar ik van walg dan is het deze. Je kan perfect gelukkig zijn alleen, meer zelfs, het is dan dat je aantrekkelijk bent voor anderen. Mensen bij wie de relatie afspringt krijgen meteen ook een serieuze deuk in hun zelfbeeld.

En dan heb je het: alles-uit-je-leven-want-je-bent-nog-jong-motto nog. Saai zijn is te vermijden. Dus beginnen jongeren met een goede job en een lief al eens na te denken: is dit het wel? Als ik een jaar wil gaan rondreizen moet ik het dan niet nu doen? Voor ik een lening af te betalen heb en voor kinderen moet zorgen? Je hebt er die meteen alle zekerheid overboord gooien en vertrekken, maar het merendeel blijft verder doen en dromen. Ze zoeken het avontuur ergens anders. Gebruiken elke vakantiedag om op het vliegtuig te springen en wekken op sociale media de indruk dat alles wat zij doen zo veel indrukwekkender is dan jouw Netflix & chill.

Saai is een stempel die niemand wil. Maar niet-saai willen zijn is verdomd vermoeiend. Vergelijken kan dan opnieuw een moeilijk punt zijn voor je zelfbeeld. Het zelfbeeld krijgt het duidelijk danig te verduren. Niet moeilijk dat burn-outs en depressies steeds jongere slachtoffers maken. Want het probleem met zo’n checklist is niet alleen dat deze constant in je achterhoofd zit, maar ook dat het gewoon onmogelijk is om hem te vervullen.

Een onmogelijke opdracht

Voor iedere 25-jarige zal het moeilijk zijn om een volledig afgevinkte lijst te hebben. Als je voluit voor je job gaat dan moet je inboeten qua avontuur en de liefde heeft niemand onder controle. Er zijn daarnaast nog massa’s andere checkboxes denkbaar (een slank lichaam, het lekkerste en gezondste eten op Instagram kunnen gooien, freelancer zijn, een creatieve hobby en noem maar op…) en dat is het probleem: we willen te veel. Hoe meer er op de lijst staat hoe moeilijker deze te vervolledigen is. Logisch toch?

We vragen iets van onszelf dat niet kan. Maar wekken tegelijk de indruk aan iedereen dat het kan. Waardoor je jezelf gefaald vindt, want iedereen rond je lijkt er wel in te slagen. Het is een vicieuze cirkel. Een zeepbel waarvan je naald niet meer vindt om deze te doorprikken.

Met mijn lijst is het over het algemeen wel goed gesteld vind ik. Ik ben er niet fanatiek mee bezig. Of toch minder dan mensen rondom mij blijkbaar bezig zijn met mijn lijst. Dat lief maakt mijn leven leuker, maar ben ik daarom nu per se meer compleet?

Ik zou 10 jaar geleden getekend hebben voor wat ik nu heb. Wat wil niet wil zeggen dat ik het niet beter kan. Ik ben gelukkig realistisch genoeg om te beseffen dat ik nog alle tijd heb om die lijst uit te breiden. Daarbij als je op je 25ste al alles hebt, wat moet je dan de komende jaren nog doen? ;).

Volgens mij is zo’n checklist van alle generaties. Alleen stopte hij vroeger bij een partner, een huis en kinderen (dit is kort door de bocht uiteraard, maar je weet wat ik bedoel). Vroeger was er een vastomlijnd ideaal. Nu niet meer. Het kader is weggevallen en wanneer we zelf een ruim kader scheppen merken we te laat dat het invullen onmogelijk is.

Herkenbaar? Hoe ervaar jij die checkboxes?

0 thoughts on “Quarter life #1: checkboxes

  1. Heel herkenbaar. En ik ben op mijn bijna 35 nog altijd de vakjes die je noemt niet aan het afvinken. Een goeie job is er, een eigen huis hopelijk volgend jaar en een partner nog altijd niet. En hoe erg hetbook is, dat blijft een incompleet gevoel geven al probeer ik dat idee lost te laten. Maar het is zoals je zegt, andere mensen zijn er gewoon ook heel hard mee bezig.

