Ik luister helemaal niet meer zoveel muziek als tijdens mijn tienerjaren. En de muziek die ik luister is vaak de muziek die ik al sinds toen luister. Nieuwe muziek ontdekken is voor mij moeilijk, net als het opstarten van een nieuwe serie of het bekijken van een nieuwe film. Ik vind ‘het erin komen’ moment niet zo leuk.
Maar soms hoor je na een aantal jaren zo’n zin opnieuw en komt die kei hard binnen, of soms ontdek je dan toch een nieuw liedje met een prachtige tekst. Het leek me wel leuk om een aantal quotes te delen met jullie.
Sometimes I think it’s gettin’ better
And then it gets much worse
Is it just part of the process?
Well, Jesus Christ, it hurts
Uit Big God – Florence + The Machine
Deze komt hard binnen en is voor mij op dit moment heel herkenbaar. Hopen en weten dat het beter wordt, maar soms duurt het wat langer voor het ook effectief beter wordt.
Dedication takes a lifetime
But dreams only last for a night
Uit Stay Awake (Dreams Only Last for a Night) – All Time Low
Een liedje dat al eeuwen in de playlist zit, maar waarvan deze zin nu past opvalt, ook al is het de titel van het lief :D. Doorzettingsvermogen, daar draait het om.
I could follow you to the beginning
Just to relive the start
And maybe then we’ll remember to slow down
At all of our favorite parts
Uit All I wanted – Paramore
Persoonlijke favoriet van deze band. We staan te weinig stil bij wat goed loopt.
Tie a knot in the rope
Trying to hold, trying to hold
But there’s nothing to grab
So I let go
Uit Blow me (one last kiss) – P!nk
Over hoe we ons soms vastklampen aan een strohalm, terwijl stro eigenlijk niets meer is dan verdroogd gras. Loslaten is de boodschap.
But hold me fast, hold me fast
‘Cause I’m a hopeless wanderer
And hold me fast, hold me fast
‘Cause I’m a hopeless wanderer
I will learn, I will learn to love the skies I’m under
And I will learn, I will learn to love the skies I’m under
The skies I’m under
Uit Hopeless Wanderer – Mumford & Sons
Soms ben je het even kwijt in het leven. En heb je iemand nodig om je bij de arm te pakken en het pad te wijzen.
In deze rubriek vertel ik jullie wat er leeft tijdens dat spreekwoordelijke laatste uur voor ik ga slapen. Welke boeken ben ik aan het lezen? Aan welke series ben ik hooked? Welke nummers luister ik momenteel? En speelt er nog iets anders door mijn hoofd?
Deze maandelijkse rubriek doet me daarnaast heel erg beseffen hoe snel de maanden voorbijvliegen. Het is alweer midden oktober!
Letters
NIEUWSFLASH: deze maand haalde ik mijn reading challenge. Ik las dus nu al 25 boeken! En ook het aantal bladzijden en het gemiddelde aantal pagina’s per boek van vorig jarig zijn ondertussen verbroken. Beste leesjaar ooit. Nu al.
De boeken uit de vorige update zijn ondertussen alweer een tijdje uit. In de tussentijd las ik als 25ste boek een nieuwe Jane Austen, want project klassiekers moet natuurlijk ook verder gezet worden. Northanger Abbey vond ik gelukkig heel wat beter dan Emma en Mansfield Park.
Renaissance Italië is één van mijn favoriete periodes om over te lezen, maar in België vind je maar weinig boeken die zich hier afspelen. In de bib nam ik dus maar een boek mee van Sarah Dunant, queen of de renaissance, waarvan ik al wat boeken had gelezen. Dit keer geen verhaal met personages die echt hebben bestaan, maar een klooster in de 15de eeuw als historische context. Adellijke meisjes werden namelijk vaak tegen hun wil naar zo’n klooster verbannen omdat de ouders geen bruidsschat konden betalen. Ik vond dit haar beste verhaal tot nu toe en een aanrader voor iedereen, ook voor wie niet vaak historisch leest. In ongenade heet het boek in het Nederlands.
Ondertussen lees ik het 5de deel uit de Saxon Stories (The burning land) van Bernard Cornwell. Voor wie de BBC serie The Last Kingdom heeft gekeken: dit zijn de boeken waarop de serie is gebaseerd. Ik zit ondertussen al wat verder met Uthred en zijn strijd tegen de Denen. En het blijft boeiend geschreven, met veel ironie en fantastische veldslagen. Toch ook maar eens een andere serie van Cornwell beginnen lezen.
Mijn treinboek is er een van Ammaniti. Mijn eerste boek van Italiaanse hand. Op aanraden van Leen, want Ammaniti is haar lievelingsschrijver. Tot nu toe iets heel anders dan ik normaal lees, maar het boeit me wel enorm. En hij schrijft ontzettend vloeiend, benieuwd hoe ‘Ik haal je op, ik neem je mee‘ afloopt!
Beelden
Geen nieuwe series op dit moment. Het is uitkijken naar de Gunpower serie op BBC met Kit Harrington in de hoofdrol (start op 21 oktober) en de documentaireserie over Elizabeth I haar adviseurs (ook BBC en 23 oktober).
Melodie
Ik koop normaal nog regelmatig een CD-album, maar nu was het echt al heel lang geleden. Enfin, de komende maand zal Beautiful Trauma van P!nk on repeat staan en niet veel anders vrees ik.
Gedachten
Binnen drie weken trek ik naar het nog zonnige Sevilla. Dus ben ik wat bezig met dit tripje voor te bereiden, zij het wat beperkt. Ik wil mij laten verrassen. Sowieso kijk ik er enorm naar uit. Want vakantie was schaars dit jaar. Heb jij nog een gouden tip voor Sevilla? Laat het dan zeker weten in de comments!
Ik speel er ondertussen al wel even mee om misschien een rubriek te wijden aan geschiedenis: interessante gebeurtenissen of personen en mijn kijk daarop. Vaak geïnspireerd door boeken, documentaires en tv-series. Het is zowat het enige aspect van mijn interesses dat nog niet zwaar aanwezig is op de blog. Al hebben jullie ondertussen wel al door dat ik vaak praat over historische fictieboeken en series in deze update ^^. Wat denken jullie, goed idee?
Las jij nog iets bijzonders de laatste tijd? En heb je misschien een goede serie die mijn verslaving terug kan doen opborrelen?
Jawel, weer een doordeweeks bericht. Wen er maar aan. Ik introduceer vandaag namelijk een nieuwe maandelijkse rubriek. Ik wou begin dit jaar ook aan blog improvement doen en ben er gewoonweg nog niet aan toe gekomen. Ik had ‘blog improvement’ ook totaal niet gespecificeerd toen. Ik zou vanalles kunnen doen met deze blog, maar heb besloten om gewoon de frequentie van artikels stilletjes aan op te voeren. Dat betekent dat er vanaf nu een 5de bericht per maand bijkomt!
Hier vertelde ik dat ik niet meteen recensies zou schrijven op de blog, maar wel iets meer wou doen met andere boekige updates. Zo is op het nachtkastje geboren…
In deze rubriek vertel ik jullie wat er leeft tijdens dat spreekwoordelijke laatste uur voor ik ga slapen. Welke boeken ben ik aan het lezen? Aan welke series ben ik hooked? Welke nummers luister ik momenteel? En speelt er nog iets anders door mijn hoofd? In de eerste plaats focus ik dus op mijn to-be-read-stapel, maar daar hoeft het niet te stoppen.
Ok, here we go.
Letters
In de naam van de roos – Umberto Eco: Ja, ik wil wat meer de boeken gaan lezen die op alle toplijstjes staan. Dit is zo’n boek en het is dan nog een historische roman, kon niet fout gaan toch? Wel, ik ben ondertussen meer dan halfweg en ik heb gemengde gevoelens. Het verhaal op zich is meer dan ok, maar die schrijfstijl… Soms zijn er ontzettende interessante filosofische gesprekken aan de gang, op een ander moment boeit de discussie me totaal niet. Er worden zoveel woorden aan iets gewijd dat ik denk dat dit boek veel korter kon. En dat hoor je uit de mond van iemand die korte boeken niet graag leest!
The girl in the glass tower – Elizabeth Freemantle: Ik lees altijd twee boeken tegelijk, een voor thuis en een in de trein. Mijn treinboek is er eentje in het Engels, van een schrijfster die mij bij haar debuut heeft omver geblazen. Het is een boek over Arabella Stuart, die een tijdje werd gezien als troonopvolgster van Elizabeth I. Ik weet weinig over haar leven en het boek leest weer vlot. Ik denk dat ik deze nog inwissel als thuisboek om langere periodes te lezen. Ik wil dat boek gewoon als een dekentje rondom mij wikkelen.
Een interview met Peter Broeckx, papa van Stig Broeckx, in Bohamontes (ja, ik ben er eindelijk in begonnen). Ik was heel erg aangegrepen door het ongeval van Stig. Zijn vooruitgang blijft nogal uit de media, waar Peter duidelijk zijn (gegronde!) redenen voor heeft. Aangrijpend verhaal, waaruit heel veel hoop blijkt.
Beelden
De zomerperiode is echt rot om tv-addict te zijn. Of toch in België. Gelukkig is er de BBC die de afgelopen maanden seizoen 3 van Poldark uitzendde. De laatste aflevering is ondertussen achter de rug en God wat was het weer goed. Heel wat nieuwe personages (en dus nieuwe ships, Morwenna en Drake, anyone?), spanning, romantiek en actie. Ben je nog niet aan deze serie begonnen? Dan moet je dat nu doen!
Verder kijk ik nog een historische serie… in het Russisch. Ja echt! Ok, met Nederlandse ondertitels, maar je hoort wel dat heerlijke taaltje. De serie heet Catherine The Great en gaat over het leven van Catherina De Grote (Deuh ^^). Een beetje traag (en politiek correct vanuit Russisch standpunt), maar ik ben aan de laatste afleveringen en het begint echt te spannen. Hooked!
Melodie
Mijn all-time jeugdidool heeft na 5 jaar eindelijk nieuwe muziek klaar. Ik heb het over P!nk en haar eerste nummer van het nieuwe album (13 oktober!) is afgelopen week uitgekomen. Het heet ‘What about us’ en heeft (gelukkig!) een typisch P!nkgehalte, al is het minder vrolijk dan normaal haar eerste singles van een album steeds zijn. Maar ik kan het mij al voorstellen wanneer het publiek dit live zal meebrullen… Haar tekst is weer on point en haar stem, tja, wie zingt er eigenlijk beter? Je kan What About Us hier beluisteren.
Gedachten
De post over perfectionisme, controledrang en loslaten heeft me heel erg aan het denken gezet, het was moeilijk deze neer te pennen. Ik kreeg echter zoveel reacties binnen van mensen die zich hier totaal in herkennen en dat deed eerlijk gezegd heel erg deugd!
Een andere gedachte die door het hoofd spookte tijdens het verlengde weekend: ‘Aan welke hype moet meedoen?’ Starten met een bullet-journal? Aan de slag met handletteren? Podcasts luisteren (ik heb alvast een app gedownload…)? Toch maar weer wat online courses gaan volgen (ik heb eindelijk de cursus over HTML & CSS afgerond ondertussen)? Verder met online yoga (hoewel les 1 van Yoga with Adriene geen succes was)? Ik wil nog wel wat meer aan persoonlijke ontwikkeling en self-care gaan doen, maar ik weet precies niet goed waar te beginnen… Er zijn zoveel hypes momenteel. Alle input en tips zijn welkom!
Zo, dat was de eerste ‘op het nachtkastje’! Fijn om te lezen? Wat zijn jullie aan het lezen, luisteren, kijken of denken momenteel?
Ik heb eigenlijk een hekel aan zangwedstrijden. Idool, X-factor, The Voice,… het kan me allemaal niet boeien (zeker aangezien je de naam van de winnaar of winnares een jaar later alweer vergeten bent). Maar naar het Eurosongfestival kijk ik wel standaard ieder jaar, toch al sinds 2010. Waarom? Geen idee, ik vind het best wel leuk om eens die over the top acts & outfits te zien en allerlei taaltjes te horen.
