In het kader van 40 dagen bloggen, dat ik met veel plezier volg maar waar ik door een drukke agenda, want grenzen bewaken is ook belangrijk, heb beslist om niet mee te doen, zie ik veel bloggers zichzelf wat opnieuw uitvinden. Of toch met nieuwe rubrieken of onderwerpen aandraven. En dat zette mij wel wat aan het denken.
Ik probeer zoveel mogelijk naar buiten te komen met berichten waar ik zelf 100% achtersta. Niet elk bericht uit het verleden vind ik nog altijd top, maar er staat ook niets op deze blog dat ik ondertussen schaamtelijk en in stilte heb verwijderd. Ik kies er dan ook bewust voor om bepaalde zaken niet te delen op deze blog en ik vind het voor mezelf wel nuttig om daar even bij stil te staan en deze op te lijsten.
Boekrecensies
Gegeven het feit dat ik 3-4 boeken per maand lees zou dit het aantal posts al snel kunnen verdubbelen. Maar boekrecensies worden op de meeste blogs amper gelezen en ik merk dat ik zelf ook niet snel een recensie ga lezen van een boek dat ik nog niet gelezen heb (volg je nog?). Ik lees vooral recensies nadat ik het boek heb gelezen, de omgekeerde wereld I know. Ik wil gewoon weten of mijn mening overeenkomt met die van de blogger in kwestie :). Recensies deel ik dus zelf enkel op het medium dat daar voor bedoeld is: Goodreads. Op deze blog schrijf ik veel liever boekgerelateerde posts of neem ik mijn leesupdates mee in Op het nachtkastje. Een andere reden is dat ik gewoon heel specifieke historische boeken lees en niet iedereen daar een boodschap aan heeft. En als ik dan eens een bekend werk lees is het vaak 5 jaar later. Een recensie van een boek dat iedereen al heeft gelezen is ook niet meer zo nuttig toch?
Mijn mening over actuele onderwerpen
Tenzij ik vind dat ik echt iets bij te dragen heb over het topic. Zoals millennial-gerelateerde onderwerpen (bv. deze post). Het wil dus niet zeggen dat ik nooit mijn mening deel, want dat doe ik wel. Ik blijf alleen heel ver weg van alles wat met nieuws en discussies te maken heeft. Ik heb echt wel een duidelijke mening over pakweg Trump, vluchtelingen of de zwarte-pieten-heisa, maar die ga je hier niet te weten komen. Ik heb niet de ambitie om reacties à la Het Laatste Nieuws teweeg te brengen. Ik wil een positieve persoonlijke blog zijn, er is al miserie genoeg in de wereld en mijn mening gaat die problemen niet oplossen. Helaas pindakaas.
Namen van vrienden, kennissen, familieleden, collega’s…
Ik denk dat dit vrij logisch is. Ik blog onder mijn eigen naam dus technisch gezien kan je na wat gegoogel het wel allemaal snel uitvlooien, maar ik vind dat ik niet kan beslissen over de privacy van andere mensen.
De slechte dingen
Of toch niet op het moment dat ik er midden in zit. Ik ben gewoon iemand die klaar moet zijn om iets te delen. En dat is ook zo met positieve dingen hoor. Soms hou je dingen liever nog even voor jezelf. Of tot de mensen die het moeten weten het eerst persoonlijk van mij te weten komen voordat ze het hier lezen. Er zit dus altijd wel een beetje een filter op wat ik hier vertel, dat is niet meer dan logisch, maar ik schuw het niet om over negatieve gevoelens of ervaringen te praten.
Een goed voorbeeld is hoe ik na mijn basjaar vertelde in deze post dat het niet helemaal is geworden wat ik had verwacht of had gehoopt. Dat het verdomme moeilijk is geweest. Doorheen het jaar waren mijn basupdates een pak positiever, ik was er namelijk nog mee bezig en wou niemand tegen het hoofd stoten. En ik sta ook nog altijd achter die positieve posts van toen, BAS blijft een topervaring waar ik vaak aan terug denk! Ik vond het achteraf echter wel belangrijk om te delen dat het niet helemaal top is geweest om mensen die hier komen om over BAS te lezen een realistische echte versie van mijn ervaringen te geven. Over die post heb ik trouwens zowel positieve als negatieve reacties gekregen van toenmalige klasgenoten. Om maar te zeggen dat zelfs als iets voorbij is nog altijd fout kan worden opgenomen.
Het perfecte leven
Ok, dit is wat in tegenstrijd met de filter waar ik het net over had. Maar ik bedoel hiermee dat ik niets perfecter wil doen overkomen dan het is. Ik bewerk zelfs mijn foto’s niet. Deze komen letterlijk zo uit mijn camera gerold. Staat de horizon scheef, pech gehad! Ik probeer zo open mogelijk over mijn struggles en de weg naar een eventueel succes te praten en tips te geven over zaken waar ik het zelf moeilijk mee heb. Zo startte ik ooit met project offline en moet ik toegeven dat ik daarin compleet gefaald ben. En in de rubriek picture imperfect staat het imperfecte leven elke keer centraal. Waarin ik ook vertel dat ik hartjesondergoed draag met gaten erin. En dan heb je mijn sokken nog niet gezien. Ik ben ik en daar zal je het mee moeten doen.
Wat deel jij bewust niet op je blog?