  2. Heel herkenbaar hoor! Hier spelen er tegenwoordig een aantal andere checkboxes mee, want een kindje brengt vanuit de maatschappij nog eens extra checkboxen mee. Zelf worstel ik er gigantisch hard mee, met al die checkboxes want door al die verwachtingen krijg ik vaak het gevoel dat ik voor niemand goed doe & op alle vlakken faal.

  3. Ik heb het gevoel dat die checkboxes al jaren aan de gang zijn. Eens je 30 wordt, betert het er helaas niet op want dan moet je pas echt in de pas gaan lopen. Ik vind het allemaal zeer herkenbaar wat je schrijft.

    1. Ja het is zeker niets nieuw. Ik vind het gewoon nog feller geworden precies de laatste jaren, voor alle leeftijdsgroepen. Iemand die nu op pensioen gaat moet zelfs nog een avontuurlijk leven leiden of je hoort er niet bij…

  4. Ik heb daar eigenlijk vrij weinig last van. Ik heb nooit echt het gevoel dat ik iets ‘moet’. Fulltime freelancen, bijvoorbeeld, is bij Amsterdamse millennials echt hét summum. Maar telkens wanneer ik daarover nadenk, voel ik gewoon keihard dat dat niks voor mij is. Ik heb nul behoefte om fulltime te freelancen. Dan zou ik andere dingen moeten opgeven en dat vind ik het niet waard, dus voelt dat niét doen niet als een failure. Hetzelfde met de wereld rondreizen. Ja, tof ja, maar ik heb geen zin om daar mijn appartement en mijn carrière en mijn geld en alles voor op te geven. Dus is het niks voor mij, dus maakt het me niks uit dat ik dat niet doe.

    Waar ik me wél keihard in herken is hoe vermoeiend het is om steeds niet-saai te willen zijn. Sinds een tijdje embrace ik mijn saaie kanten eindelijk, en dat is zo chill. En het grappige is: mensen vinden dat geweldig. Collega’s houden ervan dat ik mezelf een vroegtijdige oma noem en geen enkel liedje op de borrels meer ken, want saai en oud en ik ga amper meer uit. Het is verfrissend, als mensen dat doen, dus ik zou er gewoon lekker voor uitkomen als ik u was 😉

    Oh en: “Gebruiken elke vakantiedag om op het vliegtuig te springen en wekken op sociale media de indruk dat alles wat zij doen zo veel indrukwekkender is dan jouw Netflix & chill.” Ja. Dat. Millennialiger wordt het niet!

    1. Het niet-saai is voor mij eigenlijk de makkelijkste om los te laten. Ik heb wat oudere vrienden en collega’s en die hebben er zelf zo hard mee gestruggeld en beseffen nu dat tijd nemen voor rust belangrijk is dat ik daar zelf ook over waak. Maar tegelijk heb ik mijn 4de tripje van het jaar geboekt, ook al is het deze keer echt eens een zomervakantie en ben ik al aan het kijken naar een 5de. Meer millennial kan niet denk ik 😀 Op Instagram ga je daarvan dan weer wel geen foto’s zien, ik gebruik het zelf eigenlijk niet meer om te posten. Das dan weer niet mer de stroom mee.

  5. Ik merk wel dat ik meer begin na te denken over wat ik wil. Ik wil bijvoorbeeld wél ooit een grote reis maken (maar ik wil dat wel echt al tien jaar, maakt dat mij minder millennial hehe) en ik spaar daar elke maand wat geld voor. Ik neem mijn vakantiedagen ook enkel op voor mijn vakantie, maar da’s omdat ik daar het gelukkigst van word. Aan de andere kant: hell yes, ik heb zaterdag een hele dag Netflix liggen kijken en had dat écht nodig, hahaha. Staat gewoon iets minder goed op Instagram 😉

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *