Ik kan bijna niet geloven dat we alweer toe zijn aan een nieuw jaar. Enerzijds omdat het najaar als een sneltrein voorbij is gereden. In mijn hoofd zit ik nog in september. Anderzijds omdat december sowieso niet mijn favoriete maand is en ik de kerstgekte aan me voorbij laat gaan. Ik negeer dat het bijna Feestdagen zijn. 2018, dat is nog ver weg. En eerlijk gezegd heb ik er nog niet meteen zin in.
Een nieuw jaar is namelijk zoals een leeg notitieboekje. Je krijgt een nieuwe kans om het te vullen. Normaal vind ik dat fijn, maar dit jaar schrikt me dat allemaal een beetje af. We zijn namelijk 11 december en ik heb letterlijk 0,0 plannen voor het nieuwe jaar. Geen nieuwe uitdaging, geen vakantie geboekt, zelfs geen concert, musical of uitstapje ligt al vast. En dat is volgens mij de eerste keer ooit.
Hiervoor had ik ofwel studieplannen of begon ik met werken. En ja, het afgelopen jaar was ik al volledig aan het werk, maar ik had als starter geen volledige vakantie en heb mij dus kei hard gefocust op het werk en dan nog is het met 2 buitenlandse tripjes en een week staycation aan zee gelukt om veel uit mijn weinige vakantiedagen te halen. Mijn agenda was doorheen het jaar best goed gevuld.
Dit jaar is hij leeg, die future log van mij. En ik ben ondertussen wel al gewend aan de job. Dus is het tijd voor andere dingen, maar die laten dus nog op zich wachten. Hoe of wanneer ik mijn volle vakantiedagen ga opnemen? Geen idee! Wil ik mezelf verder ontwikkelen? Graag, maar ik weet niet waar beginnen. Een nieuwe hobby? Een cursus?
Klinkt voor sommige misschien zalig, een volledig jaar om in te vullen zoals je wil. Maar ik wil er natuurlijk iets van maken (ja hallo, perfectionisme). Ik weet wel dat 2018 een tussenjaar zal worden. En dat ik net daarom wat rustiger aan moet doen. In 2019 start project alleen wonen. Dat gaat een stresserende onderneming worden. Dus 2018 dient vooral om me te informeren, voor te bereiden en te sparen. Dus misschien kijk ik later terug op 2018 als een zalige rustige tijd. Maar momenteel zorgt het vooral voor onrust in mijn hoofd.
Schrijvers of bloggers kunnen al eens last hebben van angst voor de lege pagina. Omdat ze even vastzitten, last hebben van een ‘writers block’ of wel iets willen schrijven maar bang zijn dat het niet goed genoeg is. En daar vergelijk ik het nu even mee. Ik heb een volledig jaar dat ik nog moet schrijven en ergens heb ik schrik dat het niet spannend genoeg gaat worden. Dat het een standaard jaar zal zijn. Een recensie van drie op 5 sterren. Want zeg nu zelf, boeken van drie sterren, die blijven niet bij, toch?
Het zijn natuurlijk maar wat twijfels in mijn hoofd. Een jaar is wat je er zelf van maakt. En misschien wordt 2018 een topjaar. Er is gewoon dat twijfelachtig stemmetje in mijn hoofd waar ik even niet van af raak.
Kijk jij uit naar 2018? En heb jij wel eens twijfels over wat een nieuw jaar gaat worden?
Ik heb die twijfel over de toekomst in het algemeen. Als wij geen kinderen krijgen, wat gaan we dan doen met ons leven? Dat is een gedachte die ik toch vaak heb. Dus ja, ik kan me wel iets bij jouw gevoel voor 2018 voorstellen. Misschien helpt het om wat kleine dingen te plannen? Mijn concertkalender is bijvoorbeeld al vrij gevuld voor volgend jaar 🙂
Ja kleine dingetjes plannen zouden zeker helpen, alleen is zo iets vaak heel last-minute bij mij.
Ik heb dat vooral als ik terug kijk. Het gevoel dat er in de voorbije jaren niks substantieels gebeurd is. En dit terwijl ik altijd wel hoopte dat het een belangrijk jaar zou zijn, maar dat er niks van in huis kwam omdat k het heel erg liet afhangen van externe factoren.
Ergens begrijp ik je gevoel dus wel, al manifesteerde het bij mij op een andere manier. Ik hoop in ieder geval dat 2018 je veel onverwachte gelukjes mag brengen.
Wat jij hebt begrijp ik ook wel. Maar uiteindelijk kan je aan het verleden weinig doen dus ik kan dat vrij goed plaatsen denk ik. Dankjewel, voor jou ook een mooi 2018!
Ik ga in 2018 alleen wonen, dus dat wordt sowieso spannend en kijk ik wel naar uit! Verder ook wel een paar concerten en zo gepland, maar ik snap heel goed wat je wil zeggen! Aan de andere kant gebeuren er ook zo veel dingen net heel toevallig dus ik denk niet dat je je daar per se zorgen om moet maken. En ook niet elk jaar hoeft baanbrekend te zijn, denk ik dan, zolang er maar genoeg “gewone” leuke momenten zijn 🙂
Oeh inderdaad heel spannend voor je! Naar al die gewone leuke momenten kijk ik ook wel echt uit 😉
Ik kan me er iets bij voorstellen hoor! Zo een volledig wit blad, ik krijg daar de kriebels van 🙂 Zelf kijk ik wel uit naar 2018, al weet ik nu al dat het ook erg druk gaat worden want onze bouw gaat klaar zijn, wij gaan dan verhuizen en Tuur gaat naar school. Allemaal spannende dingen dus 🙂
Klinkt inderdaad als een spannend jaar! Veel geluk!
Totaal geen plannen lijkt eng maar misschien is het de moment om alvast wat dingen te plannen. Dat hoeft daarom geen grote dingen zijn maar bv afspreken met vrienden of eens kijken naar een concertje?
Ja dat ga ik beginnen doen, merci voor de schop onder mijn gat en ik hou gelukkig ook wel wat ruimte voor spontane dingen 🙂
Kan ik me in vinden als mede-perfectionist 🙂 Er zijn twee zaken waar ik mij aan vasthoud: 1/ Als je de ruimte laat voor ongeplande zaken, zal je leven onverwachte wendingen aannemen. En die zijn bijna altijd de moeite waard. 2/ Gemiddeld is ok. Logischerwijze kan niet elk jaar het beste ooit zijn, dus is de druk hoog om dat telkens opnieuw te verwachten en de teleurstelling groot als het niet zo was.
Voorbeeldje: ik streef tegenwoordig naar ‘tevredenheid’ i.p.v. ‘geluk’ en daarmee ben ik ironisch genoeg een gelukkiger mensch geworden…
Mooi verwoord. Bedankt! Ongeplande zaken hebben me if al veel opgeleverd. En komen er echt geen plannen dan heb ik extra tijd voor mezelf. En dat past mooi in het goed genoeg is ook goed idee
Die twijfels herken ik wel. Ik ben momenteel een dik half jaar werkloos en hoop om in 2018 werk te vinden dat ik graag doe maar vind dat tegelijk ook wel spannend.
Ik hoop van harte dat je fijn werk vindt! En dat is inderdaad spannend, maar alles komt wel op zijn pootjes terecht 😉
Ik herken die schrik hoor… Ik prop mijn jaar dan ineens maar vol-vol om toch maar niet het gevoel te hebben dat ik niets mee maak. Zo was er vorig jaar april en mei en juni, als ik daar op terugkijk dan is dat één zwart gat, het lijkt of ik toen niet echt geleefd heb, op onze trip naar de Champagnestreek na… Dat wil ik niet nog eens meemaken (hoewel dat aan de omstandigheden lag, niet aan het feit dat ik niks wou doen). Anderzijds ben ik nu wel gas aan het terugnemen en ligt er feitelijk nog steeds maar één reis helemaal vast. De rest van mijn verlofdagen kan ik nog naar believen invullen (al liggen de meeste wel al vast maar ik bedoel dan qua bestemming of to do) en heel raar maar dat geeft me rust terwijl ik vroeger zou zijn beginnen panikeren want een lege agenda!! De horror!!
Het is ook niet dat ik moeite heb met het vullen van mijn agenda, mijn weken raken makkelijk vol. Het is meer zo het gevoel van geen vooruitzichten op lange termijn ofzo waardoor ik naar niks kan uitkijken.
Hoog tijd om dat tripje te boeken 😉