Over mijn directe inborst

Het is een jaarlijkse wederkerend fenomeen op het werk. Collega’s die elkaar feedback mogen geven. En feedback is belangrijk want je kan er veel uit leren. Zowel uit de positieve commentaren als de werkpunten die worden ingevuld. Dit jaar heb ik in de aanloop naar mijn jaarlijks gesprek eens niet actief naar feedback gevraagd, om te kijken wie het vanuit zichzelf zou invullen en wie niet. En vooral om te vermijden dat het alweer zou neerkomen op dat ene zelfde punt: ‘Je kan nogal direct uit de hoek komen’. Uiteindelijk is die feedback toch ingevuld geweest, de aard van het beestje zeker :).

Ik heb al wel vaker hier gezegd dat ik best een direct en kritisch persoon ben. In mijn privéleven uit zich dat vooral in mijn eigen perfectionisme. Ik ben niet snel tevreden en spreek dat ook uit. Op het werk zal ik ook strenger zijn voor collega’s daardoor. Ik vergeet al eens de smileys in mijn chatberichten en zal de dingen zeggen zoals ik ze denk. Zeker wanneer ik gehaast of moe ben, kom ik daardoor botter over dan ik het bedoel.

Collega’s die al lang met mij samenwerken weten dit en hebben ook door dat ik het nooit slecht bedoel. Ik ben zelden boos op iemand. Ik wil het gewoon goed doen. Collega’s die nieuw beginnen zien dat echter soms anders. Ik zeg tegen elke nieuwe collega waarmee ik vaker zal samenwerken dat ik direct kan zijn en dat zeker nooit boos bedoel. En dat ze me altijd mogen aanspreken daarop. Ik dek me als het ware op voorhand al wat in. Maar toch blijf ik zo overkomen. Ook deze keer.

Waarop mijn zaakvoerder vroeg of ik dan niets met mijn feedback ging doen dit jaar? Ik kaatste de vraag terug en vroeg hem of ik na 6 jaar samenwerken volgens hem een bot en boos persoon ben. ‘Neen, Annelies, absoluut niet, jouw kritische inborst is net een kracht’.

Want wat me ook opvalt, na een aantal jaren feedback ontvangen, is dat de collega’s die dat in hun eerste jaar opschrijven, vaak de tweede keer opschrijven dat ze blij zijn met mijn kritische geest en dat ik die ten goede aanwendt om tot een beter resultaat te komen. Na twee jaar samenwerken hebben de meesten dus wel door dat ik direct en kritisch ben, maar dat dat niet per se een negatieve eigenschap is. Het is dus hun perceptie in het begin die ervoor zorgt dat direct zijn voor mij een werkpuntje wordt omdat zij zich wat aangevallen zouden kunnen voelen.

Dus dan zijn er twee pistes. Ik probeer ofwel op die perceptie te werken. Maar als ik wil dat andere mensen niet het gevoel krijgen dat ik direct ben, dan moet ik minder direct gaan doen (wat mijn default persoonlijkheid is) en moet ik mij dus bewust anders gaan opstellen/gaan gedragen. Dat is niet gemakkelijk, en vooral ook niet vol te houden. Ooit ga ik wel eens in mijn default modus reageren en alsnog de feedback krijgen dat mijn reactie te direct was.

De andere optie is om te blijven zijn wie ik ben. En te blijven vertellen dat ik het nooit zo bedoel. En mijn directheid in te zetten voor het goede zodat elke collega doorkrijgt dat dit helemaal niet slecht bedoeld is. Perceptie is bijna nooit te controleren en als über controlefreak is het voor mij net belangrijk dat los te laten.

Ik ben dus helemaal niet van plan om mijn feedback naast me neer te leggen. Ik ben me ervan bewust hoe ik overkol en wil daar zeker op letten. Maar ik ga me niet anders voordoen dan ik ben. Mijn directe inborst is heel lang een persoonlijkheidseigenschap geweest die ik liever zou willen veranderen. Maar ik weet niet of ik dat nu nog altijd zo zie. Oprechtheid is misschien wel een belangrijkere waarde dan een allemansvriend zijn voor mij.

Ben jij direct van aard of net niet? Heb je een persoonlijkheidskenmerk dat je liever zou willen veranderen?