Elsa van Anna van Frozen

Er zijn zo van die weken dat je leven lijkt op een dramatische Hollywoodkomedie, maar dan zonder onrealistisch knappe barman die verliefd op je wordt. En als er nu één type films is waar ik een hekel aan heb… Liefst zou ik die tenenkrommende humor willen inruilen voor een Disneyfilm. Was mijn leven maar een musical.

Ik ben de laatste tijd wat gevoeliger voor bepaalde dingen, ik trek mij sneller iets aan. Het gaat eigenlijk allemaal over zaken waar ik de nul de botten controle over heb. Privé, werkgerelateerd of gewoon dingen die in mijn hoofd zitten (want hey, mijn hersenen doen gewoon wat ze zelf willen, zonder mijn mening te vragen ^^). Het is niet echt een quarter-life crisis, want geloof me de existentiële vragen probeer ik echt te vermijden momenteel. Mijn humeur gaat op en neer, mijn hormonen zijn om zeep.

Voordat je je zorgen begint te maken: ik ben gezond en best gelukkig. Het ging me deze week gewoon niet af. Ik introduceerde dan ook geïrriteerde Annelies op het werk deze week (sorry not sorry collega’s).

Dus plan ik mijn weken vol en doe ik in de weekends alleen maar dingen voor mezelf. En daar begint de komedie! Afleveringen van Outlander erdoor knallen (en zuchten telkens Jamie in beeld komt), de muziek van Belle en het Beest snoeihard on repeat (ik kijk al uit naar mijn Spotify jaaroverzicht), wanhopig proberen om binnen te lijntjes te kleuren (doe ik ook nog eens iets met dat dekselse kleurboek), artikelen over mindfullness lezen in mijn Flow Magazine (eindelijk iemand die me begrijpt), een gedichtenbundel willen kopen om mijn hogere ziel (bestaat die?) aan te spreken (maar te lui zijn om naar de winkel te stappen),…

En dat was nog maar het weekend. Begin van de week liep ik door de stad in de felle regen met een glazen limonadetap in mijn handen (ik durfde mijn paraplu, die in mijn tas zat, niet te pakken, want met mijn onhandigheid…). Of ik een zakje moet hebben? Nee hoor, als onafhankelijke sterke vrouw kan ik dat wel gewoon dragen, toch? Twee stappen later had ik al spijt.

Halverwege de week had ik met een geweldige vriendin van mij weer eens een bizarre conversatie. Zijn we wel interessant genoeg? Hebben we wel een gefundeerde mening over pakweg de vluchtelingencrisis? Vinden mensen ons niet te simpel? Moeten we niet nog een hobby hebben? Is wat we doen goed genoeg voor deze wereld?

Aan het einde van de week was ik zo ver gevorderd dat ik ben gaan aquafitten (blijkbaar een soort gym in het water) en mezelf kei hard stond uit te lachen omdat ik niet eens op 1 been kon blijven staan in een zwembad.

Maar weet je, door daar zo klunzig te staan, besefte ik hoe fijn ik het vind om in dat water te staan. En hoe weinig ik op zo’n moment aan mijn zogenaamde zorgen moet denken. Dus zou ik dit allemaal zo opnieuw doen. Laat mij maar gewoon raar wezen, dat is dik oké. Er is één ding dat ik deze week nog net iets meer had moeten.

Loslaten. Belle van het Beest inwisselen voor Frozen. Ik ben nu eenmaal een controlefreak. Maar ik moet datgene waar ik geen controle over heb gewoon laten gaan. Dat zal een werkpuntje zijn voor de rest van leven vrees ik. Maar het besef is er na deze vreemde week wel gekomen. Wat een les aquafit allemaal niet kan doen. Ondertussen is mijn Disneyafspeellijst alweer twee keer volledig afgespeeld en ga ik deze week naar de yoga. En koop ik misschien toch die gedichtenbundel. Of nee, dat toch maar niet.

Soms is het goed om Elsa van Anna van Frozen te zijn. Soms moet mijn leven eerst een slechte komedie zijn om daarna een musical te worden. The cold never bothered me anyway.

Hoe was jouw week?