Close
Struggles van het volwassen leven #3

Struggles van het volwassen leven #3

Op je 16de is het laatste wat je wil op je ouders lijken als je zelf volwassen bent. Want jij gaat het allemaal anders aanpakken. Niet toegeven aan die sociale druk, het kapitalisme of de gezondheidstrends… Niet te veel werken. Niet saai uitgeput in de zetel zitten op vrijdagavond. Nope, dat nooit. En dan ben je plots 26 en begin je verdomme hard op je moeder te lijken. Want het volwassen leven, daar is geen ontwijken aan. *Insert dramatische ondertoon*.

Ik deelde een hele tijd geleden als eens twee posts vol volwassen struggles (hier en hier) en kijk er was weer inspiratie genoeg voor een vervolg!

  • Vroeger gingen gesprekken met vrienden over feestjes, muziekbands en de cover van de Joepie, nu klagen we uren aan een stuk over alle verkeerswerken in de buurt. Want je geraakt tegenwoordig toch nergens meer zonder urenlang te moeten omrijden en die werken daar duren al jaren en WANNEER GAAT DAT NU EENS EINDELIJK KLAAR ZIJN?
  • Het laatste jaar is het voor het eerst een paar keer voorgevallen dat mensen mij ‘bijna 30’ noemen (ik ben 27) of zelfs ouder dan 30 schatten. HELP MIJ.
  • Naast ragen over verkeerswerken praten mijn vrienden en ik ook graag over hoe moe we zijn en hoe weinig tijd we hebben voor bepaalde dingen. Weet ge nog dat wij de generatie waren die alles gingen veranderen?
  • Ik zit op het punt dat ik musea bezoeken en lezen officieel als mijn hobby’s begin te noemen. Niet meer zoals vroeger ‘reizen’ (dat is niet eens een hobby?), met vrienden afspreken (deuh) en creatief bezig zijn (hahaha – hoe zelfs?). Hoe een basic bitch was ik zeg 😅. En lezen en musea, ik begin te snappen waarom mensen mij boven 30 categoriseren. (Al noemden ze me in de nieuwsbrief van Museumpas 20 en ik glunderde van trots, dat ook!)
  • Slechte gewoonte: maar soms vind ik het fijn dat het slecht weer is want dan hoef ik geen excuus te verzinnen waarom ik vandaag niet buiten ben geweest.
  • Ik voel me officieel niet meer aangesproken door het woord ‘jongere’. Al zal ‘volwassene’ ook altijd zo’n term zijn waarvan ik niet weet of ik er nu onder val of niet :D.
  • Nadat we de vacature online hadden gezet voor iemand die deels bepaalde taken van mij zal moeten overnemen nu ik van team switch, solliciteerden er mensen geboren in 1997 of jonger die veel kennis hadden van TikTok, en ik zweer het: er niks beter om u echt oud te laten voelen.

Maar hey, je bent maar zo oud als je je voelt zeker? 😀

Herkenbaar? Waardoor voel jij je ‘oud’?

0 thoughts on “Struggles van het volwassen leven #3

  1. Ja, als mensen TikTok insiders zijn en ik me bedenk dat die tot een andere generatie behoren, dan voel ik mij oud. En amai jong ouder dan 30! De dag dat iemand mij ouder schat dan ik ben, boor ik die een kelder in. Echt waar. Nog nooit gebeurd, voorlopig geven mijn babyface en mijn lengte mij zekerheden. Ik kan ook onmogelijk op mijn ouders lijken, dat stelt ook gerust.

    1. Ja ik vrees dat ik nogal overkom als een serieus persoon, zeker op het werk waardoor nieuwe collega’s en klanten mij vaak wel ouder schatten dan ik ben. Ik heb ook een oudere vriend, dat zal er ook wel mee te maken hebben.

  2. Amai jaaa hoe vaak gesprekken met vriendinnen beginnen met ‘amai ik ben zo moe deze week’. En dan kan je deze week eigenlijk ook vervangen door ‘deze maand’ en ‘dit jaar’ haha. Ik voelde me vorige week ineens heel oud toen ik wakker werd en spontaan dacht “ik ga eens kijken wat een huis hier in de buurt kost” terwijl wij pas over een jaar of vijf willen verhuizen hahaha.

  3. De Joepie, oh boy <3
    Ik weet niet of ik vroeger ooit durfde zeggen dat lezen mijn hobby was. Ik werd er in de lagere school al mee 'gepest' (nuja) maar gaandeweg werd ik best trots op mijn leesprestaties. Alleszins is dat een hobby die nog niet is veranderd 🙂 (en zijn er ook keiveel dingen bijgekomen waarvan ik als 16-jarige nooit had gedacht dat het zou gebeuren, zoals fietsen en moestuinieren..)

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *