Ondertussen zitten we al 37 ‘net niet lockdowns’ lang thuis achter onze computer in plaats van op kantoor. Onze collega’s zijn vervangen door huisdieren en we zetten nu zelf onze koffie. Wat voor verwarring zorgt op de wekelijkse terugkomdagen want daar sta je dan met je volle thermos te kijken naar dat sprankelende koffiemachine in de keuken van je werk.
Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar dat thuiswerken zorgt bepaalde dagen voor nogal lachwekkende taferelen. En soms voor frustraties. Of berusting. En heel soms kan ik ook goed doorwerken en heb ik het gevoel dat het een echt productieve dag was.
Hoog tijd dus om eens een lijstje te maken van de dagelijkse thuiswerkstruggles die ik ervaar. Nu we zicht hebben op versoepelingen waarin thuiswerken niet langer verplicht, maar enkel nog aanbevolen is, zou het zo maar eens kunnen dat we dit ooit zullen lezen met een nostalgische glimlach op ons gezicht. Of ook niet en zullen we nog steeds blij zijn dat we daar vanaf zijn. Wie zal het zeggen?
Hopelijk zorgt dit lijstje voor wat herkenbaarheid.
- Mijn dagplanning bestaat vooral uit het zorgvuldig in het oog houden of ik een bepaalde klant of collega deze week al heb gezien – in videocall he. Is het antwoord ja, dan moet ik dus een andere hoodie gaan zoeken. Ik kan toch moeilijk vijf dagen na elkaar dezelfde hoodie dragen (en met dezelfde mensen bellen)? Gelukkig is een videocall geurloos.
- Ik pas me altijd aan aan de systemen die de klant gebruikt (Google Meet, Teams, Zoom, Slack). Ik heb ondertussen zoveel accounts dat ik er zelf nog amper aan uitkan. En dan kom je dus in de situatie dat je met iemand aan het bellen bent in tool één en wordt opgebeld in tool twee. Ik krijg bijna heimwee naar de telefoon. Bijna zeg ik u. Iedereen weet dat millennials bellen haten.
- Dit is geen mop: een van mijn katten herkent het Google Meet geluidje (nog steeds de tool die ik het meest gebruik) als er iemand bij in een meeting komt (dit is zo’n hoge pingtoon) en miauwt dan standaard omdat ze weet dat ik ‘Hallo’ of ‘Goeiemorgen’ ga zeggen (en zij antwoordt). Zoooo lang zitten we dus al thuis.
- Wanneer je dan toch eens die ene dag in de week naar kantoor gaat, na enkele weken overgeslagen te hebben, zijn er amper collega’s en de valt de elektriciteit uit in het midden van een klantenmeeting. Tof zenne :D.
- Thuiswerken is ook voortdurend de afweging maken of je toch nog naar beneden kan voor een snack die je dan nog snel naar binnen moffelt terwijl de meeting eigenlijk al aan het beginnen is. Voor jullie getest: en meestal lukt dat wel ;).
- Het is ook tussen de op elkaar volgende meetings even twee minuten ademhalen op het tussenscherm ‘er zijn al zoveel mensen in deze call’. Ik wacht vaak bewust nog even en oefen alvast een enthousiaste mimiek, ook al ben ik al meetingmoe.
- Een meeting afsluiten blijft één van de meeste rare dingen die er zijn. Ik blijf zwaaien als een idioot en probeerde al allerlei afsluitende zinnen van ‘Ciao’, ‘Salut’ tot ‘Allez, dag dan he’.
- Het is momenteel zo snel donker en soms zelfs de hele dag door zo’n grijs weer dat mijn bureaulamp een hele dag aanstaat (heel tof met die hoge energieprijzen). En ik ben er dus al in geslaagd om de achterkant van mijn scherm te verbranden door de lamp er te dicht op te zetten. En plastic dat heel warm wordt, dat kan stinken ze. Again: gelukkig is een videocall geurloos.
En kijk jij uit naar het einde van het thuiswerken? Of vind je het prima zo?
