Op 10 maart was ik voor het laatst op kantoor. Ik had in de namiddag een meeting in Brussel samen met een collega voor de opstart van nieuw project. Langs de klantzijde zou een man of 8 aansluiten. Een goedgevulde zaal. Het was er warm en duf, dus hadden we de airco opgezet. We gingen uiteraard met de trein, want we moesten echt in het centrum van Brussel zijn. En treinen naar Brussel zijn druk. Op elk uur van de dag.
’s Avonds wandelde ik terug naar kantoor en wenste mijn collega (toevallig ook zaakvoerder) me een goede reis (hoe het me in Valencia is vergaan lees je hier). We hadden het niet over een mogelijke crisis en planden de week na mijn verlof al heel wat zaken in. Het lijkt allemaal zo bizar. Dat een aantal dagen later het kantoor zou sluiten en we op telewerk zouden overstappen. Dat we een dikke twee maand verder nog altijd maar bij uitzondering naar kantoor gaan.
Ik zit in de luxepositie, als marketeer in een succesvol webbureau, dat thuiswerken überhaupt mogelijk is. Onze hele werking zit in de cloud. Geef mij internet en ik kan werken. Meer heb ik niet nodig. Daarnaast zitten we ook nog eens in de luxepositie dat het in de digitale sector nu drukker is dan ooit, omdat letterlijk elk bedrijf de omslag moet maken. En ten derde zijn we al een best volwassen bureau qua klantenportefeuille waardoor heel wat mensen hun weg vinden naar ons om hun digitale vragen aan te stellen.
Driedubbele luxe noem ik dat. Ik heb heel wat vrienden die in gelijkaardige agencies werken en die wel een paar weken tijdelijk werkloos hebben thuisgezeten, of die ineens gratis webinars doen in de hoop toch maar wat klanten binnen te halen. Terwijl mijn collega’s en ik niet weten wat eerst doen. Het is in het voorjaar altijd druk, nu is het best pittig druk. Maar ik klaag niet. Ik doe mijn job nog steeds graag en deze crisis zorgt net voor heel wat interessante projecten en samenwerkingen.
Maar bon thuiswerk dus. Hoe gaat dat nu? We mochten voor de crisis ook al thuiswerken. Geen vaste dag per week, maar eerder wanneer de agenda het toeliet om eens een hele dag geconcentreerd te kunnen doorwerken. Ik maakte daar eerlijk gezegd weinig gebruik van, tenzij om een bepaalde reden bv. omdat ze voor de bouw iets kwamen doen waarvoor ik best thuis was of ik met de auto naar een klant moest. Ik vond van mezelf dat ik thuis te snel raakte afgeleid.
Ik kan me op het werk vaak wel concentreren (ook al is er in de kantoortuin heel wat lawaai en geroezemoes). Daarnaast heb ik ook gewoon een functie waarbij ik vaak moet overleggen met collega’s en klanten en dat is handiger op kantoor, toch?
Vandaag lees ik allerlei doemberichten over hoe ‘dit nieuwe normaal’ de doodsteek zou zijn voor kantoren, en dan vooral kantoortuinen waar iedereen allemaal samen in één grote open ruimte zit. Bedrijven zoals Shopify en Twitter hebben nu al hun werknemers laten weten dat ze thuis, of toch remote, zullen moeten werken tot en met 2021. De kantoren blijven gesloten. Iedereen thuis aan het werk lijkt wel het nieuwe ideaal.
Ik vind dat persoonlijk verre van ideaal. Naast het feit dat je zo geen scheiding meer hebt tussen werk en privé en er ook geen vaste kantooruren meer zijn (waardoor je continue bereikbaar lijkt, ik werk daardoor veel langer dan anders) stelt dit ons nog voor heel wat andere uitdagingen.
Wat met mensen in een klein appartement die eigenlijk helemaal geen ruimte hebben om een ergonomische bureau neer te planten? Ik zit zelf in een donkere hoek van mijn slaapkamer op mijn oud studiebureau te werken. Zonder groot scherm of tussenstukken. Mijn nek zit al wekenlang vast, mijn ogen doen pijn van al dat niet natuurlijk licht en zo kan ik nog wel doorgaan. Stel ze verplichten mij om nog voor een lange tijd thuis te werken zal ik moeten investeren in een wifi-versterker, schermen, tussenstukken… Ik zal zelfs op zoek moeten naar een andere plek om te werken in een huis waarin elke ruimte al een functie heeft. Gaat de werkgever dit allemaal betalen?
Ik heb daardoor vooral het gevoel dat de Shopify’s van deze wereld willen besparen op allerlei kosten door iedereen thuis te zetten. Kantoorruimte huren is duur. Iedereen remote laten werken, al dan niet met een minimale vergoeding, is een pak goedkoper veronderstel ik (voor zover ik daar een zicht op heb).
En wat met gezinnen waarbij meerdere mensen in huis moeten thuiswerken? En zo op elkaars lip leven? Wat met het feit dat mensen minder bewegen door altijd thuis te zitten? Is het wel goed voor je brein om zo versnipperd te werken, waarbij je tussen twee intensieve videocalls door nog snel even de was insteekt? Is dit echt hoe wij het nieuwe ideaal zien? Of is dit een burnoutmachine?
Ik kan eigenlijk niet wachten om terug naar kantoor te gaan. Ik ben als introvert heel graag thuis en kan perfect mijn werk uitvoeren vanachter mijn donkere bureau. Maar het zal nooit de experience van een kantoor gevuld met collega’s kunnen vervangen. De deur ’s morgens achter mij sluiten om naar kantoor te vertrekken biedt een enorme structuur die ik nu mis.
Los daarvan zie ik het ook niet zitten om de komende tijd mijn klanten alleen maar online te blijven zien. Er zijn heel wat goede tools online beschikbaar, maar niets kan een goede fysieke workshop of opleiding vervangen. Ik ben zo’n typische voeler. Ik probeer tijdens vergaderingen aan te voelen hoe anderen reageren op wat ik zeg. Lichaamstaal lezen. Blikken vangen. Gezichten aflezen. Allemaal dingen die ik nu al enorm hard mis tijdens mijn honderden calls per week.
Ondertussen ben ik het ook wel beu om iedereens kinderen en huisdieren altijd op de achtergrond te zien. Ik wil gewoon naar kantoor. Als binnenkort kinderen in een kampbubbel mogen van 50 personen, mogen wij met ons dertig dan ook niet gewoon in onze bubbel? Pretty please?
Dat thuiswerken het nieuwe ideaal wordt, dat hoop ik dus van harte niet. Dat heel wat bedrijven nu eindelijk hebben ingezien dat thuiswerken niet een verborgen vorm van verlof nemen is en dat ze nu meer vertrouwen krijgen in hun werknemers, daar sta ik wel volledig achter. Zelfs bij ons zie je die evolutie, thuiswerken bleef toch altijd een slechte naam hebben en dat is nu wel aan het verdwijnen. Dat we dus zullen evolueren naar een samenleving waarin het de norm is om minstens 1 dag per week van thuis te werken, is helemaal oké voor mij. Dat zou al heel wat files en drukte verminderen. Maar elke dag thuiswerken? That’s a no for me.
Zou jij ervoor kiezen om elke dag van thuis te werken? Of toch liever naar kantoor?
Ik denk er helemaal hetzelfde over. Wij mogen stilaan terug naar kantoor, in kleine bezetting tegelijk weliswaar en om individuele afspraken te doen, nog geen groepen van klanten. Maar dat is toch al een fijne afwisseling met thuis werken.
Wij mogen eigenlijk ook gaan, met maximum tien tegelijk, en maar 1 persoon per team. Er wordt amper gebruik van gemaakt eigenlijk. Ik zie het zelf nog even niet zitten met de trein te reizen zolang de besmettingen zo hoog blijven ook, dus wacht ik nog een paar weken af. Maar ik hoop in juli weer naar kantoor te kunnen.
Ik vind een combinatie het meest ideaal eigenlijk. Ik zou best 2 dagen per week thuis willen blijven werken. Ik heb wel de ruimte (al zit in mijn vriend in de bureaukamer) om aan de eettafel thuis te werken. Misschien niet 100 % ergonomisch, maar prima. Ik heb gelukkig amper calls, want dat lijkt me wel erg vermoeiend. Kan me voorstellen dat je die gesprekken/adviezen/workshops het liefst in real life voert. Bij mij speelt ook mee dat ik normaal een lange reistijd heb. Thuiswerken bespaart me zoveel tijd. Als ik ooit het geluk heb dichterbij huis te werken, heb ik er misschien al een minder uitgesproken mening over.
Ja mijn reistijd kan ik nu ook wel recupereren, maar ik merk dat dan toch opgaat aan langer werken of ontkoppelen na het werk. Dus ik heb wel niet het gevoel dat ik die tijd win. Al heb je natuurlijk wel minder verplaatsingsstress. Voor wie langer onderweg is kan ik me voorstellen dat het deugd doet om thuis te werken.
Als theaterregisseur is er geen (althans voorlopig) geen werk. Ook niet vanuit huis. Gelukkig had ik onlangs mijn oude vak (docent Nederlands) weer opgepikt. Weliswaar als tijdelijke vervanger maar mij hoor je niet klagen. En nu dus … online lesgeven sinds 20 maart. Grote voordeel: niet meer 4 dagen per week 2,5 uur in de auto zitten. Nauwelijks benzine-verbruik. Heel prettig. Nadeel: ik mag niet naar het schoolgebouw (school is 100% gesloten = Amerikaanse school) en daar liggen de boeken, handleidingen, schriften enzovoort. Dus ik improviseer en maak veel lessen en oefeningen zelf. Of ik collega’s mis? Wel een beetje maar dat went sneller dan ik dacht. Nog 4 weken en dan is het vakantie. Ik ben benieuwd hoe het op 20 augustus zal zijn? Start van het nieuwe schooljaar. Niemand die het weet.
Kan ik me voorstellen dat dat veel onzekerheid met zich meebrengt. Ik snap dat ze focussen op het nu, maar ik zou het ook wel fijn vinden mocht het beleid met een plan komen voor vanaf september. Dat het een rare zomer wordt is zeker. Maar wat daarna?
Ik heb een rust gevonden door het thuiswerk en bovendien behoort mijn weekendhoofdpijn nu tot het verleden. Daarom zie ik nu al op tegen de zomer, wanneer ik weer op kantoor verwacht wordt. Maar altijd thuiswerken is ook niet ideaal, voor bepaalde zaken moet ik mijn leidinggevende spreken en dat is nu best moeilijk. En de kosten voor verwarming en elektriciteit, die betaal ik nu idd zelf. Mijn man krijgt gelukkig wel een kleine vergoeding. Op termijn denk ik mijn thuiswerk wel uit te breiden, naar 2 of 3 dagen per week. Dat lijkt me ideaal.
Ja idd, ik denk dat ik na dit alles ook wel vaker zal thuiswerken. Maar ik merk dat elke dag thuiswerken een negatief effect heeft op de stress-symptomen en das toch niet de bedoeling.
Ik vind het wel fijn om eens een dagje thuis te werken, maar meer hoeft voor mij helemaal niet. Het is veel beter om naar mijn werk te fietsen, daar te werken, en dan na afloop terug naar huis te fietsen. Dan is de scheiding duidelijk. Ik zou ook het contact met collega’s en klanten missen
Ja, je wint zogezegd tijd met die verplaatsing niet te doen, maar ons hoofd heeft wel een beetje tijd nodig. En ik snap dat het voor mensen die anders bijna 3 uur per dag onderweg zijn, leuker is zo. En ik hoop dat zij meer mogen thuiswerken in de toekomst.
Hier is vooral herkenbaar: het niet meer afgelijnd zijn van werk en privé. De voorbije weken heb ik heel vaak ’s morgens vroeg gewerkt, op mjin vrije woensdag, maar deed ik evengoed op dinsdagmiddag boodschappen, omdat dat een rustig moment is in de supermarkt. Even vaak was ik ’s avonds nog aan het bellen met collega’s, omdat zij een later werkritme hebben dan ik. Zo kan je hoofd nooit ‘uit’…
Voor de crisis werkte ik meestal een dag in de week thuis, ik hoop na dit alles gemiddeld twee dagen per week thuis te kunnen werken. Zo bespaar ik op woon-werkverkeer, en net zoals bij jullie zit alles bij ons in de Cloud en kunnen we perfect intern leverleggen via Teams. Ik ben benieuwd hoe de werkgevers tegenover de toekomst van blijvend thuiswerk staan…
Dat altijd aan is inderdaad een gevaar. En ik snap inderdaad dat je graag een dag of 2 wil thuiswerken. Want ik win er natuurlijk ook tijd mee (als ik niet langer blijft doorwerken), maar ik merk dat mijn hoofd nog altijd wel een half uurtje tijd nodig heeft om te schakelen, dus voor mijzelf blijkt die verplaatsing niet zo’n tijdverspilling (de trein is ook altijd een fijn leesmoment). En werkgevers gaan wel mee moeten denk ik… Die kunnen nu echt niet blijven vasthouden aan het oude
Mijn werk laat het niet toe om thuis te werken maar toch herken ik me wel in wat je schrijft. Ik merk bijvoorbeeld ook wel dat we voor de Coronacrisis na de werkuren echt niet meer mochten werken (om een burn-out te voorkomen) maar dat ze daar nu geen probleem meer van maken.
Ja ze kunnen nu veel moeilijker mensen verplichten zich aan een 9 to 5 te houden als dat ook de uren zijn dat de kinderen preteaching nodig hebben natuurlijk.
