Close

Lelijkheid

Soms valt het moeilijk te ontkennen. De wereld kan best lelijk zijn. Wanneer er weer maar eens iemand een geweer heeft genomen om onschuldigen af te knallen. Wanneer conservatieve mannen willen beslissen wat vrouwen met hun lichaam wel of niet mogen doen. Wanneer je beseft dat het niet eens zo ver van huis oorlog is. En ver van huis trouwens ook.

Dat is de dagelijkse lelijkheid van de wereld die via de media bij ons binnenkomt en waar we waarschijnlijk zelfs al een beetje gewoon aan zijn geraakt. Maar soms valt de lelijkheid dichter rondom me plots op. Wanneer mensen ziek blijken te zijn. Heel ziek. Jonge mensen. Wanneer ouders vreselijk nieuws krijgen over een van hun (ongeboren) kinderen. Wanneer kinderen zich sterk moeten houden voor hun ouders.

Soms is het allemaal zo oneerlijk. En overvalt al dat naars me. Het laat me achter met een klomp in mijn maag. Ik voel me leeggezogen. De onmacht raast door mijn lijf. Mijn hoofd probeert te relativeren en slaagt daar nauwelijks in. Ik maak me zorgen. Om al die mensen rondom me.

En als vanzelf worden mijn eigen zorgen groter. De negatieve spiraal van gedachten zet zich vast om mijn leven. Als een spin die haar web weeft en ik ben de vlieg die verstrikt raakt en geen uitweg meer ziet.

En dan, wanneer ik gevangen zit in mijn gedachten, komt het schuldgevoel voor me staan. Waarom zou ik me zorgen maken? Wat heb ik te klagen? Kijk naar die anderen. Die hebben het zoveel erger dan mij. En zo herhaalt het patroon zich. Een trieste boodschap. Zorgen. Schuldgevoel.

Dat klinkt nu allemaal heel negatief, maar ik denk dat wat ik beschrijf wel een herkenbaar gevoel, of patroon, zal zijn voor velen. Natuurlijk zijn er ook lichtpuntjes en veel goede momenten. De wereld kan heel mooi zijn. Maar ook de wereld heeft twee kanten. En soms heb je meer zicht op de kant die je liever niet zou zien.

0 thoughts on “Lelijkheid

  1. Ik snap volkomen wat je bedoelt. Ik moet me soms echt afschermen van al die lelijkheid, of ik zou constant lopen piekeren en me opwinden en gewoon helemaal opbranden. Ik probeer daar echt een lijn in te trekken en gewoon heel erg te genieten van de mooie en goede dingen in mijn leven, al is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik wou dat ik je fantastisch advies hierin kon geven, maar ik weet het zelf ook allemaal niet zo goed…

    1. Ik denk dat er weinig is dat je kan doen, behalve inderdaad proberen om ook de mooie kanten te blijven zien. Maar wanneer mensen dichter bij jou al die miserie over zich heen krijgen is dat niet eenvoudig. Blijven hopen dat het goed komt dan maar zeker.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *