Picture imperfect #1 (+oproep)

Soms heeft het leven van die momenten in petto dat je jezelf wel moet uitlachen. Bridget Jones momenten. Dingen die je niet op Instagram kan of wil zetten. Omdat ze niet perfect zijn. Zaken waar je dus niet over praat, tenzij op een lacherige toon.

En dat steekt me allemaal wat tegen eigenlijk. Ik had me hier voorgenomen om mijn sociale media, en met name Instagram, nieuw leven in te blazen. Maar het lukt me niet. Omdat ik een hekel heb aan het hele perfecte gedoe op dat medium. Mijn computer staat waarschijnlijk vol foto’s die mooi genoeg zijn en die likes zouden verzamelen. Maar toch ben ik bijna elke keer weer teleurgesteld als ik een foto plaats. Niet om het aantal likes, maar om de hypocrisie van die foto. Want bijna nooit staat er een perfect moment op de foto.

Mensen nemen een foto van hun cocktail op een terras, maar niet van hoe ze die een paar minuten later per ongeluk uitgieten over hun bloesje. Of van hun bruine benen in een hemelsblauw zwembad. Wat de volger niet weet is dat het zwembad te koud is om in te zwemmen en die persoon dus even hard ligt te zweten als jij in je iets minder perfecte tuin thuis. Of van die typische foto’s van iemand boven op een berg. Je moet er eens op letten, die persoon staat bijna altijd met zijn/haar rug naar de camera. Misschien is dat wel om te vermijden dat de volger zijn/haar betraande en stoffige gezicht te zien krijgt. Want zo’n bergtocht is zwaar, hels en vermoeiend en je vervloekt jezelf constant.

Bovenstaande voorbeelden zijn maar denkpistes, of dit echt altijd het geval is dat weet ik niet. Ik verzon er maar even iets bij. Maar het gaat om het principe. Perfecte momenten bestaan niet, ze zijn altijd imperfect op een bepaalde manier en het is net die imperfectie die een moment perfect maakt. Want als de bergtocht op zich leuk is, wat is er dan nog speciaal aan het uitzicht op de top?

En dus wil ik op mijn blog een ode brengen aan het imperfecte moment. Want dat maakt het leven de moeite waard. Laten we deze momenten dus niet wegstoppen of stilzwijgen, maar net vieren. Doe je mee? 

Ik zal beginnen. Een greep uit mijn imperfecte momenten van afgelopen week.

• Een hele dag op het werk rondlopen op mijn mintgroene sokken omdat mijn nieuwe mintgroene schoenen zoveel pijn deden dat er nu rode vlekken op de achterzijde zijn. Mintgroen met rood is the new black, toch? En nu natuurlijk al een week pijn hebben in zowat elk paar schoenen. En dat proberen niet te laten zien als ik aan het wandelen ben.
• Een wrap zo lang hebben opgewarmd in de microgolf dat hij keihard is geworden (want ik was met mijn hoofd weer eens niet bij), dan maar gebruiken als pizza zeker? Serieus, waarom zou je nog pizzadeeg kopen. Wraps zijn gewoon multifunctioneel.
• Thuiskomen van een drukke meetingdag en ontdekken dat er een gat zit in je hartjesondergoed (hier ga ik geen verdere uitleg bij geven) en dan beseffen dat je de hele dag daarin professioneel hebt zitten wezen. Hoe relatief is het leven eigenlijk?
• Ook in dit blogbericht vier ik duidelijk het imperfecte leven. Dat verhaal van de limonadetap alleen al ^^.

En nu is het aan jou. Heb jij een imperfect moment dat je wil delen? Het komische verhaal achter die ene foto die zoveel likes heeft gehaald (of net niet)? Of wil je even iets kwijt over dit topic? Stuur me dan even een mailtje op goossensannelies93@gmail.com.

Ik zou hier graag een zomerreeks over maken. Het is een beetje een experiment, maar op basis van jullie input vieren we samen het imperfecte leven nog net een beetje meer.