Ons ergens aan ergeren, we doen het allemaal. Aan grote dingen. Maar vooral aan kleine dingen. Talitha noemt het pet peeves. Dingen die andere mensen doen en waar je een hekel aan hebt. First world problems dus eigenlijk. Maar oh zo leuk om van je af te schrijven als een ware Cruella De Vil en jezelf in te herkennen (dat doe ik toch altijd bij Talitha haar stukjes ^^). Vorige keer: de menseneditie. Vandaag laat ik even zien wat een absolute taalneuroot ik ben.
Iedereen rondom mij maakt deze fouten en voor alle duidelijkheid: ik soms ook. Als ik niet goed nalees, niet echt wakker ben, of beïnvloed word door de mensen rondom mij en hun fouten overneem ^^. Mijn bio op het werk is dan ook: allergisch aan alle taalfouten, behalve die van mezelf. #Zelfkennis. Maar het is zo heerlijk om te klagen over taalfouten, dat lucht zo op. Really, moet je ook eens proberen.
Dit is mijn lijstje:
- Heten en noemen door elkaar halen. Ik ben ondertussen al veranderd in een heuse verbeterrobot als ik het woord noemen nog maar hoor of ruik. Want spoiler alert jongens: het is bijna altijd heten. En jullie zeggen bijna altijd noemen. Zien jullie het probleem?
- Mensen die spaties zetten tussen een woord en het leesteken dat bij dat woord hoort. Ja, er zijn talen waarbij ze dat doen. Maar in het Nederlands niet. Leestekens zweven niet, oké?
- Mensen die een d plakken aan een werkwoord waar geen d inzit. Dan is het nooit dt he jongens! Maar echt nooit. Dat kan niet. Want er is geen d in de stam. Of kreeg je de d er gratis bij?
- Zelfde categorie: mensen die een t plakken aan een voltooid deelwoord dat eindigt op d. Het principe is juist dat je kiest tussen een d en een t. Dt kan nooit in de verleden tijd. Of denk je dat je met dt sowieso correct bent omdat de juiste letter er wel staat?
- Mensen die jouw en jou en u en uw door elkaar halen. Dit is echt een taalfout die ik gewoon niet snap. Iets is bezittelijk of niet. En anders is het gewoon zonder -w.
- Mensen die overal in de zin komma’s zetten. Nederlands is niet hetzelfde als Engels. Nu niet, nooit niet.
- Mensen die elk woord langer dan 4 letters in stukken kappen en zaken van elkaar schrijven. Opnieuw: het is geen Engels hé! Ja het is contentmarketingbureau (Talitha, ik heb opgelet hé) en onlinemarketingplan. Dat ziet er niet uit en is zeer onhandig als titel op een te kleine slide in een presentatie (the struggles van een marketeer ja). Maar is het zo. Danku.
- Mensen die te veel woorden toevoegen aan een zin die eigenlijk echt niets bijdragen. Zoals eigenlijk echt in de vorige zin ;).
- Te veel bijvoeglijke naamwoorden gebruiken in één zin. Als Tom Lanoye dat wil doen, fine. Maar kies er gewoon eentje die echt waarde toevoegt aan wat je wil zeggen.
- Ik heb ook echt een hekel aan mensen die gewoon van die ultralange zinnen gebruiken om iets uit te leggen en die zinnen kunnen soms hele alinea’s worden en werken maar niet naar een punt toe en dat is echt heel irritant en als extraatje zetten ze dan ook nog eens een spatie tussen het einde van de zin dat er dan toch eindelijk aankomt en het leesteken . Je snapt mijn punt – punt intended ja – ;).
Als er nu een taalfout staat in deze post heb ik het zitten natuurlijk ^^. Maak jij vaak taalfouten? Of ben je ook zo’n irritante verbeteraar?
Ik gebruik ook wel eens noemen en heten door elkaar, al ken ik het verschil wel. Het lijkt wel of ‘noemen’ meer spreektaal is omdat het zo vaak gebruikt wordt, maar dat maakt het niet juister natuurlijk.
Ik denk dat heten een werkwoord is dat sowieso op termijn zal uitsterven. Momenteel zit het nog sterk in de schrijftaal, maar in de spreektaal verdwijnt het inderdaad heel stilletjes aan. Al gaan we dat niet meer meemaken 😉
Voor mijn werk schrijf ik, dan maak ik (hopelijk ;-)) geen fouten. In mijn vrije tijd maak ik lekker veel typfouten, waarschijnlijk zal niemand dan kunnen raden dat ik voor mijn werk met taal bezig ben.
Haha, ik lees ook nooit whatsappberichten ofzo na waardoor ik dan immens veel stomme typfouten maak (of autocorrect) dus dan kom ik ook niet echt over als een taalwonder 😀
Ik gebruik het woordje ‘echt’ te vaak. En ‘eigenlijk’. Dus als ik iets schrijf, moet ik daarna vaak een beetje verbeteren en schaven.
Ik heb hetzelfde met dan ook, of gewoon ook. Zo’n woordjes zitten altijd wel verdoken in een eerste draft.
Grappig, ik zondig tegen bijna all of the above 😀 Ik ben er zo niet mee bezig. Het was dan ook amper met de hakken over de sloot voor mijn Nederlands vroeger 🙂 Het enige waar ik egt moeite mee heb is het verwarren van -ch en -g in schrijftaal. Of is het sgrijftaal?
Haha ja dat zijn echt van die rare fouten!
Hahaha “of kreeg je de d er gratis bij’, zalig! Ik merk taalfouten meestal wel op, maar zeg er zelden iets van. Ik heb al taal-en letterkunde gestudeerd, hehe, ik wil niet ook nog eens dat irritante verbeterkind zijn 😀
Ik ben dat dus wel zo’n irritante!
Ik maak mij aan sommige dingen ook wel schuldig vrees ik. Behalve aan dt! Misschien dat er af en toe eens een fout insluipt en ik schaam mij dan ook als ik ze ontdek, maar over het algemeen ben ik daar wel goed mee weg. Ik stoor mij daar ook aan bij anderen. Ik vindt. Dan gaat mijn haar rechtstaan. Ik verbeter zo’n fout ook meestal niet bij iemand anders omdat mijn ervaring is dat mensen gewoon denken dat ze het toch niet kunnen en dan maar geen moeite doen (uitzonderingen daar gelaten natuurlijk!).
Bij iedereen sluipen er fouten in, das menselijk. Ik denk soms ook dat ik alleen maar hopeloos verbeter ja 😁
Er sluipt bij mij misschien eens een dt-fout in, al zijn ze eerder zeldzaam (en al zeker niet bij het voltooid deelwoord – really). En die jouw – jou en u.. Dat is toch niet zo moeilijk? ALLE!
Nee dat vind ik ook niet zo moeilijk maar blijkbaar vinden anderen dat wel
Ook hatelijk: dubbele spaties! Ik erger me dood aan dt-fouten van collega’s, of in mails die ik zelf krijg. Zelf maak ik ook wel fouten, maar eerder zinsbouwfouten dan spellings- of dtfouten…
Ik krijg ook mijn portie dt-fouten binnen in mails. En geneer mij echt rot als ik het zelf voor heb. Want dat is uiteraard ook wel al eens gebeurd (te snel willen zijn).
Ik ga niet beweren dat ik nooit een fout maak, maar dan gaan het (hoop ik heel hard) niet van die obvious fouten zijn 🙂 Ik kan me daar ook wel aan ergeren hoor. En heb dan vaak ook de neiging om dingen te gaan corrigeren bij anderen. En dat wordt niet altijd in dank afgenomen.
Haha, ik heb je! Standaardtaal is ‘allergisch voor’ (en niet ‘allergisch aan’). 😉
Technisch gezien was dat een quote van mijn bio op het werk en bij letterlijk citeren mag je een taalfout maken, want je wilt de context niet verloren laten gaan. En zo lul ik me er elke keer weer uit 😁. That’s my job vrees ik 😂
Ik ben blij dat gij in mijn team zit. Volgens mij zijn wij nog de enige twee mensen op de werkvloer die wakker liggen van, ik zeg maar wat, het correcte gebruik van een liggend streepje. It’s a sad, sad world.