Wat een mooie longread heeft Selma Franssen van Charlie Magazine geschreven over hoe onze maatschappij maakbaarheid inzake productiviteit en werkdruk oplegt. Alsof elke minuut nuttig besteed moet worden. Het is misschien typisch millennial dat ik dit zeg: maar als er nu een soort druk is die ik voel dan is het wel om mijn tijd goed te besteden. En als er nu één ding is waar ik soms mee worstel dan is het dat wel.
Want ik ben een dagdromer. Ik ben iemand die altijd minder minuten nodig heeft om iets te doen, maar er toch evenveel minuten als een ander aan besteed omdat mijn hoofd ineens ergens anders zit. Dat was zo op de middelbare school, op de unief en dat is met momenten ook zo op het werk. Een paar uur doorknallen op een project betekent ook dat ik verschillende keren ergens anders zat met mijn gedachten. That’s how I roll. Ik denk zelfs dat ik dat nodig heb om een goed resultaat te bekomen.
En de laatste tijd is doorknallen bij mij een moeilijke geworden. Ik word constant onderbroken door andere projecten. En dan hoor ik jullie al zeggen: dat is toch net wat goed voor jou werkt? Nee, werk onderbreken door meer werk zorgt ervoor dat er nog amper tijd overblijft om even weg te dromen. Om voor je uit te staren. Die tijd heb je niet en het zijn die kleine momentjes die ik zo koester. Want we kunnen wel tegen elkaar zeggen dat ’s avonds hersenloos voor tv zitten niet goed is. En vooral dat je ’s morgens op weg naar het werk nog maar best even een boek leest, de krant doorneemt of een blogje typt in plaats van uit het raam te staren. En ja, er zijn energieverspillers met sociale media en tv op kop die ons niet per se gelukkiger maken. Maar dat voor je uit staren is helemaal niet zo stom. Dat maakt je creatiever, gelukkiger en minder gestresseerd.
Fuck miracle morning, hell week en al die andere boeken die zeggen dat je per se voor 6u uit je bed moet komen om een rondje te joggen, granola met 0% vetpercentage te maken al luisterend naar een podcast over mindfulness. Om daarna minstens 8 uur hyperproductief achter je bureau te zitten. Alsof je daar dan ineens geen koffie meer voor nodig hebt. Om vervolgens thuis te komen, een heerlijk gezonde veganistische en glutenvrije maaltijd op tafel te toveren, bikram yoga te beoefenen, je bijberoep te onderhouden en de nieuwste aflevering – of een paar afleveringen- van Stranger Things gezien te hebben – want je moet toch kunnen meepraten aan het koffiemachine.
Ik weet niet wat jullie daarvan denken maar – pardon my French – een welgemeende f*** you aan de mensen die vinden dat we zo moeten leven en dat ons dat meer focus gaat opleveren.
In Flow 8 van 2017 stond een artikel over de voordelen van dagdromen. Over hoe belangrijk het is om te ontfocussen. Zo zorg je ervoor dat je brein ontspant. Door te gaan wandelen, te tekenen, te dagdromen en te prutsen. Srini Pillay drukt het als volgt uit:
Als je minder focust zie je meer.
Je staat meer open voor nieuwe ervaringen en komt op nieuwe ideeën. En die nieuwe ervaring kan best een portie bikram yoga zijn. Maar een dag heeft maar 24 uur. Laten we onproductiviteit daar dan ook een plaatsje in geven. Hyperproductief dat is een woord voor machines, niet voor mensen. Aanlummelen is een te mooi woord om naar te vergetelheid te verbannen.
Vandaag is het zondag en zak ik even onproductief achterover in de zetel. Wie doet er mee?
Amen. Als het even kon, zakte ik elke dag onproductief achteruit in de zetel 😉 Ik plan mijn agenda altijd wel ontzettend vol, maar dat is omdat ík daar zin in heb en hahaha, ik denk ook niet dat de granola-millennials mijn doordeweekse plannen (wijntjes op café en naar ‘Patser’ gaan kijken) zo productief zouden vinden 😉 En ja, dan kom ik er in het weekend achter dat ik doodmoe ben en lig ik te knorren tot 11h en rol ik van mijn bed naar de zetel. En nu ga ik stoppen met dit pleidooi, want ik heb de indruk dat ik zonet een heel goed en een heel slecht beeld van mezelf heb gegeven, haha!
Ja hebt ten minste een realistisch beeld van jezelf gegeven. En eentje waar helemaal niets mis mee is 😉
Groot gelijk! Ik merk dat bij mezelf erg goed: ik kan perfect een paar uur of zelfs een dag knallen, maar de dag erop lukt niets, zelfs niet voor een millimeter. Tenzij ik mezelf een paar momenten van niets doen gun, gewoon voor me uit staren en wat wegdromen. En dan gaat het beter.
Ja dat is niet meer dan normaal ook. Alleen jammer als je veel deadlines hebt tijdens die onproductieve dag 🙂
Ja dat is wel. En jammer genoeg gebeurt dat hier vaker wel dan niet 🙁
Super herkenbaar. Ik heb een paar “zelfhulpboeken” en ondanks dat daar heel nuttige dingen in staan, schetsen die allemaal een beeld van de millenial (als ik ons dan zo moet noemen) die drukdrukdruk is en 6281927 ballen tegelijk omhoog houdt. Euhm ik niet hoor. Haha :p ik kan gerust 5 minuten in de zetel voor mij uit zitten staren (zonder serie hé!). Love dagdromen! En love gewoon rustig aan doen 🙂
Voila helemaal waar, jongleren met 3 ballen is al moeilijk genoeg 😉
Hoera voor dit pleidooi! Stop the glorification of being busy 🙂 Ik schreef er vandaag nog een mooie quote over op. Mijn gedachten dwalen ook heel vaak af.
Dat soort quotes moet je inkaderen in ieder geval ☺️
Dees is er echt een boenk op. Ik schreef naar aanleiding van de hele podcast-hype een postje over ‘multitasken’ en dat mensen niet meer gewoon niks meer kunnen doen als in naar buiten staren zoals de oudjes dat doen, neen we moeten altijd minstens met twee dingen tegelijk bezig zijn… Zo moe word ik daarvan… Maar ’t staat nog niet online omdat het momenteel nog op een aanval tegen podcasts lijkt en dat was niet de bedoeling.
Maar dus; I hear you!!
Helemaal akkoord, al zeggen podcastmensen wel altijd dat het dagelijkse momenten zoals autorijden en koken leuker maakt. Maar soms is stilte ook gewoon leuk.
Awel ja. Maar zelfs bij koken heb ik mijn volle aandacht voor het koken nodig. Vroeger luisterde ik naar muziek, nu word ik daar ambetant van. Jammer wel!