Ik schreef al eerder dat de wereld tijdens deze hele coronacrisis enorm luid aan het schreeuwen is. Je zou denken dat dankzij de versoepelingen het allemaal wat minder luid is geworden. Dat er nu eindelijk momenten zijn om van te genieten, om te ontspannen. Misschien zelfs te verstillen. Omdat de angst wat van het hart is. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik vind het allemaal niet eenvoudiger geworden.
De wereld roept nog steeds enorm luid. Op een negatieve manier. Krijgen we dan eindelijk versoepelingen, dan versoepelen we niet snel genoeg. Of net te snel. Maken mensen gebruik van die versoepelingen en komen we dus uit ons kot, dan zijn we te onvoorzichtig. Wie nog steeds in zijn kot blijft en geen 10 vrienden per week ziet (serieus waar halen mensen al die vrienden? :D), is te voorzichtig. Gaan mensen al meteen op restaurant en café dan krijgen ze commentaar. Wie niet op restaurant gaat, krijgt dan weer een schuldgevoel aangepraat want je moet die mensen steunen, lokale economie enzo.
Ondertussen is het #blacklivesmatter debat aan de gang. En wat je daar ook over doet of zegt. Commentaar. Op straat betogen. Commentaar. Zwarte vierkantjes op Instagram. Commentaar. Er niets over posten. Ook commentaar. Ik heb hier allemaal geen gefundeerde mening over en kijk vanop de zijlijn mee met wat er allemaal gebeurt. Zelfs dan heb ik het gevoel dat ik fout bezig ben.
En dan heb ik het nog niet over de klimaatverandering, de politieke impasse waarin België zich bevindt, armoede en dreigende faillissementen in bepaalde sectoren. En het feit of we nu wel. Niet. Of toch wel. Of misschien niet. Een railpass krijgen.
Ik ben de wereld moe. Sorry. Maar ik ben het allemaal echt beu. Het gedoe. Het gezaag. Het gescheld. Het geroep. De mensheid.
Resultaat: ik kruip nog dieper in mijn bubbel met zijn eigen zorgen en bekommernissen. En een overvol hoofd. Rode vlaggetjes. Ik besef ook opnieuw waarom ik zo’n nieuwsmijder was geworden. Neen, danku.
Laat het me weten wanneer het terug oké is om geen mening te hebben en positief over iets te denken.
Het is inderdaad echt een lawine van meningen de laatste tijd (waarschijnlijk al langer ook, maar nu kan je er nog minder naast kijken dan vroeger). Ik probeer het ook wat te mijden en er niet aan mee te doen, zeker niet op sociale media.
Ja het is niets nieuws wrs, maar ik erger me er harder aan ofzo
Ik ken het helemaal. Ik heb geprobeerd van echt zoveel mogelijk meldingen af te zetten zodat ik zelf kan kiezen wanneer er iets binnen komt van info en niet constant ongevraagd.
Hier een beetje hetzelfde gevoel. Ik wil het liefst in onze bubbel blijven eigenlijk, en ik vermijd het nieuws al een tijdje.
Mensen hebben altijd commentaar… ik vrees dat dit nooit zal veranderen. Ik ben ook vaak ontgoocheld in de mensen.
Ja das waar. Het zal idd nooit veranderen. Ik moet proberen me er minder aan te ergeren.
Idem hoor 🙂
Je hebt helemaal gelijk. Ik zie nog bijna niemand op een week en blijf ook nog liever even in mijn eigen bubbel.
Het is best goed in die bubbel he 😃
Ik geef bij momenten ook teveel commentaar, net omdat ik me erger, en ik merk dat niemand daarop zit te wachten. Ik mijd het nieuws sowieso al, gelukkiger word ik er niet van. Dus ja, wake me up when it’s all over!
Ik vrees dat het nog wel even kan duren allemaal. Maar we maken er het beste van zeker!
Superherkenbaar! Ik ben ook iemand die niet per se over alles een sterke (luide) mening heeft, en dat wordt je inderdaad niet altijd in dank afgenomen 🙂
Kunt ge ergens nieuwssites blokkeren in uw browser? Bij uzelf? Want dat zou ik echt graag doen om mezelf te beschermen eigenlijk.
ge hebt in chrome extensies waarmee ge bepaalde sites kunt blokkeren, moet in andere browsers ook wel bestaan