Hiervoor werkte ik al vaak één dag in de week van thuis uit en ik hoop wel dat dat aantal opgetrokken gaat worden. Ik zou het echt wel zien zitten om bijvoorbeeld twee of zelfs drie dagen per week van thuis uit te werken. Vijf op vijf niet want daardoor verlies je toch wel voeling met de collega’s en het bedrijf. Zelf hebben we een slaapkamer die we niet gebruiken dus die werd al een hele poos geleden omgetoverd tot bureau. Er lag ook nog een scherm op zolder, waardoor ook dat euvel opgelost werd. Dus op dat vlak hebben we niet meteen te klagen 😉
Oh ideaal dat je die extra slaapkamer hebt kunnen omzetten naar een home office! Dan heb je zo toch je eigen focusplek.
Ja dat wel 🙂 Was voor de semi-lockdown al zo hoor, maar nu wisselen we af (soms het lief boven, soms ik) terwijl daarvoor enkel ik van thuis uit werkte met zijn momenten.
Elke dag thuis werken zou ik niet zien zitten ook al hebben we hier een groot bureau vol lichtinval. Maar 1-2 dagen per week, daar teken ik meteen voor. Je krijgt minder telefoons, ze stormen niet zomaar je bureau binnen om iets te vragen, en thuis kan ik echt veel werk verzetten merk ik. Ik ben Hr Manager en in onze job is dit nu een HOT item. Vele bedrijven schrijven een homeoffice policy uit, het ene kantoor is fel voor, bij een andere zaakvoerder is er nog te weinig vertrouwen om het toe te staan.
Persoonlijk denk ik dat het in de toekomst een belangrijke norm wordt in het rekruteringsproces.
vroeger was dit loon, verlof en ADV dagen, flexibele werkuren en nu zal daar gaandeweg homeoffice bijkomen.
Tenminste, zo denk ik toch….
Hoeveel uren je werkt moet gewoon correct zijn ten opzicht van kantoorwerk en daar moet je je gezond verstand in gebruiken.
Er zijn er die zullen doen wat ze moeten doen, er zijn er die zullen profiteren enz.
Maar dat heb je nu ook. Niet iedereen werkt plichtsbewust 8u, de één praat meer dan de ander, de één tokkelt meer op zijn GSM of zit langer op de WC.
Maar misbruik komt altijd aan het licht, dus daar zit ik niet zo mee….
Nu ik erover nadenk, ik ga er een blog over schrijven hoe ik het zie 😉
Ha ik denk dat dat een heel interessante blogpost zou worden, zeker vanuit jouw perspectief. Ik vind op zich het hele ‘je moet 8u weeken’ perspectief al achterhaald. Niemand kan acht uur per dag productief achter zijn/haar bureau zitten. Iedereen zit al eens op het toilet, zijn gsm of staat te praten aan het koffiemachine. En als je thuis aan het werk bent, tja dan steek je al eens de was in. Maakt jou dat tot een slechte werknemer? Ik denk het niet. Het zal idd iets worden waarop wij onze werkgever gaan rekruteren, sowieso
Blogpost zal normaal deze namiddag verschijnen 🙂 Met getuigenissen van verschillende HR managers hoe het bij hen is.
Ik ben ook helemaal voor een combinatie. Ik werkte hiervoor al 1 dag per week thuis, en zelfs 2 zou ik ook prima vinden. Maar 5/5 dagen thuiswerken vind ik erg onhandig en eentonig. Bovendien heb ik normaal gezien best een druk leven en zie ik veel mensen. Zeker dan vind ik thuiswerken een verademing omdat ik toch al mijn reistijd kan beperken. Je houdt zoveel meer tijd over in een dag, en nu ‘geniet’ ik daar niet helemaal van, want ik kan toch geen leuke dingen met die extra tijd.
Ja dat snap ik ook wel. Elke avond voelt zo hetzelfde en dan heb je ook niet altijd veel aan het feit dat die extra lang zijn. Dat gevoel heb ik soms ook wel als ik de computer dichtklap. Al snak ik nu toch wel even naar een verlengd weekend buiten met al dat binnen thuiswerken.
Zoals de meesten hier zou ik na de crisis ook graag een paar dagen van thuis uit werken. ik win hiermee 2 u per dag (reistijd). Van omschakeling werk privé heb ik totaal geen last, kan de klik goed maken. Ik heb een rustiger leven, minder gehol van hier naar daar, en voel me ook méér uitgerust waardoor het werken ook beter gaat. Maar tegelijk mis ik de babbeltjes met mijn collega’s, dus heb zeker ook nood aan kantoordagen!
Als je 2u wint snap ik wel dat je een minder gehaast gevoel krijgt. Ik mis ook vooral die spontane babbels met collega’s.