Wat een mooie longread heeft Selma Franssen van Charlie Magazine geschreven over hoe onze maatschappij maakbaarheid inzake productiviteit en werkdruk oplegt. Alsof elke minuut nuttig besteed moet worden. Het is misschien typisch millennial dat ik dit zeg: maar als er nu een soort druk is die ik voel dan is het wel om mijn tijd goed te besteden. En als er nu één ding is waar ik soms mee worstel dan is het dat wel.
Want ik ben een dagdromer. Ik ben iemand die altijd minder minuten nodig heeft om iets te doen, maar er toch evenveel minuten als een ander aan besteed omdat mijn hoofd ineens ergens anders zit. Dat was zo op de middelbare school, op de unief en dat is met momenten ook zo op het werk. Een paar uur doorknallen op een project betekent ook dat ik verschillende keren ergens anders zat met mijn gedachten. That’s how I roll. Ik denk zelfs dat ik dat nodig heb om een goed resultaat te bekomen.
En de laatste tijd is doorknallen bij mij een moeilijke geworden. Ik word constant onderbroken door andere projecten. En dan hoor ik jullie al zeggen: dat is toch net wat goed voor jou werkt? Nee, werk onderbreken door meer werk zorgt ervoor dat er nog amper tijd overblijft om even weg te dromen. Om voor je uit te staren. Die tijd heb je niet en het zijn die kleine momentjes die ik zo koester. Want we kunnen wel tegen elkaar zeggen dat ’s avonds hersenloos voor tv zitten niet goed is. En vooral dat je ’s morgens op weg naar het werk nog maar best even een boek leest, de krant doorneemt of een blogje typt in plaats van uit het raam te staren. En ja, er zijn energieverspillers met sociale media en tv op kop die ons niet per se gelukkiger maken. Maar dat voor je uit staren is helemaal niet zo stom. Dat maakt je creatiever, gelukkiger en minder gestresseerd.
Fuck miracle morning, hell week en al die andere boeken die zeggen dat je per se voor 6u uit je bed moet komen om een rondje te joggen, granola met 0% vetpercentage te maken al luisterend naar een podcast over mindfulness. Om daarna minstens 8 uur hyperproductief achter je bureau te zitten. Alsof je daar dan ineens geen koffie meer voor nodig hebt. Om vervolgens thuis te komen, een heerlijk gezonde veganistische en glutenvrije maaltijd op tafel te toveren, bikram yoga te beoefenen, je bijberoep te onderhouden en de nieuwste aflevering – of een paar afleveringen- van Stranger Things gezien te hebben – want je moet toch kunnen meepraten aan het koffiemachine.
Ik weet niet wat jullie daarvan denken maar – pardon my French – een welgemeende f*** you aan de mensen die vinden dat we zo moeten leven en dat ons dat meer focus gaat opleveren.
In Flow 8 van 2017 stond een artikel over de voordelen van dagdromen. Over hoe belangrijk het is om te ontfocussen. Zo zorg je ervoor dat je brein ontspant. Door te gaan wandelen, te tekenen, te dagdromen en te prutsen. Srini Pillay drukt het als volgt uit:
Als je minder focust zie je meer.
Je staat meer open voor nieuwe ervaringen en komt op nieuwe ideeën. En die nieuwe ervaring kan best een portie bikram yoga zijn. Maar een dag heeft maar 24 uur. Laten we onproductiviteit daar dan ook een plaatsje in geven. Hyperproductief dat is een woord voor machines, niet voor mensen. Aanlummelen is een te mooi woord om naar te vergetelheid te verbannen.
Vandaag is het zondag en zak ik even onproductief achterover in de zetel. Wie doet er mee?