Zeker de laatste 10 jaar winnen er ook echt wel goede liedjes die bij ons een hit worden. Ik zet daarom enkele van mijn Eurosongliedjes waarbij ik ’twelve points’ schreeuwde op een rijtje. En dat zijn lang niet enkel winnaars.
Sertab – Everywhere That I can (2003)
Dit is het eerste winnende liedje dat ik mij nog echt herinner. Ik zag Sertab dit ooit live performen en was als jong meisje onder de indruk van haar achtergronddanseressen. Het is echt een radiovriendelijk liedje vind ik. Sertab won voor Turkije, dat ondertussen niet meer deelneemt (want niet echt meer vriendjes met Europa). Fun fact: België werd dat jaar 2de met Urban Trad en hun verzonnen taaltje (Sanomi).
Ruslana – Wild dances (2004)
Wat mij betreft de meest legendarische winnares. Een krachtig lied met een typisch geluid dat ook heel internationaal klinkt en terecht een hit is geworden. Oekraïne won vorig jaar nog een keer met Jamala (1944), maar dan om politieke redenen. Gisteren in Kiev was het toch opnieuw Ruslana die de show stal.
Lordi – Hardrock Hallelujah (2006)
Lordi won het songfestival in de periode dat ik enkel naar dit soort muziek luisterde. Het blijft een steengoed nummer. Of ze zonder de maskers ook gewonnen zouden hebben? Waarschijnlijk niet. Nog steeds heb ik een boontje voor elke act die het komt proberen met een rocknummer. Gisteren was dat enkel Oekraïne trouwens, zonde!
MaNga – We could be the same (2010)
Na 2006 heb ik een tijdje niet meer gekeken, ik herinner me ook niet alle winnaars. 2010 was de eerste keer dat ik echt terug keek en is wat mij betreft tot op het heden nog steeds het strafste jaar qua inzendingen. Mijn favoriete Eurosongnummer aller tijden komt ook uit dat jaar en is van de Turkse groep MaNga. De melodie blijft gewoon zo enorm hangen. Volgens mij werden ze hiermee 2de achter de Duitse Lena. Ik kan echt minstens 8 liedjes opnoemen die dat jaar beter waren dan Satellite (onze eigen Tom Dice bv ook), ik snap nog steeds niet waarom zij gewonnen is.
Farid Mammadov – Hold me (2013)
Azerbaijan is zo’n land waar ik elk jaar naar uit kijk. Zij brengen altijd kwaliteit (behalve dit jaar, wat was dat?). Hold me is gewoon een goed nummer, met een originele choreo. Farid strandde uiteindelijk op de tweede plaats achter Emelie De Forest. Azerbaijan won het songfestival ook één keer in 2011 met het liefdesduet Running Scared.
Loic Nottet – Rhythm Inside (2015)
Heb ik dan ook een Belgisch liedje dat ik tof vind? Wel, we hebben al veel bagger gestuurd, maar de laatste jaren doen we het beter. Loic Nottet blijft mijn all-time favorite. Die man heeft echt een goede stem en had een act die aansprak. Dat jaar was er wel niets te doen aan knappe Mans met Heroes en werden we uiteindelijke 4de.
Bonus: mijn favoriet uit 2017
Kristian Kostov – Beautiful Mess (2017)
2017 vond ik best een teleurstellend jaar, weinig nummers waren echt radioproof. En zelfs de acts waren best saai. Portugal heeft uiteraard meer dan verdiend gewonnen (al speelt het achtergrondverhaal met de hartproblemen wel in zijn voordeel ook). Om toch iets anders te zeggen dat de winnaar, ga ik voor Bulgarije met een jong gastje (17!) die wel degelijk kan zingen. Geen topper, maar leuk nummer dat goed was voor de 2de plaats.
Kijk jij naar Eurosong? Wat is jouw favoriet nummer uit de wedstrijd?
