September

Net als veel mensen heb ik vaak een haat-liefde verhouding met september. Niet omdat de verplichtingen weer groter worden, dat valt best mee zonder schoolgaande kinderen denk ik, en ik hou wel wat van structuur en dingen die vooruit gaan. Maar september luidt de herfst in en het is toch altijd weer even wennen ofzo. Maar als ik terug kijk op de afgelopen maand, dan was deze september zo erg nog niet ;).

De maand begon rustig, maar de weergoden waren me nog goedgezind. Dus werden er nog ijsjes gegeten en boeken gelezen op het terras. En de vrouwenkoers kwam nog eens naar Leuven, hoera!

Voor het derde jaar op rij ondersteunden we de website van Open Monumentendag (en dat doen we ook nog de volgende drie jaar, hoera!). Dus na een spannende voormiddag trokken we naar de gaststad van dit jaar: Antwerpen. Het thema daar was heilige huisjes, dus liepen we vooral binnen bij wat verborgen kapelletjes, kerken, Hotel Belmont en KU Leuven Campus Opera.

’s Avonds gingen we nog mezze eten met een vriendin bij Yalla, Yalla (lekker!). Ik ging ook nog eens langs bij El Sombrero in Leuven. Op het werk vielen dan eindelijk enkele mooie (en soms grote) offertes die ik voor de zomer had gemaakt (het is deze periode altijd nog langer wachten op feedback, amai!). Dus de agenda van het najaar zit goedgevuld.

Toen de regen eraan kwam, doken we de cinema in voor de Downton Abbey film. Een prachtig afscheid van de serie.

De laatste week was ik eerst een paar dagen alleen thuis omdat het lief al naar Lissabon was vertrokken voor een conferentie. De danslessen zijn wel weer gestart, dus ik heb niet echt veel alleen thuis gezeten ;). Ik vloog op donderdag naar de Portugese hoofdstad. Het was de week van de problemen met het elektronische systeem op Brussels Airport en ik heb het geweten want na een superlange manuele boarding stonden we ook nog een uur stil op het tarmak.

Links: Miradouro Santa Lucia. Rechts: Jardim Botanico.

Ik was in 2018 al eens in Lissabon, maar voor het lief was het de eerste keer. Onze drie dagen in de stad waren dus een goede mix van de toeristische hoogtepunten en een paar musea. Lissabon is blijkbaar het mekka van de hedendaagse kunst, zoveel mooie musea daar!

Links: MAAT Central. Rechts: MAC/CCB in Belem.

En we gingen naar het azulejo (Portugese tegels) museum en het was echt een fijn museum (wel druk in het weekend). Ik heb genoten: de zon scheen er nog (al hadden we een dag veel wind en regen), het uitzicht over de rode daken, pasteis de nata en al dat andere lekkere eten <3.

Links: we sliepen vlakbij Praca do Comércio. Rechts: Museu Nacional do Azulejo

Na drie dagen vond ik het ook prima om weer terug te vliegen. Lissabon is leuk, maar ik heb het er nu ook wel weer even gezien ofzo. Ik was ontzettend moe van het vele wandelen (en de bijhorende hoogtemeters). En de nieuwe wandelschoenen die ik had gekocht knellen iets te hard dus de blaren waren aanwezig. Op zoek naar nieuwe schoenen dan maar.

Links: Centro de Arte Moderna Gulbenkian (CAM). Rechts: Indisch genieten bij The Oven.

In oktober ga ik dan weer op conferentie naar Barcelona en in november treinen we naar Londen voor Rouleur live. Ik geef het toe: ik leef momenteel van trip naar trip en de herfst/winterdip gaat daardoor heel erg toeslaan. Maar dat negeer ik nog even ;).

Gelezen

Er werd toch ook weer belachelijk veel gelezen in september, zo blijkt :). Ik geef steeds de Engelse titel, met een eventuele vertaling tussen haakjes.

• The Blue van Nancy Bilyeau, een boek waarin een Geneviève Planché, een jonge Hugenotse vrouw uit London met een wens om kunstenares te worden, op zoek moet naar de formule van het ultieme porseleinblauw. Ik heb veel geleerd over kleuren door dit boek, maar hoewel de setting helemaal mijn ding is, greep de schrijfster me onvoldoende vast. Toch ken ik veel mensen die dit boek geweldig vonden dus oordeel vooral zelf. Het verhaal heeft nog twee vervolgdelen trouwens.
• River sing me home (Vrij stroomt de rivier) van Eleanor Shearer. Een boek over slavernij in de Caribische eilanden. Rachel gaat op zoek naar haar vijf overlevende kinderen die zijn doorverkocht als slaaf. Het is soms allemaal wat bitterzoet, maar je krijgt een goed idee van de verschillende uitkomsten die er voor een slaaf zijn. Shearer beschrijft vooral zeer goed de omgeving, ik reisde echt met haar mee.
• No friend to this house van Natalie Haynes (boek is nog maar net uit en moet nog vertaald worden) is haar volgende feministische Griekse mythe hervertelling. Deze keer vertelt ze het verhaal van Jason en Medea. Ik vond Medea fantastisch goed neergezet, maar ik ben zelf geen grote fan van Jason zijn mythe. Ik vond dit dus weer een fantastisch boek, maar ik ben nog veel meer fan van Haynes haar andere boeken. Een must read auteur voor wie houdt van het genre.
• The librarian Spy (Het geheime archief van Lissabon) van Madeline Martin. Ik trok dus naar Lissabon en ter voorbereiding las ik dit boek waarin de Amerikaanse Ava naar Lissabon vliegt om er kranten uit het bezette gebied te fotograferen. Die kranten worden in Frankrijk rondgebracht door Elaine die bij het verzet zit. Uiteraard zal één verhaallijn hen verbinden. Ik wandelde mee door Lissabon met Ava en dat vond ik wel fijn. Dit boek schuwt de gruwel van de oorlog niet, maar tegelijk snijden Martin haar boeken nooit echt diep ofzo.

Wat heb jij gedaan, gelezen of beleefd in september?